Błonia Hogwartu

Błonia otaczające Hogwart.

Usiadłam sobie na trawie, kontynuowałam tutaj to, co robiłam w pustej klasie. Tu jakby czułam się bezpieczniej, spokojniej. Przyglądałam się wielu rzeczom, wciąż obrażając samą siebie w myślach i wypominając sobie wszystko. Jak ja się pokażę teraz komukolwiek? Wstyd mi było tego co zrobiłam. Siedziałam wbijając wzrok w trawę pod moimi nogami.

Brunet zauważył gdzie dziewczyna siedzi, odetchnął i poszedł do niej. Usiadł na trawie obok rudowlosej, niezbyt blisko by ją nie przestraszyć."Hej, wszystko ok?"

- Nic nie jest okej, nie wiem czy kiedykolwiek będzie ze mną okej - odpowiedziałam temu chłopakowi z Gryffindoru, co się użerał z tym rudym. Twarz chowałam w kolanach, nie zadałam sobie trudu by na niego spojrzeć, po samym głosie spokojnie rozpoznałam go. Słyszałam go czasami w Wielkiej Sali.

"Heh, spokojnie, że mną też nie." Kurt powiedział, widać było że coś ją martwiło, w końcu czasem zachowywała się dziwnie."Jestem Kurt, a ty?" Spytał się jej, podając rękę.

- I... Isobel - odpowiedziałam jakby obrzydzona wymawianiem swojego imienia. Nie widziałam jego ręki, wciąż powracały do mojej pamięci poprzednie wydarzenia, Dianę ochrzaniającą mnie, odejmującą 10 pkt, cały czas to słyszałam w swojej głowie, potem Chris i jej słowa. Nie zauważyłam że paznokciami rozcięłam sobie skórę na wnętrzach dłoni. Złapałam się za głowę mając dość.

Chłopak posmutniał gdy zobaczył jak się dziewczyna zachowywała."Hej, Isobel. Spójrz na mnie." Kurt położył ręce na jej ramieniu i dłoni, by zwrócić uwagę."Nie wiem o co chodzi, ale nie chce cię widzieć w takim stanie." Wziął oddech, było trudne dla niego uspakajanie inny."To znaczy, pewnie jesteś zdenerwowana i chcę ci pomóc jeżeli mogę."

Podniosłam głowę, trzęsłam się, a oczy miałam szeroko otwarte. Spojrzałam na niego, nie dało się odgadnąć moich emocji, a tak naprawdę czułam się załamana. - Nie da się mi pomóc, no chyba że zdejmując mnie z kadru. Mam takie wielkie marzenie, a już tutaj nawet nie daję sobie rady. Co ja myślę o spełnieniu tego marzenia, to chore! - powiedziałam głośniej.

"Nie każde marzenie łatwo spełnić." Farbowany brunet zaczął."Nie każdy da sobie radę że wszystkim, ja mam problemy z rzucaniem zaklęć, nie mówiąc o tym że magiczne istoty mnie przerażają jeszcze." Pogłaskał ją delikatnie po plecach uspokajająco."Musisz po prostu podtrenować i dasz radę."

- Ale też chodzi o to jaka jestem... Nie mogłam się powstrzymać by zerknąć na naszą nauczycielkę! Tak samo na zielarstwie! Jestem nienormalna, SooAh miała w stu procentach rację, nie tylko ona nawet... - odpowiedziałam coraz bardziej nakręcona.

"I co z tego! Mi też..." Spojrzał w bok z rumieńcem."Podobają się nauczyciele, nawet dwóch..." Wiedział że nie powinien o tym zbytnio mówić, ale w końcu próbował ją pocieszyć."To że podoba ci się ktoś to nie problem, zauroczenia są normalne."

- Sama nie wiem już, która mi się podoba... Wystarczy że zacznie lekko dominować i od razu wariuję ze szczęścia... - złapałam się za usta. Jasna cholera! Powiedziałam za dużo! Znów złapałam się za głowę.

Kurt spojrzał się na nią i po chwili zaśmiał się trochę."W-wybacz, n-nie sądziłem że jesteś w 'to'." Dobra, to było niespodziewane, ale nie takie złe."Nie bój się, nikomu nie powiem. Ale jeżeli mówisz że zaczynasz wariować, może podtrenuj swoją sile woli?"

- Siłę woli mam wyćwiczoną, ale wszystko diabli biorą w takich sytuacjach... Nigdy tak nie miałam, tylko tu coś takiego zaczęło się... - zamroczyło mi przed oczami, przypomniałam sobie że bolał mnie pusty brzuch. Straciłam przytomność.

Kurt wystraszył się i potrząsnął dziewczyną."Isobel?! Isobel!" Gdy nie odpowiadała, przeklął i wziął ją za ramię, próbując zanieść ją do pielęgniarki. Starał się jak najszybciej dostać tam, by nic jej się nie stało.

Następny post w pokoju pielęgniarki.

Przyszedłem wprost ze swojego dormitorium. Usiadłem na trawce i czekałem na przyjście nauczycielki od latania na miotle. Szczerze jeszcze nie miałem swojej miotły. Gdy próbowałem wyczuć miotłe zawsze nie szło mi. Cieżka sprawa jak dla mnie. Może będę mógł siedzieć i nic nie robić? Pragnę tego jak... wygranej ze schodami - bardzo. Mam wielką nadzieję że babka mnie nie zauważy.

Przyszłam wprost z Skrzydła szpitalnego. Stanęłam na środku i spoglądałam się ile jest osób. Nie spodziewałam się dużej ilości. Nie były to jakieś wyjątkowe zajęcia. Uczniowie albo chcieli latać albo mieli to gdzieś. Ważne aby siedzieli cicho albo dość daleko. Lekcja miała zacząć się zaraz. Powinni oczywiście mieć swoje miotły ze sobą. Dużo trudu nie przewidywałam w tej sztuce. Wsiadało się. Ogarniało miotłę i wio. Medycyna ! TO było coś pięknego i coś czego powinni się uczyć, a nie latanie... Na dodatek ten rudzielec który zawsze siedział w miejscu i nic absolutnie nie robił. Ważne, że wyglądał jak okaz zdrowia.

Udałam się na zajęcia z latania. W dłoni trzymałam miotłę. Przeszłam obok..chyba pielęgniarki?-Dzień dobry-powiedziałam i uśmiechnęłam się. Usiadłam na trawie niedaleko od jakiegoś chłopaka. Nie znałam go.

Spojrzałam po uczniach po czym na czas. No jeśli w takim okresie czasu przychodzą dwie osoby to chyba coś jest nie tak. Nie pamiętałam wszystkich nazwisk aby dać im szlabany. No co poradzić. Zdarzają się i takie lata. Podeszłam do dwójki uczniów siedzących niedaleko siebie. - Gryffindor i Ravenclaw tak? Dostajecie po 10 punktów za zajęcia i to by było na tyle. Poproś kolegów aby nauczyli cię latać a ty... - Spojrzałam się na Lyrosa.- Możesz już iść. Odparłam i zaczęłam powoli kierować się do Skrzydła Szpitalnego.

Skrzydło Szpitalne jeśli nikt mnie nie zatrzyma

Kiedy kobieta chciała pójść, wpadła na Kurta."B-bardzo przepraszam za spóźnienie, coś mnie zatrzymało."

Rina przybiegła. Znowu spóźniona. Spojrzała na nauczycielkę.
- Bry...Um...Zdążyłam?-Zapytała.
To chyba jest jej ulubiony przedmiot i nie chciała go przegapić.

Odeszłam na krok odbijając się od chłopaka. Ohhh jeszcze ktoś? - Nie wiem jak wy to robicie, że trzeba tyle czekać. ZA MOICH CZASÓW... nie no to strasznie brzmi. Jeśli już idziecie to poczekam. O następna. - Szybko ujrzałam dziewczynę. - Usiądź sobie. Poczekamy na innych. Może przyjdą. I pamiętajcie o miotle. Hogwart nie rozdaje. Przynajmniej nic mi o tym nie wiadomo.

-Dzień dobry. -mruknelam wychodząc na blonia. - A pani gdzie? -zapytałam widząc ze nauczycielka idzie w przeciwnym kierunku.

Spojrzałem się do wokoło. Nigdy nie miała większej cierpliwości, ale żeby aż tak? Przynajmniej zarobiłem punkciki. Westchnąłem głośno i pożegnałem się z panią pielęgniarką. Oby nie kazali nam przyjść w sobotę na zajęcia... To by było naprawdę straszne. Chyba bym umarł w ten dzień. Soboty to był mój czas na nic nie robienie. Poklepałem Kurta po ramieniu. - I tak nic tutaj po mnie. Ważne, że widziała moją obecność. - Jednak się powoli zbierali, a ona czeka.

Dormitorium pokój wspólny - Gryffindor

Przyszłam razem z Azjatką na błonia, w ręce miałam jedną z najnowszych mioteł, czarną, zdobioną na czerwono. Rozejrzałam się. - Przyszłyśmy na medycynę czy latanie? - zapytałam zaskoczona.

Spojrzałam na młodą dziewczynę. - Nigdy nie miałam dużej cierpliwości, ale jak już idziecie powoli to poczekam. Ważne jest tylko aby was poinstruować. Reszta już w waszych rękach. I jeszcze zapewnienie pomocy medycznej oczywiście. - Spojrzałam się chwilę później na drugą dziewczynę. - Bardzo ładna miotła. Latanie moja droga i mam nadzieje, że już wszystko z tobą dobrze.- Pamiętałam bardzo dobrze każdego pacjenta.

- Tak, wszystko okej - powiedziałam. - Dziękuję. Długo odkładałam kasę na nią - dodałam z dumą, pierwszy raz ktoś pochwalił moją miotłę, rozejrzałam się kto jest. Znałam tylko jedną osobę, Miyafuji. - Konnichiwa, Miyafuji-san - powiedziałam serdecznie.

- Dobry - rzuciłam podbiegając do klasy.
Trochę ludzi już tam siedziało, a ja po raz pierwszy się spóźniłam. Żebym tylko się nie zabiła w czasie latania. Co ja gadam. Latam świetnie.

Spojrzałam na Isobel i mlasnęłam. I weź powiedz tu komuś "dzień dobry " . Odwróciłam sie i rozejrzalam po błoniach. Głupio przyznać ale... Naprawdę kochałam to miejsce. .. Nie lubiłam wracać stąd do wielkiego, ponurego i strasznego domu... I do matki... która ma w dupie to czy żyję czy nie...

Rozejrzałam się po uczniach i dostrzegłam nową uczennice na zajęciach. - Pamiętam cię z zeszłego roku. Świetnie latasz czyż nie? Chciała byś poinstruować resztę uczniów ? - Miłym tonem zwróciłam się do niedawno przybyłej dziewczyny z HufflePuff.

Spojrzałam na Chris zaskoczona. Tego o niej nie wiedziałam, ciekawie. Zaraz zobaczę jak działa w akcji, zerkałam na SooAh, mimo że nasza relacja była krok dalej, wciąż czułam zobowiązanie by o nią dbać.

Kurt miał na plecach swoją miotłę, zobaczył że jest Isobel i podszedł do niej."Hej, Isobel-"Kiedy powiedział jej imię, chomik zachowywał się jakby chciał uciec. Kurt wyciągnął gryzonia, na szczęście byli w cieniu.

Kątem oka zobaczyłam że ktoś podchodzi do Isobel. Spojrzałam na nią a potem na chłopaka. Zaraz...-Kurwa mać czy wy możecie zabrać ode mnie tego gryzonia?! -wydarłam się odsuwajac kawałek od nich. Jezus Maria... Jak nie ona to ten koleś!

- Że ja? - powiedziałam ze zdziwieniem - Ale ja się nie nadaję do instruowania innych....nie umiem...nie dam rady.
Latać, latałam. Ale z nauką innych trochę gorzej. Pewnie by się ze mną pozabijali, czy coś. Czułam na sobie spojrzenia innych. Nie za bardzo chciałam, żeby im się coś stało.

- O, hej - powiedziałam do Kurta, zauważyłam jak coś uciekło mu z ręki, w mgnieniu oka rozpoznałam to coś. - Janusz! Tu Maledito criceto! - warknęłam do niego, uciekło mojej uwadze że odezwałam się po włosku. Skoczyłam za nim na ziemię, nie udało mi się go skutecznie złapać, wstałam szybko i znów się rzuciłam, złapałam go tym razem i zamknęłam w pudełku. - Dopiero co świeżo założona szata! - syknęłam do niego zanim go schowałam.

-Spróbuj. W razie czego ci pomogę. Jest to naprawdę łatwe. - Poklepałam dziewczynę po ramieniu. Wsparcie jest bardzo ważne. Musi też znaleźć w sobie tą odwagę.

- Nie, pani profesor, nie poinstruuję ich, ale mogę pomagać - powiedziałam trochę pewniej - Pani powie im co robić, a ja ewentualnie ich poprawię.

Spojrzałam na SooAh, była zdenerwowana. Westchnęłam, Janusz, coś Ty narobił... Wyjęłam pudełko i różdżką rzuciłam zaklęcie, teraz pudełko było jakby zespawane. - Spokojnie, sytuacja opanowana, nie masz już czego się obawiać - odpowiedziałam przepraszająco.

"Więc to twój. Sowy próbowały go zjeść." Kurt powiedział, przyglądając się sytuacji."I nie przejmuj się szatą, to ubranie w końcu."

- Prędzej on zjadłby sowy - odpowiedziałam z rozbawieniem w oczach. - Tak, ale świeżo założone, a to nie byle co już. Dziękuję że go znalazłeś, teraz ma szlaban na wychodzenie poza dormitorium, w sumie to poza pudełko też, bo znajdzie się w brzuchu Himari.

-Bel... -podeszłam do dziewczyny. -Źle się czuje. Wracam do dormitorium. Zobaczymy się na obiedzie albo kolacji... Miłej lekcji.-powiedziałam szczerze się do niej uśmiechając. Wyminelam ja ciagnac za sobą miotłę.

Dobrze. No to czas zacząć. - Łapcie za miotły. Standardowo między nogi tak aby dobrze je wyczuć. Postarajcie się następnie poczuć własne miotły. To trochę jak z różdżkami. One w podobny sposób reagują na was. Później spróbujcie delikatnie wzlecieć. Z miotłą pod sobą powinniście zrozumieć jak wzlecieć. Robi się to intuicyjne jak z machaniem różdżką. - Delikatnie usiadłam obserwując uczniów. - O odczucia do Christine. Może wam powiedzieć jak to powinno być mniej więcej.

Usiadłam na swojej miotle i pomknęłam ku górze. Nie za wysoko, żeby wszystkich widzieć, ale też nie za nisko, żeby nie wyjść na ofiarę. Wisiałam w powietrzu i czekałam, aż będę mogła komuś pomóc.

Spojrzała na Is. Cześć senpai. - Odpowiedziała. Usiadła na miotle i skupiła się na magii, żeby wzlecieć. To było dziwne uczucie kiedy na niej usiadła. Trochę niekomfortowe. Skoncentrowała się.
-Um...tego.. Jak później wylądować? - Zapytała.

Uśmiechnęła się do mnie! I to szczerze! - Okej, już masz zarezerwowane miejsce obok mnie - powiedziałam do niej, odwzajemniałam uśmiech i pomachałam jej. Wzięłam miotłę i wsiadłam. Okej, miałam trochę przerwy, ale wciąż raczej pamiętam co i jak. Wsiadłam na miotłę. Okej, a teraz czas poszaleć, znasz mnie miotło a ja znam Ciebie, obie wiemy co lubimy, nie? Wystrzeliłam nagle w górę, wzniosłam się do góry na wysokość wieży astronomicznej, poszybowałam ku dołowi robiąc jeden obrót wokół siebie i tuż przy ziemi wzbiłam się do góry, zaczęłam się unosić w powietrzu, na tej samej wysokości, robiłam kółka patrząc na dół na resztę.