Dormitorium Dziewcząt 1

1. Annabelle de Violine
2.Noelle Morgan
3.Alessia Tokisaki
4.Sophie Neveu
[/url]

Wszedłem z Ann na rękach, cudem udało mi się tu wejść. Rozejrzałem się po pokoju. Te w Slytherinie u nas są lepsze, stwierdziłem. Położyłem Ann na jednym z nich. - Dobranoc, księżniczko - szepnąłem jej do ucha i pocałowałem na odchodne. Wyszedłem jak najszybciej, by nikt mnie nie zlapał. Dyrektorka, bądź co gorsza, Diana.
NP: Dormitorium Chłopaków (Slytherin)

Jęknęłam ze złości czy ze smutku i obróciłam się w stronę drzwi i wyciągnęłam rękę w jego stronę, ale było już za późno. Ręka opadła na materac, a ja oddałam się w objęcia Morfeusza.

Wbiegłam do pokoju, od razu kierując się do łazienki. Oparłam dłonie o umywalkę i ciężko oddychałam.
- Tylko. Spokojnie. - patrzyłam na swoje odbicie w lustrze i na tusz łaczący się z moimi łzami.
Nawet nie chciałam płakać, ciesz z oczu sama leciała, niekontrolowanie. Wykorzystałam samotność w dormitorium i zaczęłam krzyczeć, dałam upust emocjom.

Wykorzystałem otwarte drzwi gdy wchodziła i wbiegłem za nią Dianą. - Zostaw ją - warknąłem chłodno.

Wstałem i zacząłem uderzać obraz, zastanawiając się jak dostać się z powrotem tam. Czułem rosnącą furię, ale nie mogłem nic zrobić. Usiadłem obok obrazu. Prędzej czy później ona stamtąd wyjdzie, a różdżkę miałem w gotowości.

Zacisnęłam ręce na umywalce, dalej wpatrując się w lustro. Kompletnie zignorowałam brak kultury jednej z nauczycielek. A na wspomnienie o mojej siostrze... spokojnie, ona próbuje Cię sprowokować Annabelle. Gdy jednak usłyszałam głos chłopaka, w którym zatraciłam się bez pamięci, odwróciłam głowę w stronę rozwartych drzwi łazienki. A potem trzask zamykanych się drzwi.

Spod drzwi poszedłem z zaciśniętymi zębami i pięściami do pokoju Diany. Spodziewałem się ją tam zastać prędzej czy później, miałem czas zrobić zasadzkę.
NP: Pokój Diany Blake

Obudził mnie przerażający pisk gryzonia. Obróciłam się nagle na drugi bok, podsuwając pod sam nos koc, którym byłam okryta. Moje nozdrza zaciągnęły się totalnym miksem zapachów. Powoli otworzyłam swoje nader ciężkie powieki, które strasznie zaczęły mnie piec po dotarciu do nich światła z okna. Mrużyłam oczy, zwinnie schodząc z łóżka. Nucąc, udałam się do łazienki. Wydawałam się dziwnie... nieczysta.
Wchodząc do toalety, doznałam szoku. Na umywalce widniała krew, która jeszcze kapała na kafelki.
- Co tu się stało? - zapytałam sama siebie, próbując zmyć czerwoną ciecz.
Na swoich dłoniach zauważyłam widoczne rany, pokryte świeżymi strupami. A paznokcie, długie jak zawsze były we krwi, nieco zaschniętej.
- Czy to znowu ja? - westchnęłam i spuściłam wzrok.
Wyszłam jak najszybciej kierując się na sam parter do Wielkiej Sali.

NP: Wielka Sala

Wszedłem do pomieszczenie z Ann na rękach, poszedłem do łóżko, kładąc ją delikatnie i przykrywając kocem. Nie wiem czemu wyglądał mi znajomo ten pokój, tak go sobie wyobrażałem. Usiadłem obok śpiącej dziewczyny. Tak uroczo wyglądała jak spała. Pogłaskałem ją chwilę po włosach, wstałem, nachyliłem się i pocałowałem w czoło. - Śpij dobrze - szepnąłem i wyszedłem.
NP: Wielka Sala

Wszedłem z Annabelle przyczepioną do mnie niczym pijawka i z trudem położyłem ją na łóżku. Pocałowałem krótko. - Dobranoc kochanie.

- Nie idź. - zaczęłam machać kończynami niczym biedronka ułożona na pleckach - Nie idź! - powtórzyłam z dużo większym impetem, wymachując rękami w jego stronę.

Spojrzałem na nią i ledwo powstrzymałem się od wybuchu śmiechu. - Dobranoc - powtórzyłem i wyszedłem.
NP: Dormitorium Chłopaków (Slytherin)

Wydarłam się na cały głos miotając się po łóżku, co mógł jeszcze usłyszeć. Krzyczałam coś w rodzaju nie opuszczaj mnie Romeo czy inne poematy godne papieża.
- Azaaaze... - byłam w trakcie krzyku kiedy momentalnie zapadłam w sen, jak za pomocą zaklęcia.

Przetoczyłam się swobodnie na łóżku, omal nie rozgniatając przy tym Shawna.
- Na bogów, przepraszam! - uniosłam gryzonia w ręce, przytulając go do siebie jak najlepszą maskotkę - Jak się tu znalazłeś? - nie dostałam żadnej odpowiedzi oprócz szynszylowego bobka na pościeli.
Położyłam stworzonko obok siebie, licząc na chwilę spokoju, machinalnie zamykając oczy.

Otworzyłam oczy, zanim świt zdążył przeniknąć przez okna. Przeciągnęłam się na łóżku jak kot, wyginając grzbiet i resztę ciała w zgrabny łuk. Ruszyłam osowiałym krokiem do łazienki, lekko się kołysząc. Oparłam ręce o umywalkę, dokładnie się sobie przyglądając. Żadnego nowego pryszcza, za to w zamian wory pod oczami i niedomyty tusz do rzęs. Co by to było, gdyby leżenie z gryzoniem nie skończyło by się lekkim podrażnieniem mojej skóry. Szynszyl prawdopodobnie zrobił sobie tor wyścigowy z mojej twarzy, gdyż na jednym policzku miałam mało krwiste szramy, wielkości mojego paznokcia.
- No świetnie. - uderzyłam parę razy zimną taflą wody o twarz, by rozbudzić się jeszcze bardziej - Kac morderca, nawet szynszl nie ma serca. - zmarszczyłam czoło.
Zobaczyłam w lustrze conajmniej coś dziwnego. Rozbłysk jakiegoś zaklęcia i świetlista poświata.
- Co tu się działo? - zignorowałam dalsze przekazy toaletowego lustra i wyszłam z promiennym uśmiechem z pokoju.
Nie zapominając oczywiście o trzech pudełeczkach czekoladowych, magicznych słodyczy, a do wolnej kieszeni wrzuciłam mój scyzoryk, który był zmęczony życiem wielu pokoleń.

NP: Biblioteka

Weszłam do dormitorium, nucąc coś sobie pod nosem. Podeszłam do okna, by odetchnąć świeżym powietrzem. Taak... Nie łatwiej po prostu gdzieś wyjść?
Oparłam się o parapet, tym razem śpiewając już pełnym głosem. Jedna z moich akustycznych utworów nosił się razem z wiatrem.

Nim jeszcze otworzyłam drzwi już słyszałam czyiś głos. Weszłam do środka i zaczęłam klaskać.
- Ładnie śpiewasz - powiedziałam dziewczynie, która stała przy oknie.

Odwróciłam się na pięcie, niemal nie wypadając przez otwarte okno.
- Nie strasz mnie tak nigdy więcej. - zaśmiałam się - Jesteś nowa? Widziałam Cię dzisiaj pierwszy raz... - podrapałam się po głowie i wracałam myślami do wspomnień od kiedy przybyłam do Hogwartu - Jestem Annabelle Tokisaki... tfu... Annabelle de Violine, miło mi. - podałam jej przyjaźnie rękę.
Wbrew pozorą, pomyłka nie była celowa.

- Tak, to mój pierwszy dzień tutaj. Jestem Cynthia Chase... tfu... a nie, wciąż Chase - zaśmiałam się. - Skąd ta pomyłka? Zmiana nazwiska, pseudonim artystyczny, wybranek serca?

- To nazwisko bardzo często przewijało się w moich rozmowach. - powoli opanowywałam swój śmiech - Wychodzi na to, że mam nową współlokatorkę. - uśmiechnęłam się szeroko i promiennie - Przez tyle czasu byłam tu sama. - przybrałam minę smutnego szczeniaczka.

Kolejna laska, no nieźle. I to z super stylem. Nie powiem, przyjemnie się na nią patrzyło. Ale nie, że się wpatrywałam. To wszystko tak w ramach normalnego kontaktu wzrokowego...
- I ci to przeszkadzało? - zapytałam z niedowierzaniem. - Dużo miejsca, nikt nie truje dupy... Poza tym jeszcze nie wiesz czy nie jestem wariatką, przesadną pedantką czy kimś tego pokroju - ostrzegam ją przybierając surową minę.

- Przeszkadzała mi raczej samotność, wiesz... Jestem typem towarzyskim i nie ważne jaki będziesz to będę Cię lubić. -uśmiechnęłam się znowu - No chyba, że już na wstępie sobie u mnie przegrasz, w takim razie już nie ma dla Ciebie wyjścia.

- Tez nie lubię samotności - powiedziałam. Udałam zamyślenie. - Hmm, na wstępie ci powiedziałam, że ładnie śpiewasz, więc chyba nie przegrałam.

- Ale omal nie wyleciałam przez okno. - siadłam po turecku na swoim łóżku - Zresztą, dziękuję za komplement.

- Ale nie wypadłaś i tego się trzymajmy. - Też usiadłam, na swoim łóżku. - I nie ma za co. Uczyłaś się gdzieś śpiewać?

- Chodziłam na jakiś chór, co prawda kościelny, bo innego nie było w okolicy, ale... - machnęłam ręką - Przynajmniej wysokie tony nie sprawiają mi problemu. - lustrowałam nowo poznaną od stóp do głów.

- Nigdy nie byłam w kościele - wyznałam. Położyłam się na łóżku i spojrzałam w sufit. - Jesteś z czarodziejskiej rodziny? - zapytałam, bo u nie znałam wielu wierzących czarodziejów.

Westchnęłam głośno naśladując Cynthie, rozkładając się na swoim łóżku i przykrywając swoje nogi kocem.
- Nie jestem z żadnej rodziny. - wlepiłam wzrok w sufit - Wychowałam się w domu dziecka. - starałam się brzmieć tak samo jak przed podjętym tematem - Jestem szlamą. Osoby, które oddały mnie do domu dziecka są zagorzałymi bieznesmenami.

Coś we mnie pękło, już nie chodziło o sam temat o tych ludziach czy o domu dziecka. Po prostu, coś się stało. Zignorowałam całkowicie dziewczynę, którą dopiero poznawałam. Wybiegłam z pokoju, kierując swoje nogi gdzieś w dół Hogwartu.

Weszłam niepewnie, obładowana bagażami do dormitorium. Pech chciał, że tuż po otworzeniu drzwi się potknęłam o torbę i zobaczyłam zbliżającą się matkę ziemię. - Ała... - jęknęłam.

Zerwałam się z łóżka, gdy zobaczyłam upadającą dziewczynę. Szybko znalazłam się przy niej i wyciągnęłam rękę by pomóc jej wstać.
- Wszystko w porządku? - zapytałam.

- Chyba tak.. - jęknęłam znów i złapałam rękę dziewczyny. - Dziękuję - wstałam i zaniosłam bagaże koło... Moment. Stanęłam na środku dormitorium nie wiedząc, które łóżko jest wolne, a które zajęte. - Uhm... Które łóżko jest wolne?

- Te trzy. - Wskazałam łóżka pośrodku. - Aktualnie mieszkam tu tylko ja i Annabelle. No, i teraz ty, oczywiście. - Uśmiechnęłam się.

- Jak masz na imię? - zapytałam, gdy wybrałam już łóżko i zaczęłam się rozpakowywać. Stwierdziłam, że muszę poznać lepiej ludzi, z którymi teraz będzie mi dane widzieć się na codzień.

- Cynthia, ale możesz mi też mówić CC. A ty? - Pochyliłam się i wyciągnęłam miotłę spod swojego łóżka. Pogadam chwilę i pójdę w końcu polatać.

- Ładnie. Sophie - wyciągnęłam niepewnie do niej rękę. Przyglądałam się jej ukradkiem. Podobała mi się, zagryzłam wargę. - Miło poznać.

Kątem oka zauważyłam, że wyciągnęła rękę w moją stronę. Wyprostowałam się i podałam jej dłoń.
- Mi również miło. A co do mojego imienia, to kiedyś strasznie go nie lubiłam. Wolałam te bardziej pospolite. - Wróciłam do grzebania w kufrze w poszukiwaniu rękawiczek. - Skąd jesteś? - rzuciłam.

- Wolę właśnie takie niespotykane imienia. Są ładniejsze i takie niecodzienne - powiedziałam drapiąc się po policzku. - Z Calais. To jest na północy Francji - rozpakowałam się do końca i po turecku usiadłam na łóżku. - A Ty?

- Pensylwania. Sama niedawno tu przyjechałam - przyznałam. - Grasz w quidditcha? - zapytałam, wskazując na miotłę. - Planowałam iść trochę polatać, bo na trening tu chyba nie mam co liczyć.

- Pensylwania... - zamyśliłam się na chwilę, próbując sobie przypomnieć gdzie to jest. Spojrzałam na miotłę. - Nie.. Boję się w ogóle latać na miotle - wzdrygnęłam się.

- Szkoda. - Zarzuciłam miotłę na ramię. - To do zobaczenia później. - Uśmiechnęłam się do dziewczyny i wyszłam z pokoju.

*next --> boisko do quidditcha*

Odwzajemniłam uśmiech i wstałam. Czas pozwiedzać Hogwart, nieprawdaż? Wstałam i wyszłam z dormitorium.
NP: Jezioro Hogwartu.