Korytarz na piątym piętrze

Zauważyłem co robi dziewczyna, nie chciałem reagować, zawsze gdy to robiłem, to słyszałem "nie twoja sprawa", jednak robienie sobie krzywdy, nawet takiej małej jak od papierosa jest w mojej obecności niedopuszczalne.
-Hej, co ty robisz?-Zeskoczyłem z parapetu i podszedłem do dziewczyny, czym prędzej otworzyłem jej uścisk i wyrzuciłem niedopałek papierosa za okno.
-Zgłupiałaś?

— Siedze. — odpowiedziałam machając lekko nogami.
— Chyba tak.... troszkę. — dodałam z uśmiechem gdy wywalił mi niedopałek z ręki. Patrzyłam na ubrudzone popiołem i ozdobione okrągła rana, wnętrze dłoni. Ładnie.

-Miałaś go palić, a nie się okaleczać, nie do tego są fajki...-Powiedziałem oschle ale to i tak zabrzmiało tak, jakbym się martwił o nowo poznaną dziewczynę, więc dodałem coś jeszcze o marnowaniu papierosów i usiadłem na ziemi pod parapetem.

— Nie umiem palić. — zasmialam się.
— A chciałam zobaczyc czy boli. — dodałam uśmiechając się lekko.
— Wybacz. Odkupie ci go w prezencie z zapalniczka. — powiedziałam spoglądając na niego. Przeniosłam wzrok na widok za oknem.

-Jak tam chcesz-Machnąłem ręką, ale była troche śmieszna, może czas bez Pony spędzę na śmianiu się z różnych uczniów Hogwartu. Milusio.
-Ale wiesz, że nie kupisz jednej fajki tak po prostu? A i nie marnuj nigdy więcej nikomu papierosów, to boli w samym śrdeczku-Zauważyłem i znów usiadłem na swoim parapetowym miejscu. Tak, jednak tam było najlepiej, można było nawet w obecności innych ludzi poczuć się jakbym był sam. Może dziwne, ale to kocham.

— Jak to? Nie kupie?— przekrzywilam lekko głowę. No to mamy problem..
— O-okej...— powiedziałam następnie unoszac głowę i odwracając się lekko by spojrzeć za nim. Zasmialam sie do siebie i oparłam skroń o framugę okna.

Pokręciłem głową lekko się załamując, a myślałem, że takie rzeczy to wiedzą wszyscy.... Może jednak to był zły pomysł, żeby w ogóle się odzywać, jeszcze załamie się nad ludzkością i dopiero będzie.
Oparłem głowę o ścianę i nie spuszczałem wzroku z krajobrazu za oknem.

Tośmy sobie pogadali... oczywiscie. Mogłam do niego podejść. Porozmawiać. Ale nie wygladal na kogos kto miałby na to ochotę. W ogole.
Nie chciałam się naprzykrzać.

Na moje szczęście dziewczyna nie wydawała się chętna do rozmowy, więc ja także siedziałem w ciszy. Wiatr z otwartego okna roztrzepał mój nieład na głowie i wyglądałem pewnie całkiem zabawnie. Ludzie z włosami na twarzy są zabawni, prawda? No chyba, że ja mam jakiś dziwny humor. Trudno.

Spojrzałam w jego kierunku lekko parskajac śmiechem. Wygladal jakby był zadowolony z tego ze włosy opadly mu twarz. Jak zadowolone dziecko. Pokręciłam głowa z uśmiechem.

Chyba nie tylko mnie śmieszy taki widok, słysząc parsknięcie dziewczyny, poprawiłem prędko włosy i odsunąłem się nieco od okna. Może i wiatr był przyjemny, ale nie lubię wyglądać śmiesznie przy nieznajomych, tak jestem strasznie dziwny, ale co tam.

Po chwili chłopak zamknął okno. Chyba nie spodobało mu się to ze się śmiałam... Ups.
Byłam zła na siebie ze byłam taka nijaka. W tych czasach chyba naprawde trzeba chodzic z tyłkiem i cyckami na wierzchu zeby cie zauważyli.

Przez szczeliny w oknie dalej było słychać świsty i szelesty wiatru. Nie był jakoś bardzo porywisty, ale te najmniejsze listki z drzew latały w powietrzu właśnie przed oknem, przy którym siedzę. Każdy, co do jednego odwracał się w naszą stronę jakby nas pozdrawiając i mówiąc "do zobaczenia".
Moja kreatywność nie zna granic, nawet w liściach tańczących na wietrze mogę dostrzec kompana do rozmowy lub szarego człowieka, który milczy całe życie. Może to nie jest całkiem normalne, ale za to rozrywka z tym niemała.

Chyba jednak nic z tego.
Ale! Zeby nie było ze nie próbowałam! Próbowałam ale wyglada na to ze nie potrafie zachęcić do siebie ludzi.
No trudno. Tym razem nie bede płakać.
Zeszłam z okna i otrzepalam ubranie, odwracając się do tylu by obejrzeć jakos swoj tyłek. Otrzepalam go i ruszyłam w głąb korytarza, aby dać spokoj niezbyt przyjaźnie nastawionemu koledze.