Dormitorium Dziewcząt 1

— Wyspałaś się?— zapytałam siadając na lozku, tyłem do dziewczyny i przeczesując włosy.
Sama nie wiedziałam co mam robic. Czułam do niej jakis zal... Moze i zbytnio to przeżywałam. Ale kochałam ją i to co się działo... Do tego wiedziałam ze była z kims w Hogwarcie kiedy mnie nie było... Przybajmniej tak słyszałam.
— Boli cie cos?

Słyszała pogłoski, że byłam z kimś, kiedy jej nie było. Jednak przecież podczas działania Eliksiru Prawdy, jasno i konkretnie powiedziałam jej, że z nikim nie byłam i nawet o tym nie myślałam! Więc to jedno po prostu musiało wykluczyć drugie. Nie powinna w takim wypadku o tym więcej myśleć.
— Tak, wciąż jestem trochę zmęczona, ale już mniej. Boli mnie jedynie gardło i oczy, ale to minie — odparłam cicho. Nieco mnie kłuło, że usiadła tyłem do mnie. Tak jakby... Wciąż mnie nie chciała? Miała gdzieś?

Wstałam z lozka i skierowałam się do łazienki.
Po drodze omal nie popuscilam ze strachu kiedy zobaczyłam swoje odbicie w lustrze nad komoda. Cały makijaż mi się rozmazał. Matko...
Parsknelam śmiechem i weszlam do łazienki po chwili wracając z kilkoma rzeczami w tym z papierosem miedzy wargami.
Usiadłam na lozku po turecku, przodem do Krukonki.
— Wypij to... Nie! Nie to!— krzyknęłam i zabrałam jej z ręki flakonik ktory wcisnęłam jej sekundę wcześniej do dłoni. — To. To wypij. — powiedziałam podając jej mały flakonik innego koloru. — To na gardło. Tamto na oczy. Nie do piciu — odparlam.

Popatrzyłam na nią gdy poszła. Dobra, może i makijaż jej się rozmazał, jak i mi, ale jak dla mnie, Noelle była i tak najpiękniejszą osobą na ziemi. Dlatego więc to nie miało dla mnie aż tak wielkiego znaczenia. Gdy wróciła i mi podała coś, już chciałam się napić, ale potem mnie skrzyczała i mi to zabrała. Troszkę zdezorientowana wciąż, nie obudzeniem się do końca i zmęczeniem, uznałam, że coś innego mam wziąć, a tego co mi podawała nie zauważyłam. Sięgnęłam więc do jej kufra po butelkę Jacka Danielsa.

— Powiesz mi co robisz?— zapytałam zaciągając się i wypuszczając dym, trzymajac papierosa jedynie ustami.
— Ty w ogole mnie słuchasz czy na to tez masz wyjebane?— zapytałam unoszac brew.

Zmarszczyłam brwi gdy ją usłyszałam, dopiero po chwili ogarnęłam co biorę i szybko odłożyłam.
— Pogmatwało mi się, wybacz — powiedziałam niemrawo i sięgnęłam po buteleczką, którą mi podała. Wypiłam aż do dna.

— Pogmatwalo? Jasne...— prychnelam.
— Sama to zrobisz ci zakroplic ci to?— zapytałam unoszac druga buteleczkę.

— Tak. Wciąż jestem... Trochę zdezorientowana — wyjaśniłam i spojrzałam na nią, znów się kładąc na łóżku.
— Tak, poproszę. Nigdy jako dziecko nie dawałam sobie kroplić oczu, bo się bałam i nie robiłam tego. No ale ciebie się nie boję i ufam ci.

— Tak tak. Wiemy. — mruknelam i odłożyłam papierosa do popielniczki na szafce. Nachylilam się nad nia i ostrożnie wkroplilam jej po kilka kropel do kazdego oka, na koniec całując ja krótko w usta.

Patrzyłam na nią z miłością, gdy mi zakraplała oczy. Kiedy mnie pocałowała, poczułam jak po moich ciele rozchodzi się przyjemne, miłe ciepło. Oddałam czule, z uczuciem jej pocałunek. Cieszyłam się, że jednak jej zależy.

No dobra. Wybaczyłam jej. Ale zamierzałam się jeszcze troszkę dąsać wiec gdy zaczela oddawać pocałunek, odsunęłam się.
— Gotowe. Powinnaś wziąć prysznic i przebrać się w cos co nie jest pogniecione. Jak chcesz, mozesz spróbować znaleść cos u mnie. Najwyżej sobie to powiększysz bo moze byc przykrótkie. — powiedziałam korkując flakonik.

Westchnęłam. Nie rozumiałam teraz jej zachowania, niestety. No ale trudno, nie naciskałam. Pokiwałam głową i podniosłam się z łóżka. Zajrzałam do ubrań Noelle i wyciągnęłam coś, co rozmiarem nawet pasowało i poszłam do łazienki. Po zaledwie dwudziestu minutach wyszłam gotowa z łazienki, w jej ubraniach, na które narzuciłam szatę ucznia. Podeszłam do Noelle, by usiąść i się w nią wtuliłam. Chciałam znów tej bliskości, potrzebowałam jej, by odzyskać stabilizacje psychiczną i by serce mi nie uschło.

Gdy Leticia wyszła do łazienki ja dopalilam papierosa i posłałam lozko. Lubiłam jak było ładnie posłane i gładkie. Zajęło mi to dłuższa chwile wiec gdy dziewczyna wróciła, zdążyłam ledwo usiąść.
Gdy się we mnie wtuliła, oparłam policzek o jej ramie i pogłaskałam ja bez słowa po włosach.

Cieszyłam się, że się nie odsunęła, nie kontynuowała dąsania się. Objęłam ją w pasie, głowę oparłam na jej piersiach i zamknęłam oczy. Leżałam tak w ciszy, mogąc w końcu być przy mojej Noelle, potrzebowałam tego. W jej ramionach znajdowała się moja Utopia, mój Eden, moje Pola Elizejskie.

Po chwili dziewczyna przechyliła nas na lozko. Które przed chwila poscielilam...
Nie przerywałam głaskania jej po włosach gdy położyła głowę na moim biuście. Nie przepuści żadnej okazji by to zrobic...

Nawet nie zauważyłam, gdzie miałam głowę. Liczyło się, by było blisko Noelle. Oplotłam się nogami w okół jej nóg, leżąc, ignorując dalej fakt, że jestem głodna. Tak było mi idealnie, zwłaszcza, że mnie głaskała po włosach. Czułam się tak spokojnie.

— Let. Nie baw się w ośmiornice. — powiedziałam gdy oplotła mnie jak się dało.
— Wstań i idz zjeść. Burczy ci w brzuchu. — odparlam probujac się podniesc.

— Nie chce mi się iść do wielkiej sali, niespecjalnie też mimo wszystko chce mi się jeść — odpowiedziałam blondynce, nawet nie podnosząc głowy.
— W ośmiornicę to dopiero mogę zacząć się bawić, jeśli chcesz — rzuciłam z podtekstem. Mackas, mackas, mackas...

— Ale powinnaś. — odparlam.
— Chyba spasuje. — powiedziałam i zamilklam patrzac w sufit.
— Odpocznij chwile i zejdziemy na dół. — dodałam głaszcząc ja po plecach.

— Skoro nalegasz — uległam w końcu, leżąc a niej na brzuchu i zamknęłam oczy znów. Odpoczywałam chwilę, choć przeciągałam ją, dopóki Noelle nie chciała wstać.

— Mam ochotę kopnąć cie w dupe. — powiedziałam nagle.
— Tak zeby został ci siniak. Bolesny. Na pośladku. — dodałam.

— Ale pozwoliłaś mi przecież chwilę poleżeć — jęknęłam niechętnie i podniosłam się na nogi. — Już wolałabym, by po pejczu się znalazły. Albo po klapsach, jak już — dodałam i wystawiłam dłoń w stronę Noelle, chcąc pójść z nią za rękę do wielkiej sali.

— No pozwalam. To mowie tak przy okazji. — powiedziałam.
— Na klapsy to jeszcze poczekasz. — dodałam biorac ja za rękę. — Nie chcesz jeszcze poleżeć?

— Dopiero co mnie poganiałaś, zdecyduj się skarbie, czy możemy leżeć czy powinnyśmy pójść zjeść coś — odpowiedziałam, splatając palce naszych dłoni ze sobą.

- Naprawde mi to obojętne. - przewróciłam oczami.
- Po prostu proponuje. - dodałam i spojrzałam na nasze dłonie. - Daje ci wybór. To źle? Lepiej żebym mówiła ci co masz robić?

— Cóż, nie miałam i nie mam nic przeciwko temu, ale poleżmy może jeszcze — zamruczałam i położyłam się z powrotem na blondynce, moja głowa spoczęła na jej obojczykach.
— O niczym tak nie marzę jak o spędzeniu życia z tobą.

— Domyslam sie...— mruknelam i zaczelam głaskać ja po włosach.
— Jak sie czujesz?— zapytałam. — Jak ci minęły wakacje?

Zamknęłam oczy, kiedy zaczęła mnie głaskać po włosach i westchnęłam cicho.
— W miarę lepiej nawet. A wakacje... Głównie w podróżach, między innymi po Norwegii.

— A co ty tam robiłaś?— zapytałam lekko marszcząc brew.
— Tak daleko?

— Czyżbyś zapomniała, że jestem Norweżką? — uniosłam głowę, by spojrzeć na nią z zaskoczeniem. No tego to się już nie spodziewałam. Nie, żeby było to ważne.
— Między innymi oglądałam fiordy i zorze polarne. Żałuję, że nie było cię przy mnie przy tych drugi. Przepiękny widok.

— Jestes Nor... No jasne ze wiem... Czemu miałabym nie wiedziec niby pff...— powiedziałam czujac jak robi mi sie goraco. Przeciez wiem! Właśnie się dowiedziałam...
— Ooo zawsze chciałam zobaczyc zorze!

Nie brzmiało to specjalnie przekonująco, ale olałam to. Jeszcze kiedyś coś takiego wyjdzie, a wtedy jej to wygarnę. Od początku nie kryłam swojego pochodzenia, halo!
— I zobaczysz, obiecuję ci to — odpowiedziałam z lekkim uśmiechem.

– Ja naprawde wiedziałam... tylko mi sie zapomniało...— odparlam wzdychając.
— Nie obiecuj czegoś czego nie jestes pewna. — dodałam.
— Let. Dlaczego ty chcesz ze mna byc?

— Dobra, nieważne — machnęłam ręką i westchnęłam cicho, razem z Noelle.
— Gdybym nie była pewna, nie obiecałabym ci tego — dodałam i wsunęłam swoje dłonie pod jej plecy, by ją znów obejmować.
— Jak to dlaczego? Kocham cię, nie widzę świata poza tobą. Jesteś dla mnie najważniejsza, szaleję za tobą i za tym, jaka jesteś. Chcę cię widzieć każdego dnia jak się obudzę, cieszę się że jesteś i chciałabym, byś na zawsze pozostała kimś kto rozjaśni całe moje życie, rozpromieni je.

— Z tym widzeniem mnie po przebudzeniu to sie zastanów...— zażartowalam i polozylam sie na boku, obejmując dziewczynę.
— Chce zeby miedzy nami było dobrze. — powiedziałam.
– Chce żebyś wiedziala ze jestem bardzo zazdrosna... O ciebie. I nie chce zeby jakies przypadkowe sytuacje były dla nas... Powodem do kłótni. Rozumiesz o czym mowie?

— Noelle, w jakiej wersji bym cię nie widziała, będziesz dla mnie zawsze piękna — zamruczałam w odpowiedzi. Gdy usłyszałam jej kolejne słowa, spojrzałam jej w oczy. Cieszyłam się, że jej zależy, tak odczuwałam to, co powiedziała.
— Wiem, że jesteś zazdrosna. Doskonale rozumiem o czym mówisz... I obiecuję, postaram się, by absolutnie żadnej takiej sytuacji nie było.

— Akurat w to ci nie wierze No ale niech bedzie...— powiedziałam z lekkim uśmiechem.
— Dobrze. Po prostu... Jak na kims mi zalezy, to mi zalezy. A na tobie zalezy mi bardziej niz na sobie..