Wieża Astronomiczna

Najwyższa wieża w Hogwarcie. Odbywały się na niej lekcje astronomii (zawsze o północy), a także egzaminy z tego przedmiotu

Wbiegłam, kilka razy przewracając się na schodach, na najwyższą wieżę w Hogwarcie. Było już po zmroku, wypuściłam chomika z pudełka by polatał sobie na wolności. Nawet kości zza grobu potrzebują się rozruszać, usiadłam pod ścianą i podciągnęłam kolana pod brodę. Zamknęłam oczy w zamyśleniu. Chciałam mieć pustkę w głowę i o niczym więcej nie myśleć.

Po dłuższym, sama nie wiedziałam, jakim czasie, wstałam. Co najgorsze, nigdzie nie widziałam Janusza. Gdzie jest mój chomik?! Rozejrzałam się dokładnie. Nie było go na wieży, drzwi były uchylone. Cholerny wiatr... Zeszłam z wieży i udałam się do dormitorium.
NP: Dormitorium dziewczyn (Hufflepuff)

Weszłam na wieżę astronomiczną...To chyba ona. W sumie zabawne, że mam lęk wysokości, a jestem na najwyższej wieży. Usiadłam na bruku opierając się o wielkie pudło. Niebo wyglądało niesamowicie. Wpatrywałam się w nie, aż w końcu pomyślałam, że warto coś narysować...Przypomniałam sobie, że mój notatnik został w szacie, a tamtego chłopaka na łóżku w dormitorium...Teraz nie mam ochoty tam iść i wracać tutaj. Wpatrywałam się w niebo i zaczęłam cicho podśpiewywać piosenkę, która dość często bywała w radiu. O ile się nie mylę to było chyba let her go, ale może się mylę. czując jak chłodny wiatr muska mój kark mimowolnie uśmiechnęłam się i kontynuowałam swój mały koncert. Dobrze, że jestem sama i nikt mnie tutaj nie słyszy.

Gdy skończyłam śpiewać tamtą piosenkę, poczułam suchość w gardle. Jeszcze tutaj wrócę. Tylko szybko skoczę do Wielkiej Sali i wezmę coś do jedzenia jak i picia.

Prędko weszłam i zmęczona usiadłam znowu na podłodze i spojrzałam na niebo. Zaczęłam cicho powtarzać zaklęcia.

Rina idąc do góry po schodach potknęła się kilka razy. W połowie zmęczona postanowiła wzlecieć na miotle. Usiadła i skupiła się. Po chwili wystartowała jak rakieta. na korytarzu było słychać echo krzyku oraz lecącej miotły w kierunku wyjścia na wieżę.

Uniosłam głowę zdziwiona. Co się...? Nie pewnie mi się wydawało. Poprawiłam sweter i spojrzałam w niebo. Westchnęłam głośno. -No nie wierzę...Ominęłam zachód słońca!-pomyślałam zawiedziona

Zanim się spostrzegła wleciała na górę. Wyhamowała w samą porę.
- Yyyy, Sam? -Zapytała. Cześć. - Powiedziała schodząc z miotły.
Usiadła na podłodze.
- Kimochiii - Szepnęła.

-Cześć-odparłam zakładając włosy za ucho. Teraz za nic sobie nie przypomnę jak miała na imię...-Słucham? Mogłabyś powtórzyć?-zapytałam uprzejmie

Rina, Rina Miyafuji desu. - Odparła. Przyszłam, bo mi nudzi ..- Dodała.
Spojrzała w niebo.

Powiedziałam "żółwik" i wyciągnęłam w jej stronę pięść, uśmiechnęłam się w jej stronę. Wydaje się bardzo ciekawą osobą, pomijając, że gdy wplata w zdania japoński nie rozumiem o czym mówi.

Żółwik. - Powiedziała, przybijając pięść. Lekko się zestresowała. Nie była zbyt dobra w rozmowie.
- Co tutaj robisz? - Zapytała.

-W sumie nic takiego-wzruszyłam ramionami. Przyciągnęłam kolana do klatki piersiowej i oparłam o nią brodę-Pomyślałam po lataniu, że fajnie będzie pobyć poza biblioteką i wielką salą-zaśmiałam się cicho.

Wiesz co? Myślałam czy by nie polatać nocą. Ale chyba niebezpieczne o tej porze. - Powiedziała. przy lataniu boję się wysokości, ale z drugiej strony lubię ten wiatr we włosach. - Uśmiechnęła się. Spojrzała na sam.

-Ja tam jeśli ledwo radzę sobie w dzień to, co dopiero w nocy-machnęłam ręką i uśmiechnęłam się. Nie potrafiłam oderwać wzroku od gwiazd

Zachichotała. Mogę tu siedzieć godzinami. Jest cicho, no i spokój. I tak, gwiazdy, nie można oderwać wzroku. Często tak mam jak patrze się na księżyc. Nie jestem wilkołakiem! - Mówiła więcej niż zwykle.

-Fakt, jest tu przyjemnie-uśmiechnęłam się, że nie odwiedziłam tego miejsca wcześniej...Przymknęłam oczy i słuchałam Puchonki.

Kiwnęła głową i położyła się. Patrzyła w niebo. Ziewnęła i chyba usnęła po jakimś czasie. Nic nie mówiła spała. Miotle miała koło siebie.

W pewnym momencie zamyśliłam się wpatrując w gwiazdy. Poczułam jak robi mi się zimno w nos i zamrugałam kilkakrotnie. Spojrzałam na towarzyszącą mi dziewczynę i zauważyłam, że usnęła. Delikatnie szturchnęłam ją w bok. Nie powinnam budzić innych, ale nie mogę zostawić śpiącej Puchonki na szczycie wieży gdy jest zimno-Ej! Obudź się-powiedziałam cicho znowu ją szturchając.

Jeszcze 5 min..- Mruknęła przez sen. Nie miała zamiaru się podnieść. Spała w najlepsze. Przewróciła się jedynie na drugi bok. Chyba nawet nie słyszała nawet, że ktoś coś do niej mówi.

-Pięć minut minęło-powiedziałam i zaczęłam ją łaskotać. Może to zadziała?

Zaczęła się śmiać. Przestań..- Powiedziała śmiejąc się. Hę? Usnęłam? - Zapytała.

Pokiwałam głową po czym wstałam.- W sumie ja już będę się zbierać. Do jutra!- powiedziałam w stronę dziewczyny i uśmiechnęłam się w jej stronę

Oyasumi. - Powiedziała po czym wstała i zaczęła schodzić z wieży. myślała czy by nie zlecieć na miotle, ale się powstrzymała. idąc w dół po schodach ziewała co trochę. W końcu dała się skusić i wsiadła na miotłę.
-Lecę pędzę! - Krzyknęła do Sam.

NP. DD

Przybiegłam tu i usiadłam pod murkiem, który zabezpieczał przed wypadnięciem z wieży. Nie wytrzymałam i uroniłam dwie łzy, pociągnęłam nosem, skuliłam się i siedziałam, pogrążona w rozpaczy.

Po jakimś dłuższym czasie, w którym straciłam rachubę, wstałam i zeszłam z wieży. Liczyłam że nie trafię na nikogo po drodze, na pewno widać było, że płakałam.
NP: Dormitorium dziewcząt (Hufflepuff)

Chyba coś mi się popieprzyło. Wszedłem nie tymi schodami i trafiłem na jakąś wieżę. W sumie było tutaj bardzo ładnie. Położyłem się na bruku i wpatrywałem się w gwiazdy. Tak dla uspokojenia..

Tego co się tam stało było już dla mnie zbyt wiele, weszłam na wierzę i oparłam się o bruk, również patrząc, nie zauważając, że nie jestem sama. Czułam się po części winna. Gdybym się nie uparła, SooAh byłaby dla mnie wciąż obca. Nic by się nie stało...

Zauważyłem, że ktoś przyszedł. Na szczęście nie była to Soo. Podniosłem się i spojrzałem na dziewczynę-Emm, cześć?-powiedziałem

Podskoczyłam zaskoczona. Kim on jest? Pierwszy raz go widzę. - O, hej... Nie zauważyłam Cię - odpowiedziałam mu.

-W sumie ciężko zauważyć. Nie dość, że ciemno to jeszcze leżałem na ziemi-stwierdziłem-Nie przestraszyłem cię? Ogółem to jestem Carl. Carl Claws-powiedziałem

- Nie jest łatwo mnie przestraszyć. Isobel Tokisaki - dodałam. Westchnęłam ciężko. - Z jakiego domu jesteś? - zapytałam, włosy zgarnęłam na lewe ramię.

-Gryffindor. W sumie jeszcze nie widziałem żadnego Gryfona-wzruszyłem ramionami. Tak to spotkałem, Puchonkę i Ślizgonkę..-dodałem w myślach na co skrzywiłem się.

- A Ślizgona jeszcze nie spotkałeś? Jeszcze bardziej byś się skrzywił - prychnęłam, nie wiedziałam co myśleć o swoim bracie. Mógł się dopuścić jeszcze gorszych rzeczy.

-Akurat spotkałem Ślizgonkę, więc nie wiem czy chcę mieć jeszcze coś wspólnego z uczniami z tego domu-patrzyłem w niebo.

- Jeden z nich jest moim bratem. Sama nie wiem co teraz o nim myśleć - westchnęłam. Zamknęłam oczy, miałam mętlik w głowie.

-Ja też nie wiem co o niej myśleć.-przemknęło mi przez głowę. Westchnąłem i znowu położyłem się na podłodze.

Weszłam na wieżę licząc, że nikogo tu nie będzie. Oh, myliłam się.
- Hej - powiedziałam wściekle do Carla i Is.
Usiadłam sobie gdzieś w kącie i patrzyłam przed siebie.

-Cześć-powiedziałem i dalej wpatrywałem się w gwiazdy.

Chris była wnerwiona. Czyli posunął się jeszcze dalej? Miałam ochotę zapytać się jej, czy ona jeszcze żyje ale... Nie wiem czemu obawiałam się to zrobić. Znalazłam ulubiony swój gwiazdozbiór - Cassiopeię.

Powoli wstałem czując jak robię się ogromnie zmęczony.-Do jutra-powiedziałem i zacząłem schodzić po schodach.

Zrobiłam się trochę głodna, a spędziłam tu całą noc.

NP Wielka Sala

Z prędkością światła wbiegłam na sam szczyt wieży. Nie wiedziałam, że miałam na to siłę. Targały mną emocje, miałam dosyć wszystkiego i wszystkich. Usiadłam na samym brzegu wieży i zwiesiłam nogi. Pode mną rozciągała się "przepaść". Było tu dosyć wysoko. Nie bałam się ani trochę, miałam wywalone na lęk wysokości.

Wbiegła z prędkością światła. Chwyciła Chris za rękę i odciągnęła od krawędzi.
-Zgłupiałaś?! - Krzyknęła do niej.