Pokój Ilarii Salerno

- Boję się, że to raczej ja Ciebie będę musiała - zaśmiałam się i wróciłam z butelką, usiadłam obok niej i nalałam nam wina znów.

-Co? Mnie?! Mam mocna głowę! -powiedziałam z uśmiechem pijąc wino.
-No może nie do końca ale....

- To w końcu mocną czy nie? - spytałam ją z rozbawieniem.

-Hmm.. myślę że niedługo się przekonamy. ..-powiedziałam kiwajac głową i spojrzałam na zegar.
-Albo i nie bo chyba powinnam zwijac się do siebie.

- Tak szybko? - spytałam i się przysunęłam do niej. Spojrzałam jej w oczy i pogłaskałam palcem po policzku. Cóż, alkohol ośmiela.

-Szybko? Siedzę tu dosyć długo. -powiedziałam z uśmiechem na nią patrząc.
-Masz ładne oczy. -stwierdziłam przyglądając im się z bliska.

- Za krótko i tak - odpowiedziałam i uśmiechnęłam się na komplement. - Za to Ty masz przepiękne włosy - wzięłam jeden kosmyk i przyjrzałam się mu.

-Ha! To to ja wiem.-zasmialam sie szczerze.
-Jedyna rzecz jaka w sobie lubię.-powiedziałam patrząc jak przygląda sie kosmykowi.
Polubiłam kobietę. Po raz pierwszy od dawna poczułam do kogoś sypatie a nie czysta nienawiść.

- Powinnaś więcej w sobie lubić - odpowiedziałam i spojrzałam znów w jej oczy. Znów poczułam się dziwnie, nie podobała mi się myśl, że miała już odejść. Czułam się, jakbym miała coś jeszcze do zrobienia, dowiedzenia się o niej. Chciałam by została choćby i nawet na noc. - Chociażby figurę, której sama mogłabym Ci pozazdrościć, poczucia humoru... Dalej wyliczać czy już czujesz się przekonana? - dodałam i posłałam Anastasii ciepły uśmiech.

-No nie wiem..Nie wiem...Powiedz cos jeszcze. Zapomniałaś o rzęsach i zgrabnych nogach.-powiedziałam po czym wybuchnelam śmiechem.
-Przepraszam...Ale naprawdę mnie to bawi...

- A mnie akurat prawda nie bawi. Jednak co do nóg się zgadzam, cholernie kuszą - uśmiechnęłam się i spojrzałam na jej nogi, miała jak najbardziej rację. Aż sobie wyobrażałam jakby nie miała tych spodni, tą aksamitną delikatną skórę, te kształty... Zrobiło mi się gorąco. - Nie obrazisz się jak zdejmę z siebie bluzkę? Jest mi dość gorąco - powiedziałam zdejmując z siebie swoją bluzkę.

-Cycki?-zabawnie poruszyłam brwiami kiedy zapytała o bluzkę.
-Jasne ze nie. W koncu jesteś u siebie...No i teraz dopiero wpadłam w kompleksy...-powiedziałam kiedy zrzuciła z sienie górna część garderoby.
-Wpadnę w alkoholizm...-mruknelam wypijając cała zawartość kieliszka.

- Cycki cycki - zaśmiałam się i rzuciłam ją na bok, zmarszczyłam brwi zaskoczona i roześmiana na tekst o kompleksach. - Nie są takie idealne, proszę Cię - machnęłam ręką. - O wiele chętniej zobaczyłabym Twoje - zaśmiałam się znów i dopiłam wino, polałam nam znów. - Nie wpadniesz, nie pozwolę Ci, spokojnie.

-Moje? Te dwie połówki pomarańczy?-prychnelam i upiłam z kieliszka.
-Chyba powinnam przestać już pic. Zaczyna mi sie kręcić w glowie.

- Jakie tam połówki pomarańczy? - spytałam oburzona i spojrzałam na nią znów. - Nie uwierzę dopóki nie zobaczę i koniec, a tak to mogę marzyć o tym, jak piękne one są - odpowiedziałam i upiłam łyk wina. Coraz słabiej czułam jego cierpki smak, szumiało mi w uszach od wypitego alkoholu.

-Ehh...Już teraz wiem jak wyglada porównywanie u facetów..-powiedziałam zdejmując bluzkę.
-Widzisz? -usiadłam bokiem.
-Pomarańcze..-sięgnęłam po kieliszek i napiłam sie wina.

Otworzyłam szerzej usta i wbiłam w nie wzrok, poczułam przyjemne dreszcze. Dla mnie były one jak najbardziej w porządku. - Jeśli już to bardzo śliczne i kuszące pomarańcze - dodałam i zerknęłam przy okazji na brzuch dziewczyny, obojczyki i plecy. Sama skóra tak gładka aż się prosiła by jej dotknąć, jednak nawet po alkoholu się hamowałam.

-Tak...Mam ciało..Trzynastolatki...Powiedziałabym ze dupa z tego...Ale w sumie gadamy o cyckach wiec dupa z cycków?-zastanowiłam sie chwile.
-Nic nie mówiłam..

- Nieprawda, masz naprawdę piękne ciało - powiedziałam i przysunęłam się do niej, palcem przesunęłam po jej nodze. Nie podobało mi się to, że miała kompleksy. To nawet bolało, bo poważnie mi się Anastasia spodobała. Wciąż się wpatrywałam w jej oczy, czując rosnący zachwyt jej osobą.

-Jesteś kochanym kłamca.-powiedziałam dając jej buziaka w policzek.
-Jesteś takim..serduszkiem.-uśmiechnęłam sie szeroko z fascynacja patrząc w jej oczy.

- Kłamcą? To Ty w tym momencie kłamczysz - zaśmiałam się i okrakiem usiadłam na kolanach Anastasii, odgarnęłam jej włosy za ucho. - Serduszkiem? Co masz na myśli? - spytałam z zaciekawieniem. Intrygowało mnie to jak na mnie patrzyła, widziałam że zachowuje się inaczej, jednak nie gorzej. Choć martwiłam się, czy to nie tylko alkohol tak wpłynął na to co mówiła.

Położyłam dłonie na jej udach, to tak.
-Takie.Dobre serduszko które podnosi na duchu. To komplement miał być..Wyszło?

- Owszem, wyszło - odpowiedziałam ucieszona, że tak mnie postrzegała. Chciałam jej zaufania, przychylności, żebym miała kogoś u boku w Hogwarcie. Jak widać mi się udało. - Miło mi, że taką mnie widzisz - zamruczałam zadowolona i przybliżyłam swoją twarz do jej twarzy. Jej usta wydawały się cholernie kuszące.

-Jednak cos wyszło!-zasmialam sie.
-Inaczej nie da sie ciebie postrzegam. Jesteś pierwsza osoba która polubiłam tak od razu.

- Jak mogłoby nie wyjść? - spytałam i położyłam dłonie na jej biodrach. - Cóż, jak dla mnie, jesteś pierwszą osobą tak wyjątkową - dodałam i przybliżyłam swoją twarz jeszcze bardziej, mój nos od jej nosa dzieliło tylko kilka centymetrów.

Patrzyłam cały czas w jej oczy kiedy sie przysuwala.
-Co robisz...?-zapytałam cicho.

- Nic... Złego - odszepnęłam i pocałowałam ją delikatnie, ale z uczuciem. Od razu poczułam w brzuchu zadowolenie z tego co zrobiłam, te tzw. motyle. Przymknęłam oczy i objęłam ją oburącz w pasie. Nie chciałam przerywać tej pięknej chwili, urozmaicanej zapachem jej perfum.

Odruchowo zamknęłam oczy, oddając pocałunek. Nigdy w życiu nie calowalam sie z dziewczyna. To było nowe...dziwne...ale..Przyjemne. I to bardzo. Moje dłonie przeniosły sie na pupę Ilarii która scisnelam lekko.

Położyłam na chwilę dłonie na jej ramionach, tylko po to by się podciągnąć i nieco odchylić głowę Anastasii do góry. Kontynuowałam pocałunek, teraz wplatając już jedną rękę w jej włosy, zaś drugą znów położyłam na jej biodrze. Miała tak miękkie usta... Rozluźniłam się w tym momencie całkowite. Jakiekolwiek spięcie odeszło, została przyjemność.

Kompletnie nie panowałam nad tym co robię. Pod wpływem jej ruchów odchyliłam głowę do tylu, pogłębiając pocałunek. Jeknelam krótko w jej usta.

Uśmiechnęłam się pod nosem, zadowolona odwzajemnionym pocałunkiem. Jednak zaczynało mi brakować tchu, musiałam odsunąć swoje usta. Wzięłam oddech i spojrzałam jej w oczy, palcem pogłaskałam jej policzek. Nie mogłam uwierzyć w to, że ją zdradzono. Anastasia była w tym prześwietna, a im więcej jej smakowałam, tym więcej pragnęłam.

Kiedy odsunęła sie ode mnie, nabrałam powietrza. Przytknęłam lekko powieki czujac jej dotyk na policzku.
-Co my właśnie zrobiłyśmy...

- Całowałyśmy się - odpowiedziałam przyglądając się jej twarzy. Ciekawiło mnie co Anastasia czuje, próbowałam odgadnąć jej emocje. Chciałam wiedzieć na czym stoję.

-To...To dziwne. Dlaczego to zrobiłyśmy?

- Jak to czemu? To raczej oczywiste. Ana, podobasz mi się - wyznałam zaczynając się bawić kosmykiem swoich włosów.

-Ja Tobie? I to jest oczywiste?

- Jak dla mnie jest - zaczęłam ją głaskać powoli po policzku, czule.

-To.. Ja.. Przepraszam. ...-powiedziałam odgarniając włosy.
-Ja nie chciałam. .. Naprawdę powinnam juz iść. .

- Idź więc - zeszłam z niej i poszłam do okna, wyjrzałam przez nie i oparłam się o parapet. Westchnęłam ciężko

-Jesteś na mnie zła?-zapytałam wstając z fotela i patrząc na nia.

- Po części, ale wiem, że nie powinnam się złościć - odpowiedziałam i westchnęłam ciężko. - To nie Twoja wina, że jesteś hetero. Ba, to nawet nie jest wina. Możesz iść, nie zatrzymuję Cię przecież - nie spuszczałam wzroku z okna. Czułam zawód, ale i gniew na siebie również. Mówiła, nie interesują jej kobiety, ja jednak oczywiście nie słuchałam.

-Przepraszam...Jeśli chcesz... Ja Cie Lubie. .... ale nie wiem w jaki sposób. ..

- Nie przepraszaj. Rozumiem, rozumiem, naprawdę - pokiwałam głową i zacisnęłam pięści, aż zbielały mi kłykcie. - Dam Ci po prostu czas na to. Chociaż... Jeśli naprawdę jesteś hetero i jesteś tego absolutnie pewna, to nie ma na co Ci dawać czasu - dodałam i odwróciłam się do niej, oparłam się tyłkiem o parapet. Upiłam łyk wina. Coś czuję, że spiję się dziś w trupa. - Nie wiem, jak można lubić na różne sposoby też. Kochać... Owszem, ale nie lubić.

Spojrzałam na jej dłonie które teraz zawinięte były w pięści. Zagryzłam wargę i splonelam rumieńcem.
-To znaczy...Posłuchaj...-westchnęłam i usiadłam na fotelu.
-Ja NIGDY w życiu nie myślałam o innej opcji niz facet. A co dopiero o całowaniu dziewczyny czy.. Robieniu innych rzeczy. -położyłam dłoń na swoim karku.
-Ja nie wiem czy jestem pewna.

- Nie wiem, jak mam Ci pomóc się upewnić. Psychologiem nie jestem, jeśli już to psychopatką, a to całkiem dwie różne rzeczy - odpowiedziałam jej. - Słucham Cię, nie ma naprawdę problemu, jakoś to przeżyję. Jestem po prostu głupia i tyle - prychnęłam na koniec. - Passa niepowodzeń po prostu.