Klasa zaklęć i uroków

Chłopak wszedł i rozejrzał się, to nie była biblioteka. Kurt zaczynał mieć dość tych schodu, jeżeli miały uczyć logicznego myślenia, to trzeba powiedzieć temu co je zrobił że każdy potrzebuje przerwy od tego też."Cholera." Przeklął pod nosem jak oglądał otoczenie, te obrazy czasami go przerażały. Po chwili wyszedł i zaczął szukać ponownie.

Następny post w bibliotece.

Weszłam do sali, położyłam książkę na ławce, wybrałam ławkę w samym kącie. Uhhh... Naprawdę sama? Dobra, czas coś porobić. Wyjęłam zeszyt i zaczęłam kombinować. Teorie o tworzeniu Banshee pochłonęły moje skupienie, stwierdziłam, że spróbuję utworzyć zaklęcia potrzebne do tego. Dopóki nikt nie wejdzie.

Wszedłem do swojej klasy i westchnąłem, pachniało tu kurzem dlatego machnąłem różdżką na okna otwierając je by przewietrzyć tą klasę. Gdy poczułem podmuch powietrza podszedłem do jakże wiekowego biurka i usiadłem w fotelu i oparłem nogi o biurko. Nie kłopotałem się zapisywaniem tematu na tablicy, wytłumaczę im co i jak, a może i zademonstruje. Przyzwałem kufer w którym był ukryty dementor, potrzebowałem pozwolenia dyrektorki ale trudno. Przygotowałem też czekoladę. Teraz zostało tylko czekać na uczniów.

- Domyślam się, że zrezygnował Pan z uczenia mnie tych zaklęć? - zapytałam znad szkicownika. Nie zauważył mnie? Poprawiłam włosy.

- Panna Tokisaki, proszę o spokój, lekcja się nie zaczęła i mam jeszcze chwilę dla siebie - powiedziałem i spojrzałem na nią wręcz wściekle. Cóż nie chciałem by ktokolwiek wspominał o tamtej sytuacji, przez którą miałem niezłe problemy z Dianą. Miałem jednak nadzieję że Isobel sobie odpuści.

Westchnęłam tylko poirytowana i wróciłam do poprzedniego zajęcia. Wyjątkowo słowny nauczyciel... Pomyślałam zdenerwowana. Znajdę inny sposób, nie pozostanę człowiekiem. Człowieczeństwo ogranicza nekromancję, a na to sobie pozwolić nie mogę. A gdyby zostać strzygą? Pomyślałam.

Weszłam do sali rozglądając się ciekawym wzrokiem po tym pomieszczeniu, wydawało się że to wszystko jest niezwykle kunsztowne i po prostu magiczne, dotknęłam rubinu na szyi i zajęłam wolne miejsce niedaleko tej rudowłosej dziewczyny. Uśmiechnęłam się do samej siebie.

Spojrzałam na nową. Z jakiego ona była domu? Zastanowiłam się. Kolor włosów prawie że identyczny jak mój. Kolejna nowość, tego jeszcze nie było... Siedziałam wciąż pogrążona w zamyśleniu. Szkicownik schowałam gdy tylko otworzyły się drzwi. Az miał rację, lepiej jak najmniej osób wie o nekromancji.

-Dzień dobry-powiedziałem zdyszany i spojrzałem na nauczyciela-Proszę pana-zwróciłem się do niego grzecznie po czym podszedłem w jego stronę-SooAh nie mogła przyjść na lekcje, ponieważ miała pewien wypadek, a teraz znajduje się na skrzydle szpitalnym-wyjaśniłem patrząc na nauczyciela.

- Oh no dobrze usprawiedliwienie przyjęte, proszę zająć miejsce Panie Claws - powiedziałem i spojrzałem na niego Dobrze wiedziałem o wypadku panny Kwon, jednak mało mnie to obchodziło. No dobra miałem pewien problem z opiekunką Ślizgonów.
- Czekamy na resztę uczniów i zaczniemy lekcje - powiedziałem.

Zapukałam cicho i weszłam do środka. Kilka osób odwróciło się w moim kierunku ale starałam się he ignorować tak samo to, w jakim stanie byłam. -Panie.. profesorze. Możemy porozmawiać?

-Dzień dobry-powiedziałam wchodząc do Sali zaklęć. Zorientowałam się, że przez ten cały czas trzymałam Azazela za rękę. Puściłam ją i usiadłam z tyłu.

Spojrzałam na chłopaka który podszedł do nauczyciela, był niczego sobie, aż szkoda że był Gryfonem, z tego co wiem to jednak ani Puchoni, ani Gryfoni nie mają nic przeciw sobie, wręcz są w dobrych stosunkach.

- Panno Kwon słucham uważnie o co chodzi? - zapytałem patrząc na Ślizgonkę, wstałem zza biurka i ledwie po chwili znalazłem się przed Ślizgonką, spojrzałem na nią i podniosłem jedną brew.

Wszedłem do sali z Sam. Hmmm... Trzymała mnie wciąż za rękę, a teraz się zawstydziła. Heh... Miejsce obok siostry było zajęte, więc usiadłem przed nią - Hej Is, hej... NieWiemJakCiNaImię - przywitałem się i usiadłem. Dopiero wtedy zauważyłem tą Koreankę, o mało nie wybuchłem śmiechem widząc ją, udało mi się ograniczyć to do cichego zaśmiania się. Do dormitorium boisz się wejść? A no tak... Wciąż zostały tam gryzonie.

Widząc Soo zdziwiłem się. Przecież miała być w skrzydle szpitalnym! Oczywiście musiała zrobić po swojemu. Usiadłem gdzieś gdzie było wolne miejsce

Zamarłam widząc znów SooAh w takim stanie. Dodatkowo była w Skrzydle Szpitalnym. Az, co Ty do cholery jej zrobiłeś?!

-Na korytarzu? Możemy. ..? -powiedziałam nie patrząc mu w oczy. Zamiast tego, gapilam się w jego klatę która była na wysokości moich oczu.

Wczorajszego dnia zostałem poproszony o udział w zajęciach. Miałem być... obiektem na którym Devon będzie przeprowadzał zaklęcia. Zgodziłem się. Teraz wszedłem do pomieszczenia i ze spokojem zasiadłem obok biurka nauczyciela, spoglądając ze spokojem na resztę.

Kurt zdziwił się widząc jak wyglądała Soo, była tak blada jakby widziała ducha! Jak na razie tylko patrzył i nasłuchiwał to o czym rozmawiała z Devon'em. Jeżeli będzie mógł jakoś pomóc, to zrobi to.

- Niestety nie zostawię ich samych więc musisz mi powiedzieć o co chodzi, albo poczekać do końca lekcji - powiedziałem i spojrzałem na dziewczynę z góry, niech to wszystko szlag. Dlaczego ta lekcja musi się tak komplikować?

Otwierając drzwi do sali, uderzyłam w plecy jakiejś dziewczyny. Warknęłam tylko pod nosem i bez słowa udałam się na puste miejsce na końcu sali. Rozłożyłam księgi na stanowisku i zagłębiłam się w błękit nieba za jednym z otwartych okien.

Wciąż z rozbawieniem patrzyłem na SooAh. Taka dumna, arogancka i zapatrzona w siebie, a teraz... Taka. Hah. Ciężko było się nie śmiać, a napędzała to myśl, że zemsta za siostrę tak ładnie się udała. Oooo... Kolejna nowa dziewczyna. Odniosłem wrażenie, że podobno do Koreanki. Co się dzieje z tym światem i skąd się biorą tacy ludzie... Westchnąłem zrezygnowany.

Zaczelam obracac różdżkę w palcach. -Chodzi o to.. ze... raczej nie będę w stanie być na zajęciach z powodu... Stroju.. oraz.. nieprzygotowania. . Mam nadzieje ze nie odejmie nam pan za to punktów.

Chwilę przeczekałem po czym stwierdziłem, że nie chcę spędzić całej lekcji sam. Wstałem i skierowałem się do tyłu. Dostrzegłem jakąś inną Ślizgonkę. Dosiadłem się po czym wyjąłem zeszyt.

- Pan Claws przekazał mi że jest pani niedysponowana, dlatego zwalniam Panią z lekcji i wysyłam do skrzydła szpitalnego. - powiedziałem i wróciłem na przód klasy.

- Dobra dzieciarnia, nazywam się Devon West, jak zapewne niektórzy wiedzą jestem nauczycielem Zaklęć w tej szkole. Dlatego proszę o szacunek i tak dalej. Poprosiłem dziś profesora Lightwooda, o małą pomoc przy pewnym zaklęciu. Mianowicie przy zaklęciu "Vulnera Sanentur", jednak najpierw muszę go zranić - powiedziałem i spojrzałem na Dextera.
- Podwiń rękaw szaty proszę - powiedziałem do niego.

Kiwnelam tylko glowa i wyszlam z sali.

Next: Wielka Sala

Z niewyobrażalnych przemyśleń obudziło mnie uderzenie zeszytu o ławkę. Serio?
- Nie masz z kim siedzieć? - syknęłam, mój wzrok szukał innych wolnych ławek w pomieszczeniu

Przyglądałam się z zaciekawieniem temu wszystkiemu, co planował. Nie znałam tego zaklęcia. Wolałabym znać inne, ale trudno... Oparłam głowę na rękach, zajęłam się obserwacją.

Usłyszałem nową dziewczynę, po szacie zobaczyłem coś, przez co myślałem że zaraz wyjdę. O Morgano... Teraz jeszcze SooAh numer 2 u nas w domu? Zerknąłem z ciekawości na to co robi Sam.

Podczas nieobecności Devona nic się nie stało. Właściwie, nie było nawet na to czasu. Słysząc prośbę mężczyzny podwinąłem rękaw ze spokojem i obserwowałem jego poczynania.

Poczułam na sobie czyjś nader przenikliwy wzrok. Rozejrzałam się po sali, zatrzymując moje bystre oczy na chłopaku. Spiorunowałam go wzrokiem i skupiłam się na lekcji. Nie będę się zajmować jakimiś szczawiami, kiedy mogę nauczyć się czegoś nowego.

Oparłam dłoń o policzek i wpatrywałam się w nauczyciela. Co on wymyślił? Zauważyłam, że ktoś na mnie patrzy. Skierowałam swój wzrok w stronę Azazela i zauważyłam, że to on. Skierowałam wzrok na nauczyciela. Skup się na lekcji.

Wyjąłem ostry nóż i przejechałem kciukiem po ostrzu, syknąłem widząc jak krew spływa z kciuka. Po czym się uśmiechnąłem.
- Na początek zranię profesora w ramię, a potem uważnie obserwujcie co czyni zaklęcie - powiedziałem i ciąłem od zgięcia ręki prawie do nadgarstka. Oblizałem usta i pokręciłem głową.
- Vulnera Sanentur, Vulnera Sanentur, Vulnera Sanentur - trzykrotnie wymówiłem zaklęcie, a na oczach uczniów rana całkowicie zniknęła.
- Zaklęcie "Vulnera Sanentur" jest zaklęciem leczniczym, jednak jeśli czarodziej ma małą moc, zaklęcie poskutkuje gorzej - powiedziałem.

Skrzywiłem się czując spory ból w przedramieniu. Jednak to ustąpiło po użyciu przez Devona zaklęcia. Kątem oka widziałem jak na widok krwi się oblizuje. Czyżby znów był głodny? Rana zniknęła, a ja rozwinąłem rękaw bluzki.

Spojrzałam na to, jak Devon rozciął rękę naszego opiekuna. Oh... Krew na lekcji i wampir. Byłam pełna podziwu dla jego odwagi i opanowania. Przyglądałam się z rosnącym zainteresowaniem. Vulnera Sanentur... Zapamiętam. Ale... Tylko lecznicze? Meh...

Kur obserwował i podniósł rękę po chwili."Czy trzeba się na czymś skupić podczas wymawiania słów?"

Hmm... W końcu ktoś kogoś tnie... W końcu nie zasnę. Dziwnie się oblizywał na widok krwi. Czyżby coś się za tym kryło? W sumie to nie moja sprawa... Rozsiadłem się wygodniej, zaklęcia lecznicze? Wolałbym czarną magię. Ale, od fundamentów buduje się dom, prawda?

- Profesorowi Lightwood już podziękuję za pomoc, jestem mu wdzięczny i na pewno kiedyś się odwzajemnię - powiedziałem i spojrzałem na Dextera puszczając mu oczko.
- Kurt wystarczy że skupisz się na tym by rana została uleczona to w pełni wystarczy. - odpowiedziałem na pytanie.
- Jakieś inne pytania? - zapytałem.

Dotknęłam swojej różdżki i przejechałam po niej dłonią. Co jak co, ale do różdżek miałam szczególny szacunek. Ułożyłam ją delikatnie na ławce i wpatrywałam się w każdego osobnika w pomieszeniu po kolei. Prychnęłam pod nosem.

Starałam się nie zwracać uwagi na nową od... Ślizgonów? Proszę, Azazel, nie rób niczego znów tak daleko porytego... Westchnęłam. Udawałam, że nie zauważyłam prychnięcia. Miałam już wyrobione zdanie o takich osobach, a zawdzięczałam to innej Ślizgonce.

Kątem oka zauważyłem reakcję nowej gdy rozejrzała się po każdym z osobna i prychnęła. Dziewczyno, o co Ci chodzi?... Znowu pewnie coś z głową jak u tamtej, prychnąłem z myślą o Koreance.

Uniosłem kącik ust na jego słowa i podniosłem się. Odstawiając krzesło, delikatnie, ukradkiem klepnąłem Devona po tyłku, a następnie wyszedłem z sali.

Nic nie skryłoby się przed moim wzrokiem. Och serio, nawet na lekcji? Przewróciłam oczami i westchnęłam cicho. Wiatr musnął moje włosy i chwilowo poczułam się jakbym była gdzieś indziej. Wszędzie tylko nie tu, wśród nich.