Dormitorium Dziewcząt 1

-Nic nie widziałaś. Przestań już

- Wiem co widziałam... - powiedziałam zdławionym głosem.

-Letycja, kurwa mać -odwrocilam ja do siebie. -Przestań. Zapomnij o tym. Ja wybaczam. Koniec tematu. Zrozumiano?

- Naprawdę? - spojrzałam jej głęboko w oczy.

-Tak, przestań juz. -powiedziałam uśmiechając się lekko. - Nic nie widziałam. Wszystko gra

Odwzajemniłam uśmiech i ją namiętnie, gorąco pocałowałam.

Kiedy jej usta dotknęły moich, przestałam się ruszać. Nie chciałam od niej odskakiwac bo to by ja zraniło, ale odwzajemnic pocałunku tez nie mogłam.

Odsunęłam się od niej, odwróciłam wzrok. Czego ja się spodziewałam? Westchnęłam ciężko i usiadłam na łóżku.

-Co się stało? -zapytałam głupio podchodząc do niej. Kucnęłam obok. -Przepraszam

- Popsułam nasz związek - powiedziałam cicho, zła na siebie.

-Co? Nie. Co ty za bzdury mi tu pleciesz

Delikatnie położyłam dłonie na jej ramionach i spojrzałam jej w oczy. Przybliżyłam swoje usta do jej, ale nie złączyłam ich, chciałam wiedzieć czy jej ciało też tego chce,

W momencie kiedy się do mnie przysunela odwrocilam głowę w drugą stronę. -Powinnaś się może przespać. Wytrzeźwieć czy co ty tam...

- Jestem już trzeźwa - powiedziałam zgodnie z prawdą, odsunęłam głowę, przygryzłam mocno wargę też patrząc w inną stronę.

-To nie jest łatwe. -powiedziałam cicho, w końcu.

- Wiem, że nie jest, ale zrobię wszystko by to naprawić.

-Nie musisz. Musze sobie sama z tym poradzić bo to ja mam problem. W końcu nie codziennie widzi się kogoś kogo się kocha, z inną, prawda? -zaśmiałam się cicho

- Muszę. To ja jestem winna i chcę odzyskać Twoje zaufanie.

-Ale..-chciałam powiedzieć ze jej ufam. Ale jeszcze nie mogłam. Juz raz komuś za szybko wybaczylam, a potem zostałam sama. -Nie przejmuj sie

- Jak mogę się nie przejmować? - wzięłam jej dłoń. - Nie chcę Cię stracić, ani na chwilę, ani w małej części... - spojrzałam w jej oczy.

-Nie tracisz przecież.-powiedziałam patrząc na nią. -Nie panikuj

Przytuliłam ją mocno, napawałam się zapachem jej włosów. - Odzyskam Twoje zaufanie, naprawię to wszystko - szepnęłam.

-Dobrze. -powiedziałam również ją przytulając. -Ale nie przejmuj się tym tak

- Nie mogę się tym nie przejmować, kocham Cię, Noelle, jesteś dla mnie ważna - zamknęłam oczy.

-Nie mów czegoś co później będziesz miała ochotę odwołać. Albo zapomnisz o tym kiedy znowu pojawi się ktoś inny. -powiedziałam nie hamując się już.

- Nikt taki się nie pojawi. Kocham tylko Ciebie, nieodwołalnie - spokojnie, ale stanowczo i z pewnością swoich słów odpowiedziałam jej.

-Wiesz... Tak się składa że właśnie widziałam tę twoja miłość. .

- To nie była miłość, nic od niej nie czuję, nawet nie wiem jak ma na imię. Była to jedynie moja chwilowa głupota i nietrzeźwość - przytuliłam ją mocniej.

-Wiesz... Nie uznaje takich wyjaśnień. Skoro pijana się tak zachowujesz to nie pij. Nie chce wiedzieć co by się stało gdybym nie przyszła na błonia.

- Dla Ciebie nie będę pić, a jeśli w ogóle będę, to tylko gdy będziesz przy mnie. Nie wyobrażam sobie, co bym zrobiła, gdybym Cię straciła - spojrzałam w jej oczy, palcem pogłaskałam po policzku. - Zrobię dla Ciebie wszystko, Noelle.

-Nie musisz. Nie chce żebyś to dla mnie robiła. Nie musisz się dla mnie poświęcać

- Muszę, chcę żebyś wiedziała, że zależy mi na Tobie.

-Nie jestem w stanie Ci teraz w to uwierzyć

- Wiem. Dlatego tak się staram.

-Nie musisz. Posłuchaj. .. Jak zobaczyłam was tam razem... Strasznie mnie to zabolało. Bardziej niż cokolwiek innego w życiu.

- Noelle, domyślam się, jak się czułaś - powiedziałam czując, jak znów oczy robią mi się wilgotne. - Postaram się wynagrodzić Ci ten ból.

-Nie wynagrodzisz mi tego. To się nazywa zdrada Letycjo... Zdrady nie da się wynagrodzić

- Da się, udowodnię Ci to. Zrobię wszystko, byś mi wybaczyła i żebyś była szczęśliwa. Dam z siebie wszystko.

Zaśmiałam się. -Nie chce ci być przeszkodą. Jeśli coś czujesz do tamtej dziewczyny... To nie ma problemu. Naprawdę

- Ale ja nic nie czuję do niej! Czuję tylko do Ciebie. Nikogo więcej poza Tobą.

-Zastanów się nad tym. Kolejnego razu juz nie znose

- Jestem na sto procent pewna, a następnego razu nie będzie. Dobrze? - spojrzałam znów w jej oczy, trzymając Noelle za dłonie.

Przytaknęłam głową. -Dobrze. - Nie wierzyłam w to ale każdemu należy się druga szansa... prawda?

- Dziękuję - szepnęłam i oparłam głowę o jej ramię.

-Nie masz za co.-powiedziałam klepiac ja po plecach