Dormitorium Dziewcząt

- Naprawdę? Bardzo mi miło - odpowiedziałam z szerokim uśmiechem, mój kot akurat miauknął donośnie, bez powodu.

Zaśmiała się cicho i oddała jej zeszyty- może resztę przeczytam później - powiedziała z usmeichem

- Może? Na pewno! - zaśmiałam się.

Dobrze wiedzieć- powiedziała z uśmiechem- to napewno będę kontynuować przygodny z twoimi postaciami- powiedziała z uśmiechem

- W razie czego mogę się Ciebie poradzić odnośnie czegoś do opowiadania? - zapytałam z uśmiechem.

- Jasne pytaj o co tylko chcesz i kiedy chcesz. Chętnie pomogę- powiedziała do niej z miłym uśmiechem

- Powiem Ci, że mugolskie książki są dosyć ciekawe. Sporo we Włoszech nakupowałam, gdy byłam w Rzymie - usiadłam wygodniej, kot zeskoczył z łóżka.

-Moi rodzice też mieli sporo książek ale głównie naukowych albo kryminałów- powiedziała z uśmiechem na twarzy

- Kryminały chętnie bym jakieś poczytała - odparłam z radością, oparłam się o ścianę. - Jaka jest Twoja ulubiona książka?

-Om uwielbiam wszystkie książki o Sherlocku tak wiem nie jestem oryginalna ale je uwielbiam. - powiedziała z uśmiechem na twarzy i spojrzała na nią- a twoja?

- Moja... Trafiłam kiedyś na taką trylogię "Czarodzieje Skrzydła Nocy". W drugiej części była moja imienniczka, bardzo mi się spodobała - odparłam i obserwowałam Himari, która wskoczyła obok Evie i zaczęła się o rudowłosą ocierać.

Ruda uśmiechnęła sie na widok kota i zaczęła go delikatnie głaskać a szczur cicho zaskrzeczał na kota- Chyba się nie polubią- powiedziała ze śmiechem- Chyba będę musiała kiedyś przeczytać skoro mówisz że jest ciekawa

- Spokojnie, Himari nic mu nie zrobi - machnęłam ręką. - Mocno polecam!

Ja wiem ja wiem, ale boję się ze szczurek może nie być miły- powiedziała z uśmiechem- a masz je może tutaj ze sobą?

- Sprawdzę - zeskoczyłam z łóżka i zaczęłam przeszukiwać kufer. - Jeju, mnie samą przeraża to co tu mam - zaśmiałam się.

-Mówisz że masz tam wszystko i nic?- spytała ją rozbawiona

- Owszem - zaśmiałam się i wyjęłam jedną. - Mam! Pierwsza część! Może Azazel ma drugą - podałam jej z uśmiechem.

-Dziękuje napewno przeczytam gdy tylko będe miała okazję- powiedziała do niej z uśmiechem przeglądając na szybko ksiązkę

- Mam nadzieję! Zrobię Ci test z jej treści - zaśmiałam się.

-O to w takim razie zrobię sobie z niej notatki żeby nie było niespodzianek- powiedziała żartobliwie

- Notatki? Szykuj od razu gruby zeszyt! - parsknęłam śmiechem.

-Dobrze ten zeszyt będzie o połowę grubszy niż ta książka - powiedziała z usmiechem- tylko nie wiem gdzie taki kupię

- W pierwszym lepszym papierniczym - machnęłam ręką.

-Ale wątpię że aż takie grube. Najgrubsze jakie widziałam to nie wiem czy to była połowa tej ksiązki- powiedziała ze spokojem

- Myślę, że raczej tak - odparłam z uśmiechem. - Ewentualnie jakiś zeszyt robiony na zamówienie.

Ewentualnie za pomocą magi sama mogę spróbowac jakiś zrobić- powiedziała ze śmiechem

- Jeśli Ci się uda, to śmiało! - wyprostowałam się, a kot wskoczył mi znów na nogi.

- W sumie spróbować nie zaszkodzi ale boję się że komuś zrobię krzywdę- powiedziała ze śmiechem wyjmując swoją różdźkę

- Nikogo poza mną i Tobą nie ma, dawaj! - pochyliłam się do przodu zaintrygowana.

-No dobrze- powiedziała i zaczęła czarować, na ich oczach powoli zaczął składać się zeszyt z bardzo dużą ilością kartek. Po chwili dziewczyna przerwała zaklęcie- Chyba przesadziłam- powiedziała patrząc na zeszyt grubości encyklopedi

- Aaaaależ skąd! - zsunęłam kota na pościel i podeszłam do zeszytu. - Poleeeeeecić Ci może coś jeszcze do czytania? - zapytałam i zerknęłam na nią, nie wytrzymałam jednak po chwili i się roześmiałam.

-A ić stąd Is- powiedziała z rozbawieniem i lekko ją szturchnęła w bok. No nie jakby poleciała jej jakąś cegłę to by chyba ten zeszyt nigdy się nie skończył

- Ale no słuchaj! - zawołałam z ożywieniem. - Może Uczennicę Maga? To ma tylko 700 stron... Najlepiej całą tą serię, po tyle samo stron każda część! Ty nie dasz rady? Nie chcę Cię podpuszczać, ale na pewno tego nie zrobisz!

- Is nie możesz mi powiedzieć prosto w twarz że chcesz mnie wykończyć i zabić- powiedziała ze smiechem i lekko ją połaskotała

- Aaaaaa! - odskoczyłam od łaskotek. - Ależ czemu ja bym miała Cię zabijać? - otworzyłam szeroko usta. - Wtedy włosy Ci przestaną rosnąć! Nie mogę do tego dopuścić, tak mi dopomóż Morgano!

-A więc tu tylko chodzi o moje włosy. Pfff skoro tylko o nie chodzi to teraz z nimi gadaj a nie ze mną- powiedział z rozbawieniem

- Ależ skąd! Jeszcze są walory cielesne, ok?! - odparłam i znów się roześmiałam, nie mogłam tego powstrzymać po prostu.

-Teraz tam mówisz żebym nie obrażała się na ciebie. Przejrzałam cię lisico- powiedziała nadal rozbawiona

- Bardziej to Ciebie można porównać do lisicy. Mnie to do okresu. Pfu! Do tego no... Do krwi! Siet. Dobra, nic nie mówiłam - przewróciłam oczami.

-Mówisz że jesteś jak okres że jak znikniesz na chwilę albo się spóźnisz to ludzie srają po majtach- powiedziała ze śmiechem i patrzyła na nią- Tak krew bardziej do ciebie pasuje

- No ej! - zawołałam z udawanym oburzeniem i rzuciłam w nią poduszką. - Jestem straszna, ale nie w ten sposób nooo!

Dziewczyna zaśmiała się kiedy dostała poduszką którą zaraz przytuliła do siebie- a skąd wiesz że nie jesteś w taki sposób? Próbowałaś?

- Już wystarczy, że dążę do zostania najlepszą nekromantką na świecie! - oświadczyłam z dumą.

- O chętnie przypatrzę sie tej drodze do sukcesu- powiedziała z miłym usmiechem

- Właściwie to i tak James... Znaczy, dyrektor, wyuczył mnie wszystkiego co o niej wiedział. Teraz jedynie muszę ukończyć szkołę i zaprezentować to, co osiągnęłam!