Cieplarnia

- Tak, tak. Po skończeniu wywaru i wypiciu go, możecie stąd iść. Nawet, jeśli zrobilibyście wywar ze złej rośliny, to nic poważnego tak naprawdę się wam nie zdarzy. Usunęłam stąd przed lekcją wszystkie rośliny, które mogłyby być zabójcze.

Weszłam do cieplarni i rozejrzałam się, szukając wzrokiem twarzy swoich uczniów. Westchnęłam. Ciągle było ich za mało, a dziś planowałam coś naprawdę wyjątkowego...

- Azazelu, usiądź na swoim miejscu i przestań sobie żartować - rzuciłam do niego, przypominając sobie jego akta, które jasno świadczyły o tym, że chłopak był buntownikiem i czasem miał głupie pomysły. Chciałam jednak dać mu szansę i pozwolić mu na to, żeby się czegoś nauczył...

Westchnęłam.
- Jest wiele powodów, dla których mógł utracić pamięć. Sama powinnaś o tym najlepiej wiedzieć, prawda Rina? W każdym bądź razie, Az, zostań po lekcjach.

- Tak więc, mam nadzieję, że za bardzo nie przyzwyczailiście się do swoich ławek i doceniacie pogodę, którą mamy za oknem. Pójdziemy dziś na łąkę, na spacer, abyście sami mogli docenić piękno przyrody i zrozumieć, że bez niej tak naprawdę nic nie jest w stanie istnieć. Jeśli to zrozumiecie, to pojmiecie całą istotę zielarstwa, w którym nie potrzeba cudów, tylko odrobiny wiedzy, aby poradzić sobie z danym problemem. To jak, gotowi na wyjście?

- W takim wypadku, proszę za mną. Zachowujcie się cicho i grzecznie. W przeciwnym wypadku będzie to ostatni spacer w tym roku. Mam nadzieję, że wam się jednak spodoba taka forma lekcji... - rzuciłam.