Jezioro Hogwartu

— Dobrze. — powiedziałam tylko. W głowie nadal miałam to ze chciał cofnac czas. Ze o tym wspomniał na poważnie.

Widząc, że dziewczyna patrzy w przestrzeń, podniosłem jej bluzę i wcisnąłem tam głowę, by następnie wtulić się i pocałować jej brzuch.

Spojrzałam w dół, unoszac brwi.
— Zimno ci?— zapytałam głaszcząc go po głowie poprzez bluzę.
— Chcesz wrócić do zamku?

- Nie, teraz mi jest gorąco - mruknąłem.
- A po co wracać, wtedy nie będę tak blisko Ciebie - odparłem - nie będę miał wymówki - dodałem.

— A potrzebna ci wymówka?— zapytałam zdziwiona. Widzac kawałek gumki od bokserek wystającej spod spodni, uśmiechnelam sie lekko po czym chwyciłam ja dwoma palcami i strzeliłam mu nia mocno.

- Czasami potrzebna - mruknąłem.
Czując jej palce przy swoim ciele, zastanawiałem się co zrobi, jednak długo nie musiałem czekać.
- Cholera Rian - warknąłem i lekko sie podniosłem pod jej bluzą.
Wyciągnąłem dłoń do jej piersi i pociągnąłem za sutek, a potem ponownie się położyłem.

— Aua No!— mruknelam i klepnelam go w biodro.
— No i szlaban na macanie...— powiedziałam.
— Masz babo placek.

- Jasne, oczywiście - mruknąłem.
- Ani babo, ani placek - zaśmiałem się.

Westchnęłam tylko.
— Zamierzasz tam siedzieć?— zapytałam.
Polozylam dlon na jego pośladku następnie strzelając mu klapsa.

Westchnąłem, gdy tylko mnie strzeliła.
- Nie - odparłem i wyszedłem spod bluzy, kładąc się na pomoście.
- Już skończyłem - dodałem.

— Obraziłeś sie?— zapytałam spoglądając na niego niepewnie.
— Mam... sie nie odzywać?

- Nie no chciałaś bym skończył siedzieć pod bluzą, więc już nie siedzę - odparłem, zamykając oczy.
- Odzywaj się zawsze, kiedy tylko chcesz - mruknąłem.

— Nie powiedziałam tak...— powiedziałam i pokręciłam głowa. Podciagnelam kolana do brody i oparłam o nie przedramiona, układając na nich policzek.
Zamknęłam oczy czujac lekki, chłodny wiatr znad wody.

- Spytałaś się o to tak jakbyś tego chciała - mruknąłem.
- Ja tu staram się być miły a ty mnie bijesz - odparłem oburzony - Jeszcze mnie wykastruj - dodałem z lekkim uśmiechem na ustach.

— Nie uderzyłam cie... Chciałam ci dać klapsa. Po prostu. — powiedziałam nie otwierając oczu.
Niemiło mi sie zrobiło kiedy powiedział ze mam go wykastrować. Niby zart ale zabrzmiało to tez tak jakbym trzymała go pod pantoflem.

- No przecież żartuje - mruknęłam cicho.
Otworzyłem oczy i popatrzyłem na dziewczynę z uśmiechem.
- Nie masz ochoty gadać co? - spytałem.

— Mam. — powiedziałam uchylając powieki.
— Zawsze mam ochotę z toba gadac. — dodałam.
— Tylko staram sie nie byc nachalna tak jak zawsze.

- A kiedykolwiek byłaś nachalna? - spytałem.
- Jeżeli tak, to nigdy mi to nie przeszkadzało - odparłem.

— Byłam. Pamiętasz jak podczas naszego pierwszego spotkania chciałeś zebym sobie poszła? — zapytałam.
— Albo jak chciałeś mnie zrzucić z kanapy bo nie chciałeś ze mna leżeć. Zawsze ci sie narzucam.

- Nie skarbie, podczas pierwszego spotkania to ty chciałaś wyjść - zaśmiałem się.
- Wtedy byłem lekko przerażony, bo nigdy z kobietą nie spałem, ale dzięki temu, mogę bez oporów z Tobą spać - odparłem.

— Tak. Ale chodzi mi... A zreszta juz nieważne. — wzruszyłam ramieniem.
— No nie wiem czy tak bez oporów. Nie lubisz tego. A gdy ze mna spisz stresuje sie tym bo wiem ze dla ciebie to męka.

- To nie jest męka - mruknąłem.
- To tak jakbyś przez 19 lat nie jadła słodyczy, a nagle masz wokół siebie ludzi, którzy jedzą je na okrągło i decydujesz że chcesz spróbować, ale czekasz na zaproszenie - wyjaśniłem.

— Yy? Aha...— powiedziałam marszcząc lekko brwi.
— Kocham Cie wiesz? — dodałam po chwili ciszy.
— Ciekawa jestem jaki byś był gdyby Jackson nie istniał.

- Wiesz o tym że Cię uwielbiam? - odparłem.
- Bardziej utemperowany - mruknąłem - Wtedy pewnie nie zwróciłabyś na mnie uwagi - dodałem.

— Wiem. Chyba. — odparlam.
— Dlaczego tak sadzisz? Myślisz ze zwracam wagę tylko na złych chłopców?

- Uwielbiam Cię skarbie - powtórzyłem.
- Cóż - odparłem, udając że się zastanawiam - Myślę, że tak. Poza tym macie to w genach, że chcecie utemperować złego chłopca - wyjaśniłem.

— W takim razie dobrze wiedziec ze masz o mnie takie zdanie. — odpowiedziałam.
— Nie zamierzam cie temperować.

- Nie zwróciłabyś uwagi na mnie, gdybym był potulnym barankiem, gdybym nawet do Ciebie nie podszedł, nie zwróciłabyś uwagi na mnie tak jak teraz - odparłem.

— Skoro tak twierdzisz. — powiedziałam nie zamierzając tego komentować juz. Wyprostowalam nogi, zaraz krzyżując je i rozglądając sie za biustonoszem ktory chwyciłam i zaczelam zakładać, chowajac rece dl bluzy.

Widząc jej reakcję, usiadłem i przysunąłem się do niej.
- A miałaś skarbie w swoich dłoniach potulnego baranka? - spytałem.

— Nie miałam okazji. — przyznałam zapinając stanik z tylu i obejmując sie ramionami bez wkładania rąk w rękawy bluzy. Tak było cieplej.

- A z jakimi się zadawałaś? - spytałem.
- Myślę, że z lodobnymi do mnie - dodałem.

— Zazwyczaj. — powiedziałam.
— Tacy zazwyczaj sie wokół mnie kręcili. — dodałam patrzac w bok.

- No właśnie Rian, tacy się wokół Ciebie kręcą - mruknąłem.
- I zakładam że nadal będą - odparłem.

— Kręcić to sie mogą. Nawet tuzinami. — powiedziałam i w koncu spojrzałam na niego.
— A teraz powiedz mi po co o tym rozmawiamy?

- Bo byłaś ciekawa jaki bym był gdyby Jackson nie istniał - mruknąłem.
- Więc obektywnie Ci powiedziałem - odparłem.

— Mhm. Mi sie wydaje ze ten temat juz dawno zamknęliśmy i znowu zaczynamy temat dotyczący mnie i innych facetów. — mruknelam.
— Zaczynam sie zastanawiać co mam zrobic zeby dotarło do ciebie ze nie chce innego. Mam sie utopić? Przepłynąć jezioro? Przybić piątkę z kałamarnica?

- Nie skarbie, ja wiem, że jestem jedyny i nie patrzysz na innych - odparłem.
- Po prostu sam się zastanawiam czy byłoby coś między nami gdybym miał inny charakter - mruknąłem - Czy w ogóle byśmy się spotkali? - spytałem.

— Jak dwoje ludzi ma sie spotkać to i tak sie spotka. Nawet dzien przed śmiercią ale i tak. — odparlam wzdychając ciezko.
— Tyler.... Czy... To nie jest moj kot?!— zapytałam nagle wbijając wzrok w jezioro, spory kawałek od nas gdzie widziałam tylko mały, ciemnoszary lep z żółtymi ślepiami.

Popatrzyłem w tą samą stronę co ona.
- Dlaczego twój grubasek tam jest? - spytałem, patrząc to na kota, to na dziewczynę.
- Powiedz mi że umie pływać, bo inaczej by się nie dostał na praktycznie środek jeziora.

— Ej! Sam jestes grubasek! On jest... Puszysty. — powiedziałam.
— Najwyraźniej umie... Magnus! Chodz tutaj! No Chodz! Bo sie przeziębisz!– jeknelam wsuwając rece w rękawy bluzy i wstając by kucnąć na samej krawędzi momostu.
— No Chodz skarbie. Chodz mama przytuli... No Chodz szybciutko...

- Przekarmiasz go - mruknąłem, kładąc się ponownie.
Skoro kot umiał pływać to najważniejsze.
Super teraz będzie bluza jebała nie tylko kotem ale i wodą z jeziora. No cudownie.

— "przekarmiasz go"..— przedrzeźniłam chłopaka.
— Jest głodny to sobie je. — powiedziałam. Magnus wygladal na dziwnie dumnego kiedy płynął w moja stronę. Chyba lubił wodę. Zawsze byłam pewna ze jest odwrotnie.
— No jeszcze kawałek. Chodz kochanie moje najpiękniejsze. Pozwolę ci wydrapac Tylerowi oczka. Nazwał cie grubasem...

- Bo jest gruby, przekarmiasz go, bo za bardzo się o niego troszczysz - odparłem z nadal zamkniętymi oczami.
- Patrz tylko, żeby twój kociak je miał - dodałem po chwili.

— Grozisz mojemu kotu? Mam cie wykastrować Puchonie?!— warknelam po koreańsku.
— Chodz. Nie chce nas tu bo jesteśmy grubasami tak...— powiedziałam nachylając sie do kota ktory podpłynął blisko.