Zakazany las

- To zakończ to i będziesz miała spokój, skoro aż tak ci to przeszkadza - mruknąłem
- Po prostu powiedz mi teraz, że nie masz zamiaru już nigdy iść ze mną się pieprzyć i tyle - odparłem - zrozumiem i nie będę cię namawiał na powrót do tego - mruknąłem - Mówisz nie i koniec naszej specyficznej znajomości - dodałem
- Jeżeli martwisz się o to, że jak zakończysz to co jest pomiędzy nami, nie będę się z tobą witał, to jesteś w błędzie - wytłumaczyłem

— Nie.. Nie chodzi o witanie... Chodzi... Dobra. — powiedziałam odstawiając kota na ziemie i podchodząc do chłopaka.
Zadarłam głowę do góry by na niego spojrzeć.
— Nigdy tego nie skończę. Nawet jak bede czuła się tak.. Nawet jesli bede czuła się jak największy śmieć. Pierwszego powodu ci nie podam. Ale podam ci pozostałe. Jak to zakończę... Juz wiecej mnie nie dotkniesz..Nie pocałujesz... Nawet... Nie przytulisz mimo ze niechetnie to robisz. Nie... usłyszę twojego szeptu tuz przy uchu po którym dostaje gęsiej skorki... ktory mowi mi jak bardzo jestes napalony i jak byś mnie rżnął... Juz... Juz wiecej nie posłucham jak bije twoje serce kiedy pozwalasz mi przy sobie leżeć.. I nie zobaczę tego odcienia twoich oczu... Muszę isc. Nieważne. Zostawmy to tak jak jest... Widzimy się jutro w gabinecie dyrektora... Powinien byc pusty... Spij dobrze.— powiedziałam odwracając się szybko.

- W takim razie skoro nie chcesz tego przerwać, ale też nie chcesz się pieprzyć to proponuje inny układ - powiedziałem łapiąc ją za nadgarstek.
- Przez tydzień cię nie dotknę - wypowiedziałem te słowa z trudem - w sensie nie będę się z tobą pieprzyć - dodałem patrząc na nią
- Będziemy robić to co ty będziesz chciała, ale tylko przez tydzień, później znowu będę się z tobą ruchać ile wlezie - mruknąłem
- Skoro ty jesteś dla mnie, to ja dla ciebie także - wytłumaczyłem - Pasuje ci taki układ? - spytałem patrząc jej w oczy

— Nie powiedziałam ze nie chce się pieprzyć!— powiedziałam szybko.
— Moze i pasuje... Ale... Nie. Nie pasuje. Bo jedno jest pewne. Nie będziemy zachowywać się jak jakas zakiachana parka.. i ja nie chce cie zmuszac do robienia rzeczy ktorych nie chcesz..

- Nie będziesz musiała - powiedziałem - po prostu wytrzymam kilka dni bez seksu - odparłem
- Nie będziemy się zachowywać jak para, a raczej jak przyjaciele - mruknąłem

— I myślisz ze wytrzymamy tyle czasu?— zapytałam. Zdziwiła mnie jego propozycja. Nie pasowało to do niego.
— Tyler... Czy tobie aby przypadkiem na mnie nie zalezy?

- Skoro tyrobusz coś dla mnie to ja mogę zrobić coś dla ciebie - odparłem i podrapałem się po karku
- Masz inny pomysł to powiedz - mruknąłem

— Nie mam...— powiedziałam szczerze.
— Wiesz co... Juz teraz wiem dlaczego... Właśnie przez to jaki jestes... Tylko nie wiem ktory z was jest prawdziwy...

- Ale co dlaczego? - spytałem - Znów cie Rian nie rozumiem - mruknąłem, mierzwiąc swoje włosy
- Wytłumaczysz mi? - spytałem, patrząc na nią z determinacją.

Zaprzeczyłam głowa.
— Nie moge. Nie wolno mi. — powiedziałam.
— Dlaczego akurat ja? Bo przypadkiem znaleźliśmy się ja boisku czy inny powód?

Westchnąłem
- Za dużo pytań zadajesz, a za mało odoowiedzi udzielasz - stwierdziłem
- Zasatanawiam się czy gadasz ze mną z przymusu czy po prostu chcesz - mruknąłem

— Chce..— odpowiedziałam szybko.
— Gadanie to druga rzecz ktora robię z toba najchętniej...— mruknelam.

- A pierwszą jest denerwowanie mnie, hmm? - spytałem
- Chodź odprowadzę cię do dormitorium - mruknąłem, łapiąc ją za rękę i skierowałem się jak mniemam do wyjścia z lasu.

— Nie...— odpowiedziałam szczerze.
— Nie chce do dormitorium...— powiedziałam.
— Sam wroc... Zobaczymy się jutro...

- Chciałem cię odprowadzić, bo jeszcze niedawno chciałaś właśnie tam iść - puściłem jej rękę
- Co zamierzasz robić w środku lasu? - spytałem jej

— Sobie dobrze...— powiedziałam wzruszając ramieniem. Potknelam się, szybko łapiąc ramienia chłopaka.
— Pospaceruje sobie...

Zaśmiałem się na jej słowa
- Od robienia tobie dobrze jestem ja - mruknąłem
- Jak masz zamiar tak spacerować to nie wiem czy się w ogóle ruszyć - zaśmiałem się

— Bardzo zabawne... Po prostu.. duzo rzeczy tu wystaje. — powiedziałam.
— Wroc do zamku. Jak wroce to wysle Magnusa..

- Już chcesz się mnie pozbyć? Nic z tego - zaśmiałem się, ruszając za nią.
- Po co mam iść, żeby się nudzić? - zapytałem retorycznie

— Wejdź do dormitorium puchonek..— powiedziałam.
— Nie bedziesz się nudził na pewno..

- Pewnie żadnej nie będzie - mruknąłem w odpowiedzi
- Nie wyganiaj mnie, bo to nie jest twój las - wystawiłem w jej stronę język

Uniosłam brew widzac jego jęzor.
— Ehhh... A właśnie ze moj. — mruknelam i zatrzymałam się.
— Prawie cie nie widze...— powiedziałam wyciągając rece na wysokość swojego brzucha i zamykajac oczy. Skupiłam się i z drzew które znajdowały się w zasięgu wzroku, zaczął sypać się "świetlisty śnieg" ktory wytworzyłam w lochach Puchonow.
Zrobiło się bardzo jasno i wyraźnie.
— Od razu lepiej. Schowaj jęzor..

Zrobiłem to co mówiła.
Następnie podszedłem do niej i objawem ją w pasie
- Może i nie widzisz, ale za to czujesz - usmiechnąłem się do niej.

— Teraz juz widze... z jednej strony fajnie bo niczym mnie nie zaskoczysz.. ale z drugiej... jesteście taki brzydki...

Zaśmiałem się na jej słowa
- Im więcej gadasz tym bardziej nieznośna jesteś. Lepiej jak nie gadasz - stwierdziłem i pocałowałem ją, następnie się odsuwając - zdecydowanie lepiej - usmiechnąłem się do niej

— Tak. Na pewno. Ale gdyby nie moje ga..— jego usta bardzo skutecznie mnie uciszyły. Chciałam jego ust. Ciagle. Ciagle i ciagle.
— Nie sadzisz ze to słaby sposób? Nie mozesz mnie całować ciagle ale ja moje ciagle mowic..

Znów przerwałem jej pocałunkiem
- Oczywiście że mogę - usmiechnąłem się - Cały czas gdy będziesz coś mówiła, słońce - dodałem, uśmiechając się lekko i opierając swoje czoło o jej.

Mimowolnie uniosłam kącik ust gdy znow mnie pocałował.
— A jak ci zabronię? Przez tydzień miałeś byc grzeczny...— powiedziałam.

- Ale od dzisiaj? - spytałem i zrobiłem minę psiaka. Czy ona zamierza mi wszystkiego zabraniać chyba nie dobrze zrobiłem że się zgodziłem na ten układ. Ja się zameczę z nią przez te 7 dni.

— po pierwsze... bron Boże od dzisiaj... — zacElam. – A po drugie... Nie pilnujesz swoich slow... Mówiłeś "to znaczy bez pieprzenia cie"

- Mówiłem też, że będziemy robić co TY będziesz chciała - usmiechnąłem się i znów ją pocałowałem
- A dlaczego nie od dzisiaj? - spytałem, śmiejąc się

— A dlaczego nie od jutra?— zapytałam.
— Dziwnie się czuje z tym... "co Ty bedziesz chciała".. — zsunelam dłonie na jego biodra.

- Dlaczego? - spytałem z uśmiechem.
- Aż takie to złe, że będziesz mogła wybierać? - mruknąłem i pociągnąłem ją za koszulkę.

— Nie lubie wybierac.. Wole jesli ktos robi cos za mnie... Obawiam się ze to bedzie najnudniejszy tydzień w Twoim zyciu...— mruknelam przysuwajac się.
— Mozesz jeszcze zmienic zdanie i ten tydzień zamienimy na Twoj tydzień... Możemy robic co ty chcesz i nie moge się sprzeciwić..

- Nie - mruknąłem i puściłem jej koszulkę - to będzie Twój tydzień, mojego nie chciałabyś poznać - zaśmiałem się i pocałowałem ją w czoło
- Na pewno nie będzie najnudniejszy - usmiechnąłem się lekko

— Chciałabym. I to bardzo. — powiedziałam podnoszac głowę gdy juz pocałował mnie w czoło. — Bardzo bardzo bardzo...— dodałam robiąc słodki dziubek. Bo tak.

Pocałowałem ją w usta, gdy zrobiła dziubek.
- Mówiłem, że twój i tego nie zmienie - powiedziałem, patrząc na nią

— No dobrze. Ale mimo wszystko chciałabym wiedziec co byłoby w twoim...— przyznałam przysuwajac się do niego.
— Wiesz co bedzie pierwsza rzeczą jaka zrobie w swoim tygodniu? Bede spac w TWOIM lozku. Z TOBA.

- Nie! Nie! Nie! - powiedziałem - wszystko tylko nie to - mruknąłem - wymyśl coś innego - już żałowałem, że zrobiliśmy jej tydzień, dlaczego ja raki głupi jestem.

Troche sie zdziwiłam ale chyba bardziej zrobiło mi się przykro.
— Dobra. W porządku.... To.. to był żarcik. — powiedziałam uśmiechając się wymuszenie.

- Nie obrażaj się, ale naprawdę nie umiem z kimś spać w łóżku - odparłem - po prostu nie umiem i nie wiem jak to wytłumaczyć - stwierdziłem - ale w sumie muszę to zrobić, jeżeli będziesz chciała to robić w swoim tygodniu. Tylko nie oczekuj nie wiadomo czego

— Nie nie nie. Naprawde żartowałam. Chciałam zobaczyc twoja reakcje. — powiedziałam.
— Nie obraziłam się. Ja się nie obrażam

- Widziałem w twoich oczach coś innego - mruknąłem - Mówię, postaram się, ale niczego nie obiecuje - uniosłem kącik ust.

— Cos mi się wydaje ze nie potrafisz czytac z moich oczu. Ups. – powiedziałam rozkładając łapki.
— Nie musisz. Jak będziemy spac osobno to rano bedziesz bardziej tęsknił

- Muszę, bo jak sam mówiłem, zrobię wszystko co będziesz chciała -mruknąłem
- Nie sadze bym przez 10h zdążył zatęsknić - zaśmiałem się