Zakazany las

— 10?— powtorzylam. On chyba nie wie ile ja potrafie spac...
— Będziemy spac osobno i kropka. No.

- Okej dla mnie lepiej - mruknąłem - ale tak dla pewności, w 2 różnych pokojach tak? - spytałem patrząc na nią. Odwróciłem się na chwile i usiadłem na trawie, opierając plecy o korę drzewa, patrząc na brunteke z dołu.

— Nooo tak. Innej opcji nie widze. — powiedziałam i widzac jak siada na trawie, oparłam się o drzewo za mna.
— W rożnych pokojach w rożnych domach.

- Czyli ty u Puchonek, ja u Ślizgonów? - zapytałem - Nie no taki podział bardzo mi pasuje - usmiechnąłem się

— Nie nie... Ja w tym lepszym domu a ty w tym.. Żółtym. — chrząknęłam. Bardzo chciałam z nim soac. Chociaz jedna noc. Ale skoro tego nie lubił to nie chciałam go zmuszać zeby nie czuć się jak intruz.

- Kurde a już myślałem - zaśmiałem się i popatrzyłem jej w oczy
- Chcesz coś powiedzieć, ale tego nie mówisz - mruknąłem

— Przykro mi... Ty jestes facet... ale to ja tu jestem ta fajna. – pokazałam mu jezyk.
— Co?— zasmialam się.
— Nie. Gdybym chciała cos powiedziec to bym powiedziała. Jestem bezwstydna przeciez

- Skarbie oboje wiemy, że taka nie jesteś - mruknąłem - ale nie wnikam, nie chcesz nie mówisz - dodałem

— No dokładnie. — przytaknelam.
— I nie mow do mnie "skarbie". Zarezerwuj to dla kogos... Kto wpadnie ci w oko. — posłałam mu buziaka.

- A co jeśli ty wpadłaś mi w oko, skarbie? - spytałem i puściłem jej oczko
- To jak inaczej do ciebie mówić? - uniosłem brew patrząc w jej oczy

— Przez "wpaść w oko" miałam na mysli szczęś.. Osobę którą obdarzyli czyms wiecej niz... Niz cos tam. — powiedziałam nie patrzac na niego.
— Proponuje.. RIAN

- No więc dopóki nie wymyślisz lepszej ksywki dla siebie, będziesz moim skarbem - usmiechnąłem się promiennie do niej
- A co so uczuć, to nie sądzę bym kiedykolwiek ich używał w ten sposób - dodałem

— Nie wiesz co mówisz... po prostu nie trafiłeś na... Na te ktorej obecność nie przeszkadzałaby ci w oku. — odparlam wzruszając ramieniem.
Patrzyłam ja niego przez chwile.
— Daj sobie czas..

- Twoja obecność w ogóle mi nie przeszkadza - ?mruknąłem
- Usiądziesz obok mnie czy bedziesz stała te 5 metrów dalej? - spytałem

— Powiem normalnie... — westchnęłam ruszając w jego stronę.
— Nie znalazłeś tej którą byś pokochał. Taka ktorej sercem nie tylko chciałbys się zając. Ale i chciałbys zeby zajęła się Twoim. — odparlam siadając kawałek od niego.
— Rozumiesz?

- To zbyt skomplikowane, ale przytaknę głową, żebyś nie powtarzała - zaśmiałem się
- A ty? Zakochałaś się kiedyś? - spytałem

Westchnęłam ciezko. Ehh..
— Możliwe... Sama nie wiem... Rozumiem ze ty nie...— mruknelam.
— Mas rodzeństwo?– zapytałam szybko zmieniając temat

- Nie, ja nie - mruknąłem
- Nie wiesz czy się zakochałaś? - spytałem
- Nie, jestem rozpieszczonym jedynakiem, a ty? - spytałem

— Mam brata i siostre. Starsi. I do tego klony. — powiedziałam. Przysunelam się odrobine i oparłam skroń o jego ramie.
— Gdybys się zakochał, powiedziałbys jej to?

- Tak - odpowiedziałem od razu - Tyle, że najpierw musiałbym się zakochać, co już jest niemożliwe, a następnie upewnił bym się czy nie jest to tylko zauroczenie - stwierdziłem - A ty byś nie powiedziała? - spytałem

Spojrzałam na niego zastanawiając się chwile.
— Przeciez juz ci mowilam ze nie. — odpowiedziałam.
— Patrz. Ruchasz mnie jak dziki byczek a słuchasz jak maz po 40 latach małżeństwa

Zaśmiałem się na jej komentarz
- Wiesz mąż po 40 latach małżeństwa, zazwyczaj ma co najmniej 2 kochanki - stwierdziłem
- Czasami się zastanawiam czy takie komentarze mają mnie obrażać czy nie - mruknąłem
- Dlaczego wolała byś nie mówić chłopakowi, że jesteś w nim zakochana? - spytałem kładąc głowę na jej głowie.

— Będąc ze mna, nie potrzebowałbys ich. To znaczy gdybyśmy jakimś cudem było małżeństwem. A jak byś je miał juz. To bym się o nich dowiedziała. Ale nic bym nie zrobiła. Cierpiałabym sobie po cichu ale Cieszyłabym się z tego ze mimo wszystko zawsze wracasz do mnie. Nawet jesli kwadrans wcześniej posuwales inna. I nie. Nie miało cie to obrazić. — odpowiedziałam i popatrzyłam na niego.
— Bo wiem ze nie czułby tego samego.

- Czy to jest jakaś propozycja? - spytałem, prostując się - Poza tym gdyby tak było to zakładam, że je byś zabiła, a mnie torturowała w piwnicy - zaśmiałem się
- Wiesz nie znam się na sprawach sercowych, ale chyba nie możesz być pewna uczuć drugiej osoby, dopóki ci sama o nich nie powie, czyż nie? - mruknąłem

— Wiec zle zakładasz. Mowie ze nic bym z tym nie zrobiła..— odparlam.
Popatrzyłam na niego chwile.
— Dobra. Wiec chce wiedziec. Co do mnie czujesz?

Popatrzyłem na nią, zagłębiając spojrzenie w jej piwnych oczach
- Dlaczego chcesz wiedzieć? - spytałem, uśmiechając się. Dopiero teraz doszło do mnie, że ta rozmowa wcale nie była bezinteresowną. Moje oczy gwałtownie się powiększyły i rozchyliłem lekko usta, ze zdziwienia
- Nie zakochałaś się we mnie, prawda? - spytałem - Nie chce kończyć tego co jest miedzy nami - dodałem i zdałem sobie sprawę jak głupio to zabrzmiało.

Widziałam jego reakcje. Strach i zdziwienie.
— Nie chcesz tego kończyć?— zapytałam unoszac brew. — Słucham? To znaczy ze co? Aha..

- Rian zadałem ci pytanie - mruknąłem - Nie odpowiedź na nie prawda? - spytałem, patrząc na nią

— Najpierw Ty odpowiedz. Prosze. — powiedziałam zbliżając się do niego. — Tylko szczerze.

- Na pewno nie jestem zakochany, jeżeli o to ci chodzi - westchnąłem cicho - ale lubię cię i czas który spedzam z tobą mija mi strasznie szybko i jeszcze to, że nie czuje się z tobą jak Puchon ze Ślizgonką - dodałem
- Twoja kolej - wskazałem na nią palcem

Tak. Wiedziałam ze taka bedzie odpowiedz. Ale.. No.
Popatrzyłam na niego i parsknelam śmiechem omal nie zaczynajac chrumkac. Odsunęłam się szybko.
— Ty.. Myślałeś... Ze ja cos do ciebie..— powiedziałam omal nie płacząc ze smiechu.
— Puchonik..

Odetchnąłem z ulgą
- Zmieniam zdanie - mruknąłem - nienawidzę cię - dodałem - jesteś okrutna - stwierdziłem i odwrociłem się od niej

— Nienawidzisz mnie? Aha. — powiedziałam.
— Dobra. To siedź sobie tu napawaj się nienawiścią. Nara. — odwrocilam się na pięcie i ruszyłam w przeciwnym kierunku.

- Nie no, żartowałem - powiedziałem, patrząc na nią - Nie Idź - mruknąłem - I tak nie chcesz nigdzie iść - dodałem

— Tak? No to patrz...— powiedziałam nie zatrzymując się i zalotnie kręcąc biodrami.
— Właśnie sobie ide.. koleś

Kusiła niewyobrażalnie gdy zaczęła kręcić biodrami
- Nie kolesiuj mi tu - mruknąłem
W sumie już któryś raz z kolei odchodziła więc pewnie tego chciała, a ja nie zamierzałem ponownie za nią biec. Robiła to co chciała, tak samo jak ja.

Odwrocilam sie do niego z uśmiechem.
— Bo co? KOLEŚ?— zapytałam.
— Brzydalu. Glupiku. Puchonie

Nie zamierzałem reagować na te "przezwiska". Siedziałem cicho, udając że jej nie słyszę. Chociaż trudno było siedzieć w miejscu i nic nie mówić, gdy ktoś cię obraża.

— Ogoreczku... Fasolko.. MINI kabanosiku..— kontynuowałam drazniac się z nim i zbliżając do niego.
— Kluseczko..

Zaczynałem tracić cierpliwość. Najlepsze, że zamiast się oddalać przybliżała się do mnie. Nosz kurze, przecież miała gdzieś iść, dlaczego więc tego nie robiła. No jasne, lepiej mnie wkurzyć niż na spokojnie sobie gdzieś iść. Odwróciłem od niej wzrok, by udawać że jej nie widzę.

— az taka brzydka jestem? Ze nie chcesz na mnie patrzeć?— zapytałam smutno.
— No Tyler... Malutki...— mruknelam podchodząc blizej.
— Kochaaaanie..

Zadała mi takie pytanie, że od razu na nią spojrzałem już otwierałem buzie by coś powiedzieć, ale ona postanowiła nazwać mnie "malutkim", no tak i od razu zamknąłem usta. Cały czas jednak śledziłem jej ruchy.

Wysunęłam dolna wargę, przejeżdżając dłońmi po pasie biodrówek i powoli przenosząc je na brzuch, "przypadkiem" lekko podnoszac podkoszulkę.
— Obraziłeś się?

- Tak - mruknąłem, patrząc na nią - obraziłem - stwierdziłem
- Poza tym miałaś chyba gdzieś iść - dodałem

Opuściłam rece.
— Dlaczego się obraziłeś?— zapytałam.
— A mam sobie isc? Juz nie chcesz mnie oglądać..?