Dormitorium Dziewcząt

- Podziękuje - odparłem - Mogę z tobą robić lepsze rzeczy - zaśmiałem się
- Dlaczego się obrażasz? - spytałem

— Nie jestem chora. — mruknelam i umilkłam, szczypiac go jeszcze w sutek.
— Po coś przylazł?

- Auu! - syknąłem patrząc na nią
- Żeby się pieprzyć z tobą - odparłem zadziornie - a tak naprawdę chciałem sprawdzić jak się czujesz

— To dlaczego tego nie...— urwałam i podniosłam głowę, opierając brodę o przedramię.
— Dobrze się czuje... Tak... Znośnie. Nic mi nie jest

- Na pewno? - spytałem
- Czyli podczas stosunku nie kichniesz mi w twarz - zaśmiałem się z

— Stosunku? Juz straciłeś swoja szanse... Obraziłam się juz. — prychnelam i boleśnie uszczypnelam go za drugiego sutka.

- Dlaczego się obraziłaś? - spytałem
Jednak gdy tylko dokończyłem pytanie znów poczułem szczypnięcie przez co syknąłem. Tym razem obróciłem nas tak, że to ona leżała, a ja siedziałem na niej okrakiem. Chwyciłem jej obie dłonie i przyszpiliłem nad jej głową.
- Wiesz, że to boli - warknąłem wprost do jej ucha

—Bo tak..— mruknelam i odruchowo wstrzymałam oddech gdy nas obrócił.
— Bo to ma boleć...— warknelam probujac uwolnić rece. — Puszczaj grubasie...

- Nie puszczę - odparłem - Prędzej zedrę z ciebie ten szlafrok niż puszczę...
- Coś ty dziś taka nerwowa? - spytałem, patrząc na nią z góry

— Nic nie bedziesz zdzierał...— powiedziałam. — Szlafrok ma zostac na swoim miejscu. — dodałam po czym spojrzałam mu w oczy.
— Nie wiem... Nie jestem nerwowa...

- Akurat dziś jesteś bardzo - mruknąłem
- Masz TE dni? - spytałem, jednak po krótkim zastanowieniu odparłem - Pewnie nie, bo wtedy byś miała na sobie bieliznę, a jak zauważyłem jej nie masz - zaśmiałem się

— A skad ta pewność? Moze używam tamponów i bielizna mi niepotrzebna?— mruknelam ale miał racje.
— Nie jestem nerwowa... Serio...

- Po prostu jestem pewien niż nie masz - odparłem z uśmiechem
- To co się stało? - spytałem, wpatrujac się w jej twarz

— No nic się nie stało...— powiedziałam probujac się podniesc. W koncu opadłam na materac.
— No naprawde nic. Nie wiem o co ci chodzi no

- O to że jesteś zdenerwowana i niemiłosiernie się wiercisz - odparłem, puszczając jej nadgarstki
- Ale widzę, że nie powiedz co się stało - westchnąłem

— No bo nic się nie stało. — powiedziałam podnoszac się do pół siadu i kładąc dlon na jego policzku. Druga podpierałam się o lozko.
— Po prostu mi ciebie brakuje... to wszystko. Naprawde. Poza tym nienawidzę byc chora. Katar, goraco i zimno na zmianę.. nic przyjemnego..

- Przecież cały czas jestem przy tobie, słonko - westchnąłem i położyłem dłoń na jej dłoni
- Wiem, że nie chcesz iść po pomoc medyczną, ale może ubierz się ciepło i wejdź pod kołdrę, bo w tym kłusym szlafroczku nie wyzdowiejesz - zaśmiałem się i złapałem za pasek wspomnianej garderoby.

— No przeciez jestem juz zdrowa..— powiedziałam. — To było krótkie przeziębienie ale juz zniknęło...— jeknelam.

- Chyba sobie ze mnie żartujesz - mruknąłem i zacząłem rozwiązywać jej pasek
- Myślę iż dalej jesteś przeziębiona

— Nie żartuje...— powiedziałam marszcząc brwi. Polozylam się płasko i złapałam go za nadgarstek.
— Nie jestem... Nie wierzysz mi?

- Nie za bardzo - odparłem, spoglądając na jej dłoń na moim nadgarstu
- Mam dziwne przeczucie, że jest coś nie tak - westchnąłem

Popatrzyłam na niego dłuższa chwile.
— Nie mozesz mi po prostu zaufać? Ze nic się nie dzieje? Nie mozesz mi uwierzyć i dać sobie spokoj? Wszystko gra Tyler

- Niech tak będzie. Ufam ci Rian - odparłem
- Po prostu obawiam się, iż trafisz z ostrym zapaleniem do szpitala - mruknąłem
- I co ja zrobię bez ciebie? - spytałem

— Bedziesz mógł mnie odwiedzać...— powiedziałam i pogłaskałam go po policzku.
— Czy... Ty się o mnie martwisz?— zapytałam patrzac mu prosto w oczy.

- Ja ...o ciebie? - spytałem
- Tak, martwię się o ciebie - powiedziałem zgodnie z prawdą, bo nie było sensu kłamać

Na moment, na krótka chwile moje serce stanelo.
— Przepraszam...— powiedziałam i uniosła
Się, kładąc obie dłonie na jego policzkach i całując go kilkakrotnie jego wargi.

- A teraz za co? - spytałem
Gdy zobaczyłem jak się odsuwa przyciągnąłem ją do siebie i pocałowałem przez dłuższą chwilę
- Rozumiem,że tak będzie wyglądać kolejny dzień z Twojego tygodnia - zaśmiałem się, gdy już się odsunąłem

— Za... z-za cos. – odparlam. Za to ze cie kocham. Ale nie powiem ci tego.
— nie. Dlaczego? Dzisiaj możemy isc pobiegać

- Oj ty nie wyjdziesz - odparłem z uśmiechem - Chyba jednak dziś zostaniemy w twoim pokoju - zaśmiałem się
- Pewnie pod pościelą - mruknąłem, poruszając brwiami

Parsknelam śmiechem.
— No przeciez nic mi... Chcesz mnie zbadać?— zapytałam poruszając brwiami tak samo jak on. Zsunelam odrobine szlafrok z ramienia.

- Owszem - zaśmiałem się - zbadam cię dogłębnie - poruszyłem ponownie brwiami
- I wyleczę swoimi sposobami... - mruknąłem i pochyliłem siedziałem nad nią, by przejechać końcówką języka po jej obojczyku, a następnie odkrytym ramieniu

— Dogłębnie?— powtorzylam zmysłowo.
Przygryzlam wargę gdy przejechał wilgotnym językiem po moim ramieniu.
— Jakie sa te twoje sposoby?

- Ogólnie to wiesz prosto można to opisać " wejść i wyjść" - zaśmiałem się i przejechałem dłonią po jen policzku
- W sumie twój szlafrok mi w tym pomoże - odparłem

— Juz ja ci wyjdę...— mruknelam.
— Moj szlafrok?— zdziwiłam się szczerze. — Co on ma do rzeczy?

- Łatwo go zdjąć - zaśmiałem się
- Ale co powiesz teraz na śniadanie? - spytałem, przekrzywiając głowę

— Nie jestem głodna...— odpowiedziałam. — Ale ty cos zjedz. Nie wygladasz najlepiej. Wyspałeś się w ogole?— zapytałam przygryzajac wargę.

- Mhm, całkiem dobrze - odparłem
- A zjemy razem - mruknąłem - od wczoraj noc nie tknełaś.

— Tknęłam. Obudziłam się w nocy i jadłam...— powiedziałam.
— Ładna z ciebie laleczka, wiesz?

- Mhm jasne - odparłem niedowierzając
- " Ładna laleczka " ? - spytałem skołowany

— No naprawde. — przewróciłam oczami.
— Tak. Ładniusi jestes

- Ja wiem, że się tobie podobam, ale nie jestem laleczką - westchnąłem
- Jak już to przystojny a nie ładniusi - odparłem

— Ładniusia laleczka z ciebie...— zasmialam się.
— Co powiesz... na różowiutka sukieneczkę?

- Umiesz zjebać chwilę - mruknąłem i zszedłem z niej. Przywołałem patronusa i wysłałem go z prośbą do kuchni, uwzględniając stan dziewczyny.

Okej... Zrobiło mi się przykro... I to tak na poważnie. Gdy ze mnie zszedł, przez moment leżałam bez ruchu po czym usiadłam i poprawiłam szlafrok, zakrywając się nim po szyje.
Nie odezwałam się juz. Jeszcze znowu cos spierdole przez swoje żarty.

Czując niezręczną ciszę, w oczekiwaniu na śniadanie odwróciłem się do niej i położyłem dłoń na jej udzie
- Słuchaj, przepraszam, okej - mruknąłem - Po prostu nadal nie umiem odpowiadać na twoje żarty, więc próbuje się zgasić - odparłem