Dormitorium Dziewcząt

Podniosłam wzrok gdy mnie dotknal.
— W porządku. Przeciez nic się nie stało. — uśmiechnelam sie, starając sie by wyszło to szczerze i naturalnie.

- Mimo iż mówisz, że nic co powiem nie jest w stanie cię urazić ... to jednak to, to zrobiło - odparłem, drapiąc się po karku i z ulgą odetchnąłem gdy na łóżku zaczęły pojawiać się potrawy

— Nie uraziło mnie to. Po prostu musiałam się nad tym zastanowić. — powiedziałam i podskoczyłam speszona gdy tace zaczely pojawiać sie na lozku.

Złapałem ją za podbródek, gdy mówiła, patrząc jej głęboko w oczy.
- Przymknę oko na to kłamstwo - szepnąłem
Popatrzyłem na jedzenia, a następnie na dziewczynę
- Musisz coś zjeść - odparłem

— Nie kłamie. — powiedziałam odwracając wzrok.
— Mowilam ze nie jestem głodna. Sam zjedz.

- Nieeeee - przeciągnąłem - zjesz ze mną - mruknąłem i usiadłem wygodnie na środku łóżka, opierając się o żaglówek. Miałem już sięgnąć po kanapkę, ale widząc że dziewczyna siedzi na swoim misjcu, popatrzyłem na nią i poklepałem miejsce obok mnie by usiadła.
- Nie gryzę - odparłem - No dobra niekiedy mi się zdarza, ale to tylko gdy doprowadzisz mnie do szaleństwa

— Powiedziałam ze nie chce. — przewróciłam oczami.
Spojrzałam na niego gdy poklepał miejsce obok siebie.
Uniosłam się i na czworakach przeszłam do niego, siadając obok.
— Jedz..

- Zjesz - odparłem i wziąłem do ręki dwie kanapki. Jedną przyłożyłem do ust dziewczyny, a drugą sam zacząłem zjadać, w ekspresowym tempie

— Nie. — powiedziałam i zacisnelam usta. Spojrzałam na niego i pokręciłam głowa. Nie.

Gdy zjadłem już swoją popatrzyłem na dziewczynę, która nawet nie ruszyła kanapki
- Zjedz - powiedziałem - wczoraj cię nie przypilnowałem, ale dziś już tak nie będzie

— Nie zmusisz mnie do jedzenia. — powiedziałam odsuwając się.
— Przestan...

- Dlaczego nie chcesz jeść? - spytałem, marszcząc brwi
- Odchudzasz się czy przez przeziębienie nie chcesz ?

— A dlaczego ty chcesz?— zapytałam nie patrzac na niego.
— Jedz i nie marudź. Jak skończysz to cos poroniony.

- Bo taka jest natura człowieka. Wstaje i chce jeść - wyjaśniłem
- Myślałem, że zjesz ze mną - odparłem - gdybym wiedział, że dziś też nic nie zjesz, poszedłbym na salę - mruknąłem i wróciłem do jedzenia. Przy okazji nalałem sobie do pucharu kawy za pomocą różdżki.

— I kazalbys mi tu czekać na siebie jeszcze dłużej?— zapytałam smutno.
— Kochanie...— przysunelam się i oparłam podbródek o jego ramie.
— Jestes zły?

- Byś poczekała może pół godziny dłużej - odparłem - i przynajmniej miałabyś już suche włosy - dodałem
- Nie jestem - mruknąłem i chwyciłem różdżkę, odsyłając niektóre talerze do kuchni

— Naprawde nie jestes?—zapytałam cicho.
— Nie chce mi się jeść... Gdybym chciała, rzuciłabym się na bułeczki jak na ciebie nagiego... Naprawde...— powiedziałam lekko głaszcząc go po reku.

- Mhm...okej - mruknąłem i popiłem kawę. Odsyłając kolejne rzeczy do kuchni, zostawiając tylko tacę przede mną i dzbanek kawy
- Zrobisz jak chcesz, ja już się nie wtrącam - dodałem

— Jestes na mnie zły....— powiedziałam lekko przybita i wyprostowalam się, odsuwając.
Nie chciałam zeby był na mnie zły... Wysłałam patronusa do kuchni. Zjem wszystko co się da.

- Odwołaj go - mruknąłem, mając na myśli jej patronusa
- Nie jesteśmy na ciebie zły - odparłem, uśmiechając się lekko

— Jestes. — powiedziałam i spojrzałam na jedzenie gdy znow się pojawiło. Oczywiscie zaczelam od ulubionych bułeczek które chwyciłam po jednej w każda dlon. Zaczelam je dosłownie pochłaniać, jednocześnie sięgając po inne rzeczy.
— Głupia nie jestem...— powiedziałam z pełna buzia.

- Jesteś - odparłem - strasznie głupia
- Nie jestem zły, naprawdę - mruknąłem i wyjąłem z jej dłoni kolejne kanapki, których nie zjadła jeszcze
- Nie zmuszam się do jedzenia - westchnąłem i odesłałem wszystko do kuchni, zabierając tylko dwie kanapki dla siebie i dzbanek kawy oraz herbaty.

— Jestem. Wiec co tu robisz?— zapytałam.
Zirytowana machnęłam różdżka ktora po tym wyleciała mi na podloge, i zawróciłam jedzenie.
— Nie zmuszasz. Ale twoja mimika i ton robia resztę... NIE RUSZAJ JEDZENIA.— powiedziałam w razie gdyby znow chciał je odesłać. Zaczelam jeść wszystko po kolei, w większości połykając od razu.

Zjadłem kanapki, które trzymałem w dłoniach, a następnie odesłałem jedzenie do kuchni, mając nadzieję, że tym razem dotrą na miejsce. Położyłem różdżkę niedaleko siebie i szybko złapałem za nadgarstki dziewczyny przysuwają ją tak, że nasze klatki się stykały
- Nie byłem zły, tylko zmartwiony - odparłem - ale teraz jestem wkurzony, że pakujesz w siebie taką ilość jedzenia - warknąłem
- Będę teraz sam chodził na posiłki, bo tobie coś odbija, nie wiem z jakiego to powodu, ale już mnie to nie interesuje...masz swoje powody

Spojrzałam na chłopaka z wypchanymi policzkami. Łzy napłynęły mi do oczu mimo ze w myślach powtarzałam sobie by to się nie stało.
— Przepraszam...Nie odbija mi...— powiedziałam czujac jak jedzenie zaraz wroci z żołądka. — Przepraszam...

- Nie płacz - mruknąłem i położyłem dłonie na jej policzkach
- Idź do łazienki - dodałem widząc co się z nią dzieje - wiem, że twój żołądek tego nie wytrzyma
- Albo nie - odparłem i wstałem z łóżka, zabierając po drodze różdżkę - razem idziemy - wyciągnąłem do niej rękę

Zaprzeczyłam głowa. Jest dobrze.
Gdy wstał i wyciągnął do mnie rękę, szybko zaprzeczyłam. No chyba nie...
— Nie chce. Nic mi nie jest. — powiedziałam oddychajac ciezko przez nos.

- To idź sama - mruknąłem - widzę co się dzieje
- Jesteś bardziej blada niż wczoraj - westchnąłem niezadowolony
- Zakładam, że przez najbliższe dni, na jedzenie nawet nie spojrzysz...
Popatrzyłem na nią, a następnie usiadłem obok niej i wskazałem głową łazienkę.

— Nie chce. – powiedziałam i w koncu Przełknęlam jedzenie.
— Przepraszam. — dodałam patrzac na niego. — Nie chciałam byc dla ciebie problemem

- Na pewno nie chcesz? - spytałem unosząc brew
- Nie jesteś dla mnie problemem, chyba po prostu za bardzo martwię się o ciebie, a sama umiesz o siebie zadbać - dodałem
- Napij się czegoś to nie będzie ci to stało w gardle ani na żołądku

— To miłe ze się o mnie martwisz... Naprawde... Tylko zrozum... Nikt wcześniej tego nie robił... Nie wiem jak mam się zachowywać...— powiedziałam.
Na jego słowa sięgnęłam po puchar i upiłam łyk.
— Lubie cie. — dodałam.

- Już nie będę - mruknąłem, uśmiechając się lekko - przez to są same problemy - odparłem
- Ja ciebie też lubię - odparłem i chwyciłem ją za dłoń
- Ubierz się może w coś cieplejszego i pojdziesz spać - popatrzyłem na nią

— Nie... Chce żebyś się martwił.. To znaczy... Zle to zabrzmiało...— powiedziałam.
— Jest mi ciepło... a zostaniesz? Zostaniesz tu ze mna? Juz bede grzeczna. Przysięgam...

- Już nie będę - zaśmiałem się
- Zostanę i proszę nie obiecuje czegoś czego nie jesteś w stanie obiecać - zaśmiałem się

Zacisnelam usta. Wyglądało na to... Ze najbardziej nie dobijał mnie on, ale ja sama. Sama sobie robiłam krzywdę. Wslizgnelam się pod kołdrę w koncu i owinelam się nia, zaciskajac wargi tak mocno ze az zbielały. Nie bede juz przy nim płakać. Choćbym miała eksplodować.

Widząc jak kładzie się pod kołdrę, usmiechnąłem się lekko i położyłem się przy niej, tyle że nie okryłem się kołdrą, bo było mi gorąco. Obróciłem się na bok, tak by ją lepiej widzieć i owinąłem rękę w okół jej talii. Widząc jak zaciska usta, nic nie mogłem poradzić na to iż zacząłem ją powoli i delikatnie całować.

Moje serce znow zaczęło szybciej bić gdy tylko objął mnie w pasie.
Moje usta zareagowały szybciej niz umysł i wola. Rozchylilam je, pozwalając mu na... wszystko. Zawsze pozwolę mu na wszystko.
Oddałam pocałunek, powoli i najdelikatniej jak potrafiłam.

Odsunąłem się od niej z uśmichem.
- Teraz możesz spokojnie spać - odparłem i ułożyłem swój podbródek na jej głowie.
- Przynajmniej choć raz się wyśpisz - zaśmiałem się cicho.

Westchnęłam cicho gdy się odsunął. Chciałam cos powiedziec ale to nie miało i tak sensu. Lepiej się nie odzywać.
Ułożyłam się jedynie wygodniej, zamykajac oczy. Nie chciało mi się spac ale zamierzałam udawac ze to robię.

Zacząłem gładzić ją po włosach, czekając aż dziewczyna zaśnie. Później przeniosłem dłoń na jej talię i zacząłem gładzić po boku.
- Bądź ze mną szczera. Jesteś śpiąca czy wolisz gdzieś wyjść? - spytałem

Lubiłam gdy ktos głaskał mnie po włosach. Nie. Lubiłam gdy on to robił.
Na jego słowa zastanowiłam się chwile.
— Nie wiem... Bez znaczenia....— powiedziałam cicho.

- Jak to bez znaczenia? - spytałem z uśmiechem
- Dobra nieważne - mruknąłem, wtulając ją w siebie

— Po prostu...— zaczelam ale urwałam na jego słowa. Jak niewazne to nieważne...
Znow zamknęłam oczy, wdychając jego zapach.

Leżałem przy niej i głaskałem ją po włosach, bo nic innego mi nie zostało. Patrzyłem na jej spokojną twarz, zastanawiając się nad wieloma rzeczami związanymi zarówno z Hogwartem jak i rodziną.

Nie chciałam myślec... Myślenie nie przywidziało nic dobrego... Ale w takiej ciszy, tylko to mi pozostało.
Dlaczego nie wolno mi go kochać? Dlaczego zakochałam się w nim a nie... w kimkolwiek? Wiedziałam że nigdy nie odwzajemni tego uczucia. Mimo tego chciałam zeby opiekował się mna. Zawsze... Juz jakis czas temu czesc mnie poddała się dla niego. Nie znał mnie wcześniej wiec tego nie zauwazyl. Ale to dobrze. Jeszcze znowu by mnie chciał zostawic... A tego bym nie zniosła. Może za szybko się do niego przywiązałam. Nawet na pewno. Za szybko to się stało. Byłam gotowa na taki układ. Naprawde. Ja nie wiem dlaczego to się stało. Jak to się stało. To wszystko nie tak do cholery.