Dormitorium Dziewcząt

Zdziwiłam się ze tak łatwo mi odpuścił. Szczerze mowiac nastawiłam się na mała walkę..
Spojrzałam na niego zdezorientowana gdy na mnie usiadł.
— Nie jestem.... Moze i jestem ale ciezko mi się je...

- Dlatego właśnie musisz zjeść - odparłem i zabrałem z talerza cynamonową bułkę i podsunąłem pod jej usta
- Mogę ci ją jeszcze przeżuć - odparłem, ze śmiechem

Zmarszczyłam się mocno.
— No nie badz taki...— jeknelam. — Jak umre nagle to jak się poczujesz z tym ze ostatnia rzeczą jaka ze mna robiłeś było wmuszanie jedzenia?

- Nawet tak nie mów - odparłem i złączyłem nasze usta w krótkim pocałunku
- Smakujesz tak słodko cynamonem, chodź wcale go nie jadłaś - zaśmiałem się, oblizując swoje usta
- A teraz zjedz - powiedziałem, gdy tylko się od niej odsunąłem i znów podsunąłem jej cynamonową bułeczkę pod same wargi, które jeszcze przed chwilą całowałem

Zassalam dolna wargę po pocałunku.
Widzac ze znow podstawia mi bułeczkę, odgryzlam jej kawałek, przeżuwajac powoli.
— Tyler juz nie chce... Prosze.. Zjem pozniej.

- Oboje wiemy, że nie zjesz - odparłem, schodząc z jej kolan i odkładając bułkę na talerz
- Zrobisz co chcesz - odparłem rozglądając się po pokoju

— Zjem. Obiecuje ze zjem. — powiedziałam nie odrywając od niego wzroku gdy wstał.
Sięgnęłam po puchar i napiłam się.
— Jestes zły?

- Nie, nie jestem - odparłem po chwili zamyślenia. Ruszyłem do kanapy, gdzie był położony koc, który z braku zajęć zacząłem składać. Ułożony koc położyłem z powrotem na sofie i odwróciłem się do dziewczyny.
- Powinnaś iść spać - powiedziałem, wpatrując się w jej oczy.

— Dobrze...— zgodziłam się chociaz nie bardzo tego chciałam. Wolałabym z nim posiedziec.
Odłożyłam puchar i wsunelam się pod kołdrę, przykrywając nia do pasa i odwracając na bok.

Widząc, że dziewczyna odstawia herbatę i się kładzie, podszedłem do łóżka i usiadłem na jego krawędzi.
- Wiesz, że gdy jesteś przeziębiona, jesteś bardziej posłuszna - zaśmiałem się cicho

— Zawsze jestem posłuszna. — odparlam.
— Czasami się tylko buntuje ale wolno mi... Jestem wolnym skrzatem. — powiedziałam podkładając sobie pod głowę dlon.

- Skoro się buntujesz to nie jesteś posłuszna - odparłem
- Ale wolę, gdy jesteś zdrowa - powiedziałem, zaczynając głaskać ją po plecach

— To musisz się zdecydować...— powiedziałam kładąc dlon na jego udzie. — Jestem posłuszna. Tobie. Chyba nie wiesz jak to jest kiedy Rian jest nieposłuszna...

- Jestem zdecydowany - westchnąłem - Wolę, gdy jesteś zdrowa i mniej posłuszna - odparłem z uśmiechem - ale z chęcią bym zobaczył gdy nie jesteś taka posłuszna

— Bedziesz tu siedział? Zarazisz się. — powiedziałam.
— Lepiej wroc do siebie... Wyśpij się chociaz dzisiaj. Wczoraj spałeś na kanapie...

- Jak chcesz mogę wyjść - odparłem - a co do zarażenia się to mam wysoką odporność, więc choroba mi nie grozi
- Uwierz mi kanapa to bardzo wygodne miejsce - zaśmiałem się - Nie to co podłoga, co nie, Rian?

— Nie chce...— powiedziałam cicho.
— Bedziesz mi wypominał te podloge prawda?— zapytałam zabierając rękę z jego uda.

- Tak od czasu do czasu będę o niej wspominał - powiedziałem, spoglądając na jej dłoń, która niedawno była na moim Udzie
- Śpij, wiem że jesteś wycieńczona - odparłem - jak zaśniesz to wrócę do siebie - dodałem

— Dobrze...— powiedziałam. Nie chciałam zeby wychodził... Ale trudno.
Schowałam rece pod kołdrę, naciskając na niej palce.

- Zimno ci? - spytałem, patrząc na nią.
Nie wiem dlaczego aż tak reagowałem na każdy jej ruch, ale co poradzić.

— Nie wiem. Nie...— powiedziałam.
— Jesli... Chcesz to mozesz isc...— dodałam przykrywając się kołdra po szyje. Włożyłam dłonie miedzy uda, podkulajac nogi.
— Jak mi przejdzie to się spotkamy...

- Nigdzie nie wychodzę - westchnąłem - przynajmniej do póki nie będziesz spokojnie spała
- A teraz posuń się trochę i zrób mi miejsce. Nie jestem pewny czy sama zaśniesz - powiedziałem, uśmiechając się lekko

— Zasnę... Przeciez nie bede na sile siedzieć żebyś tylko nie wychodził...— powiedziałam szybko, odsuwając się.

- Cieszę się - powiedziałem i zdjąłem buty, a następnie koszulkę. Wślizgnąłrm się pod kołdrę i przyciągnąłem ją do siebie, tak że jej plecy opierały się o moją klatą, później owinąłem swoje ramiona w okół jej talii

— Co robisz?— zapytałam z lekkim opóźnieniem gdy położył się za mna i objął mnie mocno.

- Oddaje ci swoje ciepło byś szybciej zasnęła - odparłem, całując ją w szyję
- Jesteś lodowata - mruknąłem i zabrałem jej dłonie, które znajdowały się miedzy jej udami, zaczynając ocieplać swoimi.

— Nie jest mi zimno. — powiedziałam.
Czułam na plecach jego przyjemne ciepło.
— W dormitorium jest chłodno...

- W dormitorium jest ciepło, skarbie -westchnąłem przy jej uchu
- Naprawdę nie chcesz iść zobaczyć czy nic ci nie dolega? - spytałem niepewnie

— Nie chce. — powiedziałam stając się opanować drżenie spowodowane jego ciepłym oddechem ktory owiał moje ucho.
— Nic mi nie jest

- Skoro tak twierdzisz - odparłem i przycisnąłem mocniej swoje ciało do niej. Swoje dłonie wraz z jej położyłem na udach i zacząłem je powoli masować, rozgrzewając je.

— Byłeś kiedys w Korei?— zapytałam.
— Chociaz na chwile? — zamknęłam oczy dając im w koncu odpocząć.

- Raz - odparłem - dokładnie na 2 dni. Podjechałem wtedy z ojcem, bo miał tam wyjazd służbowy i o dziwo zgodził się mnie zabrać, a dlaczego pytasz? - spytałem

— Nic... Tak tylko pytam... Byłeś w nocy nad rzeka Han? Albo zima?— zapytałam.
— Jest wiele fajnych miejsc ale dla mnie to jedno z najpiękniejszych.

- Nie, nie byłem. W sumie przez te 2 dni wcale nie zwiedziłwm chodź zakamarka Korei ze względu na to, że większą część spędziłem w hotelu - wyjaśniłem
- A co jest w niej takiego niezwykłego? - spytałem

— W nocy pali się duzo świateł i światełek... Bardziej badz mniej kolorowych... Sa ładne widoki na Seul...— odparlam. — a zimna kiedy pada śnieg jest w ogole pięknie...

- Może kiedyś przyjdę zobaczyć - powiedziałem z uśmiechem.
- Ale to pewnie w przerwę świąteczną, przynajmniej miałbym pełne dwa tygodnie

— Wyjeżdzasz na święta?— zapytałam otwierając oczy.
— To... jak tam pojedziesz to uwierz mi ze nie pożałujesz..

- Co roku gdzieś wyjeżdżam, więc może w tym roku pojadę właśnie tam. A ty nie wyjeżdżasz na święta? - spytałem ciekaw

— Nie. — odparlam.
— Zostaje w szkole...— powiedziałam. — Moi rodzice i tak juz nie obchodzą świat...

- Dlaczego nie obchodzą? - spytałem
- Wiesz jakbyś chciała mogłabyś jechać ze mną - odparłem zadowolony

— Praca jest dla nich ważniejsza... Po prostu zaczęło im brakować czasu na święta...— mruknelam.
— Razem? Na święta? Do Korei? To chyba nie najlepszy pomysł...

- Pewnie masz racje - odparłem - ale przynajmniej gdybyś ze mną pojechała, mogłabyś mnie oprowadzić - westchnąłem - Ale w sumie jak zastanawiam się nad tym dłużej to rzeczywiście to nie najlepszy pomysł

— Jaki jest twoj powód?— zapytałam. Po chwili jednak dodałam. — Powód dla ktorego to zły pomysł

- Po pierwsze to chyba twoi rodzice, następny masa paparazi, którzy śledzą każdy twój krok, przez co nie miałabyś spokoju - odparłem - A twój? - spytałem z ciekawości

— Paparazzi nadal nie wiedza gdzie jest moj... dom w Korei, moi rodzice nic by nie wiedzieli... Poza tym znam masę sposobów na ukrycie się przed paparazzi. No i halo. Ja nie jestem jakas super gwiazda zeby latała za mna rzesza fotografów... Szybciej fani którzy chca jedynie autografu i zdjęcia. — odparlam. — Ty. — odpowiedziałam na jego pytanie i znow zamknęłam oczy, zamierzając udawac ze śpie.