Dormitorium Dziewcząt

Jeknelam. — To był sarkazm skarbie...— powiedziałam siadając na podłodze w koncu.
— Bo ty...— uniosłam rękę wskazując na nia leniwym ruchem. — Jestes idealna. Spodobalabys mu się jak cholera... A ja... Powiedział... Juz mnie nie chce bo nie wyglądam tak jak wcześniej...

- Nie jestem idealna - stwierdziłam i usiadłam obok niej.
- W takim razie na Ciebie nie zasługuje, a jakbyś chciała to zrobimy tak, by mu kopara opadła jak Cię zobaczy - zaśmiałam się i położyłam dłoń na jej ramieniu
- Tylko musisz przestać pić i przy okazji się przespać - odparłam

Parsknelam śmiechem.
— O tak... Zróbmy ze mnie laske zebym po zobaczeniu go, znowu zaczela błagać zeby mnie noe zostawał..— mruknelam.
— Przestan pic, spij, zacznie jeść... Umrzyj...— zasmialam się.
— Nie chce. Za niecały miesiąc go tu nie bedzie.. I mnie tez. — odparlam.

- Nie zrobimy z ciebie laski, która będzie go błagać, tylko laskę, którą on będzie błagać - odparłem
- Po prostu sexbombę, choć raz się nie napracuje, bo już mam wszystko gotowe - mruknąłem
- Wiesz dlaczego wyjeżdża? - spytałem ciekawa
- I nie chce żebyś umarła, tylkl byś dała mu popalić- dodałam

— Przeze mnie... Pewnie nie chce patrzeć na moja twarz... Pewnie robi mu się niedobrze na moj widok...— mruknelam.
— Nie chce mu dawać popalić. Zreszta.. Co to jest za rozmowa.. Po co my o tym rozmawiamy... — powoli przyłożyłam usta do butelki i podniosłam ją oburącz. Ognista paliła mnie w gardło az stanęły mi łzy w oczach.

- Powiem ci, że z doświadczenia wiem iż domyślanie jest najgorszą rzeczą w związkach i przyjaźniach - odparłam
- A skoro twierdzisz, iż mu na Tobie nie zależy, to na pewno nie przenosi się z twojego powodu, bo faceci mają za duże ego - wyjaśniłam
- Nie wiem, staram się tylko pomóc - odparłam i nagle mnie coś oświeciło, jednak dla pewności spytałam ponownie.
- Tyler Rhodes? - widząc że dziewczyna przytakuje, musiałam się dopytać - R-H-O-D-E-S? - przeliterowałam jego nazwisko, jednak wiedząc wzrok dziewczyny zapytałam się o jeszcze jedno, mając nadzieję, że w tym momencie zaprzeczy - Ciemny brunet z piwnymi oczami? - zadałam kolejne pytanie, unosząc brwi.

— No ma duże... ego... To znaczy wcale nie!— mruknelam i jeknelam. Boże.
— Wolałabym byc jego dziwka na zawołanie niz... co? No tak. — powiedziałam gdy zapytała o nazwisko.
— No chyba kurwa mowie. Pijana jestes?!
No nie.. Rozmawiam z była laska Tylera o Tylerze... Gorzej byc nie moze. A nie... Juz jest gorzej!

- Tak ma cholernie duże ego - potwierdziłam. Popatrzyłam na nią i zaniosłam głośnym śmiechem. Ja jego laską, no lepiej już być nie mogło. Gdy już przestałam się śmiać wzięłam głęboki oddech.
- Jestem kuzynką Tylera - mruknęłam

Jeknelam i przechyliłam się na bok, kładąc na podłodze.
— Zajebiscie. Kurwa cudownie. — zaczelam a resztę przekleństw juz wyrzucałam po koreańsku. Nienawidzę swojego zycia. Jeszcze ponad miesiąc temu kochałam je i byłam z niego dumna... Ja pierdole.

- Spokojnie - zaśmiałam się - akurat mi o nim możesz wszystko powiedzieć - odparłam.
- Nie to że go nienawidzę czy coś, bo wiem co mu się stało i jaki jest naprawdę, ale gardzę jego trybem życia - westchnęłam
- Nie wiem czy ze sobą gadaliście..., no cóż nie sądzę, bo Tyler jest tylko jednym zainteresowany, ale mój brat, a jego kuzyn prowadzi gorsze życie od niego, w sensie sprowadza szmaty co noc - wyjaśniłam - Przez to że w domu zachowuje się jak aniołek, wszyscy byli z niego dumni nie ważne co zrobił, no i Tyler zaczął zachowywać się jak on, naśladować go - mruknęłam, łapiąc się za głowę.
- On zawsze wybierał ładne kobiety, ale z Tobą już przesadził - dodałam, uśmiechając, lekko.

— Rozmawialiśmy... Troche.—przyznałam. — Mino wszystko nie... Nieważne. —powiedziałam i czknelam.
— Słyszałam o tym... Ale co Ty masz do tego?— zapytałam i parsknelam śmiechem znow siadając. — Przesadził... Zabawne. — powiedziałam i przyssalam się do butelki, opróżniając ją.

Słysząc jej odpowiedź, otworzyłam szerzej oczy. To oznacza że ona nie jest laską na kilka nocy.
- Mimo wszystko...? - spytałem ciekawa końca zdania.
- Jestem zdziwiona, że z Tobą gadał - odparłem - wiesz zazwyczaj wchodzi i wychodzi - mruknęłam.
- Rian, bo Jackson to jego kuzyn, a mój brat...a ja nie osiągnęłam Tylera od tego co robił - dodałam
- Tak przesadził. To wcale nie miało być zabawne, tylko prawdziwe. Cóż jakby ci to powiedzieć...jesteś śliczna, więc jestem ciekawa jak wygladasz wypoczęta i pewna siebie - stwierdziłam z uśmiechem.
- Boże naprawdę mu się nie dziwię, dlaczego akurat ty - dziewczyna była śliczna i miała to coś w sobie, nawet nie wiem co, ale czułam to całą sobą, gdy jej dotknęłam.

— Bo wszedł i wyszedł. Ale potem rozmawialiśmy...— powiedziałam odkladajac pusta butelke na bok i podnoszac się na kolana.
— I tak by ci się nie udało. Tyler ma silny charakter. — odparlam idąc na czworakach do kufra w którym zaczelam szukac kolejnej butelki.
— Nie twoja wina. Moja tez nie. On taki jest. I dobrze. Niech mu sie zyje jak najlepiej...

- To i tak dziwne, że z Tobą gadał - mruknęłam
- Nie pij już, proszę, daj mi coś sprawdzić - westchnęłam błagalnie, patrząc jak idzie do kufra
- Wiem Rian iż ma silny charakter - dodałam zmieszana - I nie jest dobrze - odparłam - Jest bardzo źle...
- Mogę wiedzieć co mu powiedziałaś, że powiedział ci o tym, ze wyjeżdża? - spytałam

— Co sprawdzić?— zapytałam w koncu wydobywając butelke. Odkręciłam ja i spojrzałam na dziewczyne. Co mu powiedziałam... Cholera co ja mu powiedziałam?
— A... Rozmawialiśmy ze wrócimy do tego ze jestem tylko od posuwania skoro to i tak nie zmieni tego ze jestem niczym... I.. ja cos... zapytałam czy chce czegoś jeszcze a on kazał mi znaleźć kogos innego i powiedział ze mam się cieszyć bo za miesiąc go tu nie bedzie... I odszedł... — powiedziałam pociągając zdrowo z butelki.

- Sprawdzić w jakim stopniu mu zależy - odparłam - wiem, że twierdzisz iż w żadnym, ale ja myślę coś innego - dodałam - prosiłam byś nie piła, bo inaczej to nie wyjdzie - westchnęłam.
Zastanowiłam się chwilę nad słowami Ślizgonki.
- A wcześniej? Co mówiliście wcześniej? - spytałam. Musze znaleźć "coś" dlaczego się tak zachował względem niej.

— Jezu kobieto...— jeknelam. — Nie pamietam...— powiedziałam. — Mówiliśmy o tym co stało się w skrzydle... Gryfon sie do mnie dobierał a Tyler wszedł akurat wtedy i stwierdził ze go zdradzam mimo ze dzien wcześniej mu mowilam ze nie ma takiej opcji... czy cos.. potem...— musiałam się zastanowić. — Miał pretensje ze nie wysłałam po niego sowy... Ale ja nie jestem kims kto tak truje dupe.. Juz i tak wystarczyło mi ze błagałam go jak pies kiedy chciał mnie.. zostawic. Nieważne. W dupie to mam. Ja nie bede za nim latać. Rian Shin za nikim nie lata. To inni latają za nia. Życzę mu szczęścia w zyciu. Naprawde.

- Jak uważasz - mruknęłam niezadowolona.
- Czyli jednak nie cierpisz przez to, że cię zostawił. To w sumie dobrze dla Ciebie. Chciałam pomóc, ale widzę nie mam w czym, bo chciałaś się tylko upić. Myślałam, żeby pójść i go zapytać czy musi wyjeżdżać i dlaczego to robi, ale skoro tego nie chcesz, to nie ma sprawy - odparłam. Denerwowało mnie to, że chciałam pomóc ludziom, którzy nie chcieli mojej pomocy.
- To ja już pójdę - powiedziałam, wstając powoli z podłogi.

— On i tak wyjedzie Kate. — powiedziałam patrzac w butelke. — Nie ma ochoty mnie oglądać. — dodałam.
— Wiesz kiedy ostatni raz piłam alkohol? Ja tez nie... Nie jestem typem człowieka ktory do zabawy koniecznie potrzebuje alkoholu.. Przyda się ale jakos nie pałam do niego namiętnością. — odparlam.
—Mimo wszystko dzięki ze wpadłaś. Zawsze fajnie uzyskać słowna odpowiedz niz mruczenie czy mialczenie...— powiedziałam. — A co do Tylera... Dla niego i tak juz umarłam. Wiec trzeba się dostosować.

- Rian - westchnęłam siadając tym razem na łóżku, bo i tak już w połowie stałam - myślę, że ten cały wyjazd jest "dla ciebie" - mruknęłam. Te jego chore "poświęcenie" zaczynało mnie denerwować.
- Wiem, że teraz masz go pewnie głęboko w poważaniu i nie chce ci się go widzieć, bo myślisz, że jest potworem, ale dla niego na pewno nie umarłaś i nie zniknęłaś - odparłam.
- Wesz mam ten sam przypadek, tylko zamiast miałczenia, słyszę szczekanie - wyjaśniłam

— Gdybym miała go głęboko gdzies to tez bym jęczała ale raczej w inny sposób...— powiedziałam.
— Masz pieeeeesia?— zapytałam unoszac mam nia spojrzenie i patrzac na nia spomiędzy grzywy.

- Czuje w twoim zdaniu podtekst, ale nawet nie chce wiedzieć o czym myślisz - mruknęłam
- To co dasz mi się seksownie ubrać? - spytałam z nadzieją i podekscytowaniem
- Tak mam - odparłam z uśmiechem - wabi się Jordan ale i tak wszyscy wołają do niego Jack, sama nie wiem dlaczego - zaśmiałam się
- Wiesz, nie chciałabyś skrócić grzywki? - spytałam widząc, ze jej przeszkadza.

– A ubieraj się w co chcesz, dziewczyno. Co ja ci bede bronić. — mruknelam.
— Jack? Jack Jack... Podwójnie lepiej. — dodałam.
— Nie wiem... Moze troche... A zreszta... Wroce do Korei to przerobią mnie jak beda chcieli...— zakręciłam butelke i włożyłam ja do kufra. Na pozniej.

- Chodziło mi o ciebie - mruknęłam - Chcę ciebie ubrać seksownie, obciąć minimalnie grzywkę byś widziała i wypuścić Cię z tego pokoju - dodałam.
- Gdybym była homo, albo chociaż bi to bym cię brała - odparłam z uśmiechem
- Nigdzie nie wrócisz, on nigdzie nie wyjedzie - stwierdziłam

— Aaa...— zasmialam się. — Kate... Dziekuje za chęci.. naprawde doceniam.. ale teraz chocbys ubrała mnie w najseksowniejsze ciuchy jakie mam w szafie... To na nikim nie zrobi wrażenia. A szczególnie na nim. Podobałam mu sie wcześniej. W krótkim czasie straciłam duzo na wadze. Ciagle mowil ze wyglądam jak szkielet i ze mu się nie podobam. Daj spokoj.

- To zapytam się inaczej - odparłam zrezygnowana i podeszłam do niej chwytając ją za nadgarstek. Poprowadziłam ją do lustra i postawiłam przed nim.
- Ważne pytanie jest takie : czy ty się sobie podobasz a nie jemu? - spytałam, stojąc za nią - Nie wiem jak wyglądałaś przed tym jak wylądowałaś w szpitalu, więc ci nie pomogę, sama musisz to ocenić - odparłam.

Jeknelam gdy podniosła mnie z podłogi i postawiła przed lustrem.
— Wyglądam swietnie. — powiedziałam szczerze, oceniając figurę a nie twarz.
— O to mi chodziło... Moze straciłam troche wiecej kilogramów niz planowałam ale nie jest zle...— mruknelam chwiejac sie lekko.

- Czyli uważasz, że jesteś piękniejsza, gdy wyszłaś ze szpitala? - spytałam
- Może połóż się dziś spać, a jutro o tym jeszcze pogadamy - powiedziałam, widząc jak dziewczyna się chwieje, więc położyłam dłonie na jej barkach, dla asekuracji.
- Pamiętaj masz się samej sobie podobać, a nie komuś - odparłam z uśmiechem.

— Piękniejsza... moze nie do konca... Ale całkiem ładna..— powiedziałam kiwając głowa.
— Ale ja się chciałam jemu..— znow urwałam i potrzasnelam głowa. — Koniec tematu. On to zakończył i juz. Nie będziemy do tego wracać. Nie byliśmy i nie będziemy para. A ja nie bede się zachowywać jak zraniona panienka.

- Odpowiedz mi na jedno pytanie czujesz się piękniejsza przed wizytą w skrzydle czy po? - spytałam - Tylko szczerze - dodałam
- Wiesz z tego co mówiłaś, on tego nie zakończył - mruknęłam - Więc nie zdziwiłabym się gdyby przyszedł jutro, albo nawet dzisiaj by cię posiąść - odparłam - Ale widząc po Tobie, pewnie byś mu odmówiła - powiedziałam.

— Po!— powiedziałam zadowolona. — Prawie..— dodałam.
— Nie przyjdzie. Gdybym miała chociaz cien nadziei ze pojawi się tu... Tylko po to zeby mnie przelecieć i wyjsć... aktualnie smarowalabym się kokosowym balsamem... a nie stała jak głupia przed lustrem, w dresie. — odparlam.
— I naprawde sadzisz ze bym mu odmówiła?

- Skarbie, sama mówisz, że wyjedzie dopiero za miesiąc - odparłam - On innej nie znajdzie, a jak wiesz ma dużą potrzebę seksualną, nie wytrzyma półtorej tygodnia bez ciebie - mruknęłam, śmiejąc się - przypomnij sobie ile dni temu się pieprzyliście - powiedziałam swobodnie.
- On tego nie skończy dopóki nie wyjedzie, nawet nie skończy tego gdy wyjedzie - stwierdziłam
- Uwierz mi Rian, choć w tym - westchnęłam
- A nie odmówiłabyś mu? - spytałam

— Nie tak dawno temu znowu..— mruknelam.
— Ehh... Jemu nie. Nigdy. — odparlam i odwrocilam sie, wysuwając spod dłoni dziewczyny które spoczywały na moich barkach.
Rzuciłam się na fotel i zwinelam na nim.

- Uwierz mi przyjdzie - odparłam - tyle, że pewnie wejdzie i wyjdzie z tego dormitorium - posmutniałam - wtedy się go spytaj o to co naprawdę cię interesuje - mruknęłam - powinien ci odpowiedzieć zanim wyjdzie - stwierdziłam
- Myślałam, że gdyby do ciebie przyszedł i nagle zaczął cię rozbierać, dałabyś mu w twarz - wyjaśniłam, serio tak myślałam.

— O co mam go spytać?— zapytałam nie wiedząc o co chodzi.
— Taaak... Pewnie powinnam tak zrobic. I najpewniej to byłoby moja pierwsza myślą...— odpowiedziałam ale nie dokończyłam mysli.
— Mogłam mu wyczyścić pamięć...

- Nie interesuje cię dlaczego wyjeżdża i dlaczego ot tak zmienił waszą relację? - spytałam jej zdziwiona, ze o tym nie pomyślała
- Ale tak naprawdę, byś tego nie zrobiła, a pozwoliła mu działać - dodałam za nią
- Nie radzę - odparłam - Co byś z tego miała? - spytałam jej - Poza tym, niektóre już tak robiły - westchnęłam

— A... No ale ja przeciez wiem czemu on wyjeżdża...— powiedziałam marszcząc brwi.
— To... Ze przynajmniej wiedziałabym czemu mnie unika. Bo mnie nie zna. Nie pamięta. A nie dlatego ze nie moze na mnie patrzeć.

- Dobra Rian chcę się z Tobą założyć - odparłam z uśmiechem - Tylko powiedz mi kiedy ostatni raz uprawialiście seks - mruknęłam.
- Bo przecież skoro uważasz, że nie może na ciebie patrzeć, to uważasz iż nie przyjdzie - odparłam - Więc się założymy - zaśmiałam sie

— Nie zakładam się... — powiedziałam. Nie. Nie dlatego ze miałam nadzieje ze przyjdzie... Nie.
— Kiedy... Mhm... W skrzydle szpitalnym...Nie wiem. Jakies... Dwa tygodnie temu?

- O kuźwa to ostro było - mruknęłam, śmiejąc się
- Ty czy on? Kto z was wpadł na ten pomysł? - spytłam
- Powiem ci jedno, jeżeli dziś nie przyjdzie, to mogę ci dać 1000 dolarów, jeśli do jutrzejszej nocy nie zjawi się w tej sypialni - mruknęłam uśmiechając się. Boże zdałam sobie sprawę, że ich cholernie shippuje, jestem pojebana, no ale cóż...

— A czy to ważneee...— powiedziałam drapiąc się lekko po głowie i przyklepujac włosy.
— Nie chce twoich dolców i się nie zakładam... Tyler nie jest człowiekiem bez honoru. Ja owszem. Ani honoru ani dumy... Ale on nie przyszedłby po czyms takim...

Boże czyli to był jej pomysł...Jednak cholernie do siebie pasują.
- Rian chyba za bardzo go idealizujesz - odparłam - gdyby nie chciał niczego od ciebie, stwierdziłby, że jesteś szmatą, a sądzę, ze tak cię nie nazwał - dlaczego ona nie rozumiała, że on miał fioła na jej punkcie, wiem, że nie znała go wcześniej, ale...cholera on na 100% do niej przyjdzie, oby intuicja mnie nie zawiodła. Mam nadzieje, że przyjdzie jutro, a nie dziś - Póki ma jeszcze ciebie i póki mu nie odmówisz, będzie przychodził, tego jestem pewna. Radziłabym kochana nabrać siły - dodałam z uśmiechem - bo raczej do delikatnych nie należy, wiem to bo się z nim siłowałam i wybił mi kość - zaśmiałam się

— Nie idealizuje. I nie musiał mowic tego na głos. – odparlam.
— No właśnie... I dlatego nigdy mu nie odmowie. — powiedziałam.
— Nic mi nie jest. I nie muszę nabierać siły... I tak nie przyjdzie. — prychnelam. — A wiesz... Jak mi przestaje zależeć... To naprawde przestaje. A przestało mi zależeć. Na sobie. — dodałam.
— Gdzie jest teraz Twoj brat?

- A już liczyłam na to, że na nim - mruknęłam.
- W cholerę daleko ode mnie i Tylera - odparłam uśmiechając sie do niej - dopóki trzyma się od nas z daleka jest dobrze - westchnęłam - uwierz mi nie chciałabyś poznać Tylera gdy miał 17 lat, to był chyba jego najgorszy okres, bo ucinali sobie z moim bratem pogawędki,a Tyler młody i głupi słuchał się jego jak wodza, do tego... - urwałam gdy usłyszałam pukanie. Tyler proszę nie teraz
- Otworzysz czy ja mam to zrobić? - spytałam

— Szkoda...— powiedziałam. W mojej głowie prze moment pojawił się okrutny plan.
Gdy usłyszałam pukanie serce na moment mi stanelo.
Spojrzałam na Kate i powoli wstałam z fotela. Drżącą ręka chwyciłam za klamkę i otworzylam drzwi.
Za którymi stał rozradowany pies. Otworzyłam szeroko oczy zeby lepiej widzieć.
— Piesek...