Skrzydło szpitalne

— Zdziwilbys się. — mruknąłem. — Kija juz chyba nie ma bo najwyraźniej ktos ci go w dupe wsadził i zostawił.
Slyszac jego słowa, uniosłem głowę i spojrzałem na dziewczynę.
– Jak myślisz. Za ile spotka sie z matka ziemia? Ja obstawiam minutę.

- Zamknij się Gryfonie - posłałem mu fałszywy uśmiech - Jak widzisz nie ciebie się pytałem - mruknąłem i odwróciłem głowę do dziewczyny, czekając aż mi odpowie.

Zatrzymałam sie slyszac jego pytanie. Nie odezwałam się. Juz wiecej nie usłyszy mojego głosu. Do konca szkoły. Skoro nie słuchał jak olałam i tłumaczyłam mu ze nic mnie nie łączy z Gryfomem to teraz nie bede sie produkować.
Stałam tak chwile po czym znow zaczelam wyjmowac swoje rzeczy z szafki. Szło mi to bardzo wolno bo z sekundy na sekundę miałam wrazenie ze za moment znow zemdleje.

— O moj Boziu... Ale ty groźny... az mi stanął. – zaśmiałem się znow i spojrzałem na Rian. Ładna ale trzeba by było troche ja naprawić.

- Przypierdolić ci ponownie? - spytałem i westchnąłem wiedząc, że i tak nie usłyszę od dziewczyny odpowiedzi. Położyłem się ponownie na łóżku i próbowałem zasnąć, przynajmniej miałbym coś z tego.

— Oddać ci ponownie?— zapytałem i gdy tylko na chwile zrobiło się cicho, pociagnalem mocno ręka, przez co chłopak wylądował na podłodze.
— Tam jest twoje miejsce. — odparłem.

- Kurwa, jesteś pojebany? - spytałem rozmasowując obolałe miejsce. Skoro on mnie ciągnie to ja go też. Podszedłem do kafelków, które mieliśmy umyć, jednocześnie ciągnąc chłopaka po podłodze.
Bardzo fajne uczucie gdy zniżasz osobę do jej poziomu.

Czułam sie troche roztrzaskana. Na milion kawałków. Serce chyba juz zamieniło się w proch po tym co się wczoraj stało. Powoli ukucnelam i usiadłam na podłodze, przyciskając so piersi swoje rzeczy.
Chciałabym cofnac czas. Wszystko się układało. Wszystko zaczynało byc dobrze... Choćbym miala błagać Woo Bina na kolanach, to wyproszę go zeby powiedział Tylerowi prawdę. Nawet jesli juz mnie nie ch e to chce zeby wiedział ze JA dotrzymuje słowa i nigdy go nie zdradziłam.

— Nie bardziej niz ty!— warknalem i w koncu podniosłem się z podłogi, popychając chłopaka na sciane. — Ogarnij się. — powiedziałem.

Gdy popchnął mnie na ścianę, usunąłem się powoli po niej i popatrzyłem na chłopaka zmęczonym wzrokiem.
- Jesteś debilem i dobrze o tym wiesz, ale przestań choć na chwilę mnie atakować - odparłem leniwie i utkwiłem wzrok w dziewczynie.

— Przeciez to nie ja cie atakuje. To ty zacząłeś. Wczoraj. Odciągając mnie od dziewczyny. Po co to zrobiłeś? Ktos cie prosił? Po co w ogole przyszedłeś?— zapytałem siadając na przeciwko niego.

- Naprawdę nie widziałeś, że ona nie chce cię całować? - spytałem go jak idiotę - Gdyby chciała, oddałaby pocałunek, a nie próbowała cię odepchnąć - mruknąłem
- Możesz mi nie wierzyć, ale ma teraz tyle siły co nic, czyli nawet nie dałaby rady podnieść kota, a co dopiero odepchnąć ciebie - odparłem.

Noe wiedziałam juz co mam ze sobą zrobic. Żadne wyjście nie było dobre. Ledwo chodziłam, ledwie oddychałam, ledwo żyłam.
Wpatrywałam się w jeden punkt na podłodze czujac się jakbym wariowala. Ale tak poważnie. Na jego punkcie. To wszystko do mnie nie docierało. Nie podobam mu się juz... Nie chce mnie juz. Nie uwierzył.... Nie musi mnie kochać. Ja się z tym naprawde pogodziłam. Ale niech uwierzy w moja milosc... Bo tak szczerze jeszcze nie miałam okazji kochać. Ale jedno było pewne. Juz nigdy nikogo nie pokocham w taki sposób.

— Naprawde tak sadzisz? Wiec dlaczego tak ja potraktowałeś wczoraj? — prychnalem.— Jestes gorszy niz ja w takim razie. Bo ja tylko wykorzystuje dziewczyny do zabawy. A ty okrutnie robisz im krzywdę. Ajajajajaj... Nieładnie Puchonie

- Potraktowałem jak? - spytałem, patrząc na niego. Nie wierzyłem na co schodzą tematy.
- Ja? im? krzywdę? - nie no serio - to nie ja ją odepchnąłem - odparłem, patrząc na niego z pretensją
- W takim razie jesteśmy podobni do siebie - mruknąłem, opierając głowę o ścianę.

Spojrzałem na dziewczynę marszcząc lekko brew miałem wrazenie ze cos sie z nia dzieje.
Popatrzyłem znow na Puchona i sciszylam głos.
— Dobra... Bo w sumie wczoraj cholernie mnie to bawiło ale dzisiaj nie do konca... — chrząknęłam.
— Jak juz nas przyłapałes... To szczerze mowiac naprawde znaliśmy się od kilku godzin. Przyniosłem ją z łazienki bo nawet dotrzeć tam nie mogła a co dopiero wrócić... A ze piguła wyszła a ja wykorzystałem sytuacje zeby poprawić jej poduszke i przy okazji... Ten No to juz inna sprawa.

Byłem zdziwiony, że ot tak powiedział mi o całej sytuacji.
- Dlaczego mi to mówisz? - spytałem
- To, że to ty ją pocałowałeś wiedziałem od początku, dlatego ci oddałem - mruknąłem. Naprawdę go już nie rozumiałem, najpierw totalny dupek, a potem taki współczujący człowiek
- Masz rozdwojenie jaźni? - spytałem ciekaw - Nie obrażam cię, tylko serio jestem ciekaw - wyjaśniłem, wpatrując się w dziewczynę.

Z tego co zdążyłam sie zorientować Anastasii nie było w skrzydle. Inaczej nie byłoby tak spokojnie. Czujac ze cos leki mi po ustach a następnie po brodzie, przejechałam po nich rękawem odkrywając ze krew leniwie płynie mi z nosa. Wyprostowalam się i chwyciłam pudełko chusteczek z szafki, biorac kilka i przykładając wielka kulkę do nosa. Podniosłam sie z podłogi i polozylam rzeczy na lozku. Pozniej je wezme.

— Nie. Nie mam. — powiedziałem i przejechałem dłonią po włosach.
— Po prostu... Jestem człowiekiem i tez mam cholerne sumienie. Z jednej strony... To przez moja popierdolona siostre traktuje tak dziewczyny... ale z drugiej strony... Gdyby wszystko było normalne, Rian mogłaby byc moja siostra.. a wtedy zabiłbym kazdefo kto zrobiłby jej krzywdę... nieważne. To zbyt pojebane zeby teraz to tłumaczyć.

Zostało mi tylko obserwowanie jej, jakby chciała wyjść to siłą bym ją przyprowadził, a wcale bym się nie natrudził. Widząc jak przytyka chusteczki do nosa, wstałem, ale coś, a dokładnie łańcuch ściągnął mnie w dół. Usiadłem zrezygnowany z powrotem
- Połóż się - powiedziałem, patrząc na dziewczynę - Anastasia powinna zaraz wrócić z Munga - odparłem.
Następnie popatrzyłem na Gryffona.
- Czyli pocałowałeś swoją siostrę? - spytałem - Ja się cieszę, że rodzeństwa nie mam...

— Nie debilu. Nie całowałem swojej siostry...— strzeliłem sobie dłonią w czoło.
— Rian jest w wieku mojej siostry. Z ktora się nawet nie wychowywałem zreszta bo ta mała szmata zabrała mi wszystko. — warknalem znow się buzując.

Slyszac jego polecenie, prychnelam pod nosem. Chyba ci się cos poprzestawiało w głowie chłopczyku... nadal przycisnalac chusteczki do nosa, ruszyłam w stronę drzwi, starając się isc prosto. Otworzyłam się z niemałym wysiłkiem i wyszłam ze skrzydła.
Teraz to juz w ogole nie mam po co zdrowieć. Ruszyłam do swojego dormitorium, rozglądając wie zeby tylko nie wpaść na Anastasie.
Mhm. Powodzenia.

- Chodziło mi, że jest podobna do niej - mruknąłem.
Popatrzyłem na niego, współczująco
- Dobrze, że nie mam rodzeństwa. Zabrała ci rodziców? - spytałem, słysząc jego słowa.
Słysząc jak drzwi się otwierają, popatrzyłem tylko w tamtą stronę i zobaczyłem sylwetkę Rian, znikającą za nimi
- Czy ona do cholery zwariowała? - spytałem sam siebie - Boże, jaka debilka - dodałem, oby ją tylko Ana znalazła.

— Powiedzmy... ze dzięki niej nauczyłem się zycia. Ale karma wraca. Teraz czas nauczyć JĄ życia. — powiedziałem czujac jakas satysfakcję.
— Jest moja przyrodnia siostra. I w koncu ją znalazłem. — dodałem.
— Moze.. Poszła poszukać pielęgniarki?

- Czekaj, bo nie wiem czy dobrze rozumiem - odparłem, patrząc na niego - Rian jest twoją przyrodnią siostrą? - spytałem, patrząc na niego
- Na pewno nie pójdzie do pielęgniarki, za dobrze ją znam - mruknąłem - Jeżeli w ogóle dojdzie to pójdzie do dormitorium.

— No przeciez ci mowie debilu ze to nie Rian. Nie calowalbym jej. No fuj bez przesady. Naprawde miałem zamiar ja zerżnąć. A siostry bym nie ruszył... Jestem napalencem a nie chorym gwalcicielem...

Ocipieje z tymi dziećmi. Wracając do skrzydła znalazłam po drodze na wpół przytomna Rian ktora grzmotnela na podloge nim zdążyłam do niej podejść. Zabralam ja do skrzydła na magicznych noszach i zapakowałam do lozka. Koniec tej zabawy. Póki jest nieprzytomna podam jej to co uznam za słuszne.
Najgorsze było to ze kilka razy miałam wrazenie ze jej oddech zaniknął. Zle. Bardzonzle.
Nawet nie zwróciłam uwagi na te dwa tłuczki pod ściana i zaczelam działasz przy dziewczynie w trybie natychmiastowym. Nie wydawało mi się. Naprawde gdzies jej oddech uciekał. Przywołałam wszystkie potrzebne rzeczy w tym monitor do kontroli parametrów życiowych do ktorego podpielam ja elektrodami. Zaczelam sie pocić ze strachu o dziewczynę. Nie mogłam sobie wybrać spokojnej pracy?

- No wiesz ja tam nie wiem - odparłem ze śmiechem. Miał zajebiste porównania...
W tym czasie weszła Anastasia z Rian
- Miałeś rację, chyba serio poszła jej szukać - odparłem wskazując głową na dwie dziewczyny. Przyglądałem się uważnie każdemu ruchowi pielęgniarki, z jej szybkich i gwałtownych ruchów nie można było odganąć w jakim zagrożeniu się znajduje,
- A jej wrodzona magia nic nie pomoże? - spytałem rudowłosej

— Ale ja wiem...— powiedziałem lekko rozbawiony.
Spojrzałem na pielęgniarkę ktora wniosła dziewczynę na noszach a potem zaczela przy niej majstrować.
— Jaka magia wrodzona?

Jakby przez sciane usłyszałam głos Tylera.
– Jaka magia wrodzona?— powtorzylam za Woo Binem. Za pomocą strzykawki zaczelam podawać dziewczynie rożne płyny które droga dożylna zaczną szybciej działac. Pikanie monitora zrobiło się szybsze i głośniejsze.
— Bo bez jaj Rian!

Popatrzyłem na chłopka i stwierdziłem, że i tak nic nie stracę jak mu powiem, dodatkowo nauczycielka też chciała wiedzieć.
- Czaruje bez pomocy różdżki, może odebrać moc za pomocą dotyku i kilka razy postanowiła sprawdzić czy ta moc ją uratuje - mruknąłem - Może właśnie ona ma jakieś znaczenie w wyzdrowieniu jej...sam nie wiem, ale myśle, że to przydatna informacja - dodałem i zamilkłem.

Rozdziawilem usta slyszac Puchona. O w dziuple..Ta mała wcale nie była byle jaka dupą... Przeniosłem wzrok na nauczycielkę ktora gapila się na Puchona chyba w lekkim szoku.

— Że co przepraszam?— zapytałam patrzac na Tylera.
— Co ty wygadujesz? Wiesz kiedy ostatnio u kogos ujawniła się magia wrodzona? Nie wiem czy nie wcześniej niz narodzili się twórcy Hogwartu... Nie wygaduj bzdur.... Bo to nie jest zabawne...— powiedziałam i skupiłam się na dziewczynie. A jesli mowil prawdę? I dlatego dziewczyna tak mocno zareagowała na to? Jesli jej własna magia zaczyna ją niszczyć kiedy robi się słabsza?
W tym czasie kiedy ja się zastanawilam gorączkowo, monitor oznajmił ze parametry sa w porządku. Dobra. Mam ją. Czyli leki zadziałały. Odetchnęłam z ulga. Juz myślałam ze sobie nie poradze...
— Juz jest dobrze...

Widząc ich miny przypomniałem sobie swoją, która była mniej więcej taka sama. Noc w której zabrała mi na chwilę moc, była najgorsza, a przynajmniej tak myślałem, aż do teraz.
Później spojrzałem na lekarkę i jedynie pokręciłem głową
- Podobno w jej rodzinie, moc jest zachowana - odparłem - Może Pani ją o to zapytać - mruknąłem.
Widząc, że nauczycielka lekko się rozluźnia postanowiłem zawalczyć o swoje.
- Wyplącze nas Pani z kajdanek? - spytałem, patrząc na nią

Zgromiłam Puchona wzrokiem.
— A posprzątałeś?!— krzyknęłam. — Jak nie weźmiecie się do roboty to ty...— wskazałam na Bina.— To Ty masz zakaz wychodzenia do Hogsmeade a ty, masz zakaz zbliżania się do Rian. — wskazałam na Tylera.

Zaśmiałem się gorzko
- Śmieszne Pani profesor - odparłem - ona i tak nie chce mnie widzieć, a jak już powiedziałem, nie będę cały czas do niej latał, więc poproszę od razu ten zakaz na cały rok - dodałem ze śmiechem.
- Jak na razie ma Pani wystarczająco dużo problemów z Rian - odparłem, więc proponuje nas wypuścić, a sala będzie czysta z pomocą naszych różdżek.

— Jakbys nie wiedział kretynie to sama mogłabym to zrobic za pomocą różdżki. — warknelam.
— I skad wiesz ze nie chce cie widzieć? Powiedziała to?— zapytałam zaskoczona. — Czy znowu sam sobie to powiedziałeś a ona znowu bedzie płakać mi po nocy?

- Warto próbować swoich sił, zwłaszcza gdy mózg pracuje bardzo szybko i nie myśli o takich bzdetach - odparłem zrezygnowany
- Myślę, że słowa...Tyler, zostaw...nie masz prawa nie da się inaczej zdefiniować - mruknąłem.

— Ja po takim zachowaniu z twojej strony jeszcze spłynąłby ci w twarz i kopnął w jaja...— powiedziałem ale szybko zamilklem widzac wzrok rudej.
– Juz nic nie mowie..

— A dziwisz się?— zapytałam gdy Woo Bin juz się zamknął.
— Ina ciagle próbuje sie do ciebie zbliżyć, byc dla ciebie kimkolwiek a ty mówisz ze nie bedziesz za nia "latał". Jakby to ona cos zrobiła. Trza było mowic go bym nie ratowała..

- Za twoje to bym ci chyba jaja zmiażdżył, więc ciesz się, że ona nie ma siły, by tego zrobić - mruknąłem w stronę chłopaka
- Naprawdę obojgu wam bardzo dziękuję, ale nie potrzebuje terapeuty do związków, w które się nie pakuje - odparłem - A Rian już nigdy bardziej się nie zbliży - dodałem. A trzeba było zerwać z nią relacje po tym jak wyznała uczucia.

— Wez się człowieku. Nie jestem żadnym twoim terapeuta. — prychnalem.
— Mozesz nas rozdzielić i ten jeden jedyny raz n odpuścić? Jeden jedyny.

- A zachowujesz się jakbyś nim był - mruknąłem
- Zgadzam się z nim - przytaknąłem - teraz są ważniejsze rzeczy - odparłem

— Jak chcesz. Ale zauwazylam ze często zamiast zapytać jej robisz po swojemu. Tal jak sobie wymyślisz. Ale co. Rób co chcesz ro nie moj interes. — powiedziałam i spojrzałam na Woo Bina zastanawiając się.
Niech bedzie. Machnęłam rozdzka i rozlaczylam ich.
— Ostatni raz widziałam jak się lejecie. Rozumiemy się?

— Za moment ci przyp...— urwałem slyszac słowa Rudej. — Ci.. Buzi dam w sensie... — powiedziałem szybko.