Skrzydło szpitalne

-Męża?-uniosłam brew patrząc na chłopaka-Nie jest mi ciężko, samotność mi nie przeszkadza.

- A nie ma Pani męża? - zapytałem zdziwiony.

-Nie-powiedziałam dalej na niego patrząc.

- Aż dziwne. Aż skłonny jestem pomyśleć, że Pani jest odludkiem, bo domyślam się, że miałaby Pani wielu adoratorów - zaśmiałem się lekko.

-Chyba nie powinieneś tego wiedzieć, Valetine-powiedziałam-Chyba naprawdę nie masz, co robić, skoro przyszedłeś do skrzydła szpitalnego porozmawiać z pielęgniarką.

- Owszem, nie mam co robić - westchnąłem. - W sumie to, co Pani na to, by sam na sam mówić sobie po imieniu? - uniosłem pytająco brew. - Oczywiście przy innych to oficjalnie, ale no, co Pani na to?

-Zgadzam się, tym "pani" strasznie mnie postarzasz-po chwili podniosłam się z miejsca-Chcesz coś do picia?-spytałam patrząc na chłopaka.

- Chętnie się napiję kawy - uśmiechnąłem się. Postępy idą coraz dalej, jest dobrze.

Pokiwałam głową i poszłam do mojego biurka gdzie miałam czajnik i ugotowałam wodę, po czym nasypałam do kubka kawy, a do drugiego wrzuciłam torebkę miętowej herbaty. Czekałam aż woda się zagotuje.

Miałem okazję dokładniej się przyjrzeć sylwetce, jak i ogólnie ciału Sarah. Poczułem jak mój Ahmed się budzi. Zacisnąłem usta w wąską linię. Mogę to zrobić, muszę po prostu dobrze zadziałać.

Po chwili wróciłam-To trochę potrwa-wyjaśniłam siadając na łóżku-Coś nie tak?-spytałam patrzc na jego twarz.

- Nie, nie wszystko w porządku - uśmiechnąłem się. - Czym się interesujesz, Sarah?

-Głównie medycyną- powiedziałam i słysząc świst ponownie wstałam kierując się do czajnika. Zalałam kubki wrzątkiem i pomieszałam łyżeczkami. Wróciłam do chłopaka podając mu kubek z kawą.

- Dziękuję - wziąłem i napiłem się łyka. - Skąd pomysł na bycie pielęgniarką?

-Chcę pomagać innym. Z resztą to też jest moje hobby-odparłam i upiłam łyka.

- Hm... Ciekawie. Nie czujesz się w ogóle samotna?

-Nie. Przywykłam do niej-odparłam upijając łyka herbaty.

- Wiele kobiet nawet doznaje frustracji seksualnej - przeczesałem włosy palcami.

-Nie jestem jedną z tych wielu kobiet-powiedziałam uśmiechając się. Odstawiłam kubek i poprawiłam rękawy koszuli.

- Nie? - uniosłem pytająco brew.

-Nie-powiedziałam również unosząc brew-Masz problemy ze słuchem Valentine?

- Nie mam, jedynie jestem zaskoczony, Sarah - odstawiłem również kubek.

-Jesteś pewien?-spytałam mierząc go wzrokiem.

- Owszem - przygryzłem wargę. Jak to lepiej rozegrać? Przyjrzałem się jej krótko. Bezpośrednio czy może nie? Ah, sztuka, jak ją tu zrozumieć, a rozmiaru jej piersi mogłem się domyślać między jakimi miseczkami balansuje. Jak tu wybadać kobietę?

-Coś nie tak? Masz dziwną minę-stwierdziłam patrząc na chłopaka.

Przysunąłem się do nauczycielki, decydując się postawić wszystko na jedną kartę. Położyłem rękę na jej udzie. - Co Ty na to, by umilić nam obojgu jakoś czas, Sarah?

-Słucham?-uniosłam brew patrząc na chłopaka.

- Masz problemy ze słuchem, Sarah? - zapytałem używając jej słów sprzed kilku minut.

-Skończ z tymi żartami-powiedziałam marszcząc brwi.

- Więc może po prostu spędźmy miło czas - spojrzałem w jej oczy.

-Jesteś uczniem. To nie jest normalne. Znajdź sobie kogoś w swoim wieku-odparłam i zabrałam jego rękę z mojego uda.

- I co, że uczniem? Z tego co słyszałem, już jednej z nauczycielek zdarzyło się być nawet w związku z uczniem. Poza tym - nie traciłem zimnej krwi - nikogo nie znajdę tak pięknego jak Ty.

-To musi być jakiś zakład z kolegami co?-parsknęłam kręcąc głową. Podniosłam się z łóżka i wzięłam swój kubek jak i chłopaka i poszłam w kierunku niewielkiego zlewu.

- Kolegów do tej pory żadnych nie mam. Poza tym, szanuję kobiety, nie potrafiłbym żadnej obrać jako cel zakładu - wstałem za nią i patrzyłem na nią opierając się o ścianę.

Wylałam zawartość obu kubków i zalałam je wodą-Skąd mam wiedzieć, że nie kłamiesz-uniosłam brew patrząc na chłopaka.

- Dysponujesz Veritaserum? - ze stoickim spokojem odwzajemniłem spojrzenie.

-Nie-odpowiedziałam dalej mierząc chłopaka wzrokiem.

- Mogę po nie pójść, myślę, że jego zapach z łatwością rozpoznasz, by nie twierdzić że jest tam po prostu zabarwiona woda - wciąż patrzyłem na nią.

-Możesz pójść-potwierdziłam skinieniem głowy-Nie jesteś zdrowy, nikogo nie odwiedzasz, więc nie musisz przebywać na skrzydle szpitalnym

Podszedłem do niej, położyłem jej ręce na ramionach i spojrzałem w jej oczy. - Sarah, co masz do stracenia? - przybliżyłem powoli, by jej nie wystraszyć, swoje usta do jej i pocałowałem.

Nie odwzajemniłam pocałunku. Po chwili odepchnęłam chłopaka.

Westchnąłem, wsunąłem ręce do kieszeni i spojrzałem na nią. - Wciąż mi nie wierzysz? To jest problem?

-Nie zamierzam romansować z uczniami Hogwartu. Nie jestem tu po to-powiedziałam marszcząc brwi-I masz rację. Nie wierzę ci-rzuciłam wylewając wodę z obu kubków i przemyłam je.

Westchnąłem ciężko i wyszedłem ze skrzydła, po czym wróciłem z buteleczką w ręku i podsunąłem gwint pod nos Sarah. - Veritaserum - powiedziałem mając rację, tego zapachu nie dało się pomylić z żadnym innym. Wypiłem do dna i znów się oparłem o ścianę. - A teraz chwilę poczekajmy.

-Po co ty to właściwie robisz?-powiedziałam patrząc na chłopaka.