Łazienka Jęczącej Marty

Łazienka omijana przez uczniów. Znajduje się w niej duch jednej z uczennic, zabitej przez bazyliszka.

Weszłam do łazienki i szybko się po niej rozejrzałam. Pusto tu trochę. Usiadłam w jednej z kabin i wyciągnęłam z kieszeni parę skrętów i strzykawkę. Ciekawe czy jeszcze pamiętasz jak się to robi. Wbiłam igłę w żyłę i poczułam jak moje ciało ogarnia fala ciepła i po chwili zakręciło mi się w głowie. Tęskniłam za tym uczuciem. Następnie zapaliłam skręta i zostawiając wszystko w pizdu wybiegłam z łazienki.

Obudziłam sie wcześnie rano. Tylko dlatego że zrobiło sie dziwnie pusto. Przynajmniej dla mnie. Na mojej poduszce nie było Diabła. Pięciomiesięcznego kociaka ktorego dali mi rodzice. Po wstaniu z łóżka zauwazylam ze drzwi dormitorium sa uchylone. Cholerka. To teraz Mia Ferro i zaginiona bestia.
Po szybkiej porannej toalecie, ubrałam sie w szatę z naszywka Slytherinu i wyszłam z dormitorium. Znowu szukałam futrzastej bestii po całym zamku, stukając obcasami po marmurowej powierzchni. Byłam w WS sprawdzić czy przypadkiem nie zachciało mu sie czegoś dobrego. Ale nie było go tam. Chyba ze wpadł do kociołka z gulaszem… Biedni konsumenci.
Z braku laku weszłam tez do łazienki Jęczącej Marty. Jeju… Mam nadzieje ze nie wpadł do kibelka… Kocham tego zwierzaka. Otwierałam i sprawdzałam każda kabinę. Tak. Deski na wszelki wypadek tez podnosiłam.

Wszedł szybko do łazienki jęczącej Marty -Kurwa, kurwa, kurwa, kurwa, kurwa! -Krzyczał a cały głos.

Wychyliłam sie z kabiny słysząc krzyk.
-Eee? To chyba nie o mnie? — zapytałam na wszelki wypadek.
—Cos nie tak?

Szybko obróciłem głowę w stronę, z której dochodził damski głos. -E... n...nie... -odpowiedział zapeszony. -Nie, wszystko okay... Czemu siedzisz tutaj sama? -Zapytałem opierając się o umywalkę i uśmiechnąłem się do damy.

—A Ty? — zapytałam.
— Ja szukam Diabła... Wyszedł z mojego dormitorium i muszę go znaleźć. — westchnęłam cieżko.
— Jestem Mia Ferro

-Emmm... nieważne, zapytałem pierwszy. -Zaśmiałem się cicho. - Diabła? -Przechyliłem głowę. -Max Brotherhood. -Chwyciłem delikatnie dłoń dziewczyny i ucałowałem jej wierzch kłaniając sięprzy tym delikatnie.

—A ja druga. — jak na damę przystało pokazałam mu język.
—Diabeł to moje kocisko. — wyjaśniłam kiedy ucałował moja dłoń.
— Wow.. Jestes z kosmosu? — zaśmiałam się. — Mój kocurek lubi sobie wędrować po Hogwarcie. Chyba spodobała mu sie zabawa w poszukiwacza bo mam wrazenie ze specjalnie mi ucieka. — zażartowalam.
— Z jakiego domu jestes?

Zaśmiałem się lekko. -oooo, ja mam psa, dużego psa. -uśmiechnąłem się na wzmiankę o kosmosie. -Nie,z LA. Jestem z Gryffindoru, a Ty?

— Masz pieska?! Jakiego? Mam alergie na pieski. Pokażesz? — zapytałam klaszcząc w dłonie. Zachowuje sie jak idiotka.
—Slytherin. — powiedziałam wskazując na naszywkę.
—Mam cie nienawidzić czy będziemy bardzo zbuntowani i sie polubimy? — uśmiechnęłam sie szeroko.

-Mastif tybetański, kojarzysz? -uśmiechnąłem się -Możemy być jak Romeo i Julia. -Złapałem ją delikatnie w talii i uniosłem jedną brew. -Zakazana miłość, a później umrzemy. -Dobra, moja powaga się skończyła, nie wytrzymałem i zacząłem się śmiać, jednocześnie się odsuwając

— Niekoniecznie. Nie wolno mi sie do nich zbliżać wiec za bardzo nie znam sie na psach. — przyznałam.
—Omajga! — powiedziałam teatralnie kiedy objął mnie w pasie.
— Śmierc z tobą to jak nowe życie...— rowniez zaczelam sie śmiać.
— O moj Romeo.... W sumie to tylko tyle pamietam...
Chociaz nie... Jeszcze jedno
"Czy nie lepiej żartować niż jęczeć z miłości". To jest dopiero motto!

-Taaaaki bydlak, jak siedzi to jest wielkości człowieka i ma grzywe lepszą od lwa. -teatralnie uklęknąłem przed dziewczyną, w trzymanej za plecami dłoni wyczarowałem czarną róże i wyciągnąłem ją ku Mii. -Co za blask strzelił tam z okna, ono jest wschodem, a Julia jest słońcem. -chwila zastanowienia. -Jak cudowna jest miłość skoro cień miłości tyle bogactwa niesie i tyle radości.

— Chce go zobaczyć! — zdziwiłam sie kiedy nagle uklęknął. — Zawsze miałam powodzenie no ale zeby od razu oświadczyny? — zażartowalam znow. Zamilklam slyszac dobrze znana scenę z dramatu.
Rozchylilam usta lekko, widząc czarna róże.
— O mamo... Jaka śliczna. Zawsze chciałam taka dostać! — powiedziałam z zachwytem biorąc ja do ręki.
— Auć! No z kolcami... No wiesz co... — udawalam zawiedziona patrząc na kciuk na którym pojawiła sie kropelka krwi.
— A co do kwestii. Nigdy nie mogłam tego zapamietać. — westchnęłam.

-Nie masz przypadkiem alergii? -wstałem do pionu. -Myślę, że są lepsze miejsca do rozmowy, co Ty na to, żeby stąd wyjść? -zaśmiałem się cicho

—Mam! Ale chce go zobaczyć! — tupnelam lekko.
— Nie widziałeś tego tupniecia...— mruknelam.
—W sumie tak. Gdzie chcesz iść Max?

-Na pewno? -zapytałem niepewnie.
-Udam, że inie,mimo, że to było urocze. -uśmiechnąłem się delikatnie.
-Hmmm... w sumie jestem tutaj nowy, więc Ty coś zaproponuj. -odparłem z uśmiechem.

— Urocze? Ja? Matko... — uśmiechnęłam sie.
—Hmmm... Czekaj myśle.. Tak. Zdarza mi sie. Hm..— zaczelam sie zastanawiać.
— Ale zamek czy na zewnatrz? Na zewnatrz łąka albo jezioro.. A zamek to moze.. Schowek na miotły? — zabawnie poruszyłam brwiami.
— Głupi żarcik... Jak w zamku to moze biblioteka? Cicho tam jest. Albo wieże

Zaśmiałem się cicho. -Można iść na wieżę, prowadź madame. -Uśmiechnąłem się zalotnie

— Go go power rangers! — zanuciłam.
— Udawaj ze tego tez nie było. — pokręciłam głowa. Ruszyłam do wyjścia.
NeXT: Wieża astronomiczna

Powstrzymałem śmiech i ruszyłem za damą.
NP.WIEŻA ASTRONOMICZNA

Kiedy po próbie rozmowy z pewna Gryfonka dostałam konwersacyjnego kosza, Powedrowalam do łazienki Jeczacej Marty. Tam rzadko kiedy ktos zaglądał a ja mogłam posiedziec tam sama. Tu nie czułam się ignorowana... No bo nikogo nie było. Marta tez gdzies zwiała.
Usiadłam na podłodze miedzy rozmieszczonymi po dwoch stronach kabinami i otworzyłam dziennik.
Widzac wpis Noah uśmiechnelam się i wytarłam lazy które pojawiły się w drodze do łazienki.
Przygryzlam wargę i odpisałam.
"Wstałam. Miałam napisać wiec pisze. Wstałam wcześniej ale nie spodziewałam się że odpiszesz.
I tak nie spałam cała noc bo poduszka tak spierdziala ze się nie dało... "
Uśmiechnelam się pod nosem i ułożyłam otwarty dziennik na wyprostowanych udach.

Gdy tylko zobaczyłam litery pojawiające się na kartkach notesu, chwyciłam go i zaczekałam az skończy pisac. Znow się uśmiechnelam mimowolnie.
"Nie wypiore. I nie zabierzesz bo wiesz ze bedzie mi przykro i bede smutna i bede płakać i bede jęczeć i bede... cos tam.."
Po chwili dodałam jednak.
"PS przeczytałam "wypieprz". Najgorsze jest to ze nawet sie nie zdziwiłam..."

"Nie mów a raczej nie pisz do mnie „mała“. Bo zobaczysz.... Ide sobie do dormitorium bo mi tyłek zdretwial. Jak cos to napisz. Cos ci dam jutro buahahahahahaha"
Odpisałam w dzienniku i wyszczerzylam się go siebie wstając.

Next: Dorm Puchonek