Wieża Astronomiczna

-Do czego...? -zapytal zdziwiony. -Do dotyku? Hej nie martw sie -podszedl troche blizej -To ja powinienem prosic bys wybaczyl...

Strach mijał. To chyba dzięki jego głosowi, który mnie uspokajał. Miałem ochotę przytulić się do niego i nigdy nie puszczać, ale zamiast tego spojrzałem na niego i Posłałem mu coś na kształt uśmiechu.

Gdy tylko sie usmiechnal, zrobilo mi sie lepiej. Odwzajemnilem usmiech i podszedlem do murku, ponownie zaciagnalem sie dymem. -Mam glupie pytanie

- jakie? - Zaciekawiony stanąłem obok niego i przyjżałem mu sie dokładnie.

-Masz moze kogos? W sensie czy jestes z kims, albo masz kogos na oku? -zapytal patrzac w przestrzen

- Nie... Nigdy z nikim nie byłem... - Westchnąłem. Coraz lepiej mi sie z nim rozmawiało. - A ty, masz kogoś?

-Nie, w sumie to tak na powaznie tez jeszcze z nikim nie bylem. Zawsze konczylo sie na przytulaniu czy cos, jednak nigdy nie bylo to na powaznie. -westchnal cicho. -W sumie, czasami brakuje mi takiej osoby... -wypuscil dym, ktory rozniosl sie w powietrzu

- Ja zawsze byłem samotny... Nie wiem jak to jest być w związku... - Mruknąłem, zaciskając ręce na murku - Chociałbym wiedzeć, jak to jest mieć kogoś tylko dla siebie...

-Mi w sumie tez sie jeszcze nie zdarzylo, zawsze bylem wykorzystywany... nigdy nie bylem jedyny... -opusc lekko glowe. -ponoc to fajne uczucie kiedy daje sie milosc jednoczesnie ja dostajac

- Gdyby ktoś zechciał być ze mną, na pewno byłbym mu wierny. - Zmarszczyłem nosek, ukradkiem zerkając na chłopaka. Przeszło mi przez myśl, że mógłbym z nim być.

-Taka osoba to skarb. Ja staralbym sie jak tylko bym mogl. Bylbym kochajacy, pomocny, wierny i najlepszy jak tylko moge, ale... no coz, nie mam dla kogo...

Głośno wyciągnąłem powietrze, słysząc słowa chłopaka. Wyprostowałem się i zakryłem twarz dłońmi, żeby ukryć rumieńce, które znowu się na niej pojawiły.

-Cos nie tak? -zapytal zdziwiony i polozyl dlon na ramieniu chlopaka

Gdy mnie dotknął, przeszedł mnie przyjemny dreszcz - Nie... Tylko o czymś pomyślałem. - Opuściłem ręce i zapatrzyłem się w oczy chłopaka.

-o czym jesli moge spytac? -usmiechnal sie milo, patrzac w piekne oczy chlopaka

- Uch... Lepiej, żebym tego nie mówił. - Podrapałem się do karku i uśmiechnąłem przepraszająco. "Nigdy nie powiem, chyba, że mnie zmusi. Na pewno mu wtedy ulegnę" pomyślałem, modląc się, żeby nie drążył tematu.

-Dobrze... -westchnalem cicho. -Jak cos to wiesz gdzie mnie znalezc -usmiechnalem sie milo

- Ej, jeśli chcesz iść, to proszę, zostań... - Zrobiłem krok do przodu, przez co potknąłem się o rąbek szaty i... Brawo Marcel, właśnie wylądowałeś na (bardzo) przystojnym chłopaku.

Szybko zlapal chlopaka. -Nic Ci nie jest? -zapytal zmartwiony, nadal trzymajac Marcela w objeciach

- Nie... Jestem niezdarą, wybacz. - Mruknąłem zawstydzony. Przygryzłem wargę i odruchowo przybliżyłem głowę do klatki piersiowej chłopaka.

Zaskoczony gestem chłopaka lekko się zarumieniłem. Po chwili jednak objął delikatnie Marcela. Trochę się bał, że ten zauważy jego szybkie i nierównomierne bicie serca.

- Wspaniale przytulasz... - Wyrwało mi się, ale byłem zajęty rozkoszowaniem się tak potrzebnej mi bliskości. Objąłem go delikatnie, dopiero teraz zauważyłem, jak duża jest różnica między naszym wzrostem.

Zarumienil sie lekko. Spojrzal katem oka na zegarek. Zaraz spoznia sie na klekcje, ale jest zbyt cudownie by o tym myslec. Wtuilil twarz w biale wlosy chlopaka

Było mi tak przyjemnie, że aż mruknąłem z zadowolenia. Oparłem swój ciężar na chłopaku, zapominając, że jeśli straci równowagę, to obaj wylądujemy na kamieniach.

Usmiechnalem sie lekko. -Chyba powinnismy isc na lekcje, nie uważasz? -zapytałem cicho

- No dobra... - Jęknąłem, najwolniej jak się tylko dało, puszczając go.

Widząc zawód chłopaka, przyciągnąłem go do siebie i ponownie przytuliłem Marcela. Uniosłem go delikatnie.

Pisnąłem cicho, kiedy mnie podniósł i od razu mocno go objąłem - Ostrzegaj... - Mruknąłem z udawanym obrażeniem.

-Dobrze, przepraszam. -Zaśmiałem się cicho. -Idziemy na lekcję. -Uśmiechnąłem się i ruszyłem.
NP. SALA TRANSMUTACJI

Wszedł na wieże. -Marcel?

Wbiegłem po schodkach, tuż za Alesandro - Jestem! - Powiedziałem, stając obok niego.

-Marcel? Hmm... Pewnie nie chcesz mi powiedzieć o co chodziło prawda? -zapytał, opierając się o murek.

- Yyy... Jaa... Pomyślałem, że moglibyśmy być razem... - Wypowiedziałem to tak szybko i cicho, że chłopak chyba tego nie usłyszał. A przynajmniej miałem taką nadzieję.

Usłyszałem co powiedział, choć chyba nie chciał by to doszło do moich uszu. -Słucham? Mógłbyś powtórzyć? =zapytałem mimowolnie.

- N-nie! - Prawie krzyknąłem. Moja twarz znowu była cała czerwona.

Trochę się zmieszałem, gdy chłopak uniósł głos. -Spokojnie. Teoretycznie usłyszałem, ale wolałem się upewnić. I wiesz co? -delikatnie dotknął przedramienia Marcela. -Też tak myślę. -Posłałem mu uśmiech

- Co? - Zamurowało mnie. Tak po prostu stałem i wpatrywałem się w klatkę piersiową Alesandro, bo to akurat ona była na poziomie moich oczu. Nie poczułem nawet, kiedy dotknął mojego przedramienia.

Uniósł delikatnie brodę chłopaka, by ten spojrzał mu w oczy. -Tak. -uśmiechnąłem się ponownie.

Moje serce zaczęło bić tak mocno, że chłopak chyba je usłyszał. Rozchyliłem usta i nadal zdziwiony wpatrywałem się w jego oczy. Wciąż nie dotarły do mnie jego słowa.

Lekko opuścił głowę. Zdjął rękę z przedramienia chłopaka. -No powiedz coś... proszę...

- Ale ja nie wiem co... Sugerujesz, że chcesz ze mną być? - Wyglądał na smutnego. Zabolało.

-O ile... Ty byś się zgodził... -uśmiechnąłem się pod nosem. -Dobra, nie ważne, nie było tematu. Pewnie źle zrozumiałem czy coś... -westchnął smutno, przetarł twarz dłonią.

- Ja... Ja... Pewnie... Chciałbym... Chociaż... Nie... Znaczy... Tak... - Zawstydzony poplątałem się w tym, co mówię i straciłem wątek. Przygryzłem wargę i próbowałem na niego nie patrzeć.

Westchnął cicho. -Dać Ci trochę czasu? Chcesz pomyśleć? -zapytał smutno. Zawsze gyd komuś dawało się czas by pomyślał, kończyło się na urwaniu kontaktu bądź odmówieniu.

- Nie. - Wyrwało mi się, po czym od razu zatkałem sobie usta dłońmi- Chciałbym być z tobą już teraz... - Nie powiedziałem tego, prawda?