Wieża Astronomiczna

A idź ja tu cierpię i przezywam katusze a ty mówisz że udaje. No nic chyba trzeba focha uaktywnić- powiedziała ze smutkiem i udawała obrażoną

- Focha? No okej - położyłem się wygodniej. - Czasem się zacina suwak jak coś.

Roześmiała się po chwili patrząc na niego. Znowu się zaraz położyła na nim- A co ma do tego suwak chłopczyku ?

- Wiesz, ten w rozporku - odpowiedziałem z rozbawieniem. Foch to foch.

-No wiesz rozporek nie stanie mi na przeszkodzie słodziaku- powiedziała ze śmiechem i przeczesała jego włosy

- No mam nadzieję - wymruczałem w odpowiedzi.

- Oj Tokisaki co ty ze mną robisz co- powiedziała ze śmiechem opierając głowe o jego pierś

- Ciebie mógłbym zapytać o to samo, Bane - odparłem ze śmiechem.

Ja nic ja mam rączki tutaj. Ja jestem niewinna i uroczą dziewczyną- powiedziała z uśmiechem na twarzy

- Ja Ci wierzę, ja Ci wierzę... - zaśmiałem się.

-Tak właśnie widze jak ty i wierzysz- powiedziała z uśmiechem patrząc na niego

- Masz jakieś wątpliwości? - zaśmiałem się i zacząłem ją łaskotać.

AAAA nie rób tego nieee proszę a nie wybacz nie w tym miejscu mam łaskotki- powiedziała z wrednym usmiechem

- Serio? - przewróciłem oczami i westchnąłem ciężko. - Ty mała diablico.

- No wybacz słodziaku ale uczę się od najlepszych - powiedziała ze śmiechem i pokazała mu język w rozbawieniu

- Nie ma lepszych ode mnie? No coś w tym jest - zaśmiałem się i pogłaskałem ją po łepetynie.

-Nie dośc że dobry to jeszcze skromny, ty to normalnie jakiś święty jesteś- powiedziała ze śmiechem i przymilała się kiedy głaskał ją po głowie

- Proszę Cię, ja jestem uosobieniem świętości, jakżeby inaczej!

-Och to nie jestem godna żeby z tobą przebywać i oddychać tym samym powietrzem co ty. Wogóle nie powinnam patrzeć aaa- zakryła oczy i odwróciła głowę w inną stronę

- Ale swoją świętością uświęcam Ciebie! Zostanę zaraz Twoim Jezusem! - zawołałem ze śmiechem.

-O nie nie jestem tego godna. Panie powinnam teraz odejść żeby nie krzywdzić twoich oczów swoim okropieństwem- powiedziała z dramtyzmem

- Ależ niewiasto Ty jesteś przepiękna! Aniele! - zawołałem z równym dramatyzmem. - Julio Ty moja, opuść Montekkich!

Na jego słowa uniosła lekko brwi ale uśmiechnęła się delikatnie- O! Romeo!Jeśli mię kochasz, wyrzecz to rzetelnie.Lecz jeśli masz mię za podbój zbyt łatwy,to zmarszczę czoło i przewrotną będę I na miłosne twoje oświadczenia- powiedziała z dramatyzmem myśląc czy niczego nie przestawiła

- Ciepły klocek - odparłem niszcząc w jednym momencie szekspirowską atmosferę.

-Kurna Az- powiedziała z oburzeniem i go uderzyła w ramię po czym się roześmiała- jak mogłeś to tak zniszczyć no

- Magia, takie taktyczne rozbicie tego. Wonsz żeczny senpai uczy! Hail to the wonsz! - zawołałem unosząc rękę do góry.

Dziewczyna się od niego odsunęła i patrzyła jak na upośledzone dziecko.Co z tym gościem jest nie tak

- Coś nie tak? - zmarszczyłem brwi.

-Nie nic poprostu nie nieważne- powiedziała z lekkim uśmiechem krzyżując nogi

- Mam nadzieję - zaśmiałem się lekko i usiadłem obok niej.

Uśmiechnęła sie do niego i oparła głowę o jego ramię- oj jeżyku co z ciebie będzie- powiedziała z lekkim rozbawieniem i powoli przysypiała

- Jak to co? Geniusz w czystej postaci, superbohater albo wręcz przeciwnie - odpowiedziałem jakby to było oczywiste.

-Wszystko naraz, świat nie jest na to gotowy- powiedziała ze śmiechem i ziewnęła zakrywając swoje usteczka ręką

- E tam, albo się dostosuje albo w papę - wzruszyłem ramionami.

-O to będzie dużo obitych twarzyczek. Jak coś będę pierwszym wyznawca - powiedziała ze śmiechem

- Będziesz od razu najwyższą kapłanką! - zaśmiałem się i poczochrałem ją znów.

-O matko. Taki zaszczyt mnie kopnął? Nie jestem godna ale....jakie są plusy takiej pracy poza kąpieli w twoim blasku- spytała go rozbawiona i wyrwała się ze śmiechem

Wszedl na wieze razem z chlopakiem, przed ktorym otworzyl drzwi. -Pieknie tu

Gdy weszliśmy już na wierzę, od razu podszedłem murku i wychyliłem się, żeby móc w ogóle coś zobaczyć. Niski wzrost naprawdę jest wkurzający. Widok zapierał dech w piersiach. Było widać stamtąd cały teren dookoła Hogwartu - Wow...

Rowniez podszedl do murku. -Cudownie. -usmiechnal sie. -Nie bedzie Ci przeszkadzac jesli zapale? -zapytal lekko nerwowo, jakby obawiajac sie, ze paleniem moze odsunac chlopaka od siebie

- Nie. - Posłałem w stronę chłopaka delikatny uśmiech. W sumie nie wiem, czemu to zrobiłem. Szybko jednak odwróciłem się i wychyliłem mocniej.

Zlapal chlopaka lekko w talii jakby bojac sie, ze zaraz wypadnie i lociagnal go do tylu. -Uwazaj, to dosc duza wysokosc. -wyciagnal papierosa po czym go odpalil,zaciagnal sie i wypuscil dym za siebie

Kiedy chłopak mnie chwycił znowu spaliłem buraka. Ale z drugiej strony... Mógłby mnie nie puszczać. Jednak dalej odczuwałem ten głupi strach. Strach przed ludźmi i przed dotykiem. Odwróciłem się w jego stronę i spojrzałem na niego z przerażeniem w oczach. "Pewnie teraz sobie pójdzie" pomyślałem. Doskonale wiedziałem, jak było z innymi, kiedy widzieli mój strach.

-P...przepraszam... zrobilem cos nie tak? Nie powinienem byl Cie tak lapac, p...przepraszam... -powiedzial ze smutkiem. Zjebal sprawe po calosci. Po co mu to bylo? Bo co? Bo sie martwi? Ugh...

- Nie przepraszaj! - Prawie mu przerwałem. - Ja po prostu... Nie jestem zbytnio przyzwyczajony... Wybacz... - Wyrzuciłem szybko, po czym wbiłem wzrok w kamienną podłogę.