Korytarz na czwartym piętrze

-Ciekawe po czym panie znawco? -Zapytalam lekko zdziwiona, wiem, że chłopak wyczuł kłamstwo, ale nie mam zamiaru się do tego przyznawać. Bo po co?

— Z twarzy... widać takie kurestwo. Ale to dobrze. — odparłem.
— Ile masz lat?

Spojrzałam na niego zdziwiona, trzeba nie mieć żadnego wyczucia, żeby mówić ludziom takie rzeczy. Moje usta utworzyły jedno wielkie o, nie mogłam z siebie nic wydusić, pierwszy raz odkąd stałam się "zimna i twarda" zrobiło mi się cholernie przykro. "Widać takie kurestwo"...?

Dobrze widać było jej reakcje. I po co było kłamać? Nie musiałbym to mowic. Ehh ludzie sa beznadziejni.
— Widze ze idealnie układasz usta do loda. — powiedziałem.
— To ile masz lat?

-Jesteś beznadziejny-Powiedziałam po chwili gdy chłopak skomentował ułożenie moich ust. Był cholernie nie miły, ale czułam silną potrzebę przekonywania do siebie ludzi, więc nie mogłam zrezygnować.
-Dobra, przyznaje się, nie wiem dlaczego ci to powiedziałam...
-osiemnaście, ale nie wiem po co ci ta informacja.

— Bo wole ruchac pełnoletnie. — odparłem z uśmiechem.
— Wiem ze jestes dziewica. Nie potrafisz kłamać.

-No chyba cie coś pojebało-Powiedziałam oburzona, czy na prawdę musiałam trafić na jakiegoś zidiociałego zboczeńca od razu jak chciałam się otworzyć przed ludźmi? Chyba moje otwieranie się na tym zdarzeniu się skończy...
-Nigdy tego nie potrzebowałam

— Czego nie potrzebowałas?— zapytałem ciekawy mimo wszystko.
— Seksu? Czy mówienia o cnocie?

-Kłamania, możemy o tym nie mówić?-Zapytałam po chwili, na prawdę nie spodobał mi się ten temat, po prostu nie i tyle nie miałam jakiegoś lepszego powód, żeby nie rozmawiać o tych sprawach. Zawsze mnie to strasznie krępowało i nie zapowiada się aby przestało....

— Dlaczego? Lubie rozmawiać o takich rzeczach. Nie badz świętojebliwa. — prychnalem.
— Dlaczego nie robiłaś tego jeszcze?

-Na prawdę muszę odpowiadać?..... Umh więc nie zaskoczę cię, nie spotkałam nikogo z kim mogłabym to zrobić. Raczej żadna dziewczyna nie zrobi tego z pierwszym lepszym poznanym chłopakiem, prawda?- Spojrzałam na niego marszcząc lekko brwi, wkurzał mnie, ale coś kazało mi tu zostać.
-No chyba, że twoje baloniaste koleżaneczki miały inne zdanie...

— Skarbie... chyba ktos ma komeksik na punkcie swoich cycków...— zaśmiałem sie radośnie, odrzucając głowę do tylu.
— Biedna dziecinka..

-To ty powtarzałeś to jakimi to "kobietami" się otaczasz, a podobno kobietą się jest jak ma się duże piersi. Mi moje zdecydowanie wystarczą, bardzo się cieszę, że tobie nie- Wyszczerzyłam się złośliwie

— Tak? Cieszysz się?— prychnalem.
— Bo mam inne wrazenie. — przeleciałem wzrokiem po jej ciele.
— Ale jak wolisz..

-Myślisz, że chciałabym podobać się takiemu chamowi jak ja? To troszkę się mylisz, twoja osoba zupełnie mnie nie interesuje- Ponownie się uśmiechnęłam i spojrzałam za okno, chciałam jakoś poprzeć wypowiedziane przeze mnie słowa, więc zupełnie straciłam jakiekolwiek zainteresowanie Woo Binem.

— "takim chamem jak ja"? Eee wcale nie jestes chamem. — zaśmiałem się.
— Oho... foszek. Dawno cie nikt nie wyruchal.

-Wcale a wcale- Powiedziałam sarkastycznym tonem i skrzyżowałam ręce pod piersiami. Spojrzałam na niego ze zmarszczonymi brwiami i odezwałam się.
-możesz już przestać wszystko łączyć z seksem?

— Nie łącze wszystkiego. — odparłem luźno.
— Po prostu stwierdzam fakt. Ludzie którzy dawno się nie kochali maja straszny ścisk dupy. I innych mięśni.

-Tylko że przy tobie nie da się nie denerwować-Mruknęłam wlepiając wzrok z zwisające za parapetem nogi. Siedziałam tam jak jakaś przyklejona, niby mogłam w każdej chwili iść, ale jednak nie.

— Nie mówiłem o nerwach. Ale o spieciu. — sprostowalem.
— Ehh drogie dziecko...

-W takim razie przy tobie nie da sie nie być spiętym, kiedy hadasz o takich rzeczach. -Powiedziałam cichym głosem.
-I nie mów do mnie dziecko...

— Ah... w takim razie wybacz...— powiedziałem lekko skłaniając głowę.
— Juz nie bede.

-Mówisz serio?- Zapytałam nie dowierzając w to co mówi chłopak, to zadziwiające jak można zmienić nastawienie w ciągu chwili. Mam nadzieję tylko, ze chłopak mówi serio i nie będzie już zaczynał tych tematów.

— Zawsze mowie serio. — odparłem przeciągając się.
— Zapamiętaj to sobie. Skarbie.

-Skarbie?-Zapytałam zdziwiona, ten facet zaczyna mnie przerażać, nie zalewam.
-O co ci chodzi?- Nienawidzę takich nazw, każde słonko, skarbie, misiu mnie strasznie wkurza.

— Co?— zmarszczyłem brew.
— O co TOBIE chodzi?— zapytałem.
— Pojebana jestes

-Najpierw jesteś strasznie chamski, a teraz mówisz do mnie skarbie-Spojrzałam na niego ze zmarszczonymi brwiami, o chamski Woo Bin wrócił, milusio, chyba wole już "skarba",

— Spokojnie. Ten "skarb" nie oznacza bliższych relacji. — wyjaśniłem.
— Mowie tak do kogos jak ktos jest wyjątkowo tępy.

-Cale szczęście, myślałam już, że ci się coś stał odpowiedziałam lekko prześmiewczo, nie wiem dlaczego cały czas tu stoje, ale to jakaś dziwna odmiana od tych wszystkich sztucznie milusich osóbek. Czasem człowiek potrzebuje troche chamstwa, a jego uwag i tak nie brałam specjalnie do siebie.

— Nie. Spokojnie. Ze mna wszystko w porzadeczku. — odparłem puszczając jej oczko.
Skoro juz i tak nie zamierzała stad isc to chociaz zepsuje jej dzien.

-Ufff-Westchnęłam z ulgą i przeczesałam spadające na twarz kosmyki włosów do tyłu, niedługo powinnam się jakoś zbierać do dormitorium, ale na tym parapecie było jakoś wybitnie, dziwnie wygodnie.

— Słyszę ulgę. Czyzbys się zmartwiła?— zaśmiałem się.
— Oj skarbeczku... to niepotrzebne...

Nie zwracając uwagi na to jak mnie nazwał, delikatnie się uśmiechnęłam.
-To bardzo dobrze-Stwierdziłam ponownie z wyczuwalną ulgą i przeniosłam wzrok na las za oknem. Nie sądzę by chłopak chciał kontynuować rozmowę, więc obiektem moich rozmyślań stały się las i zdarzenie, które miało miejsce całkiem niedawno.

Zaśmiałem się i pokręciłem głowa.
— Ranisz moje uczucia Kimmie..— Westchnalem teatralnie i podniosłem się z parapetu.
— Chyba nie bede ci przeszkadzał. Ale wiesz. Jak zatęsknisz za czyms pięknym to mnie znajdź..

Nienawidze. Nienawidze jak ktoś zdrabnia lub rozszerza imie Kim. A ten idiota właśnie to zrobił. Zanim wstał zdążyłam uderzyć go w prawą pierś.
-Nigdy więcej nie mów do mnie Kimmie. -Powiedziałam poważnie z miną żadna krwi chłopaka. Ta mina nigdy mi nie wychodziła, tworzyło sie coś na kształt słodkiego, złego pieska, który nie umie gniewać się na ludzi.

Uniosłem brew gdy ta mnie uderzyła.
Zaśmiałem się po czym Westchnalem i przycisnąłem ją do ściany, łapiąc za ramiona.
— I nie gap się tak bo ci to nie pasuje. — powiedziałem
— badz potulna bo ci klienci zwieją. — puściłem ja i odsunąłem się.
— Kimmie.

-Dupek-Wysyczałam cicho przez zęby i nawet na niego już niepatrzyłam. Miałam go dosyć, niech już sobie idzie i obym więcej go nie spotkała. Tak to dobra myśl.

— Miło mi. Jestem Woo Bin. — parsknąłem śmiechem.
Podszedłem do niej i chwyciłem jej podbródek dwoma palcami by unieść jej twarz ku sobie.
— Serce ci wali jak mały koliber

-Jesteś tak głupi czy tylko udajesz-Spojrzałam na niego znudzona gierkami, w które właśnie pogrywa. Wzrok utkwił mi w jego ciemnych oczach, ale nie było to zaskoczone spojrzenie, było znudzone. Moje serce może biło szybciej, bo przestraszyłam się tego co chłopak chciał zrobić, ale nie przesadzajmy,

— W udawaniu najlepsza jestes ty.— powiedziałem. — Udajesz kogos kim nie jestes. Starasz się grać silna i taka Oh ah. Ale powiem ci szczerze Kim. Nie wychodzi ci to i wyglada to naprawde żałośnie... ogranicz to. — powiedziałem szczerze, patrzac jej w oczy.
Odsunąłem się od niej po czym odszedłem kawałek, opierając się tyłkiem o parapet i odpalając kolejnego papierosa.

W mojej głowie, aż roiło się od różnego rodzaju uczuć, emocji i pytań, Jednak szedłem dalej tym korytarzem, w końcu to go chciałem zwiedzić, zanim zobaczyłem blondynkę. Jednak obraz płaczącej jej w moich ramionach, sprawił, że oparłem głowę o jedna z marmurowych kolumn. Musiałem chwilę odetchnąć. "Jestem przecież Ślizgonem" powtarzałem sobie w myślach " okropnym, wrednym Ślizgonem, którego to nie obchodzi" myślałem, choć wiedziałem, że sam siebie oszukuję. Otworzyłem notes, w którym zauważyłem wpis Lexy, na co lekko się uśmiechnąłem i odpisałem jej krótko " To ją wypierz, maluchu albo jak znów nie będziesz spała to ci ją zabiorę i nie oddam" zamykając notatnik i chowając go do spodni. Po chwilowym zastanowieniu postanowiłem pkazać Sarah co, działo się w pokoju spotkań, skoro twierdziła, że nie pamięta.

Next> Balkon na czwartym piętrze

-W sumie masz racje, bycie kontaktową, nie zamkniętą w sobie osobą, która próbuje znaleźć jakąkolwiek żywą duszę do wymienienia paru zdań nie jest dla mnie, wrócę do bycia antyspołeczną suką, która wszystkich odrzuca. W sumie to jesteśmy do siebie podobni, nie uważasz?- Wszystko to powiedziałam patrząc prosto na niego z prawdziwą pewnością siebie. Skuliłam nogi i przytuliłam je do siebie, odwracając głowę w stronę okna westchnęłam, po czym zamknęłam oczy.

— Nie użalaj się na sobą bo to czyni cie jeszcze bardziej żałosna niz jestes. Zdecyduj się. Jestes kontaktowa czy aspołeczna. Suka. Albo to albo to. — prychnalem śmiechem.
— Wydaje mi sie ze jestes atencyjna mocno

-Ech... jak i tak mi się do niczego nie przydasz to weź się może nie produkuj i spierdalaj, okej?-
Powiedziałam to z udawanym uśmiechem, oczywiście było widać, że jest na mojej twarzy na siłę. Wcale nie pragnęłam uwagi, tylko osoby, z którą mogłabym czasem pogadać, ale oczywiście musiałam trafić na Woo Bina. Cudownie.

— Ty tez mi się raczej nie przydasz. Wyruchalbym cie najwyżej raz. Nie wiecej. — prychnalem.
— Eee tak się składa ze byłem tu pierwszy. Wiec zabierz swoj tyłek i zmiataj stad