Dormitorium Dziewcząt

— Zasłużyłam...— powiedziałam smutno, z lekkim wyrzutem.
Jak zwykle zaatakowała bułeczki cynamonowe, biorac od razu dwie w łapki i gryząc raz jedna i raz druga.
— Nie odpowiem ci mm..

Przełknąłem jedzenie i nachyliłem się w jej stronę, widząc że miała buzie pełną bułeczek, cmoknąłem ja szybko w usta i zacząłem znów jeść swoje kanapki, kończąc je i biorąc następne.

— Świnia...— powiedziałam z chomiczymi policzkami.
— Phi... — prychnelam zajadając się bułeczkami.
— Nos ze sobą gumki. — powiedziałam z pełna buzia.

- Ja? Świnia? - spytałem i odwróciłem od niej głowę, nadal jedząc
- Mam je zawsze przy sobie - mruknąłem, odwrócony

— To czemu jej wtedy nie użyłeś?— zapytałam po chwili gapienia się na niego.
— Zapomniałeś?

- Nie chciałem - mruknąłem, nie odwraca cając się
- Poza tym nawet o niej nie wspomniałaś - stwierdziłem - A gdy zapytałem, zaczęłaś pierdolić, zamiast powiedzieć "tak załóż" - mruknąłem

— Dlaczego?— zapytałam ciekawa.
— Nieprawda... Nic nie mówiłeś o gumce... Mówiłeś tylko o tym ze bedziesz musiał wyjac..

- Zawsze musisz mieć racje? - spytałem - I mieć tak cholernie dobrą pamięć? - mruknąłem niezadowolony, biorąc kolejną kanapkę

— Zawsze mam racje. Mowilam. — powiedziałam z uśmiechem.
— Owszem. — dodałam i poklepalam go po penisie. — Podasz mi ta babeczkę. Uśmiecha się do mnie

Poruszyłem się niespokojnie, gdy położyła dłoń na moim kroczu
- Jeszcze raz takie coś - mruknąłem gardłowo - A mój penis się do ciebie uśmiechnie - stwierdziłem - I wtedy inaczej cię wypieprze - mruknąłem i wziąłem dwie babeczki, jedną podając dziewczynie, w drugą się wgryzając.

— Twoj penis potrafi się uśmiechac?— zapytałam rozbawiona.
Polozylam się gryząc babeczkę. Przejechałam paznokciami po jego plecach z jękiem.

- Tak, uśmiecha się wytryskając sperma - mruknąłem.
Wgryzłem się w jedzenie i warknąłem przez jej jednorazowy ale bardzo efektywny jęk.

Ugryzłam znow babeczkę i zamruczalam jednoznacznie. Powedrowalam dłonią na jego lędźwiach a potem w bok, by pogłaskać go blisko pachwiny.
— Mmm... Suuuper babeczka...— znow jeknelam.

- Przestań - jęknąłem, kończąc babeczke - Rian wiem że jestem cholernie seksowny i robisz się mokra gdy mnie widzisz, ale - westchnąłem - ogarnij swoją chcice, tak jak ja - stwierdziłem, czując narastające wybrzuszenie.

— No jestes. — przyznałam.
— Ale ja tez jestem niczego sobie bo inaczej byś tak nie reagował. — dodałam.
— Nie lubisz moich jęków?— zapytałam znow mrucząc.

- Racja - mruknąłem - dlatego przestań robić takie ruchy - warknąłem lubieżnie
- Uwielbiam twoje jęki, ale tylko wtedy, gdy mogę cię posiąść, i gdy są wywołane podniecenie - dodałem

— Posiąść? Ile razy mam ci mowic ze nie jestem klaczą..— warknelam kończąc ciasteczko.
— Jesli chcesz... Albo nic. — powiedziałam szybko.
— Hej. Moge ci pokazać działanie mojej mocy, chcesz?

- Dobrze w takim razie - mruknąłem, patrząc na nią - nie zniosę twoich jęków, jeżeli nie będą spowodowane mną - stwierdziłem
- Jeżeli chcę to ...? - spytałem
- Chcę, ale ostrzegam, jeżeli chcesz, żeby ktoś cię pochwalił i się zachwycał to raczej nie jestem taką osobą - stwierdziłem

— Nic nic. — powiedziałam kręcąc głowa.
— No przeciez wiem.... Mimo wszystko znam twoje reakcje. — chrząknęłam i złapałam go za rece.
— Okej. — zamknęłam oczy i skupiłam się. Po chwili poczułam to. Szybciej niz kiedykolwiek. Natychmiastowo otworzyłam oczy które były teraz w kolorze lazurowym. Przynajmniej tak twierdzili rodzice. — Wow..— sapnelam.
Powoli go puściłam. — Spróbuj teraz rzucić jakiekolwiek zaklęcie. — powiedziałam z uśmiechem, dobrze wiedząc ze mu to nie wyjdzie bo jego moc obecnie znajdowała się we mnie. Ale tylko na chwile.

Widząc jej oczy, które szybko zmieniły kolor, lekko się wystraszyłem. Jednak poczułem coś dziwnego, tak jak był stracił coś ważnego.
- No okej - mruknąłem i wziąłem różdżkę do ręki. Jednak nie czułem z nią takiego przywiązania jak zawsze. Już teraz coś mi nie grało, ale postanowiłem zrobić to co mi powiedziała
- Bombarda maksima - wypowiedziałem, kierując różdżkę w stronę żyrandolu. Gdy to nie podziałało , wypowiedziałem zaklęcie jeszcze raz i kolejny. Wstałem i stanąłem na skos od żyrandola, wypowiedziałem jeszcze raz to zaklęcie i skapitulowałem. Spojrzałem na nią lekko zawiedzony, może zabrała mi już na zawsze moją moc.
- Długo to będzie trwało? - spytałem dziewczyny

Patrzyłam na chłopaka gdy probowal rozwalić mi żyrandol.
Mimo zmiany koloru oczu, ja widziałam go normalnie.
— Nie wiem czy bede potrafiła ci ją oddać.....— powiedziałam. — Nie robiłam tego wcześniej. To znaczy korzystałam ale nie zabierałam...

- Chyba kurwa sobie żartujesz w tym momencie - mruknąłem. Nienawidziłem bezradność, a w tym momencie właśnie tak było, nie mogłem nic zrobić, jedyne co to zabić dziewczynę gołymi rękami.

— Nie... O co ci chodzi? — zapytałam gapiąc sie na niego.
— Dlaczego się tak denerwujesz?

Tego było za wiele, nie wytrzymałem
- Kurwa jeżeli to kolejna chora gra, to ją skończ - krzyknąłem
- Jak mam się nie denerwować. Zabrałaś moją moc - wykrzyknąłem

— Nie krzycz na mnie...— powiedziałam zasłaniając uszy dłońmi. Przełknęlam ślinę.
— Przestan krzyczec...

- Jak mam do cholery przestać krzyczeć skoro zabrałaś MI moc - wykrzyknąłem ponownie. Podszedłem do ściany i zacząłem w nią nawalać, miałem w dupie ból. Chciałem pozbyć się tego uczucia.

Matko... Zsunelam się z lozka i starając się nie wydawać z siebie żadnych odgłosów, podeszłam do niego od tylu i chciałam go dotknąć jednak nie chciałam ryzykować.
— Tyler... Uspokój się...— powiedziałam czujac jak nasze połączone magię we mnie buzują.

Nie słuchałem jej, nie chciałem jej słyszeć. Nadal nawalałem w ścianę, dopiero gdy moje knykcie pokryły się krwią, przestałem. Przytrzymałem się ściany, ale i tak runąłem w dół. Rian nie wiedziała co robi, ale we mnie buzował gniew. Jeżeli zabrała mi tą moc na zawsze, to chociaż miałbym wymordować kilka osób by ją odzyskać zrobiłbym to.

Gdy opadł na ziemie, zrobiłam to samo omal nie krzycząc z bólu.
– Tyler... Ja żartowałam... Nie robiłabym czegoś takiego, nie będąc pewna ze oddam ci moc... Jestem... Inna ale nie jestem kretynka. Robię rożne rzeczy zle lub gorsze ale nie zrobiłabym ci czegoś takiego. — powiedziałam czujac jak łzy lecą mi po policzkach. Z żalu i bólu. Wzięłam jego dłonie w swoje rece i oddałam mu magię bez naruszenia. Tym samym uleczyłam jego rany.
— Spróbuj mi troche zaufać... Nawet jesli jestem tylko od ruchania...

Poczułem jak spowrotem wypełnia mnie magia i odetchnąłem z ulgą. Czułem się bez niej taki bezradny, dopiero w tej chwili poczułem jak bardzo mi na niej zależy. Nadal byłem czarodziejem. Oddychałem głęboko by moje emocje opadły, wtedy dopiero odpowiedziałem.
- Gdy zabierasz czarodziejowi moc, nie myśl, że będę myślał racjonalnie - mruknąłem patrząc w podłogę - Nie wiesz jaka pustka mnie ogarnęła - dodałem - A gdy powiedziałaś, że nie jesteś pewna czy mi ją oddasz, niewytrzymałem. Gdybyś chociaż powiedziała, że to przez kilka dni...tygodni - westchnąłem - zrozumiałbym.

— przepraszam. — powiedziałam cicho.
— Owszem. Wiem jak to jest. — dodałam. Spojrzałam na swoja koszulke na ktorej pojawiła się krew. Podciagnelam ja, sprawdzając co się dzieje ale tam nic się nie działo.
Po dłuższej chwili zorientowałam się ze krew cieknie z nosa. Jak z rynny.
— Przepraszam. Nie sądziłam ze tak zareagujesz...— powiedziałam probujac się podniesc. Gdy to zrobiłam zaczelam rozglądać się za chusteczkami, trzymajac podwinięta do samej góry koszulke by krew nie kapała wszędzie. Zobaczyłam pudełko na szafce obok lozka. Ruszyłam w jego kierunku ale nie dotarłam do połowy nawet kiedy zachwiałam się i przewróciłam na zielony dywan, tracąc kompletnie świadomość.

Nie chciałem jednak nic dodawać, musiałem się opanować. Widziałem jak dziewczyna wstaje, jednak nie podnosiłem wzroku, dopiero usłyszawszy huk, popatrzyłem na nią. Jednak to co zobaczyłem trochę mnie rozbroili, wstałem natychmiastowo i podbiegłem do niej. Nie obchodziło mnoe, że jest pół naga. Podniosłem ją, nadciągając na nią koszulę i położyłem na łóżku. Zabrałem wszystkie duże poduszki z pokoju i ułożyłem jedną na drugiej, następnie kładąc na nich nogi Rian. Wziąłem różdżkę i przywołałem do siebie mokry od zimnej wody recznik, kładąc na jej czole. Zabrałem z jej komory chusteczki i zacząłem docierać krew z nosa dziewczyny.
- Jeżeli to kolejna próba pokazania mi, jak cudowną masz moc to cię zabije Rian - mruknąłem, cały czas ocierając krew z jej nosa.

Nienawidziłam tego. Ale chciałam mu to pokazać... Po prostu.
Zawsze kończyło sie tak samo... Chociaz nie. Raz zwymiotowalam. Jeszcze gorzej.
Co ja narobiłam znowu... Naprawde nie sądziłam ze tak zareaguje. Myślałam ze zacznie mnie przeklinać czy cos.. i wtedy niespodzianka! Oto twoja moc... Ale kiedy zobaczyłam krew na jego dłoniach.. cos we mnie pękło.
Naprawde. Gdy on upadł, nogi same się pode mna ugięły. Miałam wtedy wrazenie jakbym opadła na kilka ostrzy..
Gdy traciłam przytomność po tych czarach, moj puls zawsze zwalniał mocno, wręcz nieczyczuwalnie, robiłam się blada i chłodna lub wręcz przeciwnie.
Ocknęłam się po dobrym kwadransie, rozglądając. Nad sobą zobaczyłam baldachim a na nim zarys pamiętnika ktory tam ukrywałam. Boże jak boli...

Krew z jej nosa przestała już lecieć. Jeszcze raz zmieniłem opatrunek i przecierałem nim jej czoło. Najpierw zabiera mi moc a później co? Mdleje. Nawet nie zdążyłem się na nią wkurwić. Gdy jednak jej oczy zatrzepotały, odepchnąłem z ulgą. Nadal ocierałem jej czoło zimnym ręcznikiem.

Czujac cos mokrego na czole szybko sięgnęłam tam dłońmi, natrafiając na ciepłe i twarde dłonie. Spojrzałam ja chłopaka. Otworzyłam usta ale zaraz je zamknęłam gapiąc się przez moment.
— Przepraszam. — powiedziałam szybko, siadając na lozku.
— Przysięgam ze nie chciałam cie denerwować...

Gdy poczułem jej dłoń na swojej wiedziałem, że już totalnie odzyskała przytomność.
- Leż - mruknąłem, popychając ją z powrotem, by leżała, gdy podniosła się do siadu
- Okej- powiedziałem na jej słowa.

— Wiem ze jestes na mnie zły...— powiedziałam czujac az gniecace poczucie winy.
— Przepraszam... Moje oczy sa juz normalne?— zapytałam patrzac na niego.
— Boje się ciebie jak masz taka mine... Nakrzycz na mnie. Wyżyj się ale badz sobą. Jestes dziwny. Zrob cos..

Popatrzyłem w jej oczy, gdy mówiła do mnie. Ale nie umiałen zrobić niczego w jej stronę. Zachowywałem się trochę jak robot.
- Nie jestem - stwierdziłem, gdyż taka była prawda. Nie byłem juz na nią zły.
- Już są normalne - mruknąłem patrząc w jej oczy. Gdy zmieniały barwę były lodowate i nie miały tego pięknego ciemnego brązu
- Nie zamierzam nic robić - dodałem. Nie chciałem krzyczeć, ani nikogo bić, po prostu, byłem cicho i odpowiadałem lakonicznie na jej pytania.

Zepsułam go... Zepsułam człowieka...
Momentalnie łzy stanęły mi w oczach.
Odwrocilam wzrok u zasłoniłam twarz dłońmi.
– Ja to naprawie...— powiedziałam znow siadając.
Złapałam go za rękę. — Nie boj się. Nie dotknę twojej mocy. — obiecałam. Czułam się osłabiona ale szczerze mowiac po raz pierwszy w zyciu zależało mi na kims innym niz ja.
I musiałam to naprawić.

Widząc że znów się podnosci, ponownie popchnąłem ją na łóżko, wyrywając tym samym rękę z jej uścisku
- Po prostu leż - mruknąłem. Nie wiem co się działo we mnie, ale czułem się otępiały. Robiłem tylko to co musiałem
- I nic nie naprawiaj - dodałem. Chyba nie chciałem innych komplikacji.

Gdy zabrał dlon, otworzyłam oczy. Zabolało. I to mocno. Cholernie mocno.
Nie odezwałam się juz. Nie chciałam i pewnie zawet bym nie mogła. Gardło miałam ściśnięte jak nigdy w zyciu.
Pewnie znowu zaczęłabym przepraszać a... To nic nie dało. Moze i nie był zły... ale miał mnie dość. I to w najwyższej fazie...
O ile jeszcze kilka chwil temu moje serce ledwo biło, teraz waliło jak oszalałe. Miałam wrazenie ze słyszę jego bicie. Rwący bol w kroczu nie pozwalał na porządne zebranie mysli. I dobrze mi tak.. To karma. I chuj.

- Dobrze się czujesz? - spytałem.
To pytanie samo cisnęło się na usta, chyba jednak dobrze mnie ulokowali w tym Hufflepuffie, gdyż byłem lekko przerażony tym wszystkim co tu się działo. Nigdy nie odczuwałem tylu emocji w tym samym czasie.

Nie usłyszałam jego pytania. To znaczy usłyszałam ale tak jakby dotarło z opóźnieniem. Najpierw musiałam przemyśleć co powiedział a potem przemyśleć co odpowiedziec.
Otworzyłam usta ale nie wydobył się z nich żaden dźwięk. Dopiero po chwili mi się udało.
— Nie. — odpowiedziałam patrzac w baldachim. Dłonie które spoczywały na brzuchu, zacisnelam w pieści.

- Co cię boli? - zapytałem ponownie. Myślałem, że jak już oprzytomnieje to wszystkie bóle minął. Zdziwiło mnie to bardzo, słysząc jej odpowiedź.

— Mózg...— powiedziałam. — Wszystko... nie wiem..—dodałam.
— Co ci jest? Powiesz mi co zrobiłam? Odkręcę to. Dam ci czesc mojej mocy...