Wielka Sala

- Zostawić cię samego? - zapytałam - Pewnie potrzebujesz trochę spokoju.

- Właśnie potrzebuję kogoś, inaczej oszaleję w samotności - odpowiedziałem jej zrezygnowany. - Dodatkowo nie zdam, jeśli nie pogodzę się z Dianą. Nie chce naszego dwojga widzieć na eliksirach, nie mówiąc jeszcze o tym, że po drodze przyłapała Isobel i Nelly.

- No to słabo - zaśmiałam się - I po co ci to wszystko było?

- Nie jest tak łatwo, gdy trafiasz na dziewczynę idealnie w swoim typie... - odmruknąłem i nalałem sobie kawy, potrzebując energii.

Wleciałam do Wielkiej Sali niczym burza, podskakując ze szczęścia i podśpiewując pod nosem. Nikogo nie zauważyłam i usiadłam przy stole, nalewając sobie soku dyniowego i nakładając jedzenia.

- Mogę zawołać Is? Pytam, bo nie wiem czy byłaby zadowolona akcją z Dianą.

- Lepiej żeby wiedziała co zrobiłem. Nie chcę niczego przed nią ukrywać - wzrok przeniosłem na sufit i zamknąłem oczy.

- Hej Is - powiedziałam głośno - Chodź do nas!

Podniosłam głowę i zauważyłam Chris z bratem. Energicznie wstałam i podeszłam uśmiechając się szeroko. - Hej, wybaczcie, nie zauważyłam was - zaśmiałam się i nałożyłam sobie tostów, wybierając te co miały najwięcej sera. - Co tam? - widać było na kilometr, że byłam nadpobudliwa i pełna energii.

- Wydaje mi się, że Az chciałby ci coś powiedzieć - mruknęłam - Bo chciałby, prawda?

Kiwnąłem głową. - Więc... Pewnie i tak się domyślasz, co się stało. Zdradziłem Dianę, mam szlaban, nie mogę iść nigdzie indziej niż do WS, sal lekcyjnych i dormitoriów oraz nie zdam... Wolę, żebyś wiedziała to od razu i żeby nie było to tak jak wcześniej.

Słuchałam go, szeroki uśmiech zamienił się na lekki uśmiech. - Wiesz, Az... Mnie Diana już totalnie nie obchodzi, ale nie rozumiem czemu ją zdradziłeś. Jest miła, fajna, powabna... A tamta?... Jak ona się w ogóle nazywa?

- Właśnie, kim jest ta twoja kochanka? Jeżeli cię tak kusiła, to musi być lepsza od Diany.

- No... Annabelle De Violine - powiedziałem na jednym dechu, odwróciłem spojrzenie.

- Dokładnie, Chris - zaśmiałam się lekko. - Ma takie samo nazwisko jak Nelly - pociągnęłam porządny łyk soku dyniowego gdy do mnie dotarło co powiedział i wyplułam sok na kilka metrów dalej, niechcący sok poleciał na Carla. Zakrztusiłam się i zerwałam z miejsca, pochyliłam się do brata nad stołem i złapałam go za koszulkę. - De Violine?! Siostra Nelly?!

- Ona jest nowa? Zaraz ... Nelly ma siostrę? Czemu nie wiedziałyśmy?

- Gdy ją o to pytałem, powiedziała, że nic jej o tym nie wiadomo, więc... Nie wiem - odpowiedziałem kładąc delikatnie swoje dłonie na drobne nadgarstki siostry i lekko zmusiłem do puszczenia mnie. Zdecydowałem się pominąć wspomnienie o tym, że Ann jest z domu dziecka.

- Kiedy tu dołączyła? Chyba niedawno, jeśli jeszcze jej nie widziałam.

- Wczoraj. Byłem pierwszą osobą którą spotkała, jest w Gryfindorze.

Puściłam go i usiadłam znów, nieświadoma że wyplułam w zaskoczeniu sok na Carla. - Gdyby były rodzeństwem, to Nelly by mi coś powiedziała, więc pewnie nie wie jeśli nic nie mówiła... - powiedziałam cicho, ale wymawiając jej imię się mimowolnie uśmiechnęłam. Było ono takie piękne i melodyjne.

- No nieźle. Znasz laskę jeden dzień i już zdradzasz z nią swoją dziewczynę. Wiedziałam, że nie masz mózgu, ale żeby dodatkowo być tak niedorozwiniętym uczuciowo? Jeden dzień!

- Wiesz, Azazel... - zdecydowałam się zmienić temat. Chris i on, jak aktualnie widziałam, wciąż nie byli w dobrych relacjach. - Z tego co wiem można zamienić się domami. A u Diany masz przerąbane, a ja nie, więc... Miałbyś lepiej - a ja byłabym w jednym domu z Nelly i mogłabym spać z nią w jednym łóżku, dokończyłam w myślach.

- Mam nadzieję, że nie masz na myśli jego w Hufflepuffie. Przecież on się tu nie nadaje.

- Ja w Hufflepuff? - zaśmiałem się. - Chociaż... Czemu by nie? - spojrzałem na Chris. - Przecież jestem miły i w ogóle...

Weszłam do Wielkiej sali, totalnie zbłąkana. Czułam się odpowiedzialna za wszelkie zło na świecie. O mało nie wywaliłam się o podłogę, gdy osowiałym krokiem ruszyłam w stronę grupki ludzi. Nawet nie zauważyłam, kto mógłby tam siedzieć.

Spojrzałam ku drzwiom i momentalnie zerwałam się z miejsca. - Nelly! - pisnęłam szczęśliwa i wskoczyłam w jej ramiona wtulając się. - Tęskniłam. Chooooodź - powiedziałam i zaczęłam ją ciągnąć do stołu, przy którym siedziałam z Chris i Azazelem.

Ledwo ustałam na nogach, które miałam jak z waty, bałam się, że w każdej chwili mogłabym się położyć. Nie czułam się dobrze, nie wiem przez co, ale od kilku dni coś ewidentnie próbuje ściągnąć mnie na ziemię. Usiadłam naprzeciwko Azazela, który również nie był w swoim humorze...

- Co się dzieje? - zapytałam zmartwiona. Nie wyglądała najlepiej, nie wiedziałam o co chodzi, co mnie jeszcze bardziej nakręcało. Musiałam wiedzieć.

Dopiero po chwili uświadomiłam sobie, że rude maleństwo coś do mnie mówi, odwróciłam się roztargniona w jej stronę.
- Ah, nic szczególnego, nie martw się. - mrugnęłam powoli i uśmiechnęłam się słabo.

- Przecież widzę! - nie dawałam za wygraną. - Pamiętasz posterunkową Tokisaki? - "groźnie" uniosłam brew.

Zaśmiałam się mimowolnie.
- Po prostu źle się czuję. - odpowiedziałam z przekonującym uśmiechem

- Mam Cię na oku, pamiętaj - odpowiedziałam jej z uśmiechem i się wtuliłam.

Patrzyłem z uśmiechem na siostrę i jej nową miłość. Nie mogłem się nie uśmiechać widząc ją tak szczęśliwą, koiło to wszelkie moje nerwy i zmartwienia. - Patrz, Is jest w końcu szczęśliwa. Nic mnie tak nie cieszy jak widok gdy jest radosna - powiedziałem cicho do Chris. - Aż przestaję myśleć o wszelkich problemach.

Musiałam przeprosić Azazela... Za te wszystkie prowokacje, za to jakie konsekwencje go czekają... Usłyszałam, że będzie tutaj, ale czy może tylko mnie zwiódł, by nigdy więcej mnie nie oglądać?
Pociągnęłam za mocarną klamkę od wielkich drzwi i otworzyłam je delikatnie, stojąc przy nich. Gdy ujrzałam mojego kochanka, to... zdębiałam i wryło mnie w ziemię tak jak za pierwszym razem kiedy go zobaczyłam. Chciałam uciec albo zacząć krzyczeć, albo wszystko na raz.

Akurat przeczesywałem włosy gdy usłyszałem otwierające się drzwi, zerknąłem zaciekawiony kto wchodzi. Zauważyłem Ann i uśmiechnąłem się do niej promiennie. Szczęście Isobel na tyle mnie samego uszczęśliwiło, że zapominając o wszystkim mógłbym bez problemu objąć Dianę i być zaskoczony czemu by mnie odrzuciła. Gestem zawołałem dziewczynę do nas, która stała jak posąg. Wiedziałem już skąd to się brało.

W mojej głowie było dosłownie z milion myśli na raz, jak nie więcej. Miałam ochotę paść na kolana i krzyczeć na całą sale, ale ten jego uśmiech... Potrafił zamącić mi w głowie. Wolnym krokiem ruszyłam w jego stronę, omijając sprytnie wzrok którejkolwiek z osób tam siedzących.

Miałem wrażenie, że dziewczyna zaraz zemdleje, więc poczułem ulgę, gdy szła by z nami usiąść, przesunąłem się nawet. Wziąłem łyk kawy i wskazałem jej miejsce obok siebie.

Usiadłam na wskazane miejsce, dalej się nie odzywając. Nigdy się tak nie zachowywałam, zazwyczaj byłam duszą towarzystwa i chciałam poznawać ludzi, a teraz miałam ochotę zapaść się pod ziemię.

- Coś się dzieje? - zapytałem zaskoczony jej ciszą, spodziewałem się raczej efektownego jej wejścia do sali.

- N-nie nic. - zająknęłam się przez co ewidentnie dałam mu do zrozumienia, że nie jest najlepiej, co było całkowitym przypadkiem. Zresztą jak wszystko. - Jest okej. - poprawiłam się i uśmiechnęłam, mierząc wzrokiem każdą twarz przy stole.

Objąłem ją i spojrzałem w jej oczy. - Poznaliśmy się wczoraj, ale widzę, że coś jest nie tak. Nie próbuj mnie oszukać synek i mów co się dzieje.

Moje ciało zadrżało wyczuwalnie pod jego dotykiem. Byłam lekko oszołomiona, tylko tyle. Ale patrząc w jego oczy, zatraciłam się jak wtedy nad jeziorem.
- Naprawdę jest okej. - zapewniłam go i uśmiechnęłam się szeroko, wydawało mi się, że lubił to w jaki sposób potrafiłam się uśmiechnąć. Tylko dlatego by pokazać swój kolczyk. Zaśmiałam się w swojej podświadomości.

Wziąłem głęboki oddech i zamrugałem od jej uderzającego piękna, zwłaszcza podczas uśmiechu. - Obwiniasz się po sytuacji nad jeziorem? - zgadywałem.

Zgadł. Trafił w sedno. Przytaknęłam jedynie ruchem głowy, mając okropne wyrzuty sumienia. W dodatku... co może czuć jego dziewczyna kiedy dowie się o tym wszystkim... A wydaję mi się, że plotki rozchodzą się tutaj wyjątkowo szybko...

Przyglądałam się nowej dziewczynie dosyć konkretnie. Wielki biusty, kolczyk w ustach, mocny makijaż oczu. To Azazel na takie leci? Zapytałam się, nie tracąc z zasięgu wzroku nową dziewczynę.