Błonia Hogwartu

- W poniedziałek mamy zielarstwo - odpowiedziałam starając się nie patrzeć mu w oczy.
Nie patrz tak, błagam - pomyślałam.
Znowu się uśmiechnęłam. Nawet nie wiem dlaczego.

- No nie! Tylko nie zielarstwo no! - położyłem się na trawie zrezygnowany. - A we wtorek co będzie?

- Jak nie ogarniasz zielarstwa, to mogę i pomóc - powiedziałam - A we wtorek są zaklęcia.

- Chętnie skorzystam - uśmiechnąłem się znów patrząc w jej oczy. Miałem doświadczenie, więc zauważyłem jej reakcję. Jest wesoła, zabawna, ciekawie też reaguje... Czuję że coraz bardziej ją lubię.

Gdy szkicowałam usłyszałam coś co nie bardzo zrozumiałam. Usłyszałam świst, a obok mnie pojawił się notatnik. Przekartkowałam go, ale nic w nim było. Domyśliłam się, że był od tego chłopaka. nie wiem po co on mi go tu rzucił. Chciał się popisać, czy jak? Wyrwałam z zeszytu dwie kartki i włożyłam do swojego notatnika. Wstałam prostując się i skierowałam się w ich stronę-Naprawdę dobry rzut-skomentowałam patrząc na nich-ale nie był zbytnio trafiony-wzruszyłam ramionami i z uśmiechem opuściłam jego notatnik nad głową-Ups?-nie wiem co właściwie mnie poniosło do takiego czynu, odwróciłam się na pięcie i poszłam w stronę Hogwartu.

*np pewnie na któreś z wieży, albo w bibliotece :v*

- Był dla Ciebie za tamto popsucie rysunku! - zawołałem za nią zanim wyszła. - No to jesteśmy... Prawie sami - odezwałem się do Chris. Podniosłem notatnik i włożyłem do kieszeni.

- I co w związku z tym - powiedziałam gapiąc się na niego ze zdziwieniem.

- Nic, tylko taka uwaga - wygodniej leżało mi się na ziemi, dłonie położyłem pod głową patrząc w niebo. - Czemu taka zdziwiona? - przeczesałem włosy palcami znów, przyzwyczajenie takie.

- Nie wiem - odparłam - Jakoś tak wyszło.
Kurde, ale się wygłupiłam. Ale to wszystko jego wina. Gdyby nie te włosy i oczy i uśmiech....Stop, Chris, Stop.

Zaśmiałem się. - W porządku - uśmiechnąłem się łobuzersko. Westchnąłem. - Ten pod drzewem też krukon?

- Tak. Też całkiem miły - powiedziałam - Tak w ogóle, to jak się tu znalazłeś? Bo wiesz, nie pamiętam, żebyś kiedykolwiek u nas był.

- Przeniosłem się tu ze szkoły w Japonii, nie miałem wyjścia po tym jak mnie wyrzucono, Bułgaria mi się nie uśmiecha, Francja... Ich język łatwo zacząłby mi się mylić z włoskim, więc padło na Anglię i tym samym Hogwart. Z kolei fajnie jest podenerwować Isobel - wzruszyłem ramionami. Cieszyło mnie też to, że nie pojedynkowałem się co przerwę z kimś. Nie żebym nie wygrywał, rdzeń różdżki i opanowanie magii iluzorycznej dawało mi wielką przewagę, ale było to już męczące i nudne.

Dobra Sam, skup się. Gdzie ostatnio byłaś?- pomyślałam i rzuciłam okiem na zieloną trawę w poszukiwaniu zguby. Nie zauważyłam go tutaj...Może jest pod tym drzewem, przy którym rysowałam? Zaczęłam biec w tamtą stronę. Muszę znaleźć ten naszyjnik..

Zauważyłem tą Krukonkę. - Czegoś szukasz? - zapytałem i wstałem. Jeśli postanowiłem dać jej ten szkicownik, to go dam i koniec. Przy okazji lepiej ją poznam.

Odwróciłam się w jego stronę-Tak-odparłam niepewnie, po czym chrząknęłam-Tak, szukam naszyjnika. Był na rzemyku i miał kamień przypominający serce-powiedziałam dosyć szybko-Ogółem to chcę jak najszybciej go znaleźć-dodałam to ciszej drapiąc się po policzku.

Przeprosiłem na chwilę Chris i wstałem, podszedłem do Sam i od razu dałem jej szkicownik. - Miałaś go wziąć, zauważyłem że tamten Ci się kończy i przypadkowo sobie popsułaś rysunek więc... No - rozłożyłem bezradnie ręce i zacząłem go szukać. Zauważyłem błyszczący kształt za drzewem, przyniosłem go Krukonce.

Wzięłam od niego szkicownik, gdy miałam już się sprzeciwiać on odszedł i znalazł moją zgubę, po czym wrócił-Dzięki-powiedziałam z lekkim uśmiechem.

- Nic trudnego - odpowiedziałem z uśmiechem. Miała ładne oczy, ale czy była lepsza od Chris? Trudne do określenia, odwróciłem się i usiadłem z powrotem obok puchonki.

- Mocno pomocny, jak widzę - zaśmiałam się patrząc na siadającego obok mnie chłopaka.

-To ja lepiej zostawię was samych-uśmiechnęłam się w stronę Chris. To takie urocze w jaki sposób na niego patrzy-Ah i dzięki wielkie za pomoc. Ja bym pewnie jeszcze spędziła tutaj godzinę-powiedziałam w stronę chłopaka i powoli zaczęłam się oddalać

- Nie ma sprawy! - zawołałem za nią, położyłem się znów. - Wiesz - zacząłem do Chris. - Wydawało mi się wcześniej, że coś tam widziałem za drzewem, pomyślałem że może to o to chodzi - wzruszyłem ramionami. - Tutaj też ludzie świrują jak widzą różdżkę z wiśni czy normalne to jest?

- Różdżka z wiśni nie jest niczym niezwykłym - odpowiedziałam patrząc w niebo - Taka sama, jak każda inna.

- Chociaż tyle... Mimo tego, że mam taką różdżkę, część osób z którymi żyłem w wojnie chciała wciąż pojedynków. Niektórzy, którzy się dowiedzieli, że z tego drzewa mam różdżkę, chciało się pogodzić i się podlizywało... Chociaż teraz będę miał spokój - westchnąłem. - Niedługo będzie zmierzch, będzie widać gwiazdy.

- Zrobi się też zimno, więc możemy wracać do zamku - powiedziałam spokojnie.

- Okej. Lecisz od razu do dormitorium czy gdzieś jeszcze? - zapytałem. Miałem jeszcze przed sobą ciekawe wyzwanie: znaleźć swoje dormitorium. Ciekawe czy jest tam w ogóle telewizja? Pomyślałem.

- Może pójdę do Wielkiej Sali, żeby się napić. To latanie trochę mnie zmęczyło - powiedziałam, a potem zaśmiałam się.

- Tak jak o tym wspomniałaś, to też chętnie bym się napił. Poprowadzisz? Wciąż się jeszcze kiepsko tu orientuję - odpowiedziałem z uśmiechem, patrząc w jej oczy. Lubiłem działanie tego na nią, wyglądała wtedy uroczo, taka... Zawstydzona?

Azazel spojrzał mi prosto w oczy. Czy on mógłby przestać to robić? W takich momentach czułam, że chciałabym się zapaść pod ziemię. Zaczerwieniłam się i kiwnęłam głową.
- Chodź za mną.

NP w Wielkiej Sali

Wstałem rozbawiony i poszedłem za Chris, jeszcze uważniej przyglądając się jej.
NP: Wielka Sala

Usiadłam przy tym samym drzewie, co wczoraj i wyciągnęłam na brudno napisany list. Zaczęłam go przepisywać na czystej kartce. Moja skupiona mina musiała wyglądać komicznie-ściągnięte brwi, usta zaciśnięte w wąską linie.

Po drodze zmieniłam zdanie, nie byłam jeszcze aż tak głodna. Poza tym mógł tam siedzieć mój brat, pffff... Samo utrapienie. Weszłam na błonia, nie zauważyłam ani dziewczyny ani chłopaka, usiadłam wyjmując jedną ze swoich mrocznych ksiąg, którą wzięłam ze sobą, położyłam się i zaczęłam czytać ją.

Po kilku minutach czytania z kieszeni wypadło mi pudełko z chomikiem, już nie było zespawane, bo mi przeszła złość na Janusza. Nie zauważyłam tego pochłonięta lekturą, jak i nie zauważyłam że chomik poleciał do Krukonki i wbiegł jej pod spódnicę.

Nie wiadomo skąd przyleciała Rina na miotle. Krążyła w powietrzu. Zniżyła lekko lot, po czym znów się wzniosła. Przy takiej prędkości nie zauważyła czy jest jeszcze ktoś przy Błoni. Trenowała latanie w najlepsze.

Byłam skupiona na przepisywaniu listu gdy nagle poczułam jak coś szorstkiego przemyka mi pod spódnicą. To nie był Nels. Pisnęłam rzucając zeszyt jak i list i prędko wstałam. Na trawę spadł chomik. Powstrzymałam się od kopnięcia go. Wzięłam kilka głębokich wdechów i zaczęłam szukać wzrokiem właściciela, albo właścicielki tego cholernego gryzonia.

Usłyszałam pisk, tylko on odwrócił moją uwagę, podniosłam wzrok i zauważyłam Sam. I coś pod jej nogami. Proszę Cię... - Janusz! Co Ty do jasnej cholery! Revena noxitte aruge arumetta! - rzuciłam zaklęcie na chomika i jakaś niewidzialna siła pociągnęła go po trawie aż do pudełka, przeszłam od razu do spawania pudełko. - Dziś wieczorem albo Cię odeślę tam skąd Cię ściągnęłam albo spędzisz wieczność w brzuchu Himari - warknęłam.

Przyszedłem na miejsce razem z Chris, od razu zerknąłem co się dzieje. Krukonka stała spanikowana, Isobel obok siebie miała pudełko, zespawane. - ohhh... Janusz znowu szaleje? - roześmiałem się. - Wiedziałem że ma coś wspólnego ze mną. Po co je zespawałaś? Niech polata ten mały wariat - powiedziałem do siostry, ledwo powstrzymując się od leżenia na ziemi i śmiania się.

Gdy zobaczyłam przerażoną Sam natychmiast zaczęłam się śmiać. Wokół niej biegał mały chomik.
- Hej Sam! Chomika się boisz? - krzyknęłam nadal się śmiejąc.

-Potwornie zabawne-parsknęłam poirytowana. Cholerny chomik. Dobra, nie przyszłam tutaj aby się denerwować tylko przepisać ten list, a potem go wysłać...To do roboty. Ponownie usiadłam i zebrałam papiery, po czym szybko je posegregowałam. Oparłam się o drzewo i wróciłam do przepisywania.

Rina z wysokości wypatrzyła znajome osoby. Zleciała gwałtownie w dół. Przy samej ziemi poderwała się znów do góry. Latanie szło jej coraz to lepiej.

- Zaraz z Tobą polatam, tylko na chwilę pójdę do Is - powiedziałem do Chris i usiadłem obok rudej. Zobaczyłem księgę i jej wnętrze, spojrzałem na siostrę. - Nie powinnaś tutaj tego przynosić bądź gdziekolwiek poza dormitorium, wiesz? Pamiętasz co było w Mahoutokoro? - powiedziałem do niej po włosku. Rozmowa miała być między nami i dla nikogo innego. Ton był poważny, nie chciałem powtarzać tego co robiłem w Japonii.

Spiorunowałam wzrokiem brata, pudełko schowałam do kieszeni. Spojrzałam na brata. - Ma lo so... - odpowiedziałam mu również po włosku. Rozumiałam czemu nie japoński, bo Miyafuji-san. Chciał dyskretnie o tym porozmawiać. - Specjalnie dałam inną okładkę, myślałam że jestem tu sama - kontynuowałam również w drugim ojczystym języku, zamknęłam księgę. - Zaraz ją odniosę. Nie musisz się tak martwić, umiem już sobie dać radę.

Zatrzymała się w powietrzu i spojrzała na rodzeństwo Tokisaki.
Włoski...-Szepnęła do siebie.
Spojrzała na nich pytająco. Chwilę później wróciła do latania. Nabrała niezłej prędkości lecąc jeszcze wyżej.

Nareszcie skończyłam. Wstałam wygładzając spódnicę i wzięłam swój zeszyt, w którym schowałam list. Poprawiłam włosy i sprawdziłam czy mam naszyjnik, mam. W takim razie nic tu po mnie.

*NP nie wiem gdzie, gdzieś*

Nie chciałam zbyt długo czekać. Wsiadłam na miotłę i obróciłam się do góry nogami. W ten sposób podleciałam do Isobel i Azazela.
- Lecisz? - zapytałam i uśmiechnęłam się.

- Certo! Wróć, pewnie! - wsiadłem w sekundę na miotłę i wystrzeliłem z największą prędkością, osiągniętą w krótkim czasie. To się nazywa porządna, innowacyjna miotła! Minąłem Chris psując jej fryzurę wiatrem, który zawiał gdy przeleciałem obok. Zaśmiałem się.