Błonia Hogwartu

-Dzień dobry. W miarę okej. A tobie? -uśmiechnęłam się do niej.

-Cześć-powiedziałem i spojrzałem na dziewczynę, która przyszła.

- Osoby, które do tej pory spotkałam chyba mnie nienawidzą, więc nie jest źle - zaśmiałam się - Jestem Gabriela. Ale wolę Gabs.

-Jestem Lexy. Mów jak chcesz -powiedziałam -Dlaczego sadzisz ze cie nienawidzą?  Carl mówi to samo. Że jego też nienawidzą.  Co wy tak dzisiaj?

- Z jedną już się pokłóciłam, SooAh ma na imię, a druga patrzy na mnie, jakby chciała mnie zabić.

-SooAh? To nie ta o której mówiłeś? ?-zapytałam patrząc na Carla.

-Taa to chyba ona. Wątpię aby były dwie SooAh Kwon w Hogwarcie-powiedziałem poprawiając włosy.

-A kim jest ta druga? -zapytałam Gabs.

- Raven - mruknęłam - Niezbyt milusia.

-SooAh i Raven. Zapamiętać. Unikać. -zaśmiałam się. -No ej.. trochę życia moi mili.. Będzie dobrze!

- Tia, będzie dobrze. Zawsze jest dobrze. Po prostu niektórzy, np. SooAh, tego nie rozumieją.

-Czego? -zapytałam siadając po turecku i przechylajac głowę na bok.

- Tego, że zawsze jest dobrze. Tylko na różne sposoby. Wszystko ma jakieś plusy i tego się trzeba trzymać, żeby pewnego dnia nie wylądować w rowie.

-No też tak uważam! Raz jest lepiej raz gorzej ale po każdej burzy, wychodzi tęcza!

- Błagam, tylko nie tęcza. To jest takie słodziaśne, że na samo wspomnienie chce mi się rzygać.

-Przepraszam. -powiedziałam szybko. -Już nie będę

- Nie no, spoko - powiedziałam starając się uśmiechnąć - Nie jestem przyzwyczajona do takich rzeczy. Życie dało mi mocnego kopa w dupę i nikt nigdy nie wspominał o słodkich rzeczach.

-Chcesz o tym pogadać?

- Nie za bardzo jest o czym gadać - mruknęłam - Nic ciekawego. Ale staram się poznawać innych, więc posłuchałabym czegoś o was.

-O nas... E.... No.. Nie bardzo wiem co mam powiedzieć. .. No.. Ten..-zaśmiałam si nerwowo.

-Ja też nie mam za wiele do powiedzenia. Miałem typowe życie mugolaka żyjącego w niewielkim mieście niedaleko Atlanty-wzruszyłem ramionami bawiąc się trawą.

-Ja podobne tylko że typowe życie czarownicy... no i nie Atlanta... no.. heh..

- Wow ... faktycznie ciekawie - mruknęłam - A może jakieś zainteresowania?

-Lubie pisać opowiadania. Różne książki i tak dalej..-powiedziałam lekko się uśmiechając. -A ty? Masz jakieś?

- Kiedyś moim hobby było skręcanie jointów i uciekanie przez policją, a teraz ... nie mam nic do roboty.

-A... Rozumiem.. -popatrzyłam przed siebie.-A ty? -zapytałam Carla.

-Ogrodnictwo się zalicza?-zaśmiałem się przechylając głowę.

-Ee..-spojrzałam na Gabs.-No raczej tak. .-powiedziałam parskając śmiechem.

Spaceruje sobie po błoniach oglądając naturę.

Ziewnąłem-Wiecie co? Ja już pójdę-powiedziałem podnosząc się-Cześć-rzuciłem i poszedłem w stronę zamku.

-Papa! -krzyknęłam do chłopaka. -Chyba się nie obraził co? -zapytałam Gabi.

- Pa - powiedziałam kiedy odchodził - Chyba nie ma o co się obrażać. Nic złego nie zrobiłyśmy.

-Nie wiem.. czasami mówię coś nieświadomie. .. A potem wychodzi. ..

- Jak się obrazi to już jego problem, a nie twój. Nic złego nie powiedziałaś.

-No okej.. wolałam się upewnić. . Mogę cię uznać za przyjaciółkę? -wypaliłam nagle. O nie.. Przegięłam. .-Przepraszam.. -powiedziałam patrząc na nią.

- Że mnie? Za ... za przyjaciółkę? - popatrzyłam na nią z szeroko otwartymi oczami. Byłam w szoku. Nigdy nikt mi nie powiedział czegoś tak miłego - Pewnie będę marną przyjaciółką, no ale zobaczymy co da się zrobić.

-Co? Czyli.. czyli tak?!

- A czemu nie? Może być ciekawie!

Rzuciłam jej sie na szyję i wyciskałam mocno. -Dziękuję!

Przyszłam na błonia, starałam się zachować dystans od innych osób, ponad sto metrów. Zła na pielęgniarkę, usiadłam na trawie i czekałam na swoją blondynkę.

Widząc Letycje na trawie, pobiegłam do niej. -Przepraszam -powiedziałam siadając obok niej.

- Nie masz za co przepraszać, obie nie mogłyśmy tego przewidzieć - uśmiechnęłam się do niej szeroko.

-Moglysmy. . To w końcu miejsce gdzie może przyjść każdy. ..Ale.. Ehh. . Po prostu następny, razem daj mi w twarz

- Nie ma mowy. To w tym związku możesz tylko Ty - zamruczałam i się przysunęłam bliżej do niej.

-Ja cie chyba nie uderzyłam ?? -zapytałam naprawdę wystraszona.