Jezioro Hogwartu

-To ja jestem głupia. Powinnam utopić się razem z nim. Ale jestem zbyt dużym tchórzem. Jestem morderczynią. Zabiłam... znowu

- Nie zabiłaś go. Zabiła go jego głupota, Soo. Nie jesteś żadną morderczynią.

Ukryłam twarz w dłoniach, nie przestając płakać. -Wrzuć mnie do jeziora. Na środek. Tam sobie nie poradzę i utone. Bo sama nie mam tyle odwagi żeby to zrobić.

- Nigdy tego nie zrobię, bo Cię kocham jak siostrę, Soo - powiedziałem powoli idąc do cieplarni i wtulając w siebie wciąż.

Nie odpowiedziałam juz nic. Zakryłam usta dłonią żeby nie musiał słyszeć juz mojego płaczu. Serce tak straszne mnie w tym momencie bolało. Jakby dosłownie pękło i juz nigdy nie miało się zagoić. To koniec wszystkiego.

Wszedłem do cieplarni.
NP: Cieplarnia.

Przyszedłem nad jezioro. W końcu skoro miałem mokre włosy to ubrania musiałyby być tu. Zauważyłem, że były porozrzucane na brzegu. Ale oni zabawni. Po chwili ubrałem je, ale nie mogłem znaleźć buta. Fajnie. Potrząsnąłem głową aby chociaż trochę pozbyć się wody z włosów i zacząłem iść w stronę zamku.

NP Dormitorium Chłopaków (Gryff)

Usiadłam niedaleko brzegu i obserwowałam ptaki latające nad jeziorem. Wiedziałam że to zły pomysł. Ale trudno. Teraz mnie nienawidzi wiec to pewne że jest bezpieczny. Idiotka. Rzuciłam kamieniem do wody. Po chwili zaczęłam wrzucać kolejne

Wokół mnie po pewnym czasie zaczęło brakować kamieni. Nie miałam na czym się wyładowywac wiec po prostu zaczęłam płakać. Zdałam sobie sprawę jak bardzo słaba stałam się w ostatnim czasie. Teraz kiedy potrzebowałam pomocy najbardziej, nikogo nie było w pobliżu. Powoli podniosłam się na nogi i poszłam do zamku.
Next: Dormitorium Soo

Przyszła nad jezioro i usiadła na trawie. Wyjęła szkicownik i zaczęła rysować. Czasem spoglądała na jezioro.

Przyszłam nad jezioro, westchnęłam cicho. Zauważyłam jakąś dziewczynę, Azjatka. Nie miałam i tak jak podejść, zagadać, bo nie byłam odważną osobą. Zamyślliłam się na chwilę, usiadłam na trawie patrząc na wodę. Czułam się samotna, nie miałam nawet kogo nazwać przyjacielem, gdyż nikogo nie znałam na tyle długo.

-Hej, co robisz? -zapytałam podchodząc do dziewczyny siedzącej nad jeziorem.

Wzdrygnęłam się słysząc za sobą jakiś głos. Odwróciłam się. - Hej. A siedzę sobie... - westchnęłam, spojrzałam znów na jezioro. - A Ty?

A mogę z tobą? -zapytałam podchodząc bliżej.

- Pewnie, siadaj - uśmiechnęłam się lekko do niej. - Sophie - podałam jej rękę.

-Lexy.-podałam jej rękę i uscisnelam, siadając. -Coś się stało?

- Nie, tylko nie mam co ze sobą zrobić. Ani z nikim pogadać, ani coś porobić, lekcje to rzadkość, Cynthii nie ma - westchnęłam ciężko, podkuliłam kolana pod brodę i je objęłam rękami wpatrując się w wodę.

-Chcesz pogadać? -zapytałam.

- Bardzo chętnie - uśmiechnęłam się do niej. - Opowiedz mi coś o sobie.

- O sobie? Jestem Lexy... Mam siedmiu braci...I. . Tyle...-powiedziałam. -Teraz ty

- Jestem Sophie, przeprowadziłam się z Francji. Moje życie trochę się zmieniło i dlatego no i... Chyba tyle - wzruszyłam ramionami. - Z jakiego domu jesteś?

-Ja? Z Hufflepuff! A ty? I co się zmieniło?

- Z Gryffindoru - odpowiedziałam niepewnie, wzięłam oddech - rodzice się rozwiedli.

-O... Przykro mi...Chcesz.. O tym pogadać? A raczej wygadac?

- W sumie... O ile nikomu nie powiesz. Nie lubię, gdy za dużo ludzi wie o mnie dużo - oparłam brodę na kolanach.

-Raczej nie biegam po Hogwarcie i nie rozpowiadam czyichś sekretów. Mam lepsze rzeczy do roboty.

- Matka zdradziła ojca. Dowiedział się o tym i razem z nim się przeprowadziłam do Anglii. Przyjeżdżam do niej na połowę wakacji i na jeden dzień świąt - opowiedziałam przyglądając się wodzie i jednej z macek, którą tam zauważyłam.

-Rozumiem ze jej nie wybaczyl? To przykre...Pewnie bardzo za nią tęsknisz

- Bardziej zżyta jestem z tatą. Nie wybaczył, bo nie wybacza łatwy. Trochę tęsknię - westchnęłam. - Dziwię się, że jestem w Gryfindorze.

-Dlaczego? -zapytałam patrząc na nią. -Tiara raczej się nie myli.

- Gryffindor jest dla odważnych, pewnych siebie osób, a ja nie mam pewności siebie, jestem nieśmiała i wręcz się boję, gdy jestem w zatłoczonym miejscu - skuliłam się bardziej.

-Widocznie tylko myślisz ze taka jesteś. Gdzieś głęboko w środku jesteś odważna i pewna siebie.

Gdy przyszedł na miejsce zerknął na taflę wody. Zaraz po tym zauważył Sophie.

- Wątpię, nie potrafię się przełamać, a jakaś ewidentnie dręcząca innych Koreanka stwierdziła, że jestem dziwna... - zaczęłam znów bawić się włosami.

Podszedł do niej. - Hej Sophie!

-Niech zgadne, SooAh? -zapytałam wzdychajac.

- Hej Ray - uśmiechnęłam się lekko do niego, wciąż było mi nieswojo po sytuacji w pokoju wspólnym, zerknęłam na Lexy. - Tak, to ona. Znasz ją? - zapytałam z obawą, nie chciałam robić sobie wrogów.

-Znam...-powiedziałam powoli. Zaczęłam bawić się trawa.

- Rozumiem - odpowiedziałam cicho i znów spojrzałam na wodę. - Nie wiem, czy Cię już pytałam o to, czym się interesujesz?

-Książkami. Romanse i dramaty. A ty?

Usiadł w milczeniu przy nich.

- W sumie to niczym tak na poważnie... Lubię coś poczytać, pooglądać, wybierać się sama na włóczęgi... - westchnęłam cicho, bałam się odezwać do Raya. Nie chciałam, by znów wyszło tak jak w pokoju wspólnym.

-Czyli tak na spokojnie..-zaśmiałam się. Spojrzałam na chlopaka. -Jestem Lexy

Spojrzał na Lexy z uśmiechem. - Ray.

-Jak leci Ray? -uśmiechnęłam się.