Wielka Sala

Nawet nie zwróciłam uwagi na to, że chłopak wyszedł. Usłyszałabym jakby coś powiedział, ale chłopak najwyraźniej wyszedł w milczeniu. Sama wyczuwałam wielkie zmęczenie, więc wstałam i wyszłam prosto do dormitorium.
ZT

Ehh No pięknie. Mogłem to przewidzieć. Nie traciłbym czasu na rozmowe z ta idiotka.
Odrzuciłem ją wzrokiem gdy usiadła przy innym stole. No tak. Ta na nia spojrzała i poleciała jak piesek... Zdjąłem zaklęcie wyciszające i wróciłem do popijania kawy ktorej nalałam sobie chwile temu. Zaczelam az młoda bedzie wychodziła z sali.

Podniosłem się z ławy. Czy ja naprawdę... Rozejrzałem się analizując co dzieje się wokół. Soo nadal rozmawiała z Isobel, dalej było głośno. Nie dostrzegłem ani Azazela, podobnie było z Kaiem i jego blond-włosą dziewczyną. Chociaż on i jakieś związki? Zadaje się z nim albo dla zakładu, albo jest jego opiekunką. Czułem, że ponownie usnę na ławie, co nie zdarza mi się tak często, jak zdarzało się Chris. Albo tamtej blondynce siedzącej przy stole, gdzie rzucał Tokisaki. Wtedy mówił do mnie o jakiejś filmowej bogini? A potem zasnąłem-Wrócę do dormitorium- pomyślałem, jednak przypominając sobie, że będzie też tam Graham, stwierdziłem, iż kanapa w Pokoju Wspólnym będzie o wiele wygodniejsza. Rzuciłem okiem na Soo-Do zobaczenia- dodałem w myślach posyłając jej słaby uśmiech. Skierowałem się ku wyjściu z Wielkiej Sali.

- Ja chyba też już pójdę - mruknęłam - Siedzenie na dupie w jednym miejscu nie jest czymś dobrym.
Dopiłam herbatę do końca i wyszłam z Wielkiej Sali patrząc na pozostałych uczniów.

Podniosłam wzrok na Isobel obok której usiadła jakas dziewczyna. Uśmiechnęłam się do niej lekko i pomachałam. Gdy nakarmiłam psa odwróciłam się w stronę Natha który w końcu się poruszył.
Chciałam coś powiedzieć ale ten po prostu się pożegnał i wyszedł. Lekko zgaszona wbiłam wzrok w swój talerz.

— A ten ma jakiś zły dzień czy co? - spytałam, ze zmarszczonymi brwiami, patrząc na wychodzącego blondyna. Do Soph posłałam jedynie wymuszony pośpiech.
— A to kto? - spytałam ją, z myślą o Azjacie.

— Nie wiem... Nowy Gryfon, Woobin Kim czy jakoś tak. Tylko tyle o nim wiem - odpowiedziałam niepewnie i zabrałam się za konsumpcję. Czasem po prostu potrzebowałam zajeść czymś swoje nerwy.

— Ide się przejść. — burknelam do dziewczyn wstając od stołu.
— Do zobaczenia. — dodałam z lekkim uśmiechem. Zabrałam psa i wyszłam z WS


NEXT: Boisko do gry

Widzac jak Koreanka wstaje, odłożyłem puchar, czekajac chwile zeby moc za nia isc.
W koncu wstałem i wyszedłem z WS



Next: Boisko

Weszłam do Wielkiej Sali po ... kilku dobrych miesiącach przerwy. Ciekawe, czy tu o mnie zapomnieli? Ja na pewno zapomniałam o paru osobach i to nawet lepiej dla wszystkich. Praca układała się dobrze, a nawet bardzo dobrze, ale jednak coś ciągnęło mnie do tych murów. Nie wiem na jak długo, nie wiem po co, nie wiem z kim, ale jeszcze trochę tu zostanę.
Jak zwykle usiadłam przy stole puchonów, nałożyłam na swój talerz moje ukochane tosty z szynką i nalałam herbaty. Może potem wyjdę na dwór, żeby powąchać trawnik?

Westchnęłam ciężko, po pożegnaniu się z Soo. Dostrzegłam, jak do sali wchodzi Chris. Gdyby biło mi serce, znacznie szybciej by teraz zabiło. Podniosłam się od razu i przeszłam się do stołu puchonów. Usiadłam na przeciwko. Normalnie bym się rzuciła na jej szyję i przytuliła mocno. Wiedziałam jednak, że teraz nie mogę tak zrobić i muszę zachować rezerwę. I nie myślałam o tym, że nie wyszła wtedy za mną. Cieszyłam się, że ją widzę.
- Hej.

- Co tak oschle? - zaśmiałam się patrząc na Isobel. Zmieniła się ... i to mocno - Co słychać? Jak było w szkole beze mnie? Musisz mi wszystko opowiedzieć, bo umrę z ciekawości!
Wypiłam kilka łyków herbaty nadal patrząc na Is.

- Nie oschle - odpowiedziałam marsząc brwi. Uśmiechałam się szeroko , patrząc na puchonkę. Cieszyłam się bardzo z powrotu najlepszej przyjaciółki. Z tego co pamiętałam, Chris dzięki Soo się domyśliła czym jestem. Dziwiło mnie, że nie rozumiała mojej rezerwy i dystansu.
- W sumie to niewiele.

- A ten szmaciarz się tu pokazywał? - prychnęłam, po czym się zaśmiałam - Albo odzywał się?
W sumie to nie wiem, czemu mnie to jakoś specjalnie obchodziło.

— Caulfield? Słuchy po nim zaginęły - wzruszyłam ramionami i założyłam nogę na nogę. Z szerokim uśmiechem patrzyłam na Chris. Nie chciałam jej przytulać, jako że nie wiedziałam jak by to wyszło w moim przypadku po prostu. Za mocno, albo może zapach jej krwi?
— Nawet nie wiesz jak dobrze Cię tu widzieć znów. Stęskniłam się cholernie.

- Nie pojawił się? Kamień z serca po prostu - zaśmiałam się - I jakoś nie wierzę, że się stęskniłaś. Gdyby tak było, to rzuciłabyś się na mnie z krzykiem "psiapsiiiiiiiiiiiiii!!!!", czego nie zrobiłaś. No ale dobra, wybaczam.
- A co tam u Soo albo u twojego brata? - zapytałam po chwili.

- No nie, nie było go tu aż od tamtego czasu - wzruszylam ramionami. Skrzywiłam się jednak. Fakt, bardzo chętnie bym się rzuciła na nią z takim okrzykiem.
- Uwierz, chciałabym to zrobić, ale... Pamiętasz przecież? Gdy tu byłam, źle się czułam i czego domyśliła się Soo?... -- powiedziałam to wszystko z pewnym trudem. Wciąż nie było mi łatwo tego mówić.
- U Soo chyba wiele się nie zmieniło. A Azazel rozszedł się z Annabelle.

- No tak, zapomniałam - mruknęłam - Dobrze, że u Soo po staremu, a jeszcze lepiej, że Az rozszedł się z Annabelle. Rzadko to przyznaję, ale ona była jeszcze gorsza niż ja - zaśmiałam się krótko.
- Matko, tęskniłam za tym nudnym miejscem. Fajnie się pracowało, ale nie mogłam tego robić na legalu, bo jeszcze jestem za młoda. Z mieszkaniem było to samo.

- Właściwie to jedyne czego nie lubiłam w Annabelle to jej homofobii. Dało się jednak ją lubić, na swój sposób... Była dość ciekawa - odparłam, o mało znów nie przygryzając wargi. W porę się powstrzymałam jednak. Cholerne, ostre zęby.
- A ja tęskniłam za tobą! Chris, zdążysz pracować i być niezależna. Ukończ najpierw szkołę noo.

W końcu wróciłam do Hogwartu, po tych kilku miesiącach zawitałam na powrót do tej szkoły. Nowe życie, nowa ja, wolność od depresji. Otworzyłam drzwi i weszłam do środka, rozejrzałam się, patrząc, czy coś się zmieniło. W sumie, to nic. Kiedy tylko dostrzegłam Isobel, od razu ruszyłam ku niej i zajęłam miejsce obok niej.
- Hej siostrzyczko! - zawołałam z uśmiechem, po czym przeniosłam spojrzenie na... - O kurwa, Chris - wymsknęło mi się. - Znaczy się, hej. Co tam?

- Ale po co mi szkoła! - powiedziałam głośno - Jeżeli mogę robić coś, co kocham i nie zdać, to dlaczego miałabym się uczyć?
- Ee hej? - powiedziałam, gdy podeszła do nas jakaś dziewczyna.
- Czy ja powinnam ją znać? Dawno mnie tu nie było - wyszeptałam do Isobel.

- Po ukończeniu szkoły masz szansę na lepszą pracę - odparłam. W końcu usłyszałam jak drzwi się otwierają i do sali weszła moja siostra. Uśmiechnęłam się do niej gdy usiadła po czym wróciłam wzrokiem do Chris. Poczułam się nieco niezręcznie kiedy usłyszałam pytanie puchonki.
- Emmm... I tak i nie.

- O czym gadacie? - zagaiłam z entuzjazmem po nalaniu sobie kawy, patrząc to na puchonkę, to na ślizgonkę. Przygryzłam wargę kiedy mimo wszystko ewidentnie Chrjs zapytała Isobel o mnie. Westchnęłam i upiłam łyk ukochanego przeze mnie napoju.
- Przepraszam, że zdradziłam cię z Dianą, Chris. Żałuję tego nawet do teraz.

- Nie no, spoko - zaśmiałam się, ale spoważniałam, gdy zrozumiałam o co chodziło - Przepraszam bardzo co?
Spojrzałam dziewczynie prosto w oczy. Nie, to nie możliwe. Nie spodziewałabym się czegoś takiego po Azie. Jakim cudem. Dlaczego?
Dokładnie przyglądałam się dziewczynie, podźgałam ją trochę w ramiona, policzki i nos, dotykałam włosy.

Zamurowały mnie tak śmiałe słowa siostry. Spojrzałam to na jedną, to na drugą dziewczynę.
- To... Ja może was zostawię... Żebyście sobie pogadały... A przy was nie chcę zaspokajać pragnienia - powiedziałam, po czym z uśmiechem wstałam i wyszłam z wielkiej sali.
/zt

-  Tak, to ja zmaltretowałam tego szczura Clawsa, ja jestem byłą żoną Annabelle - odparłam, z rozbawieniem przyglądając się Chris, która teraz analizowała mnie wzrokiem dokładnie, tygała, dźgała w policzki i dotykała włosów.
- Papa - pomachałam wychodzącej Isobel.

- Ale ale ale ale dlaczego? Po co? Co cię do tego skusiło? - rzucałam pytaniami jak z karabinu maszynowego, od czasu do czasu wtapiając dziwne sylaby, bełkot i jąkanie się między słowami - I co z Annabelle? Ona o tym wie? Znaczy, słyszałam, że się rozeszliście i współczuję, ale ale ale yyyyyyyyyyy?

- To, że miałam już dość walki z tym. Już przed małżeństwem zdiagnozowano mój transseksualizm, ale walczyłam z tym, usiłowałam pozostać taka. Małżeństwem chciałam też sobie udowodnić, że jest jak jest i nie chcę być tą osobą co teraz. Miałam jednak dość, zwłaszcza gdy popadłam w depresję. Annabelle nie wie póki co - odparłam spokojnie i przygryzłam wargę. Wypiłam kilka szybkich łyków kawy.

- A e a y o y a e a y co? Ale - powiedziałam patrząc cały czas na dziewczynę tak samo martwym wzrokiem - To eeeeeee jak mam do ciebie teraz mówić? Azazel ani Az raczej nie pasuje ... i chyba nie potrafiłabym ...

- Alessia, miło mi cię poznać, Chris - ze śmiechem wyciągnęłam rękę w jej stronę, szczerząc zęby w szerokim uśmiechu.

- Mi też miło, Al - zaśmiałam się - Al prawie jak Az, będzie mi łatwo zapamiętać.
Uścisnęłam jej rękę. Ciężko się będzie przyzwyczaić mimo tego, że to tak jakby zupełnie nowa osoba. Jednak wspomnienia te same.

- Dokładnie. Łatwe imię, ma skrót, więc widzisz - odparłam szczerze uśmiechnięta.
- Jedyne co mnie dobija w tej zmianie to to, że wciąż mi się podobasz. A chyba jestes stuprocentowo hetero - pokręciłam rozbawiona głową i napiłam się znów kawy.

- O jak mi miło - powiedziałam z uśmiechem. Trochę niezręcznym, ale jednak starałam się, żeby był jak najbardziej szczery - Niestety nic z tego nie będzie, bo mimo twojego mózgu i zapewne również serca dawnego Aza, jesteś teraz Alessią. Nie mogłabym tak.

Po odświeżeniu się w dormitorium i przebraniu w czarne biodrówki, różowy crop top oraz ciężkie, czarne buty na wysokim obcasie, wróciłam do WS zeby cos wsunąć. Na "dzien dobry" zauwazylam czuprynę Chris. No niech bedzie. Usiadłam na przeciwko niej i przywitałam się.
— Czesc szmaciuro. Tez tęskniłam. Dziekuje za listy i upominki. Nie pamietam tylko gdzie je wsadziłam... O wait... W dupe bo niczego nie dostałam. — powiedziałam patrzac na nia i gwałtownie odgryzając kawałek naleśnika.

- No tak. Chyba jedyny minus obecnej zmiany - westchnęłam i założyłam nogę na nogę.
- A co tam ogólnie słychać? Wciąż jesteś z kimś czy może ciągle jesteś singielką? Masz za sobą już odwyk od wąchania trawy?
A potem ktoś usiadł i miałam wrażenie, że tracę grunt pod nogami. Cholera. Nie byłam jeszcze gotowa na spotkanienz Soo.
- I hej dongsaeng.

- Jak wszyscy wiemy, Charlie zwiał - prychnęłam - Jak pracowałam u Weasleyów to przed moimi oczami przewinęło się paru takich 7/10, ale nawet z nimi nie gadałam.
Ucieszyłam się, gdy tylko zobaczyłam niezbyt zadowoloną mordkę Soo siadającą naprzeciw mnie.
- Poważnie? - zapytałam zdziwiona - Nawet nie wiesz ile pudełek proszku natychmiastowej ciemności i wymiotków pomarańczowych ci nawysyłałam. W jednej paczce znalazła się nawet fajerwerka z logiem Weasleyów.

Spojrzałam na dziewczynę obok Chris i zmarszczyłam nos. Dongsaeng to ona moze do mnie mowic jak pozwolę jej się dotknąć. A nie tak z dupy. Olałam ją i wróciłam do Chris.
— Ta? Bardzo zabawne kłamstwo. Przyznaj sie ze ty tez o mnie zapomniałaś. — prychnelam znęcając wie nad naleśnikiem.

- Wiedziałam, że to palant, Chris - prychnęłam. Zaś na olanie przez  Soo westchnęłam ciężko i przygryzłam wargę.
- Nie dziwię się, że mnie nie poznałaś, Soo. Jestem Alessia Tokisaki, niegdyś Azazel Tokisaki - powiedziałam ciężkim tonem prosto z mostu, używając męskiego, dawnego głosu i przygryzłam wargę. Cóż, obecny głos miałam dzięki długim ćwiczeniom.

- Oczywiście, że o tobie nie zapomniałam - powiedziałam szczerząc się do Soo - O ciebie zapytałam jako pierwszą, gdy tylko tu trafiłam.

No dobra... To wcale nie jest zabawne. Moj umysł odwalał juz rożne koncerty... Słyszałam Aza ale widziałam jakas lasencje... Soo. Zwiększ dawkę prochów. Błagam.
— Za chuja ci nie wierze Chris...— mruknelam ukradkiem zaglądając pod stol, spodziewając się tego ze ten debil Tokisaki tam siedzi i ciśnie ze mnie...

- No ej noooooooooo - powiedziałam patrząc na Soo - To wszystko tak serio serio.
W sumie trochę mnie to zabolało, bo faktycznie nie pomyślałam, żeby komuś coś wysłać. Fajna ze mnie przyjaciółka.

Po dłuższej chwili, okazało się, że spędziłam samotnie w wielkiej sali około kilka godzin. Kompani zostawili mnie, a ja najwidoczniej tego nie zauważyłam. Przy innym stole siedziały trzy dziewczyny, do których czym prędzej się dosiadłam.
- Hej. Jestem Rose. - przywitałam się, uśmiechając się serdecznie.

Westchnęłąm ciężko. No za cholerę przekonać Soo. Co gorsza, nie pamiętałam też niczego, co mogłam wiedzieć tylko ja. Potarłam skronie obiema dłońmi. Aż usłyszałam przy sobie pewien głos. Spojrzałam na dziewczynę, która się do nas dosiadła i uśmiechnęłam się do niej.
- Hej Rose, jestem Alessia - przywitałam się z Krukonką. - Co tam?

- Troszkę przyspałam przy innym stole i nie zauważyłam nawet jak moi nowi znajomi sobie gdzieś poszli. - wzruszyłam ramionami z obojętnością, przypatrując się dziewczynie, która jako pierwsza mnie przywitała - A jak tam u Ciebie? - zagaiłam rozmowę.

- Troskliwych masz znajomych - zaśmiałam się lekko.
- A u mnie nic. Wróciłam do Hogwartu, odświeżam znajomości i cieszę się kawą - odpowiedziałam i upiłam znów sobie sporego łyka kawy.