Dormitorium Dziewcząt

- Dlaczego to jest dla ciebie takie trudne? - spytałem, podchodząc do łóżka
- Naprawdę myślisz, że gdybyś była moją zabawką, spędzał bym z tobą cały dzień? - spytałem

— Tak. Ja jak dostawałam nowego pluszaka to spędzałam z nim dzien i noc. Nawet kapalam wie z nim. — mruknelam.
— Idz. Ja pojde spac. — skłamałam.

- Nie zamierzam już cię wyprowadzać z błędu - odparłem zrezygnowany - co chwila słyszę to jako twój argument. Bo nie ważne ile razy bym ci mówił że nie jesteś zabawką, to ty nadal swoje, więc to chyba nie ma sensu - odparłem

— Po prostu tak się czuje... nic na to nie poradze. Przepraszam że cie denerwuje...— powiedziałam.
— Jak mi przejdzie to zacznę myślec i znow bede taka jak chcesz

- To teraz powiem ci coś o zwiazkach. Niektórzy faceci zrywają z dziewczyną po tygodniu lub dwóch. Wtedy rozumiem, że nie czuła byś się zabawką? - spytałem
- "Taka jak chcesz" - zacytowałem - kolejne słowo, które coraz częściej wychodzi z twoich ust - odparłem zrezygnowany

— No to mnie zaknebluj. — mruknelam spod kołdry.
— Ja tylko chce żebyś był blisko... czy to jakies wielkie wymagania?

- Nie wiem czy zakneblowanie coś by dało - odparłem
- No powiem ci, że robisz kompletnie inne rzeczy niż to żebym był blisko ciebie - mruknąłem

– Wiec odejdź. Po co tu siedzisz? Skoro tak cie odpycham to idz sobie. — powiedziałam odrzucając kołdrę i wstając. Sięgnęłam po szlafrok do spania i założyłam go, gwałtownie zawiązując pasek.
— Znajdź sobie normalna Slizgonke. — mruknelam wchodząc do łazienki i trzaskając drzwiami.
Podeszłam do umywalki i zaczelam myć zeby, przypominając sobie po chwili ze przeciez juz to robiłam..

Słysząc że drzwi się za nią zatrzaskują, podszedłem do nich, a następnie wyszedłem do łazienki. Podszedłem do brunetki i owinąłem ramiona wokół jej talii
- Ale ty jesteś normalną Ślizgonów innej nie chce - wymruczałem do jej ucha

Wyplukalam usta i zacisnelam dlon na szczoteczce, opierając się o umywalkę w momencie gdy Tyler wszedł do srodka.
Spojrzałam na jego odbicie w lustrze.
— Oboje wiemy że tak nie jest. — mruknelam skręcając wodę.
— Daj juz spokoj... Jest mi z toba dobrze. Cholernie dobrze. Ale moze lepiej będzie dla ciebie jesli bedziesz przychodził wtedy gdy bedziesz mnie chciał przelecieć...

Popatrzyłem na jej odbicie w lustrze, a następnie przylgnąłem do niej bardziej.
- Rian, nie rozumiesz...Gdybym chciał tak robić to bym to robił - odparłem bez zawahania - ale ja pragnę twego dotyku oraz twoich pocałunków...

— A ja pragnę ciebie...— powiedziałam. — Ty mnie pragniesz tylko i aż pod względem cielesnym... Ja ciebie pod każdym. — spojrzałam w nasze odbicie.
— Powiedz mi prawdę dobrze? Wolałbyś nie wiedziec ze cos do ciebie czuje?

- Wolałbym gdybyś niczego do mnie nie czuła - odparłem i schowałem twarz w jej włosy
- To jest najszczersza prawda - mruknąłem

— Czyli.... To tak samo gdybys nie wiedział.— odparlam przełykając ślinę.
Zeszłam na ten temat nie bez powodu. Moze i to było zle. Bardzo zle. Ale miałam zamiar wymazać mu kawałek pamięci.

- Nie - odparłem - domyślałem się od dawna, że czujesz do mnie coś więcej, ale nie przypuszczalne że chodzi o zakachanie, więc gdybyś nie dawała mi znaków jak bardzo mnie kochasz - szepnąłem - powiedziałbym się pewnie za tydzień, a wtedy bym cię zostawił ma dobre - mruknąłem
- Myślisz że dziewczyny, które były we mnie zakochane mówiły mi o swoich uczuciach? - spytałem retorycznie - Oczywiście, że nie, to ja się domyślałem

— Dlaczego byś mnie zostawił?— zapytałam wpatrując się w jego odbicie bez mrugnięcia okiem.
— Dlaczego nie zostawiłeś mnie gdy powiedziałam ci prawdę? Było ci mnie zal? Czy dlatego ze jeszcze za krótko ze mna byłeś..?

- Zostałem, bo jesteś ze mną szczera - odparłem
- Powiedziałaś co do mnie czujesz, co nie było łatwe, bo wiedziałaś, że mogłem cię zostawić, a mimo to mi powiedziałaś - mruknąłem

— Nie chciałbys o tym zapomniec?— zapytałam cicho.
— Wiesz... Zapomniec.

- Nie, nie chce byś wykazywała mi pamięć, bo nie ma możliwości by usunąć tylko to, poza tym chce wiedzieć - odparłem szybko
- Rian, nie wymazuj mi pamięci - mruknąłem - wiem że chcialabyś to zrobić

— Nie. Nieprawda. — powiedziałam szybko.
— Przeciez bym tego nie zrobiła...

- No nie wiem - odparłem
- A co zamierzałaś zrobić? - spytałem, patrząc w nasze odbicie

— Nic. Dlaczego od razu sadzisz ze miałam zamiar cos zrobic?— zapytałam unoszac brew.

- Bo taka jesteś - mruknąłem
- Powiedz mi dlaczego chciałaś wiedzieć? - spytałem

— A nie moge?— zapytałam.
— Czefo jeszcze mi nie wolno? Wolałabym wiedziec zeby nie popełnić błędu...

- Możesz, ale raczej w tym twoim pytaniu było zawarte dno - odparłem
- Wiesz, że wszystko możesz

— Nie kłam. Nie moge wszystkiego. — odparlam.
— Nie wolno mi cie kochać... Wiec Przestan mowic ze wszystko mi wolno. Bo to mnie denerwuje.

- Ale ty i tak to robisz - odparłem
- Więc możesz wszystko - stwierdziłem

— Nie robię...— mruknelam.
— Przestane... Zobaczysz. Przestane... Az tak bardzo cie nie kocham...— powiedziałam spuszczając wzrok na umywalkę.
— Nie mam za co...

- Czyli jesteś tylko zauroczona tak? - spytałem
- Skoro sama mówisz że nie masz za co, to dlaczego kochasz? - zapytałem

— Tak. — odparlam na jego pierwsze pytanie.
Otworzyłam usta by odpowiedziec na kolejne jednak nie potrafiłam. Po prostu. Nie znałam odpowiedzi na pytanie.

- To dobrze - odparłem i cicho westchnąłem
- Czyli mnie nie kochasz - mruknąłem z uśmiechem

— Nie. — skłamałam cicho, slyszac przeciągle dzwonienie w uszach.
– Tylko mi się wydawało...

- Mhm - mruknąłem
- Wiesz, że się dowiem i tak i tak - stwierdziłem, odsuwając się od niej

— Czego? Czego się dowiesz?— zapytałam odwracając się do niego na pięcie.
— Możemy po prostu o tym zapomniec?

- Co do mnie czujesz - odparłem, patrząc w jej oczy
- Teraz już nie wiem czy o tej rozmowie czy o czym? - spytałem

— O tej rozmowie... I o tej poprzedniej... I o tej w Wielkiej sali...— powiedziałam nie patrzac na niego.
— Nic do ciebie nie czuje. Jedynie sympatie.

- O tym nie zapomnę - odparłem i pocałowałem ją w policzek. Następnie się wycofałem z łazienki i usiadłem na krawędzi łóżka

— Dlaczego?— zapytałam wlokąc się za nim. Oparłam się o futryne łazienkowych drzwi i włożyłam dłonie w kieszenie.
— Chce zeby miedzy nami było dobrze...

- Przecież jest - zaśmiałem się, obserwując jej sylwetkę
- Powiedz co ci nie pasuje, a postaram się to zmienić - odparłem, kładąc się na łóżko i patrząc w baldachim

— Twoja twarz..— zażartowalam i ruszyłam powoli w jego stronę.
Usiadłam na krawędzi lozka, obok niego i pogłaskałam go po udzie.

- Oj kochanie to bardzo łatwo zmienić, wystarczy że przekroczysz próg, a znajdziesz - odparłem, patrząc na nią
- Skoro tak bardzo ci to przeszkadza - mruknąłem, podpierając się na łokciach

— I to mnie denerwuje... Ty nigdy nie wiesz kiedy ja żartuje... I zawsze zamiast odpowiedziec czyms w stylu "twoja twarz tez nie jest idealna dlatego jesli miałbym wybrać miedzy całowaniem a mineta, wybrałbym minete"... To ty znowu wysyłasz mnie do innego... I tak w kółko...

- Ze względu na to, że nie rozumiem kiedy żartujesz - odparłem
- Poza tym nigdy bym tak nie powiedział - westchnąłem - wiem jak ranią was nasze słowa i nie zamierzam ich używać przeciw tobie

– Myślisz ze jakiekolwiek twoje słowo mogłoby mnie zranić?— zapytałam patrzac mu w oczy.
— Błagam... Chyba mnie nie znasz...

- Pewnie nie - odparłem - ale mam dużo czasu by to zrobić...
- Teraz przynajmniej wiem jak mam odpowiadać na twoje żarty - zaśmiałem się i ponownie położyłem na łóżku, tym razem zamykając oczy