Dormitorium Dziewcząt

- Trudno o tym nie myśleć, gdy jesteś taka malutka, przy mnie - odparłem i popatrzyłem w jej oczy, uśmiechając się.
- Nie denerwuj się - szepnąłem i odkryłem z niej kołdrę, aż do dolnej części jej ciała. Usiadłem, a następnie pochyliłem się nad nią, całując jej brzuch, od miejsca, gdzie kończył się stanik, do pępka.

- To ty jesteś wyrośnięty..- mruknęlam zagłebiając się w jego tęczówkach.
-Nie denerwuje... Jeszcze..- powiedziałam i lekko przygryzłam warge gdy jego usta dotknęły delikatnej i jasnej skóry na brzuchu. Wstrzymałam na moment oddech.

- Jestem normalny - mruknąłem, między składanymi pocałunkami, na jej brzuchu. Wszystko starałem się robić jak najbardziej delikatnie, by jej skóra nie doznała na tym, żadnych obrażeń.
- W takim razie się nie denerwuj - dodałem i przejechałem końcówką języka wokół jej pępka. Następnie zacząłem ponownie ją całować, aż zjechałem do jej dolnej bielizny, dopiero wtedy się podniosłem.
- Brakowało mi tego - odparłem cicho, wpatrując się w jej oczy - brakowało mi Ciebie - dodałem.

Jeknelam gdy jego ciepły jezyk zatoczył kółko wokół pępka.
Czujac ze wędruje niżej, spojrzałam na niego.
— Mi tez. I to bardzo. Brakowało mi twojego głosu, twojego bicia serca które przyspiesza gdy tylko zrobie jakis mały gest...– szepnelam i podniosłam się na kolana i stanęłam przed chłopakiem ujmując jego twarz w dłonie. Cmoknelam go w usta kilka razy.

- Nie wiedziałem, że aż tak widać, iż się Ciebie boję - odparłem ze śmiechem, kładąc dłonie na jej talii.
- Uwielbiam, gdy dostajesz przeze mnie dreszczy - mruknąłem i zsunąłem jedno z jej ramiączek stanika w dół. Patrzyłem jak reaguje na mój dotyk, jak gęsia skórka pojawia się na jej ciele.
- To jak leciutka jesteś, choć prawie wcale cię nie czuję, gdy cię noszę - twierdziłem, całując ją w nagie ramie.

- Trzęsiesz portkami aż miło..- zaśmiałam się lekko.
Nie odrywałam od niego wzroku gdy zsuwał ramiączko mojego biustonosza, muskając moje ramie opuszkami palców. Dostałam gęsiej skórki jak za każdym jego dotykiem. W tym miał racje...
Przymknęłam oczy i przechyliłam głowę gdy ucałował moje ramię. Lubiłam zwierzęcy seks z chłopakiem, ale to nie znaczy że nie lubiłam takich czułośći.

- No widzisz, nawet ty to widzisz - odparłem z miną zbolałego psa, a następnie założyłem z powrotem jej ramiączko.
Ułożyłem się ponownie na łóżku i przez jakiś czas spoglądałem na dziewczynę z dołu, dopóki i ona nie położyła się przy mnie, dopiero wtedy narzuciłem na nas kołdrę.

Otworzyłam oczy i spojrzałam na niego gdy poprawił ramiączko z powrotem.Nie chciałam pokazywać że mi przykro. Po prostu przełożyłam włosy na jedna strone i położyłam się obok niego, kładąc się przodem, żeby nie myślał że robie jakieś fochy..
-Dobranoc..- powiedziałam, wtulając się w niego.

Objąłem ją w pasie i zacząłem gładzić po plecach.
- Śpij Rian, śpij - mruknąłem, cały czas sunąc po jej plechach ręką.

-Mhm..- mruknęłam tylko. Nie chciało mi się już spać. Wolałam pomyśleć. Na przykład o tym że może to i dobrze że mieliśmy taką przerwe... Może jak przywyknę to łatwiej mi będzie przeżyć ten miesiąc?
Ciężko będzie.. ale będę na niego czekać... W końcu niektóre kobiety muszą czekać na swoich mężczyzn o wiele dłużej gdy jadą do wojska...

Czekałem, aż Rian uśnie, bo tylko wtedy mógłbym dotrzeć na chwilę do siebie i pogadać o tym całym wyjeździe z Kath. Skoro ledwo dałem radę wytrzymać przez 2 tygodnie bez niej, to miesiąca tam nie przetrwam. Może postarają się szybciej to ogarnąć i zmieścimy się w 2 tygodniach. A może skoro to tak długo ma trwać, to może wezmę ją ze sobą. Chociaż nie to chyba najgorszy pomysł z możliwych, bo Jackson też tam będzie. W tej sytuacji nie ma dobrego rozwiązania.

Zamknęłam oczy i udawałam że śpię. Nie chciałam że się zorientował że cos jest nie tak. Skupiłam się na biciu jego serca.
Próbowałam zasnąć ale nie było to łatwe kiedy czułam się wyspana jak nigdy, mimo że kilka minut temu oddałabym duszę za sen.

Czułem jej miarowy oddech, jednak nie był on taki jak u innych osób, czyli raczej nie spała, bardziej była na granicy snu.
Gdy leżała tak w moich ramionach widziałem co tracę, przez to jaki jestem, ale wiedziałem, że zakocha się w innym i będzie jej z nim lepiej.

Starałam się wyrównać oddech. Tak by myślał że śpie. Jednak tak bardzo się na tym skupiłam że w końcu zasnęłam.
Już na początku zaczął śnić mi się mój największy chyba koszmar.. Że Tyler mnie zostawia.. I tuż przed tym jak pociąg którym ma jechac zamyka drzwi, mówi że tak naprawdę juz do mnie nie wróci..

Gdy usłyszałem, że zasneła zacząłem się lekko wkręcić w łóżku. Miałem już wychodzić z łóżka, gdy dziewczyna zaczęła się miotać i krzyczeć niezrozumiale słowa. Chwyciłem ją za ramiona i zaczałem nią lekko trząść.
- Rian obudź się, Rian - mruczałem cicho

Usłyszałam jego głos jakby zza drzwi, z innego pomieszczenia. Pociąg, stacja i Tyler zniknęły.. Otworzyłam oczy w których pojawiły się łzy.
- Wiedziałam.. Wiedziałam że to nieprawda... że kłamałeś..

- O co ci chodzi? - spytałem, widząc że dziewczyna nadal się miota.
- Rian to był tylko sen - odparłem spokojnie.

— Nieprawda...— Powiedziałam nie do konca rozbudzona.
— Specjalnie powiedziałeś wtedy... zebym nie zdążyła cie zatrzymać... Ale i tak wsiądę do tego pociągu... Nie pozwolę żebyś mnie zostawił... Jak bedzie trzeba to rzucę się i pod ten pociąg żebyś został..

Dobra coś było nie tak, bo mimo że miała otwarte oczy gadała brednie. Przyciagnąłem ją do siebie i przytuliłem.
- Skarbie, jak na razie jesteśmy u Ciebie, ja nigdzie nie jadę. Siedzę trzymając Cię i jesteśmy prawie nadzy, nie mógłbym tak jechać - odparłem gładząc ją po policzku.

— Zdążę...— powiedziałam wtulona w jego ramie.
— Tylko mnie uprzedź... Zatrzymam pociąg.. Pojadę. Toba.. Z wami... Jak złamie noge to zostaniesz? Wrócisz? Albo rękę. Moge to zrobic dla ciebie...

- Rian! - krzyknąłem głośno, by mnie usłyszała i zacząłem nią mocniej trząść. Musiałem ją jakoś wzbudzić, to nie było dla niej zdrowe
- Rian! - krzyknąłem ponownie .

Drgnelam gwałtownie slyszac jego krzyk.
— Co? Czemu krzyczysz — zapytałam patrzac na chłopaka. — Czemu nie spisz? Jestes głodny? Mam isc po cos do kuchni?— zapytałam odsuwając się by zejść z lozka.

Nareszcie ją odzyskałem, a ta już mi uciekała. Złapałem ją za nadgarstek i pociągnąłem za nagdarstek, zrobiłem to tak szybko, że bie zdążyłem zareagować, a sam leżałem na łóżku z dziewczyną na sobie.
- Nie krzyczałbym gdybym chciał jeść, tylko sam bym po nie poszedł - odparłem
- Co Ci się śniło? - spytałem miezwykle ciekaw.

Wydałam z siebie krotki, niezidentyfikowany dźwięk gdy pociągnął mnie na siebie.
— Co? Nic mi się nie śni...— urwałam bo wtedy przypomniałam sobie ze jednak śniło... Oo.. nie nie ma mowy.
— Nie pamietam...

- Rian - mruknąłem - nie kłam - odparłem, krótko cały czas patrząc na nią.
- Ale jeżeli koszmar był taki, że pieprzyłaś się z innym to oszczędź szczegółów.

— Nie kłamie...— mruknelam.
— Wybacz Tyler. Nie miewam takich snow. Z innymi...— chrząknęłam.
— Czemu nie spisz?

- Kłamiesz Rian, wiesz co ci się śniło, ale nie chcesz mi powiedzieć - odparłem.
- Nie musisz, ale skoro nie chcesz bym kłamał, ty też tego nie rób -.westchnąłem
- Nie byłem śpiący - dodałem

— Śniło mi się ze tuz przed tym jak drzwi się zamykaj i pociąg odjeżdża, mówisz mi ze Klamales i D mnie nie wrócisz... — powiedziałam szybko.
— Rozumiem...— dodałam ciszej.

- Mówiłem jak nie chcesz nie musisz mi mówić, ale ja nie kłamię. Zresztą nie mógłbym tego zrobić, bo wiem, że coś byś sobie zrobiła - mruknąłem - Jeżeli wolisz mieć pewność od dwóch osób ,że wrócę to pisz do Kate, chyba macie dobre relacje - odparłem.

— No ale przeciez ci powiedziałam...— mruknelam.
— Poważnie to mi się śniło... Dla ciebie moze to nie jest takie straszne ale dla mnie... Dla mnie tak...— dodałam cicho.
— Wiesz... Chyba juz nie..— chrząknęłam lekko.

- Nigdzie się Rian nie wybieram - mruknąłem - Jak widzisz jesteś teraz tu ze mną - odparłem.
- Nie mamy na sobie nawet ciuchów, więc się nie martw, nie ma czym - odparłam
- Nie pytam, to wasze decyzje - powiedziałem spokojnie

— Teraz nie... Ja wiem ze teraz nie... Ale niedługo wyjedziesz...— powiedziałam.
— Głupiutka jestem wiem... W koncu nie jestes moj ale mimo wszystko.. Po prostu bede tęsknić..

- I tu się mylisz - mruknąłem
- Ty jesteś moja, a ja jestem twój - odparłem - i na razie tak zostanie.
- Zabrałbym Cię ze sobą, ale byś się tam nudziła - stwierdziłem. Nie tego się obawiałem, ale wolałem jej nie mówić.

Czy w to uwierzyłam? Taaa... No jasne ze nie za bardzo. Ale pokiwalam głowa.
— Nie bede się nudzić... Zabiorę ze sobą kredki i kolorowankę...

- Jasne Shin - mruknąłem, cicho się śmiejąc - Już widzę jak siedzisz ze swoimi maskotkami w ogromnym lofcie i kolorujesz obrazki - odparłem, gładząc ją po policzku.

— A myślisz ze bym tego nie zrobiła?— zapytałam unoszac brew.
— Jesli mnie weźmiesz ze sobą to moge się nawet nie odzywać. Jakby mnie nie było...

- No i po co byś tam siedziała? - spytałem - Skoro byś się nie odzywała - dodałem.
Położyłem dłoń na jej pośladku, a potem zjechałem na udo, łapiąc je i przekładając przez swoje biodra. Tak o wiele lepiej się z nią leżało.

— No... Byłabym sobie blisko ciebie. — odparlam.
— Ulzylabym ci czasem...— dodałam.
— Po prostu byłabym na miejscu

- Ulżyłabyś mi - powtórzyłem - W czym niby? - zaśmiałem się.
- Powinnaś zawsze mnie tak oplatać nogą. Podoba mi się to - odparłem, gładząc kciukiem jej udo.

— No... Wiesz... Ogólnie..— powiedziałam.
— Mi tez. Wtedy mam wrazenie ze juz blizej byc nie mozesz. — dodałam całując go w naga pierś.
— Kate mowila ze twoja wizyta bedzie wyglądać inaczej... Cieszę się ze pomyliła się co do daty twojej wizyty. Gdybys przyszedł wczoraj mysle ze nie skończyłoby się to tak spokojnie

- Zawsze mogę być bliżej - mruknąłem całując jej nagie ramię.
- Nie chcę wiedzieć o czym gadałyście - odparłem szybko, by nie powiedzieć się za wiele. Jak to mówią im mniej wiesz tym łatwiej się żyje.
- Wiesz Kate, zazwyczaj ma racje, zdarza jej się pomylić, bo jest człowiekiem, ale i tak wie więcej niż większość osób, co daje jej lekką przewagę - stwierdziłem
- Dlaczego uważasz, że było by inaczej? - spytałem
- Naprawdę sądzisz, że mógłbym przyjść do Ciebie i powiedzieć: Shin rozbieraj się, mam ochotę na seks i chcę Cię przelecieć? - spytałem, wpatrując się w jej oczy.

— Po pierwsze... Nie musiałbyś tak mowic.. Adama bym się rozebrała jakbys tylko wszedł... Po drugie tak, tak właśnie mysle, a po trzecie... Byłam mocno nietrzeźwa... Wiec mogłoby by różnie.

- W takim razie żałuję, że nie przyszedłem wczoraj - odparłam - Byłoby zabawnie gdybym wszedł, a ty byś ciuchy z siebie zdjęła - mruknąłem
- Nie lubisz jak chodzę w bluzie? - spytałem, ponieważ przypomniał mi się jej wzrok, gdy ściągnąłem kaptur.

— Ubaw po pachy...— mruknelam pod nosem.
— W bluzie moze i tak... Ale nie lubie jak zasłaniasz się kapturem. — odparlam.
— Za bardzo cie zasłania. — dodałam i pocałowałam go lekko w usta. — A ja wole cie w całej okazałości.

- Rozumiem, skarbie - mruknęła
- Nie wiesz jak to ostatnie zdanie zabrzmiało - odparłem.