Dormitorium Dziewcząt

— Moim zdaniem zabrzmiało dobrze. — odparlam.
— Chodzi mi o to ze nie powinieneś zakrywać twarzy. Oczu... Znaczy wiesz... Jak stoje dostatecznie blisko to mi to nie przeszkadza. Jestem na tyle niska ze i tak widze wszystko pod kapturem...— wyszczerzylam się.

- Gorzej jest u mnie, bo nie jestem na tyle niski, by widzieć twoje oczy pod grzywką - odparłem i przejechałem palcami po jej grzywce - często możesz się pod nią tak schować, że nie widzę twojej twarzy. Powinnaś ją ściąć - mruknąłem, jednak zdając sobie sprawie, że może to źle zabrzmieć i że może pomyśleć, że chce ją zmienić dodałem szybko - To znaczy było by ci lepiej, gdyby była krótsza - i znów to źle zabrzmiało, tak jakby mi się teraz nie podobała. Westchnąłem głośno i na nowo pomyślałem - Zrobisz jak chcesz, akceptuję Cię taką jaką jesteś. Po prostu zapomnij nic nie mówiłem - powiedziałem tylko.

— Czy ty aby przypadkiem nie za bardzo próbujesz mi dogodzić?— zapytałam widzac jak kombinuje.
— A grzywke muszę skrócić bo wchodzi mi w oczy i boli. — powiedziałam. — Chce znać twoje zdanie. I sluchac twoich rad

- Nie po prostu nie chcę Cię obrazić - odparłem uspokojony, że się nie zdenerwowała.
- Sama ją skrócisz czy pójdziesz do kogoś? - spytałem ciekaw, bo gdyby szła do kogoś to pewnie czekałaby do pierwszego wyjścia do Hogsmeade.

— Nie wiem... Raczej nie ma szans zebym dostała się do swojej fryzjerki...— mruknelam.
— Wiec spróbuje sama... Albo pojde do kogos innego..— zaczelam się zastanawiać sama nie wiedziałam.
— I nie obrażasz mnie.

- To dobrze - odparłem na jej ostatnie słowa.
- Pójdziesz jeszcze spać? - spytałem, przypominając sobie, że ją obudziłem - nie chciałem Cię budzić, ale się za bardzo ruszałaś - westchnąłem
- Może uda ci się na trochę zasnąć

— Nie... Nie chce. — odparlam. — Chyba wezme gorąca kąpiel. A ty...— zaczelam.
— Jesli chcesz to mozesz wrócić do siebie..

- A jeśli nie chcę? - spytałem, cały czas trzymając dłoń na jej udzie. Tum razem dłoń położyłem dłoń pod jej udem tak by mi nigdzie nie uciekała.

— No przeciez cie nie wyganiam... Tylko mowie ze jak chcesz..— powiedziałam szybko.
— Nie chce żebyś myślał ze cie zmuszam

- Już kiedyś gadaliśmy o tym, że do niczego mnie nie zmuszasz, rozumiesz? - spytałem poważnie
- Nigdy do niczego mnie niezmuszasz - odparłem - i mam nadzieję, że ty też się do niczego nie zmuszasz - mruknąłem
- Nie chce z nikim innym spędzać tak długo czasu jak z Tobą - stwierdziłem

— Przy tobie się nigdy nie zmuszam. — odparlam.
— Zrozum to. — dodałam.
— I właśnie dlatego chce jechac z toba. Zeby byc blisko. Ciagle. Bede grzeczna. — obiecałam.

- Wiesz tak szczerze to wolę, gdy jesteś niegrzeczna - odparłem
- Nie chcę Cię tam zabierać, bo będzie tam Jackson - mruknąłem - a nie chcę powtórki z rozrywki - dodałem i zacząłem ponownie ją całować po szyi.

Zasmialam się cicho na jego słowa.
– Aha...— powiedziałam tylko. Milczałam przez chwile gdy całował mnie po szyi.
— Nie ufasz mi. — odparlam w koncu, odsuwając się od niego lekko. – Nie musisz... Ale chociaz zachowaj to dla siebie następnym razem.

- Rian - jęknąłem niezadowolony gdy się odsunęła - wytłumaczę Ci wszystko, tylko się nie obrażaj - odparłem.
- Nie chodzi mi o to, że Ci nie ufam, bo ufam Ci jak tylko mogę - zacząłem - schody zaczynają się już przy samej osobie Jacksona, nie mówię, że byś mnie zdradziła, bo wiem, że tego byś mi nigdy nie zrobiła - westchnąłem.
- Ale pamiętasz jak było z Gryfonem? - spytałem retorycznie - Przecież to nie Ty się na niego rzuciłaś, tylko on na Ciebie - wyjaśniłem spokojnie - Nawet nie wiesz jak się wtedy czułem.

— A mam ci przypomnieć ze mimo rozmiarów krasnala i siły dziecka, mam moc ktora przewyższa każda znana mi osobę?— zapytałam.
— Wtedy się tego nie spodziewałam... Bo skad mogłam wiedziec ze ktos kto zna mnie kwadrans nagle zacznie mnie obmacywać i całować? Z Jacksonem jest inaczej. Wiem czego się moge spodziewać i nie mam zamiaru się poddawać. Poza tym.. Skoro byłam gotowa zacząć go podrywać to jestem gotowa na to zeby w razie potrzeby go uszkodzić.

Słysząc jej ostatnie zdanie zaniemówiłem. Ona miała zamiar pokrywać Jacksona Whitemore'a. Przez jakiś czas tylko na nią patrzyłem, bez żadnego słowa. Co miałem niby powiedzieć? Że to rozumiem? Wcale tak nie było, a raczej to by szybko u mnie wyłapała.
- Dlaczego? - spytałem w końcu - Dlaczego chciałaś go podrywać? - wypowiedziałem pełne pytanie.

— Bo ty mnie nie chciałeś... — powiedziałam.
— Wiec chciałam się z nim spotykać... Zeby wzbudzić w tobie zazdrosc. A jesli nic by to nie dało to przespać się z nim żebyś myślał ze każda woli jego od ciebie..— powiedziałam spuszczając wzrok i odsuwając się bardziej by zsunąć się z lozka.

- Nigdy nie było tak, że Ciebie nie chciałem - odparłem
- Skoro tak bardzo tego chciałaś to mogłaś to zrobić - powiedziałem spokojnie.
- Jesteś pierwszą, która myślała, by zrobić mi takie świństwo - mruknąłem nie ruszają się z łóżka.
- A wszystko to przez mój związek z laską, która zostawiła mnie dla mojego kuzyna - westchnąłem zrezygnowany - Jak mogłem być tak, głupi i myśleć, że skoro ja nawet...Nieważne - z tym faktem czułem się okropnie, nie mogłem jej spojrzeć w oczy. Ona naprawdę nad tym myślała.
- Chciałaś się kąpać, więc idź.

Odwrocilam się do niego na lozku.
— Ty naprawde nie wiesz jak bardzo cie kocham prawda? Ty tego nigdy nie zrozumiesz chocbys bardzo probowal. Nigdy nie czułeś czegoś takiego... Jesli kiedykolwiek pozwoliłabym zeby Jackson mnie dotknal... To jesli miałabym pewność ze na pewno do mnie nie wrócisz... Bo sama bym sobie tego nie wybaczyła a i nie chciałabym żebyś był po kims takim jak on...– powiedziałam nie odrywając wzroku od niego.
— Gdybym to zrobiła, nawet nie spojrzałabym ci w oczy a co dopiero błagać cie żebyś mi wybaczył czy... cokolwiek w tym stylu. — dodałam.
— To byłoby największe świństwo w moim zyciu. Wiem ze jestes na mnie zły. Ale ty nawet przez sekundę nie pomyślałeś do czego jestem zdolna dla ciebie. Nawet byś się nie spodziewał... Ty nawet nie chcesz mnie przez moment zrozumiec. Nawet jesli miałam świadomość ze wyjedziesz, życzyłam ci jak najlepiej... Zapytaj Kate. Kocham Cie bardziej niz siebie i jesli kiedykolwiek kazalbye mi cos zrobic, zrobiłabym to. Mam nadzieje ze nigdy nie bedziesz w takiej sytuacji jak ja. A jesli tak... Chce się wtedy z toba spotkać i usłyszeć ze juz rozumiesz...

Popatrzyłem na nią i jęknąłem.
- A co jakbym Ci powiedział, że z chęcią zamiast ciebie przeleciałbym twoją siostrę, hmm? - spytałem
- Jak można kogoś kochać, a myśleć o tym by przespać się z największym wrogiem tej osoby? To raczej nie jest miłość, a raczej chęć zemszczenia się na mnie - mruknąłem
- Podejrzewałbym każdego, ale nie ciebie - westchnąłem bezsilne, wstając z łózka
- A z Kate na pewno pogadam. Za niedługo będę z nią gadał dzień w dzień przez miesiąc - dodałem

— Zrobiłoby mi się przykro. — powiedziałam.
— Ale ty znowu mnie nie słuchasz Tyler.. Nie myślałam o tym zeby sie z nim przespać. Ale o tym żeby się z nim spotkać... Tak zebys to widział..— dodałam. Nie sądziłam ze słowa mogą tak cholernie bolec.
— Znowu podważasz moje uczucia...— szepnelam. — Rozumiem ze jestes na mnie teraz zły.. ale obiecuje ze jeszcze raz to zrobisz a nigdy juz mnie nie zobaczysz. Bo nawet ja mam swoje granice. — powiedziałam i podeszłam do niego.
— Co mam zrobic żebyś mi wybaczył?

- Rian, teraz kłamiesz mi prosto w twarz - odparłem - powiedziałaś, że jeśli spotkanie nic by nie dało to chciałaś przespać się z nim żebym myślał ze każda woli jego ode mnie - westchnąłem.
- Jak mam nie podważać twoich uczuć, skoro mówisz mi takie coś? - spytałem

Westchnęłam i popatrzyłam na niego.
— Oboje wiemy ze nie byłabym w stanie tego zrobic...— powiedziałam najciszej jak mogłam.
– Ale ty nadal nie rozumiesz jednej rzeczy. Zostawiłeś mnie kiedy leżałam w skrzydle szpitalnym. Zostawiłeś mnie sama. Nie odzywałes się. Unikales mnie i kiedy ja się gdzies pojawiłam ty wychodziłes... A ja wypatrywałam cie wszędzie jak głupie dziecko. — powiedziałam.
— Powiedz mi szczerze. Próbowałeś chociaz raz postawić się na moim miejscu? Jeden raz. Usiąść i pomysleć. Próbowałeś?— zapytałam.
— Mam wrazenie ze każdym możliwym sposobem próbujesz mi wmówić ze moje uczucia sa fałszywe. Dobrze wiec. Nie kocham cie. Chodzi tylko o ruchanie. Tak lepiej prawda?

- A co mam zrobić po usłyszeniu tego, gratulować Ci pomysłu? W takim razie brawo Rian, błyskotliwy pomysł, cóż za poświęcenie dla mnie - odparłem spokojnie, nie mogąc patrząc jej w oczy.
- Wiesz dlaczego się nie odzywałem? Bo po całej aferze z Gryfonem byłem u Ciebie, a ty może raz spojrzałaś w moją stronę i to z takim spojrzeniem...Jak miałem wrócić skoro pokazywałaś mi, jak bardzo nie chcesz mnie widzieć.
- A co do unikania. Raz tylko wyszedłem z WS, bo gdy na mnie spojrzałaś, zdenerwowałaś się i dzbanki zaczęły pękać - westchnąłem - Nadal uważasz że nie miałem prawa tak myśleć? -spytałem
- A do Ciebie nadal nie dociera, że nie mogę się przyzwyczaić że twoje piękne, malinowe, pełne wargi - spojrzałem na jej usta i już zaczynałem bredzić. Gdy tylko się otrząsnąłem dokończyłem - dotykały innych ust niż moje. A ty mi oświadczasz, że spotkałabyś się z moim największym wrogiem.
- Powiem coś jeszcze. Gdybyś się z nim spotkała, nic bym nie zrobił, a jedynie stwierdził, że to definitywny koniec. Sama mi mówiłaś, że gdybyś przyłapała mnie w takiej samej sytuacji co ja ciebie z Gryfonem, wyszłabyś. Ja zrobił bym dokładnie to samo.

— Nie mow tak...— powiedziałam cicho.
— Co? Ja nie zdenerwowałam się na ciebie tylko na te puchnonki które spetryfikow...wały się same..— dodałam lekko zmieszana.
Na jego kolejne słowa, rozchylilam usta.
– Tyler... Czy my możemy się w koncu dogadać? — zapytałam odsuwając grzywke do góry ktora po chwili znow opadła w nieładzie.
— Ja.. Ja naprawde chce byc z toba..

- Wiesz, wyglądało to kompletnie inaczej - odparłem, gdy wspominaliśmy o akcji w Wielkiej Sali.
- Chciałabym Rian, chciałbym móc wytrzymać z Tobą przez jeden dzień bez kłótni, ale jak widać my tak nie umiemy - westchnąłem.
- Weź już tą kąpiel, a ja pójdę do siebie, naprawdę będziemy musieli ograniczyć to ile się widzimy, bo już psychicznie nie wytrzymuje tych kłótni. A i tak kończą się ona tak samo...- westchnąłem przymykając oczy.

— Nie chce...— powiedziałam cicho, przytulając policzek do jego klatki piersiowej, bez przytulania go.
— Ja nie chce jeszcze bardziej ograniczać spotkań... Juz nie bede... Obiecuje. Bede grzeczna. Nie bedzie kłótni... Bede potulna jak... Lubisz psy? Mówiłeś ze lubisz pieski.. Bede potulna jak szczeniak. Obiecuje.

Teraz mnie wkurzyła, odsunąłem się od niej i zacisnąłem dłonie w pięści, by nie zacząć się wydzierać.
- Przestań obiecywać - mruknąłem, patrząc na podłogę - nie chcę twoich obietnic, nie chcę byś była grzeczna czy potulna.
- A co ty jesteś psem, że masz być potulna i grzeczna? - spytałem
- Nie Rian nie jesteś, jesteś człowiekiem, który popełnia błędy, ma uczucia i mózg, kieruje się swoim instynktem, a nie tym co Pan powie by robił - westchnąłem

Potrzebowałam chwili by złapać równowagę gdy ode mnie odskoczył. Gdy mi sie to udało, obielam się ramionami i spojrzałam na niego.
— Przepraszam.— powiedziałam przełykając ślinę.
Czułam się zle. To ci się działo w moim wnętrzu, było okropne. Brzuch rozbolał mnie ze stresu a serce biło tak szybko jakbym przebiegła maraton. Miałam wrazenie ze jego bicie rozchodzi się głośnym echem po pokoju.
— Nie badz na mnie zły... Prosze.— powiedziałam robiąc krok w jego stronę ale szybko się cofnęłam.

Ona idę mnie bała. Rian nie miała odwagi do mnie podejść, bo wiedziała iż jestem nieobliczalny.
- Myślę, że ta miesięczna przerwa dobrze nam zrobi - odparłem, gdy już się uspokoiłem.
- Chciałaś bym Cię zrozumiał - westchnąłem - i rozumiem. Naprawdę rozumiem. Wiem, że tymi słowami sprawiłem ci ból, więc przepraszam Cię Rian, ale ograniczenie, będzie dobre. Nie chcę byś czuła się przy mnie jak dziwka czy pies, choć i tak zawsze się przy mnie tak czujesz -mruknąłem, kręcąc głową z niedowierzaniem

— Nie! Nieprawda... Nie czuje się tak. — odparlam.
— Nie chce tej przerwy...— powiedziałam. — Wiem ze pewnie masz mnie dość ale.. Daj mi jeden dzien. Ja to wszystko uporządkuje w głowie i bedzie dobrze. Naprawde. — dodałam. Powoli do niego podeszłam i zadarłam głowę do góry.
– Co ty na to? Kochanie?

- Boisz się mnie? - spytałem, wpatrując się w jej oczy
- Proszę odpowiedź szczerze, nawet jeżeli tak jest to ja Cię nie zostawię, nie chcę Cię zostawiać - mruknąłem
- Chcę być przy Tobie jak długo będę mógł, chcę rozmawiać z Tobą na każde tematy, chcę nawet by twój kot mnie drapał, gdy się do ciebie zbliżam, by Cię dotknął, chcę spędzać z Tobą każdą nic czy to na seksie czy po prostu spaniu - zacząłem wymieniać, a ta lista dopiero się zaczynała.

Zastanowiłam się chwile.
– Czy ja wiem... Ciebie moze nie.. Ale twoich reakcji. Wątpię żebyś zrobił mi krzywdę. Ale boje się ze jesli cos zrobie to.. To się zdenerwujesz i wyjdziesz...— powiedziałam. Dotarło do mnie co stało się ze mna od kiedy poznałam Tylera. Zmieniłam się jak nigdy dotąd.
— Mam wrazenie ze denerwuje cie samym swoim byciem i dlatego nie chce cie drażnić...

- Nie chcesz bym wychodził prawda? - spytałem, choć znałem odpowiedź.
- Nie denerwujesz mnie swoim byciem skarbie - mruknąłem i oplotłem ramiona wokół jej talii.
- Gdyby tak było, zostałby po mnie tylko zapach - zaśmiałem się.
- Postarajmy się nie kłócić, bo nue chcę się zastanawiać czy mogę Cię dotknąć czy też nie.

Wyszczerzylam się jak pojebana gdy objął mnie w talii.
— Dlaczego masz się zastanawiać? Masz mnie dotykać kiedy tylko ci się zachce. — odparlam.
— Normalnie. — dodałam.
— I tak... Nie chce żebyś wychodził ale to nie znaczy ze masz spełniać moje kaprysy.

- Czasami jesteś tak wściekła, że boję się oddychać, a co dopiero Cię dotknąć - zaśmiałem się i podrzuciłem nią, a nastepnie złapałem w locie, na wysokości swoich bioder. Dziewczyna od razu owinęła wokół nich nogi.
- Twoje kaprysy są dla mnie rozkazem - odparłem z uśmiechem
- Idziemy się wykąpać - mruknąłem - To znaczy ty idziesz się wykąpać, ja Cię tam zaniosę.

— Boisz się kogos kogo bez problemu mógłbyś złożyć w kosteczkę jedna ręka?— zasmialam się.
Krzyknęłam krótko gdy nagle mnie podrzucił. Objęłam go za szyje i owinelam nogami w pasie.
— Nie chcesz się ze mna wykapać? Nie chciałam nic mowic ale śmierdzisz jak cholera...— skłamałam z wrednym uśmiechem.

- To ja nie wiem, jak ty możesz wytrzymać, tak ze mną - odparłem, śmiejąc się. Zaniosłem ją do łazienki i postawiłem przy wannie, następnie szybko się odsuwając o 2 kroki.
- Lepiej żebyś już nie wąchała, zaśmiałem się.

— No ledwo...— odparlam z uśmiechem. Gdy postawił mnie przy dużej wannie, odkręciłam wszystkie kolorowe kurki które w szybkim tempie zapełniały wannę woda z piana.
Podeszłam do chłopaka i przytuliłam go na wysokosci swojej klatki piersiowej i objęłam nogami w udach, uczepiajac się jak małpa.

- Skarbie, już dość się nawąchałaś - zaśmiałem się, gdy tylko się mnie uczepiła.
- Lepiej, żebyś nim nie przesiąknęła - odparłem, łapiąc, ją pod udami i podciągając wyżej.

— Za pozno...— odparlam mocno się w niego wczepiajac gdy podniosl mnie wyżej. Pocałowałam go w szyje.
— Musisz się umyć

- Nie mogę np. smierdzieć - dodałem ze śmiechem - wtedy bede odpychał wszystko co żyje i oddycha. Będą mi się z drogi usuwać - mruknąłem i popatrzyłem na wannę. Podszedłem do niej szybko i zakręciłem wszystkie kurki.
- No id się kąpać, woda już gotowa - odparłem.

Westchnęłam tylko gdy znow powiedział ze mam się kapać. Jak do dziecka...
Puściłam go i zsunelam się na podloge. Zdjęłam z siebie bielizne i rzucając mu biustonosz oraz majtki na głowę i ramie, weszłam do wody.

Zanim jej bielizna, na mnie wylądowała, złapałem ją w locie.
- No za chwilę będę miał całą szafę twojej bielizny skarbie - odparłem, przygryzając wargę, na widok Ślizgonki przykrytej samą pianą.
- Co ty ze mną robisz? - jęknąłem i spojrzałem na wybrzuszenie w bokserkach. Serio tak szybko, nosz, jak ja mam funkcjonować.

– Smialo. Bede chodzic w twojej. — odparlam.
Powedrowalam za jego wzrokiem i parsknelam śmiechem. Przygryzlam wargę i uniosłam dłonie wierzchem do góry w geście "A bo ja wiem?" PrEsunelam się do przodu w wannie i objęłam kolana ramionami, patrzac lekko w tył na chłopaka i trzepocząc rzęsami.