Wielka Sala

Po zajęciach z zielarstwa poczułem się głodny. Wszedłem do Wielkiej Sali. Oniemiałem, ale ona jest ogromna! Usiadłem przy stole Gryfonów i wziąłem kilka kanapek. Byłem okropnie głodny. Nalałem sobie do kubka sok i zacząłem jeść.

Weszłam do Wielkiej Sali. Byłam bardzo głodna. Od razu usiadłam przy stole puchonów i nalałam sobie trochę soku dyniowego, a na talerz nałożyłam tosty. Zauważyłam Carla i do niego pomachałam.

Zobaczyłem Chris, która mi pomachała. Odmachałem jej i wróciłem do jedzenia.

Do WS weszłam uśmiechając się do wszystkich ze swojego przegrywu życiowego. A co... Niech dostaną zawału. Tak proszę państwa! Panna Kwon się uśmiecha! Usiadłam przy stole Ślizgonów prawie na samym jego rogu. Nalalam sobie herbaty i znowu zaczęłam się śmiać do samej siebie. Zakrztusilam się napojem ale to nie przeszkodziło mi w smianiu się do samej siebie

Zauważyłem SooAh i mimowolnie uśmiechnąłem się. Kanapka, którą miałem w ręce, omal nie spadła. Ona się uśmiechała! Chciałem podejść do jej stołu, ale stwierdziłem, że powinienem zjeść, a nie jej się narzucać, aż tak. Ma taki śliczny uśmiech!

Miałem iść do dormitorium, ale stwierdziłem, że chce mi się coś zjeść. Co bym tam niby robił? Lepiej się socjalizować. Wszedłem do Wielkiej Sali. No... Trochę ludzi jest, a to o to chodzi. Poszedłem do stołu Ślizgonów i "przypadkiem" wywaliłem picie, które stało na brzegu, na SooAh. Półśpiąc usłyszałem co mówiła do Isobel. Uśmiechnąłem się złośliwe. - Upsss... Niezdara ze mnie - odpowiedziałem "przepraszająco" i poszedłem na drugi koniec stołu. Jak gdyby nigdy nic wziąłem sobie kawałek ciasta i zacząłem jeść.

Odechciało mi się śmiać kiedy Tokisaki specjalnie oblał mnie piciem. To moja ostatnia czysta szata...Zacisnęłam dłoń na serwetce po która sięgałam i zamknęłam oczy. Spokojnie. .. nie wyj... Jak się rozwyjesz to zrzucenie cie z wieży. .. Znowu mówię sama do siebie......Spokojnie...Otworzyłam oczy i zaczęłam gapic się w swój talerz na którym leżała kanapka. I co tak leżysz. .. Chwyciłam więcej serwetek i zaczęłam się trochę wycierać ze słodkiego napoju.

Uśmiechnąłem się rozbawiony jej reakcją. Zapamiętaj sobie tą chwilę i przywołaj sobie w pamięci, zanim się odezwiesz do mojej siostry ~ pomyślałem mając przyjemność z tego czynu. Rozsiadłem się wygodnie, zająłem się zaspokajaniem głodu.

Patrzyłem na scenę, która odbywała się przy stole Ślizgonów. Ouć, to nie było zbyt miłe. Popatrzałem na Soo z współczuciem. Chciałbym jej pomóc, ale nie wiem jak.-Zajmij się swoim życiem, kretynie-usłyszałem cichy głosik w swojej głowie. Skończyłem kanapkę i popiłem to sokiem.

Soo no co tak siedzisz.. Rusz dupcie. .. Podniosłam się z ławki i odrzuciłam włosy do tyłu uśmiechając się szeroko. Zdjęłam wierzchnią szatę, zostając w spodniczce,koszuli i krawacie. Ruszyłam w stronę "uroczego" Ślizgona. Po drodze zauważyłam. .. Ziomka z nad jeziora. Pomachalam mu posylajac mu uśmiech firmowy numer 12 i podeszłam do brata Isobel. -Ej... Tokisaki... Kurde.. to było niezłe...-powiedziałam opierając się ręką o stół. -Jak na Ślizgona przystało! Ale wiesz co? Jak już chcesz być takim PRAWDZIWYM Ślizgonem to musisz dbać o to żeby dumnie nosić barwy naszego domu. A nie uświnione jakbyś dopiero co ze swojego domu wyszedł. -powiedziałam uśmiechając się. Widząc ze chłopak nie rozumie chwyciłam półmisek ze spaghetti i odwrocilam do góry dnem , nad jego głowa. -Nieładnie Tokisaki. -powiedział i huknęłam naczyniem o stół. Odwrocilam się na pięcie I wyszlam z WS.

NEXT: -Idk... Wszędzie. ... xd

Skończyłem jeść swoją kolację i powoli wstałem. Zaśmiałem się widząc Ślizgona, który był w spaghetti. Skierowałem się w stronę wyjścia i przywołałem miotłę. Miałem ogromną ochotę polatać na miotle.

*np błonie*

Popatrzyłam w stronę stołu Ślizgonów. Zaczęłam się śmiać tak bardzo, że tarzałam się po ławce.
- Cudne spaghetti - krzyknęłam do Aza - Pasuje ci do włosów.

Gdy weszłam do Wielkiej Sali zobaczyłam Aza. Wybuchnęłam śmiechem.-Apetycznie wyglądasz!-rzuciłam w jego stronę wciąż się śmiejąc. Usiadłam przy Chris, bo nie chciałam siedzieć sama przy stole Krukonów.

- Co tam? - zapytałam zjadając tosty z szynką - Az wygląda świetnie z makaronem na głowie.

-W sumie nic takiego. Mamy nowego Krukona- powiedziałam i nalałam sobie picie do kubka-A u ciebie?

Zmrużyłem oczy za Koreanką. - Dzięki! - odezwałem się do reszty. Czego nie lubią dziewczyny? Co jest ich słabym punktem? Eureka... Wytarłem się w miarę możliwości, wstałem i wyszedłem, planując okrutną zemstę.
NP: Dormitorium Dziewcząt (Slytherin)

Wróciłem w dobrym humorze, miałem już skierować się do Chris i reszty, ale zauważyłem że tamta... EKhe ekhe, nie wzięła szaty. Uśmiechnąłem się aż, chyba będzie ją stać na nową? Kiedy wziąłem ją do ręki, poczułem coś długiego. Wyciągając jej różdżkę aż zagwizdałem. Cóż... Tego co za nią lata nie ma, reszta nie będzie miała mi za złe... Włożyłem ją do swojej kieszeni, wyszedłem na chwilę z Wielkiej Sali. Na chwilę wyszedłem za dziedziniec, na którym byłem pusto. - Incendio - wymówiłem swoją różdżkę kierując na jej szatę. Stanęła w płomieniach. Gdy zgasła, wróciłem do sali i usiadłem obok Chris. - Powiedzcie mi, dziewczyny boją się szczurowatych? - zacząłem.

Przyszłam, rozejrzałam się. Z ulgą stwierdziłam, że nie ma tu pewnej osoby. Zauważyłam brata i kilka innych osób, podeszłam.
- Hej - przywitałam się i usiadłam.

- Hej Is - powiedziałam, a potem zwróciłam się do jej brata - Szczurowatych? To zależy od dziewczyny. Ja tam się nie boję, ale jeśli myślę o tej samej osobie, co ty, to pewnie tak.

- Więc... Tylko pozostaje czekać aż dostanie zawału - uśmiechnąłem się okrutnie, wyobrażając sobie taki jej stan. Liczyłem także na to, że jakoś jest zżyta z rodziną, wtedy byłby większy efekt.

- Nie zrobiłeś tego - powiedziałam i zaczęłam się śmiać.

- Nie, zrobiłem więcej - odpowiedziałem z dumą. Wyjąłem jej różdżkę. - Jak myślisz, co to za drzewo i rdzeń? - udałem zamyślenie.

- Nieeeeeeeee- powiedziałam nadal się śmiejąc - Skąd ty to masz?

Słuchałam ich z ciekawością, rozpoznałam czyja była to różdżka. Uśmiechnęłam się tylko. Czas zmienić stronę i przestać robić sobie nadzieję. Zastanawiało mnie tylko co uszykował na nią. - Czyżbyś zrobił to, co zrobiłeś cztery lata temu? - w sumie, po co pytałam, byłam pewna, że to było to.

Popatrzyłam na Is pytającym wzrokiem. Byłam bardzo ciekawa, co zrobił Azazel.

Wszedłem do Wielkiej Sali i od razu skierowałem się do stolika Gryfonów. nalałem sobie do pucharka wody i zacząłem ją popijać. Jak woda mi się skończyła skierowałem się ku wyjściu.

- Tak, to samo co 4 lata temu. Mianowicie - zauważyłem ciekawość w oczach Chris. - Spotka chomika w łóżku, szacie, skrzynce, a w butach szczury. Jeszcze zastanie fajny napis na swojej bluzce - uśmiechnąłem się opowiadając o tym. Skąd ją mam? - zapytałem patrząc na różdżkę, którą chwilę po tym schowałem do kieszeni. - Zostawiła w szacie, która wisiała tam - wskazałem głową na nasz stół, w sensie domowy. - Zresztą, ta szata już nie istnieje.

- Z jednej strony to straszne - powiedziałam - A z drugiej, trochę jej się należy.
Współczułam SooAh, bo w mojej naturze jednak nie leżało mszczenie się za małe rzeczy. Ale w jakiś sposób skrzywdziła Is, a więc pozwoliłam Azazelowi na tę słodką zemstę

- Słyszysz to? Nie wiem czy to nie ona - odezwałem się, kiedy z korytarza dochodziły jakieś krzyki. Rozsiadłem się wygodniej.

Faktycznie słyszałam krzyki. Zadrżałam. Znałam reakcję SooAh na chomiki, a co dopiero na szczury. Wielokrotnie przerażały mnie zemsty brata. Zacisnęłam zęby. Nie, jestem silna, a na mojej drodze nie ma miejsca na współczucie i słabości. Nalałam sobie kawy i pociągnęłam łyk.

Wparowałam do sali pół naga i bosa. Zakrwawiona i potargana. Ale szczerze mówiąc miałam to głęboko gdzieś. Zobaczyłam włosy Isobel. Dopiero po chwili dostrzegłam resztę. Podeszłam do nich po czym zawinelam dłoń w pięść i wycelowalam w policzek chłopaka. -Co to ma być? -zapytałam rzucając zniszczone fragmenty fotografii na stół, przed nim. Nie powstrzymywalam płaczu. Miałam to już gdzieś. Co kto zobaczy.. co pomyśli. -Zdjęcia. .. Mojego taty.. To ty prawda...

Zatrzymałem jej rękę w połowie drogi, wykręciłem ją i położyłem dziewczynę na stole. - Spokojnie mi tu, tym razem uznam że nie chciałaś mnie uderzyć - wycedziłem i odepchnąłem od siebie. - Ostrzegałem Cię, kiedy do cholery zrozumiesz co mówię? - patrzyłem na nią lodowato, nie odczuwałem współczucia.

Popatrzyłam na Soo, potem na Is, na zdjęcia i na Aza. Byłam oszołomiona. Siedziałam przy stole i nie wiedziałam co zrobić. Po prostu na nich patrzyłam.

Przerażona spojrzałam na fragmenty zdjęć. Nawet gdyby wiedział o jej ojcu i znał to jako powód czemu taka jest, nie wahałby się nawet. Wolał raz, a porządnie się zemścić. Mimo to stwierdziłam, że przesadził. Wzięłam głęboki oddech, wstałam i wyszłam, gdziekolwiek.
NP: Prawdopodobnie Wieża Astronomiczna.

-Zniszczyłeś je..-powiedziałam rozmasowywując rękę. -Zniszczyłes jedyna rzecz... Która po nim miałam. .. -wytarłam dłonią warge. -Dwa zdjęcia. Dwie pamiątki. Jestem w stanie przeboleć koszule i napis.... Okej. . Gryzonie....-urwałam czując jak kręci mi się w głowie. Zamknelam oczy. -Je też może przeżyć. . To ze mnie zaatakowały też. ..-Otworzyłam oczy. -Ale mój tata... DWIE RZECZY. DWIE OSTATNIE RZECZY.... Nie. Nie będę się odgrywała na Isobel. Wiesz dlaczego? BO NIE JESTEM TOBĄ.

Patrząc jak atmosfera robi się coraz bardziej napięta, pomyślałam aby jak najszybciej się stąd ulotnić. Tak też zrobiłam. Wstałam i starałam się niezauważalnie przemknąć do swojego dormitorium. O dziwo udało mi się.

- Sama się o to prosiłaś. Powiedziałem, trzymaj się z dala ode mnie i od Isobel, ale Ty nie. Masz swoją cenę. Jest zaklęcie, które jest w stanie przywrócić te - zaśmiałem się. - Zdjęcia do stanu przed gryzoniami, ale tak to jest jak ma się wszystko gdzieś, włącznie z lekcjami. Przywrócę je, ale - podszedłem i docisnąłem ją do ściany. - Trzymaj się z dala ode mnie i od Isobel - wycedziłem. - Umowa stoi?

-Nie. -splunełam mu w twarz. -Nie dotykaj mnie! -powiedziałam zachrypniętym juz głosem. -W tej chwili się Odsun. -dodałam czując jak bardzo nogi mi się trzęsą.

- Na nic ani Twoje krzyki, płakanie, plucie. Masz 10 minut na przemyślenie mojej propozycji - otarłem twarz ze śliny. Czułem się obrzydzony. Rozumiem, ślina Diany, Chris, kogokolwiek, ale... Tego czegoś? Odsunąłem się. - Możesz już się wynosić - dodałem łaskawie.

Kiedy mnie puścił się na ziemię. Byłam przytomna. W porę mnie puścił. -Nigdy więcej mnie nie dotykaj. -powiedziałam podnosząc wzrok. Zauważyłam kawałek bordowego drewna wystającego z jego kieszeni. -Czy.... Czy to jest moja różdżka. ..?

Tego już było za wiele. Nie przepadałam za Soo, ale to, co zrobił Azazel było ciosem poniżej pasa.
Gwałtownie wstałam od stołu, aż zatrzęsły się wszystkie naczynia i przy okazji przewróciłam sok.
- Ty - powiedziałam wściekłym głosem i wskazałam palcem na Aza - Ty... Jak mogłeś jej to zrobić?
Zaczęłam krzyczeć.
- Ty wstrętny...nędzny...nie - w ostatniej chwili powstrzymałam się od użycia wyzwisk - Tak się nie robi.
Zwróciłam się do Soo.
- Masz brakujące fragmenty fotografii? - zapytałam - Jak tak, to uda się je naprawić.
Ponownie zwróciłam się do Aza.
- A ty. Oddasz jej różdżkę i grzecznie odkupisz szatę.
Wyszłam z Wielkiej Sali.

NP Gdzieś tam na pewno

- To moja - wyciągnąłem swoją, która była obok. Jej była schowana lepiej. - Oślepłaś na dodatek? Będę Cię dotykał ile zechcę, jeśli zasłużysz. Nie rzucam nigdy słów na wiatr oraz nigdy nie odpuszczam niezałatwionym sprawom - odpowiedziałem jej złowrogo. Wysłuchałem cierpliwie Chris, nie to nie. Miałem swoje rację i musiałem załatwić tą sprawę do końca.

Postanowiłam wrócić.
- Jeszcze z tobą nie skończyłam - powiedziałam do Aza i dałam mu z liścia w twarz. Na jego policzku został czerwony ślad od mojej dłoni. Pierwszy raz byłam zadowolona z przemocy.
Teraz wyszłam na prawdę i już nie wróciłam.

NP gdzieś

Dosłownie zamurowało mnie kiedy usłyszałam co powiedziała Puchonka. Chwila... Czy... ona mnie właśnie obroniła. .? Nie wierzę. .. Może. .. może jednak zemdlałam a to wszytko mi się śni. .. Powoli, trzymając się ściany podnioslam się. -Nie. Nie będziesz mnie dotykał. Jesteś ostatnia osoba na ziemi której pozwoliłabym to zrobić. A teraz oddaj różdżkę.

Wyjąłem jej różdżkę, rzuciłem nią przez całą salę na drugi kąt, nie złamała się. - Masz - warknąłem. - I nie chcę Cię już widzieć na oczy - splunąłem przed nią i wyszedłem z Wielkiej Sali.
NP: Jezioro.