Wielka Sala

-Nie wiem... I szczerze...? Mam to głęboko w mojej ślicznej dupce.-powiedziałam szczerząc się. -Nudzi mi się. Jak ja chciałabym wrócić do Korei... Cofnąć się kilka lat... I żyć od nowa... Tak ja powinno być. .. z rodziną. .. I przyjaciółmi. ..

Jej uśmiech był piękny, zamrugałam oczami. - A co najczęściej robisz w Korei? W sensie w swoim domu? Może uda się Ci znaleźć jakieś zajęcie - powiedziałam.

-W Korei... Jeżdżę tam tylko na wakacje... I szczerze mówiąc. ... Całe dnie siedzę w domu...-odpowiedziałam grzebiąc widelcem w naleśniku. -Powiem ci coś. ..-powiedzialam ciszej. -Zastanawiam się czy.... Miałaś kiedyś takie dni kiedy chciałaś uciec? Nie ważne jakim sposobem...?

Brunet usiadł i zaczął jeść swoje śniadanie. Nie było tak źle dzisiaj, niezbyt pamiętał snów ale nie było. Gdy zobaczył Isobel, pomachał jej z uśmiechem. Jak pamiętał, dzisiaj nie było zbytnio zajęć, więc może obejrzy sobie szkołę by zapamiętać sobie, gdzie co jest.

Weszłam do Wielkiej Sali, żeby coś zjeść. Nagle zobaczyłam Is razem z Soo. Co jej odwaliło? Podeszłam do nich i usiadłam obok.
- Hejka - powiedziałam nalewając soku z dyni.

Nie odpowiedziałam dziewczynie która się do nas dosiadła. To i tak pewnie nie było do mnie... hahaha Ehh... nie zmienię się. Bo nie chce. Nikt i nic mnie do tego nie zmusi... Przestałam grzebać w talerzu i rozejrzalam się po WS.

- Hej! - odpowiedziałam do Chris. - Masz na myśli że z Hogwartu? - zapytałam SooAh, nie pytałam całkowicie o co chodzi, ale wiedziałam, że się domyśli. Była inteligentna, a nie byłam pewna czy chce by dziewczyna ode mnie z domu wiedziała o czym rozmawiamy.

Popijałam mój ukochany sok dyniowy i patrzyłam to na Is, to na Soo. Nie wiedziałam o czym gadały, ale nie wnikałam za bardzo. Każdy może mieć swoje sprawy.
- Co słychać? - zapytałam.

- Cóż... Udało mi się uszykować coś, co będzie dla mnie przełomowym osiągnięciem na zielarstwie. A tam? - odpowiedziałam, dolałam sobie kawy.

Na pytanie Isobel kiwnelam tylko głową. Wpadło mi coś do głowy. .. -Isobel... Jesteś genialna....

Zarumieniłam się od komplementu, ale z kolei się zaniepokoiłam. SooAh miała różne pomysły, mogłam się wszystkiego spodziewać. Chyba nie chciała zwiać?... - Dziękuję - odpowiedziałam wciąż zaskoczona po komplemencie.

-Od dzisiaj nie chodzę juz na zajęcia. -odpowiedziałam posylajac jej uśmiech. -Problem z głowy. Musze być tylko bardziej chamska niż zwykle i się uda... Huehue

- Chyba nie chcesz być wyrzucona ze szkoły?... - zapytałam osłupiała. Proszę, nie rób tego... Nie kiedy udało mi się z Tobą lepiej poznać! Czułam ukłucie paniki, niepokój.

Spojrzałam na nią i uśmiechnęłam się szeroko. Dobra jest. -Jeśli to nie wystarczy... To zrobię coś innego... Najwyżej hahhaha

- Ogólnie nie jest źle. Masz już książkę na zielarstwo? - powiedziałam do IS - Zapomniałam jej poszukać dla ciebie. Bardzo cię przepraszam.
Zrobiłam minę zbitego pieska.

Wszedłem do Wielkiej Sali pewnym siebie krokiem, rozejrzałem się od razu po sali. Hmmm... Trzy dziewczyny i jeden chłopak. Hah... Ciekawie masz, ale wybacz, pojawił się samiec na tym terenie. Uśmiechnąłem się pod nosem. Zauważyłem burzę ogniście rudych włosów, nikt inny mi znany nie ma tego odcienia, nie mówiąc już o niezbyt bogatej naturze nad brzuchem. No hej siostro... Podszedłem spokojnie, unikając głośniejszych kroków niż trzeba, gestem przeprosiłem dziewczyny, niespotrzeżenie stanąłem za Isobel i nachyliłem się do jej ucha. - Bu.

Przełknęłam ślinę, nie odpowiedziałam. Nie wiedziałam nawet jak ją przekonać by została. - Mam ją, już mi się udało to co planowałam, nie martw się książką, daję radę - odpowiedziałam Chris i już miałam wziąć sobie naleśnika, gdy ktoś obok zrobił mi do ucha głośne "Bu". Krzyknęłam i spadłam na podłogę, spojrzałam na winnego. Niemożliwe... Nie! Tylko nie Ty! Skąd Ty tu... - Co Ty tu robisz?! - zapytałam się Azazela, stojącego nade mną i uśmiechającego się niewinnie. Bez żadnych powitań, nie dla niego, grrrr. A miałam taki spokój gdy wyjechałam z domu tutaj... Miałam ochotę uderzyć go prawym sierpowym, którego kiedyś mnie nauczył...

Popatrzyłam na chlopaka stojącego nad Isobel. -Koleś. .. Możesz mi nie straszyć kumpeli? Pomóż jej wstać może co...-przewrocilam oczami.-Co to za gniot? -zapytałam Isobel

- Spokojnie, sama da radę - machnąłem ręką i usiadłem obok jakiejś szatynki. Ciekawie wyglądała, z kolei tą co do mnie mówiła była... Na pewno nie Japonka, inny typ urody ma, za blada na Chinkę. Korea... No no no. - Widzę że z naszych stron jesteś, jeśli chodzi o kontynent - przeczesałem włosy palcami.

Spojrzałam na chłopaka. Od razu zrobiło mi się gorąco. Gapiłam się na niego jak wół w malowane wrota. Zupełnie nic wokół mnie nie interesowało, tylko on. Uśmiechnęłam się, ale nie byłam tego świadoma. Zrobiło się duszno, gdy tylko przeczesał włosy palcami.

Warknęłam na niego, stałam i usiadłam, uderzyłam go w bok. - To jest mój brat, Azazel - westchnęłam ciężko. - Odpowiedz mi! - syknęłam do niego, otrzepałam ubranie z pyłu na podłodze. Cóż, widzę że trzyma się swojego stylu wciąż, przecierane dżinsy czarne i koszulka Motorhead. No tak, ten sam gatunek muzyczny co lubię. Rock i metal. - Widzę że jeszcze w dormitorium nawet nie byłeś - kątem oka zauważyłam to w jakim Chris jest stanie. No nie... Dopiero co wszedł i już podboje. Jeśli jakimś cudem on ją skrzywdzi, na nim nauczę się zaklęć niewybaczalnych... Mruknęłam w myślach.

Chłopak zainteresował się tym co się działo, wstał biorąc swoje rzeczy i przysiadł do Isobel i jej znajomych."Hej, Isobel." Zobaczył stan szatynki i pstryknął przed jej oczami."Hej, nie gap się bo się chłopaczyna zawstydzi." Zaśmiał się przyjaźnie."Jesteś z Ślizgonami zapewne." Powiedział Kurt do Azazel'a.

Potrząsnęłam głową i wróciłam do "normalnego" stanu.
- H...hej - wymamrotałam i podałam rękę Azazelowi - Jestem Chris.

- Cóż, wywalili mnie z Mahoutokoro. Dostałem niby, po tym incydencie z mugolami, drugą szansę, ale ktoś mi zaszedł za skórę. Połowa komisji mnie tylko zdecydowała się wywalić, reszta nie wiem, nie chcieli mnie widzieć po tym co zrobiłem? Chyba nawet aż w gazecie o tym napisali - spojrzałem na jedną z jej koleżanek, na tą szatynkę. Pomachałem jej ręką przed oczami, zaśmiałem się i nalałem sobie kawy. - Dobra ta kawa tu? - zapytałem się jej od razu. Również podałem jej rękę. - Azazel. Również mi miło - uśmiechnąłem się szelmowsko. Zauważyłem chłopaka, dosiadł się do nas. O, samiec plus samiec w jednym pomieszczeniu i reakcja jest od razu. - Tak, ze Ślizgonami. Udało mi się to, w przeciwieństwie do... Nanananna - rzuciłem celowe przelotne spojrzenie na siostrę.

- Phi - odpowiedziałam poirytowanym spojrzeniem bratu i usiadłam przodem do SooAh, plecami do Azazela. - Nie zapomnę Ci tej pułapki w lato! - dodałam tylko do niego. - Czemu akurat on... - westchnęłam do kumpeli.

Z niewiadomych przyczyn zaśmiałam się.
Co jest ze mną nie tak?! - pomyślałam.
Nagle znikąd zjawia się tajemniczy chłopak, który okazuje się być bratem Is, a ja się dziwnie zachowuję.
- Nie piję kawy, ale polecam sok z dyni - powiedziałam i wzięłam łyk.

- Aż spróbuję - odpowiedziałem nie zdejmując uśmiechu z twarzy, świsnąłem rudej obok kubek i nalałem soku dyniowego, mniej niż połowę. Pociągnąłem kilka łyków na próbę. - Mmmmm... Nawet nawet. Z jakich jesteście domów? - zapytałem głośniej, by było wiadomo, że pytam wszystkich.

"Gryddindor. A poza tym lepiej puffoni niż bufoni." Kurt zażartował, już nie lubiąc tego brata."Jak tam Janusz?" Kurt spojrzał na Isobel, dając życzliwe i przepraszające spojrzenie. W tedy sowa przyleciała i zrzuciła mu paczkę, to były ciastka jego mamy i list. Otworzył pudełko, musiała chyba robić je w nocy bo zapach cynamonu i karmelu był jeszcze świeży. Przytrzymał przed dziewczynami je i spytał."Chcecie jedno? Cynamonowe ciastka z karmelem w środku."

Wzięłam jedno ciastko. - Dziękuję - powiedziałam i zjadłam. Mmmm... Dawno nie jadłam tak dobrych. Wzięłam z powrotem swój kubek i nalałam sobie soku dyniowego. Starałam się nie zwracać uwagi na Azazela. Żart Kurta mnie zastanowił, czy dobrze zrobił. Wyczuwałam jego niechęć, a wiedziałam, że ten idiota odwzajemnia negatywne uczucia. Czasem nawet ze zdwojoną siłą. Kochałam to w nim i jednocześnie się tego obawiałam.

- Chętnie - powiedziałam i sięgnęłam po ciasteczko - Jestem z Hufflepuffu - rzuciłam do Azazela.
Wtedy zjawiła się sowa od moich rodziców. NA moje kolana rzuciła dużą i długą paczkę. Szybko ją rozwinęłam. Wewnątrz była nowa miotła.
- Świetnie! Nie znoszę tych starych Zmiataczy, które daje nam szkoła.

-O Boże. . To ty masz brata. ... Jest tak samo wkurwiający jak ty? Błagam. .. Powiedz ze nie...-jeknelam ale uśmiechnęłam się do rudej. Za często to robie. .

- Hah... Nie zdziwię się, jeśli okaże się że jesteś szlamą - odpowiedziałem mu arogancko, zignorowałem piorunujące spojrzenie Isobel po tym jak to powiedziałem. - Hmm... O, nowa miotła - pozwoliłem wziąć sobie ją na chwilę by się przyjrzeć. - Tu moim zdaniem niepotrzebne jest to skrzywienie, nie da ono takiej aerodynamiki jak powinno, tu lekko by się przydało papierem ściernym zetrzeć. Reszta bez zarzutu, miotła całościowo jest niezła - powiedziałem do szatynki i westchnąłem, przeciągnąłem się i pociągnąłem łyk kawy. - Hufflepuff? Więc jesteś z Is w jednym domu? Pewnie nieznośna? - zauważyłem ukradkowe spojrzenie od siostry. Nie wychodzi Ci ignorowanie mnie, wybacz.

- Jest mega nieznośny i irytujący, ale wątpię by się uparł na przyjaźń z Tobą. Nie robi tego na siłę, a stosunki z innymi odwzajemnia jak lustro światło - westchnęłam i odwzajemniłam uśmiech. Nie umiałam tego nie robić, zdawałam sobie sprawę, że mój uśmiech nie jest tak piękny, nawet w jednej setnej, jak jej.

- Ta miotła jest idealna - powiedziałam do chłopaka - Dzięki temu skrzywieniu będzie się lepiej leciało, no i łatwiej się utrzymać. Chcecie iść wypróbować? - zwróciłam się do wszystkich biorąc łyk soku dyniowego.

Wziął sobie ciastko i uśmiechnął się po ugryzieniu.-Ah, kochana mama.-Pomyślał po czym odpowiedział chłopakowi."Nawet jeśli, to nie muszę udawać że jestem inny niż jestem. I zawsze są ze mnie dumni." I list to potwierdzał, co tylko poprawiło jego humor jeszcze bardziej. Jednak gdy drugi wziął miotłe Christine, to skomentował."To nie ładnie zabierać czyiś rzeczy bez pytania." Kurt kiwnął głową."Pewnie, muszę jeszcze poćwiczyć sam."

-Ale czy on musi tyle napierdalac? Aż mnie głowa rozbolala...I on ma być w tym samym domu co ja... Wiedziałam że z tą szkoła jest coś nie tak... mam plan... Z tego co widzę. . Nie lubisz go... Ja go zamorduje. .. mnie wywala ze szkoły, i ty i ja będziemy zadowolone...

- A reszta? - zapytałam patrząc po kolei na Is, Azazela i SooAh - Idziecie?

-Że niby gdzie? -zapytałam. -Ja mam zamiar dzisiaj przegnić cały dzień w dormitorium

- Nie że nie lubię, od zawsze się drażnimy tak - odpowiedziałam. Z uśmiechem, uznając pomysł na morderstwo za żart. Spojrzałam na Chris. - Ja zostanę, podziękuję. - Działaj, Chris, im mniej nas tym wygodniej Ci będzie działać.

- Jakby wykrzywienie było w drugą stronę, jeszcze lepiej by się leciało - odpowiedziałem swojej rozmówczyni ignorując tamtego typka. Wyczułem, że Chris jest w temacie itp. więc zacząłem jej w profesjonalnym języku wyjaśniać o co mi chodzi. - W sumie, można by iść, chętnie polatam - wstałem i spojrzałem na Isobel. - Pożyczę sobie Twoją Gwiazdę Wieczorną 700 - wiedząc, jak to działa na Puchonkę, przeczesałem znów włosy palcami. - Idziemy?

- Chodźmy - odparłam z uśmiechem i ruszyliśmy na błonia.
Starałam się nie pokazywać, jak działa na mnie to przeczesywanie włosów, ale chyba mi się nie udało.

NP Błonia Hogwartu

- Prowadź - powiedziałem z lekkim uśmiechem i wyszedłem za nią. Jako że szła przede mną, nasunęła mi się do głowy. Fajna i jest na co popatrzeć, czyli daję okejkę.
NP: Błonia Hogwartu

Kurt dokończył i poszedł odstawić paczkę do pokoju zanim poszedł do schowka. Z stamtąd pokierował kroki na błonie. Nie podobał mu się ten gość, czuł że będą z nim problemy.

Następny post w Bloniach Hogwartu.

-Wiesz. .. ja..ja chyba ... Pójdę się przejść. ..Zobaczymy się później co...?-zapytałam wstając od stołu i poprawiając włosy. Znowu zbierało mi się na płacz, bez żadnego powodu. Musiałam odreagować.

- Pewnie. Ale wszystko jest okej, prawda? - zapytałam z troską w oczach. Martwiłam się o nią, miała dużo problemów.