Wielka Sala

-TO wiem... chodzi mi o to.. czy chcesz ze mną być. Wiesz ze mam humory i czasami jestem dziwna... To znaczy.. bardziej niż zwykle.. i.. juz ci mówiłam. . Ze ciężko ze mną być... I nie wiem czy ty tego chcesz..

-Nie widzę innego wyjścia. Ciężko jest funkcjonować bez ciebie, bez twoich humorów i nawet tego głupiego nazywania mnie slow motion.

-Juz nie będę tak na ciebie mówić. . To był żart... Umówmy się tak... Jak zacznę cie denerwować. . Albo irytować. .. to pozwalam ci mnie strzelić. .. spoliczkowac. . Tylko powiedz dlaczego to robie bo mogę zapomnieć i ci oddać. . A nie chciałabym tego...

-Okej...Chodź tu no- powiedziałem i obróciłem się w jej stronę wyciągnąłem ku niej ręce aby ją przytulić.

Z ulgą szybko się w niego wtulilam, wdychajac jego zapach, który tak bardzo lubiłam. .-Przepraszam. .

-Brakowało mi tego wiesz?-powiedziałem cicho

-Czego? -przecież nie byliśmy w zasięgu ... siebie .. no.. jakiś czas...-powiedziałam. -Kiedyś ci to powiem... Szczerze..

Weszłam do WS i od razu w oczy rzuciła mi się Soo przytulająca się do Carla. Natychmiast do nich podeszłam.
- Soo, ja ... ja cię przepraszam - powiedziałam, a łzy zaczęły mi napływać do oczu - Jestem okropnym człowiekiem. Nie powinnam była mówić takich rzeczy. Ja ... nie wiem co się stało i ... cały czas mnie to gryzie.

Odsunęłam się od Carla i spojrzałam na Chris. -To... Wiesz co... przeprosiny przyjete.... masz rację. . To ja powinnam skoczyć. Ale wiesz dlaczego tego nie zrobiłam? Bo jestem tchórzem. Już nie pierwszy i pewnie nie ostatni raz zawrocilam z wieży. Oficjalnie ci mówię że nie musisz ze mną rozmawiać, nikt ci nie każe. Nie musisz żałować juz ze się do mnie odzywałaś. . Chcesz to się odzywaj, nie to nie.. przywyklam do takich rzeczy.... jeśli chcesz się na mnie odegrać to śmiało. Mogę ci nawet podać hasło do Slytherinu. Tylko nie gryzonie bo kolejnego dormitorium mi nie dadzą. .. I uważaj na buty bo są nowe i dałam za nie naprawdę kupę kasy

Zaśmiałam się przez łzy.
- Ty chyba sobie żartujesz - powiedziałam, próbując się uśmiechnąć - Ja miałabym się odgrywać? A co ja, Azazel? Na pewno nie! Jak jesteś tchórzem, bo nie skoczyłaś, to ja też nim jestem. Mamy coś wspólnego. A rozmawiać z tobą i tak będę. Nie myśl, że się ode mnie uwolnisz.

-Wiesz... a zresztą. . Juz nieważne. Wybaczone. Rób co chcesz.-powiedziałam I wtulilam się w Carla

Wchodząc rozejrzała się. Ziewnęła i spojrzała na resztę.
-Yo.-Powiedziała cicho. Usiadła przy stole i sięgnęła po napój.

- Widzę, że wasz problem się rozwiązał - zaśmiałam się - Jednak wierzysz w miłość?
To ostatnie zdanie powiedziałam naśladując Soo.

-Za moment pozegnasz się z zębami Christine. -powiedziałam szorstko. Nie chciałam żeby ktoś znowu poruszał ten temat...-Tak. W jego miłość zawsze, choćby nie wiem co. Jeszcze jakieś pytania?

- Oh, jakie to słodkie - powiedziałam siadając na ławce obok nich - Ja tam już przestałam wierzyć. Ale jak na was patrzę, to od tej słodkości się porzygam.
Zaśmiałam się i nalałam soku dyniowego.

Przesiadła się obok Chris i spojrzała na nią. Jak jej się znudziło wpatrywanie sięgnęła po sok.

-Jak chcesz to ja cie zaraz obrzygam -powiedziałam robiac słodka minę. -Jeszcze odwolasz te słowa. .. Mówię ci...

-Ostrzegaj wcześniej to się odsunę od niej. - Zaśmiała się.

-I ciebie przy okazji tez...-powiedziałam. -Carl.. wydaje mi się czy mówiłeś ze cie kark boli?

-Eeee, a mnie za co?!-Zapytała.

-Bo mogę. .. I lubię... właśnie. .. Chris. Co chciała od ciebie nauczycielka? -zapytałam brunetke.

-Tylko trochę- powiedziałem i nalałem sobie sok.

-Mogę cię pomasować. ..-Poruszyłam brwiami -Chcesz?

-Nie, Soo nie trzeba-powiedziałem i popiłem sok

-Nie no pytam serio... Jak coś to powiedz..-powiedziałam przestając się uśmiechać.

-Nie ma potrzeby. Wszystko jest okej- powiedziałem i lekko oparłem się o Soo.

-No... Okej.. Carl? -powiedziałam kiedy się o mnie oparł. -Wiesz że jak będziesz miał jakiś problem czy coś, to ja chcę o tym wiedzieć prawda?

-Wiem.-powiedziałem i przymknąłem oczy. Ból w karku powoli się osłabiał, ale nie wiem czemu.

-Nie chce się dzisiaj z tobą rozdzielać. .. -powiedziałam cicho, tak żeby tylko on to słyszał. -Nie dzisiaj. ..

-To idziemy gdzieś?-spytałem podnosząc się i pochylając nad nią

-Teraz? -odwrocilam się lekko i spojrzałam na niego. -Ale.. gdzie?

Podniosłem się z miejsca i pożegnałem się z znajomymi puchonkami. Poszedłem trzymając za rękę Soo, w stronę pustej sali na pierwszym piętrze.

Zanim Carl wyciągnął mnie z Wielkiej Sali, rzuciłam szybkie "cześć" reszcie i po chwili zniknelismy z sali.

Weszłam do Wielkiej Sali i usiadłam przy stole Krukonów.

Weszłam do sali i usiadłam przy stole Hufflepuff. Rozejrzałam się, na szczęście nie widziałam ani Azazela, ani Diany. Czułam ulgę, oparłam się o stół twarzą do blatu i zamknęłam oczy. Zacisnęłam ręce myśląc znów o tym co mi powiedział, to wyznanie złamało mi serce, każda myśl o tym była jak kolejny nóż wbijający się w serce. Zacisnęłam zęby. Nie będę płakać, nie. Nie taka jest droga do zostania najlepszą nekromantką na świecie. Przypomniało mi to o tym, że dziś jest sobota. Prywatna lekcja z nią. Westchnęłam, nie wiedziałam czy iść czy nie, ale tak na to czekałam... Może ona nie wie? Może jej nie mówił? I tak już gorzej nie może być, co mi szkodzi pójść? O ile się ogarnę przed lekcją, w końcu wciąż byłam przemoczona, zadrapana w wielu miejscach i z twarzą mokrą od łez.

Przesiadła się na swoje miejsce.
-Is...Yo-Powiedziała. Znasz jakieś triki albo coś? Bo chyba pójdę polatać.

Podniosłam głowę, spojrzałam na nią i pokręciłam głową. Z powrotem ją opuściłam. Czułam się jak stara SooAh, stwierdziłam, że nikt nie powinien się do mnie zbliżać, w końcu jestem chora, niebezpieczna i pojebana. Może tak będzie lepiej? Pomyślałam.

-To...ja idę polatać...-Powiedziała cicho i wyszła z sali.

NP: Błonia lub boisko.

Chyba mi się przysnęło, bo Soo, Carl i Rina zniknęli, a przyszła Is. Nie wiem za co jej tak nienawidziłam. Nawet dobrze zrobiła krzywdząc Aza. Należało mu się. Podeszłam do niej.
- Hej Is - powiedziałam - Przepraszam cię, nie powinnam była cię tak ignorować. Nie mam pojęcia, czemu tak zrobiłam. Przecież nawet nie zależało mi na twoim bracie.

Podniosłam głowę, spojrzałam na nią i zadrżałam. Tak łatwo Ci teraz przyjść i przeprosić?... Nawet na siebie w lustrze nie potrafię spojrzeć. Zadrżałam całym ciałem mocniej i znów ją opuściłam. Zaciskałam pięść, wbiłam paznokcie aż do krwi.

- Nie chcesz ze mną gadać, to nie. Rozumiem cię w stu procentach ... To ja może cię zostawię.
Wstałam i usiadłam kawałek dalej. Nalałam sobie soku dyniowego i zaczęłam jeść tosty.

- To nie tak! - zawołałam za nią szybko podnosząc głowę, gdy zobaczyłam że odeszła, uderzyłam głową w stół wracając do poprzedniej pozycji.

- Jak nie tak, to jak - krzyknęłam tak, aby mnie usłyszała - Wytłumaczysz mi?!

Spojrzałam na nią, czekałam aż podejdzie. Nie chciałam gadać na całą salę o tym, jak się zmieniła moja samoocena.

Widziałam, że Is nie chciała mówić o tym głośno, więc ponownie usiadłam obok niej.
- Możesz mi wszystko opowiedzieć - mruknęłam.