Dormitorium Krukonek 2

Wszedłem z dziewczyną na rękach i położyłem ją na jej łóżku. Popatrzyłem na dziewczynę, która dalej krwawiła, a następnie na jej pupila.
- Leć po jakiegoś lekarza - mruknąłem i ruszyłem w stronę drzwi.

Ten pies naprawdę zaraz mnie zmęczy i wyczerpie całą cierpliwość.
Chyba nie muszę przypominać, że to była koszula, czyli już dawno miałem porwane rękawy.
Popatrzyłem na psa i westchnąłem.
- Co ty jeszcze chcesz? Przyniosłem ją tu, a teraz idź po pomoc - dodałem, stojąc tuż nad dziewczyną.
Dopiero teraz przyjrzałem się dziewczynie i stwierdziłem że jest naprawdę ładna, jednak gdy tylko otworzy te usta czar pryśnie.

Może jednak przydałaby się pomoc, bo nie rozumiałem w ogóle psa. Użył bym jakiegoś zaklęcia no właśnie tylko jakiego, nie znam żadnego który by mi ułatwił porozumienie się z psem.
Usiadłem na łóżku bokiem i z uniesioną brwią patrzyłem na psa.

No tak, ani chwili spokoju, mogłem się spodziewać. Ukucnąłem przy szafce i wyjąłem pudełko ze strzykawkami, które jak widać były naszykowane na takie okazje. Chwyciłem za jedną z nich i nie patrząc na psa, chwyciłem za rękę Krukonki. Odwróciłem ją, by następnie wstrzyknąć substancje w żyły dziewczyny. Po zrobieniu tego powoli wyciągnąłem strzykawkę i odłożyłem ją na stolik.
Szarpnąłem za rękaw bluzy, który natychmiast się urwał od reszty i zawiązałem w miejscu, gdzie wstrzyknąłem substancje.

Uroczy był ten pies, jednak nie musiał mnie obśliniać. Rękawem, który jako tako miałem wytarłem swoją twarz i patrzyłem jak Księżna wybudza Dasom. Spojrzałam na Alarica, który zdezorientowany siedział na rogu łóżka. Postanowiłem, że poczekam do chwili aż dziewczyna się wybudzi. W trakcie zawołałem kociaka i powoli zacząłem go głaskać.

Gdy Księżna zobaczyła ze kot sie zbliżył, powoli sie przysunela i położyła, machając ogonem radośnie. Zaczela obwachiwac kota, lekko wystawiając jezyk.
Otworzyłam oczy czujac jak cos uderza mnie w rękę. Zorientowałam sie ze to cudny ogon mojej psiny ktora zainteresowala sie kotem. Przez na wpół otwarte powieki zobaczyłam jak Księżna wywala jęzor i liże kota z takim impetem ze az sie przewrócił, szybko wstając i otrzepując sie. Ciezko mi sie oddychało.

Patrzyłem na psa i kota, którzy zaczęli się bawić. Jednak wystarczyłoby, że Księżna by go dla zabawy przydusiła, a ten naprawdę by się udusił. Jednak jak na młodego, radził sobie nieźle z dużym psem. Alaric stwierdził, że będzie mu lepiej na głowie psiny i właśnie tam się wdrapał.

Alaric chodź był maluchem umiał się utrzymać na sierści psa, więc gdy Księżna wstała, on zaczął się jej mocno trzymać za sierść.
Gdy tylko zorientowałem się co jest grane, podniosłem się na równe nogi i wycofałem. Mimo, że nie miałem dobrych relacji z dziewczyną, nie zamierzałem jej mocniej denerwować i postanowiłem wyjść, gdy tylko mała puchata kulka zejdzie z głowy psa.
- Alaric - mruknąłem cicho i zobaczyłem jak kot odwraca się do mnie, a później z powrotem do dziewczyny.
Chciałem stąd wyjść jak najszybciej się dało, ale jak widać mój kot miał inne intencje.

Starałam sie ignorować chłopaka. Zrobił mi krzywdę x premedytacja. Wiedział co sie mogło stać. Zauwazylam na stoliku igle... Wiec Księżna musiała mu... wypaplać... Próbowałam sie podniesc, jednak miałam wrazenie jakbym nie posiadala miescni brzucha. Wyciagnelam rękę do psa zeby mi pomógł ale zamiast tego poczułam pod dłonią miękkie futerko.
Uśmiechnelam sie lekko widzac jak Ric wpycha malutki łepek pod moja dlon a Księżna mu w tym pomaga. Podrapałam kota miedzy uszami, slyszac jego cudowne mruczenie.

- Alaric - mruknąłem głośniej, będąc przy drzwiach. Dopiero wtedy kot zszedł z psa, a następnie spadł z łóżka, jednak szybko się podniósł i przydreptał do mnie.
Otworzyłem drzwi przez które przeszedł Alaric, a następnie odwróciłem się do dziewczyny.
- Po pierwsze przepraszam, bo nie powinienem był tego robić, ale mnie wkurzyłaś - odparłem.
- Po drugie nie wypieraj prawdy, bo to było najgorsze co mogłaś zrobić, pewnie gdyby nie Księżna już byś nie żyła - dodałem.
- I po trzecie, pomyśl zanim coś powiesz. Bo mimo iż ta osoba może być dla ciebie niemiła, nie powinnaś naśmiewać się z jej rodziny, która nie żyje. Mimo tego, że minęło 18 lat, to nadal boli i mam nadzieje, że ciebie nigdy takie rzeczy nie spotkają - powiedziałem, patrząc jej w oczy, a następnie wyszedłem idąc w miejsce, gdzie niedawno siedziałem.

Next > Wieża zegarowa

Nie miałam zamiaru przyjmować jego przeprosin. Jak sam zauwazyl, mogłam juz nie zyc gdyby nie pies ktorego nieładnie potraktował. Byłam na nia troche zła za to ze go tu przyprowadziła ale no nic. Pies miał działac w takich momentach wiec działała.
Nigdy nie mialalam zamiaru urazić jego rodziców. Mowilam to wszystko dlatego bo widziałam Żr to na niego działa. Chyba tylko na mnie takie cos nie działało. Moze gdybym znała swoich prawdziwych rodziców... I ktos by ich obraził. Ale tak... Nie zależało mi na tym. Rodzice owszem, kochali mnie i dbali o mnie. Ale... Odkąd sie dowiedziałam, wszystko sie zmieniło... Do tego Hogwart... Wszystko co dziwne, na raz.
Czy miałam zamiar go przeprosić? Oczywiscie. Po moim trupie.
Gdy wyszedł, jedynie z trudem odwrocilam sie na drugi bok, wpatrując w psinę ktora tez sie położyła, kładąc mi pysk na szyi jakby chcac przytulić.
Jak wrócą mi siły, bede musiała wstać i zrobic ze sobą porządek. Wyglądałam jak po jakiejs masakrze...

Usłyszałam ciche drapanie w drzwi. Zdziwiłam sie nieco bo Księżna leżała obok mnie wiec.. zreszta ona nie drapie... ona sie rzuca na drzwi. A spróbuj nie otworzyć...
Wstałam i otworzyłam je widzac Alarica ktory wpatrywał sie we mnie.
— Eee... wejdź?— powiedziałam odsuwając sie. Kot wszedł i powoli obszedł dookoła moja osobę.
Ukucnelam do niego i przyjrzałam mu sie.
— No co tam? Twoj pan ci pozwolił tu przyjść? Czy zorganizowałeś sobie ucieczkę i oberwie sie nam jak cie znajdzie? — zapytałam po chwili jednak siadając na podłodze. Czułam sie słabo przez utratę krwi. Nadal sie nie przebralam ani nie umyłam.

Głaskałam kociaka mrucząc tak samo jak on.
– On cie tu przysłał prawda. — prychnelam i uniosłam kota by mu sie przyjrzeć.
— Niech sam sie dowie jesli chce a nie wysługuje sie toba. — odparlam i powoli wstałam z podłogi. — Iczywiscie ze nie pozwoliłby ci przyjść do mnie ot tak... Księżna zostań. — rzuciłam i trzymajac kota jedna teka blisko ciała a druga podpierając sie co jakis czas o ścianę. Wyszłam z dormitorium w samych skarpetkach w gwiazdki.

Next: Dormitorium Gryfonow

Wróciłam do siebie, od razy zrzucajac ręcznik i i wyciągając z szuflady różowa bielizne. Wciągnęłam na siebie dresy oraz duży T-Shirt. Założyłam sportowe buty i zgarnęlam kołdrę oraz poduszke po czym wyszłam kierując sie na wieże wraz z psem.


Next: Wieża zegarowa.

Po wejściu do pokoju podeszłam do komody i wyjęłam z niej piżamę. Poszłam z nia do łazienki i wzięłam szybka, zimna kąpiel, ponownie wracając do pokoju ubrana juz w ciemnoniebieska piżamę i szlafrok. Wslizgnelam sie pod kołdrę i zawołałam Księżną która ułożyła sie obok mnie, kładąc pysk na moim brzuchu.
— Musimy stad spadać mała. — odparlam. Nie zamierzałam juz dzisiaj wychodzić z pokoju. Ani jutro.

Nie mogłam zasnąc. Choćbym starala sie niewiadomo jak. W koncu poddałam sie i zabrałam poduszke, kołdrę oraz psa i wyszłam z dormitorium, zakładając jeszcze puchate, czarne kapcie.

Next: Wieża zegarowa

Wróciłam do dormitorium ze zwierzakami, ostrożnie odkladajac Alarica na lozko po czym zaczelam sie ubierać. W tym czasie zajęła sie nim Księżna ktora trącała go nosem.
Założyłam czarne spodnie oraz podkoszulkę i duża, lekka bluzę mojego juz teraz byłego chłopaka. Jeszcze nim pachniała. Nieważne. Nie chce teraz o tym myślec. Przełożyłam włosy na jedna stronę i usiadłam przy lozku, bawiąc sie z kociakiem ktory zaczął szaleć po lozku.