Skrzydło szpitalne

- Po powrocie do świata żywych będziesz czuł pragnienie, przyjdź wtedy do mojego pokoju - powiedziałam do niego i spojrzałam jeszcze na krukonkę na łóżku. - A Ty pilnuj pełni, na jakiś czas przed, przyjdź do mnie po wywar tojadowy - dodałam po czym skierowałam się ku drzwiom i wyszłam ze skrzydła.
/zt

Weszłam do skrzydła wraz z dziewczyna i psem na noszach. Przeniosłam dziewczynę na lozko pod oknem a psa zaraz obok. Najpierw trzeba zając sie dziewczyna.
— Collins. Mówiłeś ze pies dotknal ją łapą. Czy ona używała w tym czasie jakiegoś zaklęcia? Oprócz tego na tobie?

-Nie- powiedziałem zawieszając wzrok na psie. To było naprawdę niepodobne do mnie aby zachowywać się w ten sposób.-W zeszłym roku miała wymazywaną pamięć. Od czasu gdy ją znam nigdy coś się takiego nie wydarzyło.

— Rozumiem. — powiedziałam.
— Nie jestem w stanie stwierdzić co jej jest, pielęgniarki nie ma. Ale zrobie co sie tylko da. Spróbujemy z eliksirami. — powiedziałam przeglądając jedna z szafek. Nic nie ma. Jak to możliwe..? Nic przydatnego.

Niewiele w tym momencie nie mogłem powiedzieć. Pokiwałem głową i usiadłem koło dziewczyny. W tym samym czasie nauczycielka przeszukiwała szafki-Znalazła coś pani, co może się przydać?- zapytałem.

— Nie... Nic z tego..— powiedziałam.
— Ale cos znajde. Tylko... Nie tutaj. Muszę dorwać sie do składziku...— zastanowiłam sie.
— Pilnuj jej... Ich. Pilnuj ich. — powiedziałam wybiegając ze skrzydła.

-Nigdzie się nie wybieram- powiedziałem widząc wzrokiem za wybiegającą nauczycielką. Gdy wyszła ponownie spojrzałem na Soo. Wyraz twarzy miała spokojny, nieobecny. Martwiło mnie to, czy się obudzi. Potem spojrzałem ma Cong Conga. Może nie mam za dobrych wspomnień z nim, ale dla niej na pewno bardzo dużo znaczy. Wierzę, że obudzicie się. Obaj.

Hej wieśniaku. — moj głos pojawił sie w głowie Natha.
Odkryłam jeszcze jedna rzecz. Fajna nie? — zasmialam sie w jego myślach.
Nic Ci nie jest? Zdążyłam cie odepchnąć prawda? Zaniosłes mnie do dormitorium? Cong Cong tu jest?

-Chwila. Potrafisz czytać mi w myślach?- zapytałem. Dobrze, że jesteś. Aktualnie znajdujesz się w skrzydle szpitalnym. Tak samo jak Cong Cong.

Zemdlałaś. Dlatego tutaj jesteś. Co do Cong Conga, to od kiedy upadłaś nie poruszył się.

A teraz mogę? Może on też jest w takim stanie jak Ty? Gdy obudzisz się Cong Cong będzie na nogach, szczęśliwy, że jesteś.

Hej, nie będziesz. Obiecuję. Ogółem to myślałaś o zakupie kwiatów dla siebie? Bo wiesz mówiłaś, kiedyś, że kupisz mojej przyszłej dziewczynie duży bukiet kwiatów, bo taka biedna będzie. Więc?

Jakie kwiaty? Co? nie wiedziałam o co mu chodzi. Collins..Leży przed tobą skorupka... Twojej dziewczyny..

Czyli nie pamiętasz. Westchnąłem dalej się w nią wpatrując. Dziwnie to tak, rozmawiać, bez słów. Po prostu w pewnym momencie ująłem dłoń Soo.

Nic mi się nie dzieje. Soo spokojnie. Pogładziłem kciukiem delikatnie wierzch dłoni. Z resztą, nic mi się nie stanie, nie martw się.

Dobrze. Nie będę się o Ciebie martwić jeśli Ty też nie będziesz. I zostawisz mnie tu dopóki się nie ocknę. - mówiłam w myślach chłopaka.
Hm? Podoba Ci się taki układ? Ehh... Skoro już mnie dotknąłeś, to pocałuj mnie. Daj mi buziaka. Wiem że w tym momencie to jak całowanie trupa ale poświęć się prosze.

Zaśmiałem się. Jeśli sobie tego życzysz. Pochyliłem się nad dziewczyną składając na ustach Soo krótki pocałunek. No może nie jak trup, ale trochę inaczej.

Dziekuje. Lubię twoje usta. - zamilklam na długa chwile.
Wracaj do dormitorium. Jest juz pozno. Idz spac.

Nie mogę cię przecież w takim stanie zostawić. Posiedzę jeszcze trochę. Oh i dzięki. Dawno nie słyszałem tego od ciebie. Oh, nawet jeśli będziesz mieć problem z tym, że tutaj jestem i tak się nie zamierzam ruszyć.

Niewiadomo czy w czasie, gdy ja będę spać, a tu dalej nikogo nie będzie, czy ci się coś nie stanie. Cxy pogorszy. Możesz się do mnie nie odzywać przez tydzień, ale robię to dla Twojego dobra. Obiecałem sobie, że nie zostaniesz sama, nawet na koszt mojego zdrowia. Jesteś zbyt ważna abym, tak o sobie poszedł. Nie próbuj mnie namawiać, bo i tak tu zostanę

Jest różnica. Do tego, jesteś tutaj. Leżysz, ale jesteś. Spojrzałem na nią zdziwiony. Czarną magią? Soo, co ty zrobiłaś... Jest tego jeszcze więcej? A co zamierzałabyś zrobić, huh?

— Nic... Takiego... Kilka rzeczy nie wyszło ale kilka nowych owszem. zrobiła sie cisza. Próbowałam mu to pokazać ale nie byłam w stanie. Widocznie byłam za słaba

Soo. Nie powinnaś się bawić czarną magią. To jest...Niebezpieczne. Dlaczego? Zapadło milczenie, a ja z wyczekiwaniem na odpowiedź patrzyłem na twarz Soo. Dopiero teraz widziałem, że nie jest to spokojna mina, którą mamy podczas snu, tylko nieudana walka.

A co jeśli to nie jest to? Możesz się narażać na niebezpieczeństwo. Przecież nie wiesz, jaka ona jest całkiem. Myślisz, że dlaczego jest zabroniona? Rozumiem, zakazny owoc smakuje lepiej, ale coś może ci się stać.

W takim razie też mógłbym skoczyć z wieży astronomicznej. Co za różnica, kiedy umrę, nie? Czy będzie to cicha, czy najgłośniejsza w Hogwarcie sprawa. Nie wiem na co czekam. Czy to będzie za godzinę, czy za tydzień, prędzej czy później wszyscy zapomną, więc im szybciej tym lepiej!

Zdenerwowałam sie. I to mocno. Przez to jakie głupoty mowil.
Udało sie. Po chwili moja projekcja stała za tym kretynem. Sama nie mogłam go dotknąć. On mnie tez. W koncu byłam bytem niematerialistycznym. Rozejrzałam sie po pomieszczeniu oczywiscie moj głos w myślach Collins ucichł. Zobaczyłam tekturowe opakowanie z chusteczkami. Sama nie mogłam go dotknąć ale mogłam poruszać rzeczami. Rzuciłam mu nim w głowę.
— Ya! Nienormalny jestes?!

Nagle wszystko ucichło, a w głowę dostałem tekturowym pudełkiem. Po czym usłyszałem Soo i zacząłem się rozglądać. Stała za mną, a gdy ją zobaczyłem naprawdę byłem niesamowicie zaskoczony-Jak?-wydusiłem z siebie patrząc na dziewczynę. Gdy chciałem dotknąć jej ramienia nie mogłem, nic się nie stało. Czy to jest ta zdolność o, której nie mogła mi pokazać?

— Srak! Czym chcesz jeszcze dostać?! — zapytałam rzucając jeszcze raz pudełkiem.
— Debil. No i co tak macasz? Nie zamacasz. — spojrzałam na swoje lozko
— Ale brzydko wyglądam...

-Jak zwykle miła- parsknąłem dostając kolejny raz pudełkiem- Chyba ci się to nie znudzi- prychnąłem przenosząc wzrok na Soo, która leżała na łóżku-Ja tak nie uważam.

— Nie. Nie znudzi. — znowu dostał pudełkiem tym razem w ramie. — Hehe i nawet nic mi nie mozesz zrobic. — powiedziałam zadowolona.
— No w sumie tez tak sadze ale tak sie droczę. Zawsze jestem piękna.

-Nie pasowało ci mówienie o sobie, że jesteś brzydka- powiedziałem-Za co?- dodałem łapiąc się za ramię.

— Za to ze cie kocham. Nie No ale na serio... Spójrz. Mam wory pod oczami..— nachylilam sie nad sobą
— Musze kupić cos na to. Naprawdę mam takie cycki?— zapytałam mlaskajac.
— Zrobie sobie operacje plastyczna. Powinnam zmienić włosy. Te sa do dupy...

-Dobrze się czujesz?- zapytałem przyglądając jej się badawczo. Nie za bardzo wiedziałem o czym mówi. Moim zdaniem, była nadal piękna.

Spojrzałam na niego.
— Moja projekcja stoi tutaj.. Ciało leży tam... A pies...— właśnie. Pies. Zaczelam sie rozglądać. Lezal na łożku obok. Podeszłam do niego.
— On zyje? Prawda? Oddycha.

-Na pewno żyje. Cong Cong jest przecież silnym i świetnym psem- powiedziałem podchodząc do łóżka gdzie leżał.-Myślę, że jest najlepszym, co mogło cię spotkać.

— Tak sądzisz? — zapytałam patrzac na Natha.
— Myślałam ze jestes tym ty, Collins.

-Najlepszym przyjacielem jest pies-powiedziałem patrząc na zwierzaka-Tak, zazwyczaj mówią-dodałem przenosząc na dziewczynę-Nie myślę, żebym był najlepszym, tym, co spotkało cię w życiu.