Pokój spotkań

-Chris...znalazłam cię...-Mruknęła wchodząc do pokoju.

No nie wierze...pomyślałam kiedy usłyszałam głos Riny. I tak pogadamy Carl... One mi w tym nie przeszkodza. ..

-Chris ma się zgłosić do nowej nauczycielki, tej od transmutacji, Niki sensei. - Powiedziała naburmuszonym głosem. Widać było, że była zła na Chris.

- Dlaczego miałabym się do niej zgłosić? - zapytałam - Już wszystkich innych przepytała?

Poczułem jakby ktoś właśnie strzelił we mnie. Nie wierzy w miłość... Momentalnie się spiąłem i tępo wpatrywałem się w wazon, który stał na stole... Coś takiego nie istnieje.

-Ty też? ! Ja pierdole! Co za pojebana szkoła!

-Idź do Niki. Ona ci powie. Idę spać...albo gdzieś, może na wieżę...-Powiedziała. Idź i nie marudź, nie wiem co chce.

- No... dobra - mruknęłam - Zaraz do was wrócę, tylko się dowiem, o co jej chodzi.

NP sala transmutacji

-Tylko bez numerów! -krzyknelam zanim wyszła. -Naprawdę zacznę jej pilnować. ... -Spojrzałam na Carla.-Caarl?

-Idę spać, jakby co. - Powiedziała.

NP: nie wiadomo

Jej słowa dalej mi dudniły we łbie. Nie wiem czy aktualnie jestem w Hogwarcie.- Powiedz mi. Kim ja dla ciebie jestem?-zapytałem chłodnym tonem.

Zmarszczylam brwi patrząc na niego. -Co to za pytanie...? No.. moim chłopakiem, nie? Wszystko okej? -zapytałam słysząc jego ton.

-Nic nie jest kurwa okej.-powiedziałem dalej patrząc na ten pieprzony wazon- Czy..Czy ty w ogóle czujesz do mnie cokolwiek? Bo wiesz, przed niejaką chwilą powiedziałaś, że nie wierzysz w miłość, bo jeśli nie zauważyłaś cały czas tutaj byłem.

-Oczywiście ze zauważyłam że tu byłeś. .. Ja w przeciwieństwie do ciebie zawsze cie zauważam. -fuknelam do niego.-Oczywiście ze coś to ciebie czuje. Co cie ugryzlo? !

-Coś! A czym jest owe coś, hm? Młodzieńczym pożądaniem? Bo wiesz co? Ja nie mam bladego pojęcia!-powiedziałem czując jak ręce zaczynają mi się trząść ze złości.

-Carl dlaczego na mnie krzyczysz? -zapytałam schodząc ton niżej. -Nie wiem czym... ale...

-No ale? Śmiało nie krępuj się. Wyrzuć to z siebie- powiedziałem patrząc prosto w oczy.

-No... Ale.... -przełknęłam ślinę nie patrząc na niego. Nie lubiłam patrzeć ludziom w oczy. .. -Co ja mam ci powiedzieć? Carl ... co ci się nagle stało ?

-No co? Powiedz to co do mnie czujesz. Przecież to nie może być takie trudne! Bo w sumie wiesz, ani razu nie usłyszałem od ciebie szczerego "kocham cię", czy czegoś. A zeszłej nocy? Ja.. Ja już naprawdę nie wiem co mam o tym myśleć- powiedziałem odwracając głowę

-To... -wstałam I podeszłam do niego. Złapałam za się dolnej krawędzi jego koszulki. -Carl... Nigdy nie powiedziałam ci "kocham cie" nie dlatego że. .. bawię się tobą. .. czy.. czy cokolwiek innego...Ja.. po prostu nie chce cię okłamywać.... A zeszłej nocy.. to był tylko taki... żart. .

- A więc podsumowując. Nie odwzajemniasz moich odczuć i gdy zbliżasz się do mnie okazuje się, że to był tylko żart. Ahahahahaha.- powiedziałem sucho- Jakbyś nie zauważyła. Ja mam swoje uczucia i bawienie się nimi nie jest kurwa okej.- spojrzałem na nią co robi- Znowu chcesz sobie pożartować, co?

-Carl...-zabrałam ręce i gapilam się w podłogę, starając się ukryć łzy. Przełknęłam ślinę i zaczęłam mówić. -To... Nie jest tak że nie odwzajemniam twoich uczuć... Ja... Po prostu nigdy nie kochałam... Nie potrafię. .. I nie bawię się tobą ani twoimi uczuciami .. Nie mogłabym. .. Carl... Co cie tak nagle na to naszło? Ja sobie nie żartuje z ciebie. To wczoraj to był niewinny kawał. ..

Wstałem z kanapy. Miałem tego już dość. Tej cholernej kłótni, którą wywołałem, tej napiętej atmosfery i wszystkoego innego. Bez słowa wyminąłem dziewczynę zaciskając szczękę.

-Nie.. Carl...-Podeszłam do niego i zlapalam go za rękę. -Kochanie proszę. .. gdzie ty idziesz. ..? Carl...-juz nie powstrzymywalam płaczu. -Carl..

Wpatrywałem się w drzwi. Czy to ogółem ma jakiś sens? "Jeśli kochhasz, daj wolność" szkoda, że nikt nie powiedział, że to tak cholernie boli. Co ja mam zrobić? Powiedzieć "A tam, nic się nie stało! Całkowite wyjebaaane, a co!" czy może lepiej odpuścić...

-Carl. .. Proszę cię. .To.. Ja... Ja nie potrafię kochać. . Ja nie jestem zdolna do miłości. .. ale... Np To nie jest miłość. .. Ale coś na pewno.. być może przywiązanie. . Czy oddanie...Ale... Carl proszę. ..-uklęknełam za nim kladac dłonie na udach I pochylajac glowe.- Przepraszam... Przepraszam Carl.. Ja nie potrafię po prostu.. ale... Odkąd jesteśmy razem.. patrz jak się zmienilam.. nie jestem już podła I wredna. . Nie będę ci zatrzymywać siła. .. Nie będę cię do niczego zmuszać. . Jeśli chcesz to.. Przepraszam. . Ja nigdy się tobą nie bawiłam. ..Proszę cię. .

Odwróciłem się i czekał na mnie najsmutniejszy widok. Soo rozpłakana, na kolanach prosiła mnie o przebaczenie. Widząc jej minę dostrzegłem, że nie kłamie. Boże, jestem idiotą. Uklęknąłem przy niej i starłem jej z policzków łzy.-Przepraszam.-powiedziałem patrząc na nią- Zachowuję się jak ostatni debil.

-Nie... Nie jesteś. To ja jestem. .. Bo pozwoliłam ci się do mnie zbliżyć. . Przepraszam. . Możemy to skończyć. .. Naprawdę. . Nie chce żebyś więcej cierpiał bo.. wiem ze cie to boli... Mnie też boli to ze nie mogę ci powiedzieć zwykłego, pierdolonego "kocham cie". -powiedziałam zaciskajac pięści na udach. -Bo nie chce mówić czegoś, czego nie czuje.. To tak jakbym cie okłamywala. .. Nie chce teraz żebyś był ze mną. . Z litości bo ci się mnie żal zrobiło czy.. coś. .. Jeśli chcesz.. to się rozejdziemy. ..

- Cholera Soo... Nie chcę tego kończyć..

-Chcesz. Carl... Ja wiem co ty do mnie czujesz... Jestem tego cholernie świadoma. ... Pp prostu nie chce żebyś cierpiał.  Nie będę cię przy sobie trzymać n siłę...

Usiadłem na podłodze i oparłem się plecami o kanapę-Czyli... Czyli to koniec?

Nie odpowiedziałam. Ukrylam twarz w dłoniach, tlumiac płacz. Nie chciałam tego. To była ostatnia rzecz którą bym chciała. Nie chciałam żeby mnie zostawial. ... Ale jeśli tak będzie mu lepiej? Beze mnie? Zasługuje na dziewczynę która będzie odwzajemniac jego uczucia..Szczerze. .

Weszłam do środka, ale natychmiast stanęłam jak słup soli.
- Co...co się dzieje? - zapytałam cicho - Soo? Carl, co jej jest?

Weszła do pokoju, pukając wcześniej.
- O..Chris - powiedziała cicho. Spojrzała na Soo i Carla. Wzruszyła tylko ramionami. - Więc tu cię wywiało...

Zastanawiałem się co zrobić. Uniosłem głowę i spojrzałem na Chris- Ja właściwie nie wiem.-powiedziałem zduszonym głosem. Skierowałem twarz w stronę jakieś biblioteczki i wpatrywałem się w nią.

- Jak to nie wiesz? - powiedziałam - Wychodzę, wszystko jest w porządku, wracam a Soo siedzi na podłodze i chyba ryczy. Co się dzieje?!

Przykleiła się do Chris. Spojrzała na nią. Chyba nadal była zła, że ją wrobiła wczoraj. Patrzyła na nią z grymasem.

-Czy wy... Nie możecie. .. DAĆ NAM PIĘCIU MINUT SPOKOJU? ! -krzyknelam nie wytrzymując juz.-PIĘĆ. PIERDOLONYCH MINUT! -powiedziałam płacząc jeszcze głośniej. -KURWA MAĆ. Wszystko się dzieje! Nie zadawaj takich głupich pytań! Kurwa wszystko się dzieje

- PRZESTAŃ SIĘ NA MNIE DRZEĆ! MIELIŚCIE PIĘĆ MINUT, A NAWET WIĘCEJ! CZEMU JA WTEDY ZESZŁAM Z TEJ JEBANEJ WIEŻY?! MOGŁAM NA PRAWDĘ SKOCZYĆ I MIEĆ WAS WSZYSTKICH GŁĘBOKO W DUPIE!! TO, ŻE MACIE PROBLEMY NIE ZNACZY, ŻE MOŻESZ MIEĆ O TO DO MNIE PRETENSJE! POMAGAŁAM CI, JAK TYLKO MOGŁAM, A TY SIĘNA MNIE RZUCASZ Z RYJEM! WAL SIĘ!!!

-Chris..?-Zapytała. Soo? Um.. tego..Ogłuchnę przez was i magia niczego nie rozwiąże. i czego się drzesz Soo? Mattaku...

-TY MI POMOGŁAŚ? ! KIEDY? ! OPRÓCZ TEGO JEDNEGO RAZU, KIEDY STANELAS W MOJEJ OBRONIE PRZEZ AZAZELEM? ! TO JEST TA TWOJA POMOC?! TAK?! TO IDŹ! IDŹ SAC Z TEJ PIEPRZONEJ WIEŻY ! JUŻ MNIE TO NIE OBCHODZI! -wstałam z podłogi wpatrując się w dziewczynę. -NO I CHUJ! UZALASZ SIĘ NAD SOBĄ BO ROZSTAŁAŚ SIĘ Z JAKIMŚ NIEWYŻYTYM FIUTEM! ZROZUM WRESZCIE ŻE ON NIE JEST TEGO WART! KOPNIJ GO W DUPE I ŻYJ DALEJ! ZARAZ ZNAJDZIE SIĘ KOLEJKA CHĘTNYCH ŻEBY SIĘ Z TOBĄ UMÓWIĆ! WIEC MI TU NIE PIERDOL ŻE COŚ STRACILAS! BO "NIC" NIE STRACILAS! ZROZUM ŻE ON JEST NIKIM SKORO NIE POTRAFIL WYBRAĆ MADRZE!

- A CZY JA MÓWIĘ, ŻE MI TO PRZESZKADZA?! DOBRZE, ŻE WYBRAŁ DIANCIĘ! PRZYNAJMNIEJ MA DZIEWCZYNĘ SWOJEGO POZIOMU! I MOGŁABYŚ BYĆ TROCHĘ BARDZIEJ WDZIĘCZNA ZA TO, ŻE STANĘŁAM W TWOJEJ OBRONIE! W TYM MOMENCIE NIE DZIWIĘ SIĘ, ŻE NIKT CIĘ NIE LUBIŁ! ŻAŁUJĘ, ŻE ZACZĘŁAM Z TOBĄ NORMALNIE ROZMAWIAĆ! I WIESZ CO? TO TY POWINNAŚ SKOCZYĆ Z TEJ PIERDOLONEJ WIEŻY, NIE JA!

Kiedy dziewczyna przestała krzyczeć, zastanowiłam się przez moment gapiąc się w podlogę. -Myślisz? -zapytałam cicho podnosząc na nią wzrok. -Carl.-podeszłam do Carla I ukucnelam obok niego. Nachylilam się i pocałowałam go delikatnie w usta po czym odsunęłam się. -Masz z głowy. -powiedziałam I wstałam kierując się do wyjścia. Zanim otworzyłam drzwi, odwrocilam się w stronę Chris i skłoniłam się lekko. -Dziękuję. Za pomoc. -powiedziałam I wyszlam z sali.

Next: Guess

- Jezu, jaka ona jest tępa - powiedziałam i wyszłam.

NP gdziekolwiek, byle daleko od świata

Westchnęła i wyszła z sali.
NP: gdzieś tam