Pokój spotkań

-Bo nim jestem-powiedziałem i wziąłem głęboki wdech. Uniosłem głowę i oparłem się o fotel patrząc w sufit.

W pokoju zapadła krępująca cisza. Póki tu siedzi, o spania mogłam zapomnieć. ..-To... pomoc ci w czymś. ...

-Czyli jednak ci przeszkodziłem-powiedziałem po chwili- Jeśli mogę wiedzieć, co tu właściwie robisz?

-Jak to co... No... amm.. właściwie to śpię. ... No spałam..-powiedziałam uśmiechając sie lekko. -A... Dlaczego ty jeszcze ie jesteś w łóżku?

-Nie mogłem zasnąć, więc włóczyłem się po Hogwarcie-odparłem kierując wzrok na nią.-Uśmiechasz się-stwierdziłem po czym sam się uśmiechnąłem.

-Czasami się zdarza... Ostatnio niestety coraz częściej to robie...-powiedziałam i oparłam d głowę o fotel. -Dlaczego ty zawsze się na mnie tak patrzysz? Jeśli już to robisz.. to wtedy kiedy jestem piękna, uczesania i przede wszystkim ubrana... A nie.. pół naga, zakrwawiona i potargana w hui

-Mam przestać?-powiedziałem i zakryłem oczy dłońmi. Znowu to samo.- Tylko tym razem nie idź nigdzie- mruknąłem i zaśmiałem się.

-Nie mam gdzie iść. ..-mruknęłam. -Będziesz tu... Siedział?

-W sumie nie wiem- wzruszyłem ramionami i opuściłem ręce. Wciąż miałem zamknięte oczy-Ale wydaje mi się, że jednak ci przeszkadzam.- powiedziałem-I pewnie też wolałabyś abym sobie poszedł.- dodałem po czym podniosłem się z fotela. Otworzyłem oczy, bo jeśli miałem wyjść, no to nie chcę się potknąć.

-Nie... -powiedziałam cicho. Mimo wszystko nie chciałam być sama..-Nie... nie zostawiaj mnie

Zatrzymałem się i odwróciłem w jej stronę. Usiadłem na kanapie i przymknąłem oczy- To...Co robimy?- zapytałem

-Ee.. No... chyba nic.... Amm...Nie znasz hasła do łazienki prefektów prawda...? -zapytałam.

-Nie- odpowiedziałem- W końcu nie jestem Prefektem...- powiedziałem

-Ehh... no tak....-powiedziałam I zapatrzrzyłam się w sufit. -Możesz się przespać jeśli chcesz...

-Nie jestem aż tak śpiący-zaśmiałem się.-Czyli ogółem potrzebujesz skorzystać z łazienki, tak?-zapytałem po chwili.-Bo...Jeśli chcesz możemy pójść do mojego dormitorium i tam możesz skorzystać z prysznica i tak dalej...-podrapałem się po karku.

-Ee... No... No... Naprawdę? -zapytałam patrząc na niego i zastanawiając się.

-No tak, przecież nie wywalą mnie chyba za to, że pomogłem Ślizgonce- powiedziałem żartobliwie. Ściągnąłem z siebie szatę, po czym podałem, abo raczej chciałem jej podać, bo nie widziałem gdzie jest.- Ale lepiej abyś to narzuciła. Możesz zmarznąć. Potem mi ją oddasz.

-Nie.. Jest okej....-powiedziałam . -Tylko nadal się zastanawiam czy to... czy powinnam

Otworzyłem oczy i podniosłem szatę, która jak się okazało, leżała na podłodze. Lekko ją wytrzepałem i położyłem na ramionach Soo-Nie chcę słyszeć sprzeciwu. Zostajesz w tej szacie i pójdziemy do mojego dormitorium.

-Czy... ty mi rozkazujesz? -zapytałam poprawiając szatę i wstając. -Nie wierzę. ..

-Najwidoczniej. Ty zaczynasz się uśmiechać, a ja rozkazywać- stwierdziłem kręcąc głową- Nie powiem, nieźle... Soo-zwróciłem się do niej i spojrzałem na nią. Chwilę stałem w milczeniu-Chodźmy już.- powiedziałem.

-Co "nieźle "? -zapytałam patrząc na niego a potem na siebie. -Wiem ze wyglądam jak gówno. ..

-Nie, nic- machnąłem ręką i skierowalem się ku wyjściu-Dasz radę iść? To siódme piętro...

-A jeśli nie to co? -zapytałam kiedy wyszliśmy. --Poniesie mnie? -zasmialam sie.

-Może?-patrzyłem na nią chwilę po czym poszliśmy w stronę dormitorium
*np wiadomo gdzie lul*

Poszłam za nim.

Wróciłam do pokoju i zwinelam się na fotelu. Po chwili zasnęłam.

Obudziłam się wcześnie. Wcześniej niż powinnam. Dzisiaj czułam się zupełnie inaczej. Chociażby dlatego ze się wykąpałam I przebralam. .. Wole nie wspominać widoku swojego odbicia które zobaczyłam wczoraj... Nie było tragicznie ale dobrze też nie... Po jakimś czasie podniosłam sie i postanowiłam iść do Wielkiej Sali

Weszłam do pokoju spotkań i usiadłam na fotelu czekając. . Albo nie czekając. . Na Carla

Postanowiłem przejść się po Hogwarcie. Otworzyłem pierwsze lepsze drzwi i zobaczyłem Soo siedzącą na fotelu. Zamknąłem drzwi za sobą i usiadłem na kanapie.

-Przyszedłeś. -powiedziałam patrząc na niego. -Sowa przyniosła ci wiadomość?

Sowa? Nie wiedziałem nic o żadnej sowie...-Tak..Dostałem ją.

Popatrzyłam na chlopaka. Ehh... Pierwsze kłamstwo. ..-No i co o tym myślisz? Myślisz ze powinniśmy?

Weszłam do pokoju spotkań, gdzie zastałam Soo i Carla.
- Hejeczka - powiedziałam i rzuciłam się na jeden z foteli.
Cały czas byłam morka od deszczu i czerwona od łez.
- Co słychać?

-Próbuje się z nim dogadać. . -spojrzałam na dziewczynę. -Co się stało?

- Nie, nic - powiedziałam ze stoickim spokojem - Tylko pokłóciłam się z Isobel, która przyznała się do pobicia brata, a potem chciałam skoczyć z wieży astronomicznej - cały czas byłam zupełnie spokojna, a nawet się uśmiechałam, przy czym wyglądałam jak naćpana - Wszystko w jak najlepszym porządku.

-Czekaj.. To Isobel?! Kurwa kupie jej kwiaty. .. ale zaraz... co ty chciałaś zrobić? !

- Chciałam skoczyć - powiedziałam z uśmiechem - Ale to nic takiego.

-Czy ty jesteś normalna?! Pojebało cie?! -krzyknelam w ojczystym języku. Kiedy zobaczyłam minę dziewczyny dopiero wtedy kapnelam się ze nic nie rozumie.- Głupia jesteś? ! Niby fladze go? ! Za takiego idiote?! Czy ty w ogóle myślisz? !

- Spokojnie, usiądź - powiedziałam - Nic mi nie jest. Wszystko w jak najlepszym porządku.

-Nie mów mi co mam robić. -powiedziałam ale usiadłam w fotelu. -Mam nadzieje że to pierwszy i ostatni Twój wybryk...

- Jeśli tak dalej będzie - To nie ostatni. Rina poszła po tego idiotę, bo chciałam z nim pogadać, ale nie przyszedł. W sumie, nie wiem gdzie jest Rina.

-Mam zacząć cie sprawdzać i pilnować? Wiesz ze mogę. Dostanie się do waszego pokoju to nic trudnego. Zapytaj Carla. -powiedziałam. -Po co chcesz z nim rozmawiać? Żeby jeszcze bardziej się dobić a potem przypadkiem coś sobie zrobić?! Jeśli w tam momencie będziesz sama i nie będzie cię miał kto uspokoić to pod wpływem emocji możesz zrobić coś głupiego.

- Dzięki temu siedzeniu na wieży zrozumiałam, jak bardzo mam wywalone na Azazela - powiedziałam z uśmiechem - Diana mu wystarczy. Pewnie i tak ją kocha, w przeciwieństwie do mnie.

-O Boże. .. zesraj się Chris. Miłość śśie. ..-powiedziałam podciagajac kolana do piersi. -Błagam cie... coś takiego nie istnieje.. to po prostu młodzieńcze pożądanie. Mylnie interpretowane. Najprawdopodobniej spedzilibyscie razem kilka nocy ale nic dalej by nie było. .Ty myslalabys ze to "miłość " a on widziałbym w tym tylko sex... wtedy bolałoby jeszcze bardziej i mogłoby doprowadzić do tragedii. Nie wierzę w miłość.