Pokój spotkań

Siedziałem tak nieruchomo przez jakiś czas. Miałem wrażenie, że tutaj cały czas była. Po głowie dudniły mi jej krzyki jak i szloch, na ustach czułem jej, a w nos łaskotał mnie zapach jej perfum i kurzu. Wpatrywałem się z kamienną miną w ścianę. Nie chciałem wyjść z tej sali, miałem wrażenie, że jak stąd wyjdę nic mi po niej nie pozostanie poza nikłymi wspomnieniami. Czułem, że powoli drętwieje. Odchyliłem głowę kładąc ją tym samym na kanapę i patrzyłem w sufit. Po chwili poczułem zmęczenie i zasnąłem.

Otworzyłam nogą mocarne drzwi do pomieszczenia, dalej trzymając na rękach śpiącą Isobel. Ułożyłam ją na jednej z kanap i usiadłam przy niej, delikatnie jej głowę umieszczając na moj udach. Zajęłam się czytaniem jednej z książek znajdujących się na regale przy wejściu. Jakaś powieść romantyczna, której fabuła całkowicie się nie kleiła.

Wtuliłam się w nią. Było mi ciepło, wygodnie i miło. Oddychałam spokojnie.

Poprawiłam jej włosy, które zrobiły bałagan na jej twarzyczce. Przykryłam ją ostrożnie kocem i wróciłam do czytania romansidła.

Uśmiechnęłam się przez sen i spałam sobie wygodnie w najlepsze.

Co chwilę zerkałam na śpiącą królewnę, jej uśmiech jednoznacznie mnie informował, że jest jej teraz dobrze. Tylko ciekawe jak będzie za parę dni, miesięcy, o latach nawet nie wspomnę. Nie jestem pewna czy byłabym dla niej odpowiednią osobą. Przegryzłam wargę, trafiając na jedyny ciekawy moment w książce, mianowicie seks na dzikiej plaży, o północy w blasku księżyca w pełni. Wyobraźnia autora zniewala mnie z nóg.

- Ale nie budź mnie... Mamo... To Azazel rzucał jaszczurkami w mugoli... Nie ja... Ja tylko szukałam wtedy chomika... - mamrotałam powoli budząc się, otworzyłam oczy i znów mi zaparło dech w piesi gdy zobaczyłam twarz Nelly. Było mi miękko i ciepło. Pokój wspólny? - Oh... Zasnęłam wtedy, wybacz - powiedziałam zakłopotana trochę. Chciało jej się nieść mnie tyle? Dwa piętra?

- Zasnęłaś, a ja chciałam uciec przed kolejnym ulewnym deszczem. Nie dało się Ciebie zrzucić, bo się uczepiłaś, więc musiałam Cię wziąć ciężka istoto i zanieść aż tutaj. - udawałam poważną, ale zaraz się rozwśmiałam - Żartuję przecież. - nachyliłam się i ucałowałam ja w czółko.
Nelly, nie poznaję Cię. Powiedziałam sama do siebie w myślach.

Zamurowało mnie, już chciałam wybuchnąć przeprosinami i wręcz zasypać ją nimi, ale się roześmiała i aż odetchnęłam z ulgą. Przeszły mnie przyjemne dreszcze gdy mnie pocałowała w czoło. Spojrzałam na nią, wciąż nie mając dość jej urody, była jak... Po prostu marzenie. Roześmiałam się razem z nią. - Co czytasz? - zapytałam.

Zastanowiłam się chwilę, zanim ze swoich ust powiedziałam pierwsze słowa.
- W sumie to nawet nie wiem jaki tytuł. - odwróciłam książkę na stronę okładki, ale większa jej część była zdrapana i zaklejona jakimiś karteczkami - Jakieś romansidło, nudne, ogółem fabuła to jedne wielkie dno, ale jak spałaś doczytałam już do połowy książki. - zachichotałam krótko

- Mam nadzieję, że nie robiłam Ci tego co robiłam Sam - powiedziałam cicho i wtuliłam się w nią. Było mi wtedy tak dobrze jak nigdzie indziej.

- Nie wiem co robiłaś Sam i również nie wiem kto to jest Sam. - spojrzałam na nią pytająco, bawiąc się jej ognistym kosmykiem.

- Podobno zmacałam jej piersi i... Leżałam na niej i w ogóle... - powiedziałam, moja twarz z zawstydzenia nabrała koloru włosów.

Zaśmiałam się na tyle spokojnie, by mój brzuch nie zaczął unosić się przy tym jak rozżarzony kociołek.
- Może podświadomie jesteś jakimś... wiesz... pedofilem czy innym gwałcicielem? - spojrzałam na nią podejrzliwym wzrokiem, używając sarkazmu.

- Oby nie - udawałam że drżę na samą myśl, uśmiechnęłam się po tym i położyłam wygodniej. - Dziwna jestem... I w sumie to zabawne, jestem starsza od Ciebie o rok, a mniejsza, drobniejsza, i nie taka piękna - westchnęłam patrząc w jej oczy, które tak bardzo mnie wciągały.

- Co tam rok różnicy. Urodziłam się drugiego stycznia, więc to tak jakbym była z Twojego roku. - zaczęłam powoli mrugać oczami, patrząc się w jej zielonkawe oczy - Większość dziewczyn czy nawet dorosłych kobiet jest ode mnie mniejsza, drobniejsza i dużo piękniejsza. W tym Ty. Ile bym dała by wyglądać jak normalna, urocza nastolatka. Ale no cóż, wybrałam sobie taki styl życia i tylko czasami na to narzekam. - przegryzłam wargę

- Jesteś piękniejsza ode mnie, a mniejsza nie znaczy, że niegroźna - zagroziłam palcem z rozbawieniem. - Jesteś normalna, po prostu masz swój styl i naprawdę jesteś piękna. A tylko zaprzecz! - powiedziałam i znów byłam bliska omdlenia gdy zatrzepotała rzęsami. Działało to na mnie mocno.

- Zaraz źle się to dla Ciebie skończy. - przybrałam poważną i wrogą minę - Masz może łaskotki? - uniosłam prawą brew.

- Nie zrobisz mi tego... - powiedziałam "przerażona" i dłonie położyłam na swoich bokach w akcie obronnym, w oczach miałam błysk rozbawienia.

Chwyciłam jej malutkie rączki w jedną moją dłoń i zaczęłam ją łaskotać, śmiejąc się z jej reakcji głośniej niż ona.

- Aaaaa! - zawołałam głośno i zaczęłam się wierzgać jednocześnie się śmiejąc. - Przestaaaań! Nelly! - śmiałam się coraz głośniej.

- Przyznaj, że jesteś śliczna, piękna i ładniejsza ode mnie. - moje ręce trafiły podczas jej wierzgania pod koronkową koszulkę, dalej kontynuowałam łaskotanie i przy okazji penetrowanie jej ciała.

Jęknęłam podczas śmiechu, kręciłam głową jednocześnie, czułam kolejne przyjemne dreszcze od jej dotyku. - Jestem szkaradna! - zawołałam dysząc ze śmiechu.

Ręką zbliżałam się do jej bielizny w górnej partii ciała.
- Odwołaj to w tej chwili. - podczas łaskotania, otrzymywała ode mnie solidne kuksańce między żebra.

- Nnnnnnnieeee! - szybko odwróciłam się plecami do niej utrudniając łaskotanie mnie. - I co teraz? - powiedziałam z rozbawieniem zerkając na nią przez ramię, oddychałam szybko po wysiłku, jakim był tak długi śmiech.

Przestałam na chwilę, nastała przerażająca cisza, która przerywana byłą głośnym i mocnym oddechem Isobel. Odwróciłam ją ponownie i zbliżyłam swoją twarz do niej, zamykając oczy. Jakoś kilka centymetrów przed jej ustami, wykorzystałam chwilę i ponownie zaczęłam ją łaskotać.
- Mistrz szantażu! - uniosłam rozbawiona głos.

- To niesprawiedliwe! Nie fair! - zawołałam z udawaną urazą i znów zaczęłam się śmiać - Dobrze! Da się na mnie jakoś patrzyć! Wystaaaarczy? - powiedziałam ze łzami śmiechu w oczach, aż bolała mnie szczęka.

Momentalnie zaprzestałam wszystkie swoje ruchy i zamarłam jak posąg.
- Wystarczy, dziękuję. - uśmiechnęłam się zalotnie

Odetchnęłam z ulgą, znów się wtuliłam, ale tym razem głowę położyłem na jej obojczyku. Spojrzałam na nią, wciąż miała przyspieszony oddech. - Z nikim nie jest mi tak dobrze jak z Tobą.

- Znasz mnie jeden dzień, nie cały nawet. Jesteś pewna? - zmarszczyłam czoło

- Tak - odpowiedziałam, czułam się tego bardzo pewna. - Nawet jeśli z kimś w podobny sposób spędzałam tak czas, to nie było to co samo co teraz - uśmiechnęłam się do niej i zamknęłam oczy, napawając się zapachem jej perfum. Włosy spadły mi na twarz, nawet tego nie zauważyłam, w końcu cała moja uwaga skupiła się na Nelly. Równie dobrze mogła wejść tu Diana i mogłabym tego nie zauważyć. Było mi naprawdę dobrze.

- Od kiedy wolisz dziewczyny? - zapytałam melodyjnym głosem, pocierając jej policzki kciukiem.

- Sama nie wiem... Nie ciągnęło mnie jakoś nigdy do chłopaków - wzruszyłam ramionami ogrzewając się przy jej ciele, było mi lekko chłodno.

Wtuliłam ją do siebie jak małe dziecko, dokładniej okrywając kocem. Sama nigdy nie zastanawiałam się nad swoją orientacją, było to pod jednym wielkim znakiem zapytania...

- Dziękuję - powiedziałam cicho. - Naprawdę z nikim nie byłaś w związku? - zapytałam, czułam się dziwnie, jak dziecko. Ale jej czułość mi to wynagradzała.

- Nie. - rzuciłam krótko - Nikt nigdy mnie nie chciał. - udawałam śmiech, patrząc gdzieś przed siebie

- Udajesz - wymruczałam, było mi ciepło. Spojrzałam na nią, na jej idealną cerę, usta które miałam ochotę całować, oczy w których zaczynałam widzieć świat. - Tylko chorzy psychicznie odrzuciliby związek z Tobą. Jesteś świetna, kochana, zabawna... Wesoła... - zaczęłam wyliczać jej zalety, znalazłam ich kilkanaście.

- Myślisz tak, bo mnie znasz. - ugryzłam się w język - Znaczy znasz... Poznałaś mnie od tej... drugiej strony? - spojrzałam na nią delikatnym wzorkiem - Większość osób skreśla mnie zanim mnie pozna.

- I to jest ich strata i wielki błąd - powiedziałam patrząc jej w oczy. - Cieszę się, że Cię poznałam, na całe życie będę miło o tym myśleć.

- Mam taką nadzieję. - sama jakby wątpiłam w to co mówię.

Podniosłam się lekko i usiadłam okrakiem na jej kolanach, przodem do niej, przykryłam nas obie kocem. - Co to za powątpiewanie w głosie? Posterunkowa Tokisaki zaraz Cię przesłucha! - uśmiechnęłam się do niej rozbawiona własną głupotą, kto coś takiego odwala poza mną? Pff. Niemniej, chciałam podnieść jej samoocenę, żeby zobaczyła w sobie to, co ja w niej widzę. Spojrzałam jej w oczy.

Dosyć zdziwiona krokiem Isobel, chwyciłam ją w talii i delikatnie masowałam, by nie powodować łaskotek. Na moich ustach widniał spory uśmiech wywołany posterunkową Tokisaki. Czego ta dziewczyna nie wymyśli? XD

- I takie coś chcę widzieć zawsze na Twojej twarzy, bo wtedy przekraczasz wszystkie możliwe limity piękna - powiedziałam rozmarzonym głosem wciąż się wpatrując w jej oczy. Byłam coraz bardziej nią zauroczona, moje uczucie było coraz poważniejsze do niej, czułam to. - A jeśli nie, to zainterweniuję i aresztuję! - zaśmiałam się. - I w porównaniu z tym kaftan bezpieczeństwa to będzie poduszka!

- Zainterweniujesz i aresztujesz, tak? - mówiłam maksymalnie pociągającym tonem z lekką chrypką.

- Nie mów tak, bo robię się bezbronna no... - powiedziałam przechylając głowę. - Zupełnie jakbyś używała chloroformu, wiesz? Ładnie to tak? - zapytałam i się zaśmiałam lekko.