Dormitorium Dziewcząt 1

Odpowiedziałam jej śmiechem, a następnie obserwowałam jak ze mnie schodzi. Podparłam się na łokciach-Wiesz, co? Bardzo się cieszę, że nie jesteś typową Krukonką. Znaczy no wiesz...W Ravenclaw zazwyczaj są ci co uwielbiają naukę, są ultra poważni, jak mój brat. A ty taka nie jesteś, a przynajmniej nie nabijasz się z mojego stylu bycia- powiedziałam z lekkim zamyśleniem przenosząc wzrok na sufit- Nie żebym miała coś przeciwko takim pilnym uczniom, są w porządku ale nie czuję z nimi...więzi? Jakoś odechciewa mi się rozmawiać z osobami, które nie są w stanie wydusić słowa- dodałam po chwili bawiąc się palcami.

— Gwen - przewróciłam oczami i popatrzyłam na nią w sposób "żartujesz sobie?". - Miałabym się śmiać z jakiegoś promyka radości i aktywności w tym domu? W końcu nie jestem sama! - zawołałam radośnie i posłałam dziewczynie szeroki uśmiech. Złapałam ją za dłonie i spojrzałam w twarz.
— Na sam twój pierwszy widok widziałam, że jesteś spoko. Nie myliłam się.

-Różni są ludzie i jest niewielkie grono osób, które reagowały podobnie jak ty- stwierdziłam wzruszając ramionami. Wysłuchałam dziewczyny obserwując każdy jej czyn.
-Uważaj, bo się zarumienię!-zaśmiałam się patrząc na twarz Let-No i masz rację, bo jestem-dodałam z uśmiechem

— Po pierwsze - uniosłam palec, podkreślając wagę swoich słów - nie jestem taka jak inni. Jestem najprawdopodobniej najbardziej nieszablonową osobą, jaką spotkałaś w swoim życiu.
To był fakt. Starałam się być inna, zawsze. A teraz bardziej na swój sposób ogarnięta, starałam się nie przesadzać z niczym i nieskromnie mówiąc, zaczęło mi to wychodzić.
— Śmiało się zarumień. Jeszcze cię nie widziałam zawstydzonej. To musi być świetny widok.

-Ty szczególny i jedyny w swoim rodzaju snowflake'u- zaśmiałam się przyglądając się dziewczynie. Let w sumie nigdy bym nie porównała do śniegu. Krukonka bardziej mi się kojarzyła z żywiołem ognia mogę powiedzieć, że jest bardzo gorąca. Jej żywiołowość i ta pewność siebie-W takim razie życzę ci powodzenia. Rzadko kiedy można mnie zawstydzić-stwierdziłam z uśmiechem.

Zaśmiałam się głośno i wesoło, słysząc jak mnie nazwała. Oj nie, zdecydowanie to do mnie nie pasowało. A najbardziej nie miało to słuszności w dawnej Leticii, która chwilę później dostała furtkę na swój okresowy powrót. Nie tak łatwo ją zawstydzić, co? Kątem oka dostrzegłam lustro. Gdyby Gwen trochę się przesunęła na bok... Skoczyłam szybko za nią, przesunęłam przy okazji nas, by była naprzeciwko niego. Nogami oplotłam ją w okół pasa, dłonie wylądowały na jej piersiach i ścisnęły, zaś usta zassały się na jej szyi.
— Rzadko kiedy można, co? - zamruczałam z rozbawieniem, na moment przed tym, jak moje usta dopadły jej skóry na szyi. Oczywiście, kątem oka patrzyłam w lustro. Dla mne nie było to nic złego tak z tym wyskoczyć, na nieszczęście Gwen.

Reakcja na moje słowa, była natychmiastowa. Poczułam najpierw jej nogi oplecione wokół mojego pasa, a następnie dłonie, na moich piersiach, przez, co wstrzymałam powietrze. Następnie miękkie i ciepłe usta Krukonki pieściły moją szyję, wtedy wydałam zduszony jęk-Rzadko- potwierdziłam cicho. Nie czułam niczego innego poza przyjemnością. W życiu nie pomyślałabym, że doświadczę czegoś takiego.

Czekałam tylko i patrzyłam w owe lustro, czekając aż się pojawią pierwsze, choćby najmniejsze rumieńce. Jednak... Cholera. Nie dość, że nic to nie dało, to się wydawało, że blondynka czerpie z tego przyjemność. Cieszyć się czy marudzić? Podsuwało to sugestię co do jej orientacji, ale z drugiej strony nie szło jej zawstydzić! Zabrałam ręce z jej piersi, dłoń położyłam na jej czole, sprawdzając czy nie ma gorączki. A potem przyjrzałam się ze zmarszczonymi brwiami jej oczom, patrząc czy aby na pewno jest zdrowa.
— Nie pozostaje mi powiedzieć niczego innego jak to, że trafiła kosa na kamień - jęknęłam z niezadowoleniem i się położyłam obok niej na łóżku zrezygnowana. Ja jeszcze wymyślę sposób!

-Mówiłaaaam- melodyjnie przeciągnęłam przedostatnią głoskę- Tak, tak kiedyś na pewno ci się uda-dodałam z uśmiechem. Szczerze powiedziawszy, wątpię aby dziewczynie się udało. Czułam jak po ciele przechodzi mnie przyjemne mrowienie. Gdy Let przyłożyła swoją dłoń do mojego czoła, miałam ochotę się zaśmiać. Jej reakcja była urocza.

- Widzisz, kiedyś byłam taką osobą, że bez problemu puknęłabym cię tu na miejscu. Zresztą, jakby człowiek się nie zmienił, zawsze coś jednak z tego pozostaje i tego człowiek się nigdy nie pozbędzie - westchnęłam i przekręciłam się na brzuch zrezygnowana. Co mam zrobić? Obnażyć ją publicznie? Nie miałam pomysłu. Trudny orzech do zgryzienia.

-Możesz również po prostu sobie odpuścić- stwierdziłam z uśmiechem wzruszając ramionami- To najprostsze rozwiązanie-dodałam pewnym tonem. Przeglądałam się dziewczynie, a jej zamyślona mina wprawiała mnie w wesoły nastrój. Wyglądała zabawnie, rozmyślając w jaki sposób mnie zawstydzić. Powodzenia, Hale- Ale nie załamuj się. Kiedyś może ci się uda wygrać. Tylko w czymś innym- stwierdziłam poprawiając włosy.

Czułam, że ja jeszcze coś wymyślę. Musiałam. Jednak zmarszczyłam brwi gdy dociągnęła swoją wypowiedź do końca i spojrzałam na nią z zaciekawieniem.
- W czym innym miałabym wygrać? - zapytałam unosząc brwi. Nagle naszedł mnie pomysł. Samo zwykłe macanie nic nie dało, ale gdyby... Plany zawstydzenia i plany gwałtu u mnie teraz dzieliła bardzo cienka granica.
- Tym razem mi się uda - obwieściłam z zacięciem i się przysunęłam za jej plecy. Szybkim ruchem podciągnęłam jej bluzkę i zdjęłam z niej stanik, złapałam obnażone, wyciągnięte na światło dzienne piersi.
- A teraaaz? - zamruczałam do ucha, ponownie patrząc w lustro.

-Jest wiele rzeczy, które mogę przegrać-odparłam jakby było to oczywiste. Przez chwilę Leticia miała dziwną minę. Gdyby była postacią z kreskówki nad głową miałaby jarzącą się żarówkę, a na twarzy uśmiech Grincha. Nagle dziewczyna wsunęła dłonie pod moją bluzkę, ich chłód sprawił, że na ciele poczułam dreszcze. Następnie szybkim ruchem Hale ściągnęła mój stanik, w myślach żałowałam, że nie założyłam sportowego, a potem moja bluzka została uniesiona-Świetnie, dzięki tobie jest mi teraz zimno-jęknęłam, gdy poczułam jej ciepły oddech przy uchu na skórze pojawiła się gęsia skórka. Zerknęłam na lustro, widząc siebie...-Gratuluję...Wygrałaś-mruknęłam z dosłyszalnym zawodem. Wzięłam jej ręce z siebie i naciągnęłam koszulkę na ciało.

Cholera. Tak trzymając ją, aż nie chciałam puścić. Takie miłe w dotyku, jędrne... Moje ręce mentalnie krwawiły. Choć triumf przyćmił ten ból. Wyskoczyłam z łóżka energicznie i zaczęłam coś na kształt zwycięskiego indiańskiego pseudotańca.
- Veni, vidi, vici! Przybyłam, zobaczyłam, zwyciężyłam! - zawołałam, po czym opadłam przed nią na brzuch i wyszczerzyłam się do Gwen dumna z siebie.

Widząc taniec-połamaniec Letici, który miał wyglądać na zwycięski, niż jeżeli na próbę odtworzenia układu stworzonego przez Micheala Jacksona, zaczęłam się śmiać. Praktycznie zapomniałam o tym co działo się wcześniej. Zaraz potem obrałam poważną minę-Ciesz się, ciesz. Jeszcze ze mną przegrasz-parsknęłam wystawiając jej język.

- Niby w czym przegram? - Wystawiłam język w jej stronę z rozbawieniem i oparłam głowę na rękach. Jeszcze kiedyś będzie mnie prosiła, żebym ją złapała i masowała! Machając wesoło nogami w powietrzu, przyglądałam się jej dokładnie. Była urocza i śliczna.

-Jeśli ci powiem, wtedy do tego się przygotujesz aby mnie pokonać. Ha! Nie dam się tym twoim sztuczkom!-powiedziałam marszcząc brwi-Póki co się nie dowiesz. Możesz radować się swoją koroną triumfu, ale nie będzie tam wiecznie. Nim się obejrzysz, ja ją przejmę, muahahaha-zaczęłam się śmiać niczym złoczyńca z bajki animowanej lepiej niż Joker z Suicide Squad.

-- I tak ci nic to nie da, nie wygrasz się - odparłam wesoło szczerząc zęby w uśmiechu.
- Słoneczko, Hail to the Queen. Ja tu będę miała koronę na zawsze i co byś nie zrobiła, jakiej rebelii byś nie zrobiła, wyjdzie to na to samo i tak. Na przegraną i na moje wieczne panowanie! - przemówiłam porywająco, z werwą i oparłam głowę na dłoni, patrzyłam wciąż na nią przenikliwym wzrokiem.

-Zobaczymy- parsknęłam spoglądając na dziewczynę-Nic nie jest wieczne, słoneczko- dodałam pewnie i odgarnęłam włosy na jeden bok. Chwilę przeczesywałam je rękoma skupiając na tym swoją uwagę. Skoro Leticia jest przekonana swojej wygranej ciekawe jak zareaguje gdy upadnie.

Weszłam i rzuciłam się na swoje łóżko. Byłam strasznie zmęczona, więc przebrałam się tylko w piżamę i poszłam spać, a Jordan ułożył się przy mnie, więc od razu położyłam głowę na jego tułowiu, szybciutko zasypiając.

Wstałam po 12 w wyśmienitym nastroju. Gdy jeszcze przyciągałam się w łóżku, słyszałam jak Jack skomle przy drzwiach, więc szybko się podniosłam i otworzyłam mu drzwi. Po wypuszczeniu psa, otworzyłam swoją szafę, wybierając outfit na dziś. Padło na przetarte szorty i krótką czarną bluzeczkę, narzuciłam na to jeszcze szary sweterek. Podeszłam do lustra i się obejrzałam w nim, no nie powiem, całkiem nieźle. Z tą myślą opuściłam swój pokój.



Next > Dormitorium Ślizgonek