Wieża Astronomiczna

- Bywa - mruknęłam z uśmiechem.

-Mogłabyś chociaż zaprzeczyć i powiedzieć, że ten obraz miał rację- westchnąłem patrząc w niebo.

- Oj przepraszam - zaśmiałam się - No faktycznie miał rację.

-Teraz to mówisz to po to aby nie było mi przykro- zaśmiałem się- Niezłe z ciebie ziółko, Stephens

- Hej! Nie po nazwisku, bo na serio zlecisz z tej wieży - zaśmiałam się - Gwarantuję ci to.

-Już się boję. Ty będziesz mieć większe straty. W końcu stracisz materac- zaśmiałem się

- Znajdę sobie następny - zaśmiałam się - Chociaż ... nie. Prędzej umrę z tęsknoty.

-Aż tak przywiązujesz się do swoich materaców?- spytałem unosząc brwi. Chwilę patrzyłem na dziewczynę badawczo, a potem z uśmiechem wpatrywałem się w chmury.

- Przywiązuję się po trochu do każdego - powiedziałam z uśmiechem, ale po chwili mina mi zrzedła - Co nie zawsze wychodzi na dobre. Czasami trzeba o kimś zapomnieć i wtedy jest ciężko.

Spojrzałem na dziewczynę.-Chris nie myśl o nim. Nie warto- powiedziałem dalej na nią patrząc,

- Wiem - mruknęłam - Jakoś tak nagle mi to przyszło ... no dobra, nie czas na to. Muszę cię przeceż zrzucić - zaśmiałam się i wstałam.

-Nie Chris! Nie rób tego- zaśmiałem się patrząc na to, co robi.

- No wstawaj - zaśmiałam się - Bez ciebie cię nie zrzucę.

Wstałem i spojrzałem na nią wyczekująco- Nie wiem czy mnie uniesiesz- powiedziałem śmiejąc się

- No dobra, nie uniosę cię - mruknęłam obchodząc go dookoła - To może sam skocz.

-No skoro tak bardzo nalegasz- powiedziałem po czym podskoczyłem w miejscu.

- Ha ha bardzo śmieszne - powiedziałam z udawaną powagą - Tak to ty se możesz.

-No mogę- powiedziałem i ponownie podskoczyłem śmiejąc się.

- Obrazy ci mówią, że się ładnie uśmiechasz. A powiedział ci któryś, że jesteś zabawny? - zapytałam siadając na podłodze - Dzisiaj jednak cię nie zrzucę. Postanowiłam nie sprawiać ci tej przyjemności.

Usiadłem obok niej patrząc na nią- Tego jeszcze nie słyszałem- powiedziałem z uśmiechem- A tobie ktoś mówił, że masz ładne oczy?- spytałem wpatrując się w nią.

- Taki jeden już mi to powiedział - zaśmiałam się - Ale to się chyba nie liczy.

-Nie on się nie liczy- odparłem i oparłem o brodę dłonie.

- W takim razie ... przed tobą nikt mi tego nie mówił - zaśmiałam się.

Wszedłem na wieżę, zauważyłem dwoje ludzi, puchonów. Wyglądało mi to na romansowanie, więc stwierdziłem, że nie będę im przeszkadzał. Wieża była duża, więc mogłem sobie spokojnie na uboczu stanąć i oprzeć się o murek, widząc otoczenie zamku. Tak w sumie zrobiłem.

Uśmiechnąłem się -Czuję się zaszczycony- powiedziałem śmiejąc się

Kątem oka zobaczyłam, że ktoś przyszedł. Azazel. Miałam wrażenie, że przyszedł się z nas ponabijać.
- To znowu on - mruknęłam do Charliego - Jak myślisz, czego chce?

-Nie wiem. Zignoruj go- powiedziałem patrząc na nią.

- Jakoś nie za bardzo potrafię - powiedziałam - Założę się, że Azazel zaraz podejdzie i się będzie z nas albo naśmiewał, albo będzie udawał świętego.

Westchnąłem, miałem wrażenie, że słyszałem "Azazel" w ich rozmowie. Albo zwyczajnie się przesłyszałem, wstałem i przeciągnąłem się. Nic tu po mnie, Hogwart sam się nie pozna. Wyszedłem z wieży.
NP: Pokój Spotkań.

- Co on właśnie odwalił - mruknęłam ze zdziwieniem - Pewnie przyszedł posłuchać o czym gadamy, ale nie usłyszał tego, co chciał.

-Chris zignoruj go- powtórzyłem- Jakby go nie było. Miej na niego wywalone tak jak on pewnie teraz ma na ciebie- powiedziałem

- Dobra - mruknęłam - Postaram się.
Uśmiechnęłam się i spojrzałam na niebo.

Podniosłem głowę patrząc w niebo. Widok z tej wieży naprawdę jest niesamowity.

Przymknęłam oczy i odpłynęłam. Byłam świadoma wszystkiego, co dzieje się wokół mnie, ale czułam się jakbym spała.

Oparłem dłonie o podłogę i wziąłem głęboki wdech. Zerknąłem na Chris, która prawie zasypiała.

Leżałam w ciszy i słuchałam szumu wiatru. Byłam zbyt leniwa, żeby chociaż otworzyć oczy.

Powoli się ściemniało. Wpatrywałem się w niebo siedząc ze skrzyżowanymi nogami. Dawno nie siedziałem w ciszy.

Otworzyłam oczy i spojrzałam na Charliego, a potem na niebo, na którym zaczęły się pojawiać pierwsze gwiazdy. Nie chciałam iść. Było na to za wcześnie.

Zadarłem głowę i dalej patrzyłem się w niebo. Fakt, że było coraz chłodniej, ale było tu za przyjemnie aby wracać do dormitorium.

- I co teraz - mruknęłam - Będziemy tak po prostu tu siedzieć? Nie wytrzymam dłużej tej ciszy.

-Czekałem aż w końcu się odezwiesz- powiedziałem z lekkim uśmiechem- Masz jakąś propozycję, oprócz zrzucenia mnie z wieży?

- Nie - zaśmiałam się - Pierwszy raz w życiu nie mam pojęcia co ze sobą zrobić.

-W sumie możemy zagrać w pytania. Chodzi o to, że nawzajem sobie zadajemy pytania, aż się znudzimy.- powiedziałem wzruszając ramionami- Chyba, że masz jeszcze jakiś pomysł

- Nie mam żadnego pomysłu - powiedziałam - Nawet nie wiem jakie pytanie ci zadać.

-O co chcesz- odparłem i położyłem się na podłodze i wpatrywałem się w niebo.