Wieża Astronomiczna

-Nie jesteś moją dziewczyną kiedy to w końcu zrozumiesz?!-powiedziałem zaciskając pięści-Nie jesteś, nie byłaś i nie będziesz. Zrozum to w końcu.

-Uspokoj sie w końcu i porozmawiajmy... Ja nie chce tak tego zostawić. .

-A mamy o czym?-uniosłem brew patrząc na nią.

-No tak. O nas. Carl proszę cie.. Przypomnij mnie sobie..-niewiele myśląc przytuliłam się do niego.-Proszę

Po chwili gdy Soo mnie przytuliła bez zastanowienia odepchnąłem ją. Na tyle mocno, że upadła na podłogę-Nie jesteś kimś kto może mnie dotknąć. Nie było nas i nigdy nie będzie.

Wszedłem na wieżę, akurat usłyszałem co mówił, zauważyłem też leżącą Soo. Czując przypływ wściekłości, nie wiele myśląc podszedłem do niego szybko i łapiąc go za szatę wychyliłem go za mur. Spojrzałem mu w oczy z dzikim szałem. - Co Ty kurwa wyprawiasz wywłoko? Nie pomyliły Ci się role? - wycedziłem.

Patrzyłam na niego zszokowana kiedy mnie popchnął. -Ale..-drzwi znów się otworzyły i wszedł przez nie Azazel. A ten co tu robi? -Az zostaw..-powiedziałam podnosząc się z ziemi.

-O! Pojawił się twój rycerz obrońca. Gdzie masz zbroję kolego?-parsknąłem ukrywając przy tym strach, który panoszył się po całym moim ciele. Nie wiedziałem co mówię.

- A Ty - złapałem go za kostki i wystawiłem poza mury wieży umięśnioną rękę. - Gdzie masz jakiekolwiek człowieczeństwo, zarzygańcu? - splunąłem na niego z pogardą. - Nie masz żadnej wartości, nawet podłogę szkoda Tobą wycierać - warknąłem w furii. - Nigdy by Cię nie było stać, by stanąć w czyjejś obronie. Zapewne Twoja rodzina wolałaby zdechnąć, niż Cię oglądać.

Krzyknęłam kiedy Az wywiesil Carla za wieżę.
-Az puść go. To znaczy nie puszczaj! Przestań. Będziesz miał problemy! Poradzę sobie. .

-Skoro jestem takim zarzygańcem i wywłoką, to chcesz przez kogoś takiego jak ja wylecieć z Hogwartu? Serio? Nie masz przyjaciół, dziewczyny czy czegoś?-wydusiłem z siebie przerażony. Mogę zginąć. Naprawdę, mogę umrzeć.

- Wyleciałem już z jednej szkoły, przeze mnie cztery osoby są na oddziale intensywnej terapii w psychiatryku od kilku miesięcy. Z tej szkoły czy z innej, co za różnica? - podrzuciłem go do góry i złapałem, chcąc jeszcze bardziej go na straszyć. Czułem, że tracę kontrolę nad swoją furią. - Myślisz, że nawet Diana jest w stanie roztrzaskane ciało pozbierać do kupy i wskrzesić? Wybacz, gówna, bo nim jesteś.

-Az blagam cie przestań. Nie chce żebyś miał przeze mnie kłopoty. -Podeszłam do niego i zlapalam go za ramię. -Proszę cię. Tego juz nie zniose. Azazel uspokoj sie.. on.. to nie jego wina. To przeze mnie to wszystko się stało. On ma całkowitą rację, Az ty o tym przecież wiesz.

-Ona ma rację. Chcesz mieć kłopoty przez takie gówno jak ja?-powiedziałem spanikowany. Cholera. Mam przejebane.

- To tylko i wyłącznie jego wina. Mógł Cię uszczęśliwić, sprawić, że wszystkie Twoje demony przeszłości znikną, ale nie, musiał się utopić, musiał sprawić, że się załamałaś. Nie ma  w tym żadnej Twojej winy, Soo. A Ty się nie odzywaj śmieciu - warknąłem do niego i z okrzykiem furii rzuciłem nim o drzwi, którymi wszedłem. Złamały się pod siłą uderzenia.

-O matko Azazel! -krzyknęłam zakrywajac usta dłonią. Rzadko mówiłam do niego pełnym imieniem ale teraz jakoś miałam taką potrzebę. -To naprawdę nie jego wina.. Później ci to opowiem.. sam przyznasz mu rację. .

Po chwili poczułem, że lecę, a jedyne co słyszę to świst. Zaraz potem moje plecy zderzyły się z drzwiami, które się połamały, a drzazgi wbijały się w plecy. Czułem roznoszący się po całym ciele ból. Syknąłem próbując się podnieść.

- To, że całowałaś się z moją siostrą, to nie był powód, by skoczył do jeziora i złamał Ci serce, Soo - docisnąłem leżącego już na brzuchu Carla do podłogi nogą. - Błagaj ją o wybaczenie za to co zrobiłeś, już! - krzyknąłem wściekły do niego.

-Az.. Błagam przestań. To naprawdę nie jego wina. To ja jestem idiotką bo kompletnie nie myślę. Zostaw.. proszę. .-powiedziałam łapiąc go za ramię i próbując go odciągnąć. Szanse miałam mniej więcej takie jakbym próbowała odciągnąć czołg. -Nie chce jego przeprosin czy czegokolwiek innego..

-Nie mam za co ją przepraszać-parsknąłem czując coraz większy ból. Czując, że Ślizgon robi to mocniej jęknąłem-Dobra, błagam o wybaczenie-wydusiłem

- To tylko jego wina, nie obwiniaj się o to - spojrzałem na Soo i rozszerzyłem oczy w gniewie, gdy usłyszałem jego odpowiedź. Zszedłem z niego nogą i podniosłem do pozycji stojącej. Oparłem go o ścianę i wyprowadziłem dwa mocne sierpowe w jego twarz. - Ja Cię nauczę, że masz za co przepraszać, niedorobiony homunculusie, gnido, nowotworze na organizmie świata!

-Tokisaki do jasnej cholery! -wrzasnęłam ciągnąc starszego za tył szaty. -Przestań kurwa, bo będziesz miał problemy debilu! Az puść go już! Zabierz mnie stąd i puść go już!

To wszystko stało się tak nagle. Jęknąłem z bólu czując jak z nosa zaczyna coś mi cieknąć. Zbliżyłem rękę do nosa i zobaczyłem krew. Cudownie.

Wyprowadziłem ostatnie, najmocniejsze uderzenie, któremu towarzyszył trzask łamanego nosa. - Jeszcze raz coś zrób Soo, a Cię nauczę dobrych manier ponownie. Przydadzą Ci się one już gdzie indziej - splunąłem na niego - w zaświatach. - Wziąłem Soo na ręce i wyszedłem z nią. 
NP: Wielka Sala.

Osunąłem się na ziemię czując jak prawie wszystkie części mojego ciała mnie bolą, a najbardziej nos. Kutas. Powinienem iść do pielęgniarki, ale wizja spotkania go na schodach...JEstem pewien, że jeszcze by mnie z nich zrzucił.

Nie zdążyłam nic powiedzieć nawet kiedy Az poderwał mnie z ziemi i wyniósł z wieży.
Next: WS

Po dłuższym czasie udało mi się podnieść i chwiejnie ruszyłem do pielęgniarki trzymając się ściany.

NP SS

Wszedłem na wieżę astronomiczną. Co było dziwne. Drzwi były rozwalone. Ciekawe co tu się działo... Usiadłem na podłodze i patrzyłem w ziemię. Co ja mam cholera zrobić?

Po powrocie z Londynu poszłam na WA. Zdziwił mnie widok rozwalac drzwi ale.. nie moja sprawa. Na wieży juz ktoś był. -Charlie? Amm.. Nie przeszkadzam...?

-Oh Lexy-powiedziałem unosząc głowę-Słuchaj jest taka sprawa. Mój kolega ma pewien problem i nie wiem jak mu pomóc.

Wsunąłem głowę na wieżę, tym razem nie przez drzwi, bo ich już nie było. - Kolega? Chyba raczej Ty! - zniknąłem znów.

-Spierdalaj-mruknąłem gdy go zobaczyłem. Koleś jest cholernie irytujący.

-Eee.. Okej. .-powiedziałam siadając obok niego. -No to co mu się stało?

Poprawiłem włosy-Dobra, a więc mój kolega, ma przyjaciółkę. Ta jego przyjaciółka chyba coś do niego czuje, ale nie jest pewien.

-Dobra... Znam tę przyjaciółkę?

-Prawdopodobnie-powiedziałem i podrapałem się po karku.

-No dobra. . Którą się w tobie zakochała? -powiedziałam w końcu wyjmujac z kieszeni czekoladowe żaby i wciskając mu jedna w ręce.

-Chris-powiedziałem-Co ja mam zrobić?

-Po pierwsze. Musisz się zastanowić czy ty coś do niej czujesz. Czujesz?

-Nie wiem-powiedziałem-Dbam o nią, troszczę się, chcę aby była szczęśliwa, irytuje mnie gdy rozmawia z jakimiś chłopakami i gdy mnie ignoruje. Lubię patrzeć na jej uśmiech i gdy korzysta ze mnie nazywając mnie materacem-zaśmiałem się-To chyba czuję. Nie wiem. Nie jestem dobry w tych sprawach.

-Ja ekspertem nie jestem ale jak dla mnie .. to ty tez coś do niej czujesz. Tylko nie chcesz albo boisz się do tego przyznać. W momencie kiedy chcesz żeby dziewczyna była szczęśliwa i zrobisz wszystko żeby tak było, i irytuje cie kiedy inny facet kręci się wokół niej, to znaczy że to początek czegoś pięknego.

-Chyba wpadłem na pomysł-powiedziałem i podałem jej czekoladową żabę-Znasz może miejsce w Hogwarcie, gdzie mało kto chodzi, ale jest dobra akustyka?

-Eee... Taaa.. no jasne... Peełno. .-Co. ..-E.. pokój spotkań?

-Tam często są jacyś inni uczniowie i książki. Chodzi o puste pomieszczenie.

-No to.. albo nie używana klasa albo pusta klasa na pierwszym.. Ewentualnie sowiarnia. .