Błonia Hogwartu

Stanęłam obok Chris i patrzyłam na Puchona. - Myślę, że mnie nie lubi - powiedziałam do przyjaciółki.

- Czemu miałby cię nie lubić? - zapytałam odrywając wzrok od chłopaka - Nie ma do tego powodów.

- Ale takie wrażenie odniosłam - spojrzałam na nią.

- Oj no weeeź. Przecież on cię nawet nie zna.

Ziewnęłam i już śpiąca przewróciłam się na Chris obejmując ją mocno przez sen.

- Łooo - mruknęłam zdziwiona patrząc co odwala Is - Śpij dobrze. Mi tak wygodnie. Meh.

Poruszyłam jedynie głową na jej piersiach i sobie słodko spałam.

- Nie przesadzasz? - mruknęłam spychając ją z siebie.

Nie dałam się zepchnąć, spałam już spokojnie.

- Charlie, misiek, potrzebuję pomocy - krzyknęłam śmiejąc się.

Obudziłam się z jękiem i zamrugałam oczami, odsunęłam się. - Ummmm... Wybacz, narkolepsja - westchnęłam ciężko.

- Nie szkodzi - mruknęłam - Wiedziałam, że kiedyś tak zrobisz.

- Ale Cię nie zmacałam, nie? - zapytałam niepewnie.

- Na szczęście nie - powiedziałam podkreślając dwa pierwsze słowa - I niech tak zostanie.

- To dobrze - odetchnęłam z ulgą, uśmiechnęłam się.

- Z czego się tak cieszysz - zaśmiałam się znowu patrząc na Charliego.

W pewnym momencie usłyszałem dziwny dźwięk miotły i nagle straciłem równowagę. Zacząłem spadać w dół. Skończyło się na tym, że upadłem z jękiem twarzą w trawie. Chyba żyję.

Zrobiłam facepalm patrząc jak się wywala.

- Charlie! - wrzasnęłam, gdy chłopak spadł z miotły i podbiegłam do niego - Na brodę Merlina, Charlie. Nic ci nie jest? Odezwij się. Żyjesz tam?

- Mugole... - mruknęłam do siebie i pokręciłam głową.

-Żyję. Jakoś-mruknąłem dalej mając twarz w trawie. Przekręciłem się na plecy z cichym jękiem. Twarz mnie bolała

- Na pewno? Coś cię boli? Może trzeba iść do skrzydła szpitalnego? - zadawałam pytania jedno po drugim kucając obok Charliego i nachylając się nad nim.

Przygryzłam wargę w zamyśleniu. Wyjęłam różdżkę. - Accio gitara elektryczna Azazela - mruknęłam machając nią w stronę szkoły. Gdy przyleciała, złapałam ją i usiadłam. Zaczęłam cicho grać Slipknota.

-Spokojnie Chris. Zęby mam całe-zaśmiałem się dalej leżąc

- Ale mnie przestraszyłeś - powiedziałam przytulając się do niego - Nie rób tak więcej.

- I'll push my fingers into my eyes! It's the only thing that slowly starts to ache! - zaczęłam śpiewać i grać jednocześnie w normalnej głośności.

-Wszystko jest okeeej-westchnąłem

- Ale na pewno? Na pewno na pewno? - zapytałam i pocałowałam go w czoło.

-Na pewno, na pewno, na pewno, na pewno-zaśmiałem się lekko-Kilka siniaków, jakoś to przeżyję przecież.

- Oj no nie wiem - zaśmiałam się odklejając się od Charliego - Nie każdy przeżyłby upadek z miotły.

-To by było żałosne trochę umrzeć podczas...-zacząłem liczyć na palcach-Trzeciej próbie latania-zaśmiałem się patrząc na dziewczynę.

Grałam spokojnie dalej dając się ponieść muzyce.

- Nawet nie wiesz jak często zdarzają się poważnie wypadki w czasie latania. Sama prawie umarłam ze cztery razy, a połamań miałam tyle, że nawet nie pamiętam. Do tego wstrząśnienia mózgu, przebite kolano i dłoń.

-Woaah-mruknąłem podnosząc się-Wszystko jest ok!-powiedziałem i poczułem, że zakręciło mi się w głowie-To ja jednak posiedzę-powiedziałem siadając na trawie

- Nie, Charlie, nie jest okej. Przecież to widać na pierwszy rzut oka. Zrobiłeś się okropnie blady - powiedziałam siadając naprzeciw chłopaka - Nie kłam, dobra?

- Meh... - poszłam z gitarą do swojego dormitorium, skoro mnie olano.

- Charlie! - powiedziałam głośno pstrykając palcami przed jego twarzą - Odezwij się! To uderzenie wpłynęło jakoś na komunikację z otoczeniem czy coś?

-Hmm?-uniosłem wzrok patrząc na nią-Wszystko przecież, jest okej Chris-powiedziałem

- Czy ty mnie słuchałeś? - prychnęłam - Nie wygląda na to, żeby było okej. Jesteś nienaturalnie blady.

-Może to od słońca czy coś-wzruszyłem ramionami i ponownie się podniosłem się zachowując równowagę-Idziemy? Z trochę za dużo świeżego powietrza-zaśmiałem się poprawiając włosy.

- Dobra. Ale jak potem się zrzygasz to nawet nie licz na moją pomoc - mruknęłam i ruszyłam w stronę zamku.

-To nie jest w moim stylu-parsknąłem i również poszedłem w kierunku zamku.

- Pewnie spadanie z miotły też nie jest w twoim stylu, co? - zaśmiałam się i złapałam go za rękę - To gdzie idziemy?

-W sumie wróciłbym do dormitorium się przebrać-zaśmiałem się, uścisnąłem jej dłoń uśmiechając się.

- To ja przyjdę popatrzeć - zaśmiałam się - Nie no, skoczę do wielkiej sali i coś zjem.