Wielka Sala

- Koniecznie mnie wtedy ze sobą zabierz, pragnę włożyć mu węgorza w odbyt - zatarłam ręce z okrutnym uśmiechem.

Zaśmiałam się i prawie wyplułam herbatę.
- Jestem totalnie za. Zapłaciłabym, żeby to zobaczyć.

- Ciekawe, czy najpierw pikawa by mu wysiadła od prądu czy raczej uszkodzenia mechaniczne go zabiły... - udałam zamyślenie, drapiąc się teatralnie po podbródku.

- Przerażasz mnie - zaśmiałam się. Odstawiłam kubek na stół i usiadłam wygodniej.

- W sumie to... O czym my gadamy?! Jest coś zdecydowanie ważniejszego!

- Coś zdecydowanie ważniejszego od śmierci Charliego? Niby co.

- Psiapsi! - zarzuciłam jej dłonie na szyję. - Ostatnio Karę widziałam, nową sukienkę sobie kupiła! Ale szkoda, że taką fajną, jej fałdy widać no! Ale kurde jaki melanż robi Seba! A Werka się rozstała ze swoim chłopakiem! - zaczęłam mówić jak z karabinu. - Muszę kupić sobie jeszcze taką jedną zajebistą sukienkę jaką widziałam, o lujuuuu! - zawołałam i kontynuowałam udawanie psiapsiółki.

- A widziałaś jakie Jessica miała straszne buty? Zupełnie nie podkreślały koloru jest oczu! Uh i ten mejkap! Oliwkowy tusz do rzęs totalnie nie pasuje do sraczkowatwgo odcienia jej skóry! - powiedziałam z wielkimi pretensjami w głosie. Założyłam nogę na nogę i oparłam się o stolik.

- Eh, nie tak miałaś zareagować - jęknęłam z niezadowoleniem i oparłam się o krzesło. - Pamiętam jak wcześniej udawałam psiapsi, ta reakcja była supeeeer!

- Zdążyłam się przyzwyczaić - zaśmiałam się - Psiapsiiiiiiiiiiiiiiii - dodałam łapiąc ją za policzki - Puci puciii

- Chriiiiis! - przewróciłam oczami i spojrzałam na nią z konsternacją. - No ej! - zaśmiałam się i lekko odsunęłam. - Teraz to i Ty mnie przerażasz!

- No ale jak to - powiedziałam udając, że mam ochotę się rozpłakać - Ale Iiiiiiiiiiisssss, nie rób mi tegoooo

- Wiesz, że nie mogę Ci tego zrobić! - sama zaczęłam udawać jak ona i ją przytuliłam mocno.

Otworzyłem drzwi i przyszedłem do Wielkiej Sali. Miałem się skierować do stołu Ślizgonów, ale dostrzegłem Sophie. Zatrzymałem się, a potem poszedłem w jej stronę i usiadłem naprzeciwko niej-Cześć-rzuciłem w stronę dziewczyny.

Podniosłam wzrok zaskoczona tym, że jakiś chłopak się do mnie odezwał, rozpoznałam Nathana i się uśmiechnęłam. - Hej - odpowiedziałam mu. No tak, w końcu to on mnie zabrał znad jeziora, on się do mnie odezwał gdy siedziałam sama i chciałam mu pomóc gdy ktoś wylał na niego herbatę. Jak mogłabym się zastanawiać, co go do mnie sprowadza? - Co tam?

-W sumie nic ciekawego-wzruszyłem ramionami-A u ciebie?-przechyliłem głowę. Nalałem sobie soku dyniowego do kubka i upiłem łyka.

- A u mnie... - pomyślałam chwilę i zaczęłam drżeć, przypominając sobie o kimś. Zamknęłam oczy próbując się wziąć w garść, gdy je otworzyłam, po policzku spłynęła mi pojedyncza łza. - Też wszystko okej - pokiwałam głową szybko, z wymuszonym uśmiechem.

-Mhhhm-mruknąłem patrząc na nią lekko unosząc brwi. Nie, nie było z nią okej. Jeśli nie chce rozmawiać...Nie będę jej do tego zmuszać, przecież.

- Zatem... Jak z Soo? - zapytałam i spojrzałam to na niego, to na siedzącą dalej Koreankę.

Spojrzałem w kierunku tym samym, co Sophie- Z Soo? Nie za wiele. Cały czas każe swojemu psu na mnie leżeć, rzuca we mnie jedzeniem i twierdzi, że jetem świrem-powiedziałem pretensjonalnym tonem po czym uniosłem wzrok.

- Cóż... Ma usuniętą pamięć - westchnęłam ciężko i wyjęłam aparat. - Jeśli chcesz to mam trochę zdjęć, jeśli chcesz udowodnić swoją poczytalność czy coś.

-I tak mi nie uwierzy-mruknąłem patrząc na aparat-Robiłaś nam zdjęcia?-zaśmiałem się

- Czasem... Tak uroczo wyglądaliście, aż trzeba było uwiecznić te momenty - westchnęłam z zachwytem.

- Ojeju jak ja cię lofciam misiaczkuuuuu - powiedziałam i też ją przytuliłam - Co ja bym bez ciebie zrobiła.

Przestałem się śmiać-Brzmi to bardzo dziwnie. Ile ty tego masz?

- Hmmm... Myślę, że pół albumu by było - odpowiedziałam z lekkim zamyśleniem. - Pomijając jeden album, który zrobiłam z Raven - westchnęłam i spuściłam wzrok na kubek.

- aaaaaaaaaa! Żyć bez Ciebie nie mogę! - zadeklarowałam z uczuciem i zleciałam z nią na podłogę. - Love forevaaaaaaaaaaaaa!

- En evaaaaaaaaaaaaaaaaaa - powiedziałam bardzo przeciągając ostatnią głoskę.

-Nie chcesz chyba o tym rozmawiać, prawda?-powiedziałem patrząc na nią.

- Cóż... Lepiej się komuś wygadać, niż to dusić to w sobie. Kumuluje się to, aż w końcu to wybucha - westchnęłam i zacisnęłam usta w wąską linię.

- jeeeeeeeeeeeees! - zawołałam i się podniosłam. - Chris, kochanie Ty moje! Ja lecę do dormitorium, potrzebuję się wykąpać i tak dalej... Zatem no, pa! - pomachałam jej i wyszłam z Wielkiej Sali.
NP: Dormitorium Dziewczyn (Slytherin)

Wszedłem do Wielkiej Sali, przeczesałem wzrokiem pomieszczenie i ruszyłem w stronę Christine. - Leczysz kręgosłup czy podłoga po prostu wygodniejsza? - uniosłem pytająco brew, przyglądając się jej z góry.

-Wyglądasz jakbyś miała zaraz wybuchnąć płaczem-nachyliłem się nad stołem i powiedziałem cicho-Cokolwiek się między wami stało, staraj się o tym nie myśleć. Po prostu trafiłaś na niewłaściwą osobę.

- Albo to ona trafiła na niewłaściwą i dlatego mnie porzuciła - odpowiedziałam cicho i wbiłam wzrok w kubek, na którym zaciskałam palce. Aż zbielały mi kłykcie.

-Nie obwiniaj siebie. Nie zrobiłaś nic złego, prawda? Na pewno niczego złego nie zrobiłaś. Zostaw ten kubek-powiedziałem patrząc na jej dłonie.

- Wącham podłogę plecami - powiedziałam z powagą w głosie - Ciekawe zajęcie.

- Ale... Tak ją kocham... - odparłam szeptem, wciąż patrząc na kubek i nie puszczając go.

- Widać. A jak Cię pochłania, nowa pasja, nie? - usiadłem na krześle i patrzyłem na nią z rozbawieniem.

Dopiero po chwili dotarło do mnie że ktoś się ze mną wita. Jezu jak ja nienawidzę kiedy ktoś skraca moje imię. .. SOOAH. SOO-AH. To nie jest trudne. Podałam psu kolejny kawałek mięsa kiedy zaczął trącać mnie nosem. Wróciłam do powolnego jedzenia ziemniaków.

- A jak! Trawę zamieniam na podłogę, bo nie jestem chętne do wychodzenia, gdy jest zimno - mruknęłam, wstałam i otrzepałam się - Na dzisiaj starczy.

-Ale ona najwidoczniej nie skoro cię zostawiła-pomyślałem, powstrzymując się od powiedzenia tego na głos-Wiesz, co Sophie? Jestem beznadziejny w pocieszaniu, nie wiem jak ci pomóc. Alkoholu tutaj chyba nie ma, czekolada chyyyba jest-powiedziałem po chwili patrząc na nią.

- Racja - kiwnąłem głową i się odwróciłem się do stołu, nałożyłem sobie jedzenia. - Co u Ciebie słychać, Chris?

- A gdyby... Tak zaszaleć i wyskoczyć do Hogsmeade albo Londynu? - zaproponowałam impulsywnie, nie mogłam znieść tej statyczności, potrzebowałam zrobić coś niecodziennego.

- A co może być u mnie słychać? - mruknęłam - Wszystko po staremu.
Usiadłam obok i wróciłam do picia wcześniej nalanej herbaty.

- Cóż, no okej - wstałem i dopiłem sok dyniowy do końca. - Idziesz na lekcję? - zapytałem i przeczesałem włosy palcami. - W każdym bądź razie, ja lecę do do sali jak coś - pomachałem do niej i wyszedłem.
NP: Klasa Zaklęć i Uroków