Wielka Sala

Lekcja ... dawno żadnej nie było, ale nie mam nastroju ja zaklęcia. Fakt, moja ulubiona lekcja, ale nie dzisiaj.

-Okey.-usmiechnela sie i z zamysleniem zaczela jesc

-Smacznego-powiedziałam po dłuższej ciszy. Gdy Emily, jadła chwilę jej się przyjrzałam, a potem przeniosłam wzrok na sufit. Nagle sobie coś przypomniałam-Muszę iść. Zapomniałam książki-powiedziałam podnosząc się-Do zobaczenia w dormitorium!-rzuciłam i pobiegłam w stronę wyjścia.

NP: Biblioteka

Weszłam do sali i podążyłam z Marceline do stołu gryfonów, usiadłam wygodnie i rozejrzałam się po stole. - Zatem smacznego - uśmiechnęłam się niej i zaczęłam nakładać sobie jeść oraz nalewać pić.

Weszłam do sali za Sophie i usiadłam obok niej. Trochę dziwnie się czułam, będąc przy stole gryfonów. - Smacznego. - Odpowiedziałam i nałożyłam sobie czegoś do jedzenia i nalałam soku dyniowego.

- Dziękuję - zaczęłam jeść powoli, lekko zamyślona. - Kiedy tu przyjechałaś? - zapytałam z ciekawością, po przełknięciu posiłku.

- Dwa dni temu. - Odparłam, przecierając usta serwetką. - A ty?

- Sama nie pamiętam, dawno to było - machnęłam ręką i poprawiłam włosy, nie zauważyłam że pobrudziłam się na policzku.

Zauważyłam, że była trochę brudna... - Poczekaj. - Powiedziałam. Chwyciłam ją za podbródek i obróciłam jej głowę w moją stronę. Sprawnie wyczyściłam jej policzek. - Zrobione.

- Dziękuję - odparłam lekko zarumieniona. - Jaki jest Twój ulubiony przedmiot?

- Lewa, prawa, lewa, prawa - mój głos było słychać wszędzie, zanim jeszcze otworzyły się drzwi do Wielkiej Sali. W końcu wkroczyłam z Evie i ruszyłam w stronę stołu ślizgonów. - Spocznij! - usiadłam na krześle i znów się zaśmiałam.

-Ay ay Sir- powiedziała wyprostowana niczym struna po czym roześmiała się i usiadła obok dziewczyny.Spojrzała na nią- Co jesz?

- Co zając? - spojrzałam na nią rozbawiona, po czym wzięłam coś do jedzenia. - Hmmm... Potrzeba mi zdecydowanie czegoś słodkiego - zmarszczyłam brwi.

-Ja nie przepadam za słodkimi śniadaniami- powiedział ze śmiechem i sięgnęła jakieś tosty oraz bekon.

- Cóż, we Włoszech byłabyś czarną owcą jak ja tutaj - odparłam ze śmiechem i zaczęłam konsumpcję.

-Raczej rudą- powiedziała rozbawiona i zjadła po plasterku bekonu- Czyli we Włoszech jecie na słodko?- spytała z uśmiechem

- Jak wolisz. I tak, zazwyczaj na słodko. Ludzie mi wypominają, że dużo gestykuluję podczas rozmowy, mówi się, że ogółem my Włosi dużo gestykulujemy i zawsze głośno mówimy - zmarszczyłam brwi.

-Tak słyszałam że jesteście bardzo żywiołowi i temperamentni , to chyba przez tą kawę- powiedziała z rozbawieniem

- Nie potrzebuję do tego kawy - machnęłam ręką. - Zawsze jestem zwariowana i dziwna - zmarszczyłam nos, nalałam sobie soku dyniowego i się napiłam. - Co nie zmienia faktu, że kocham kawę.

-Tak zauważyłam to i jest to miłą odmianą przy tych poważnych i lekko smutnych ludziach- powiedziała z uśmiechem i nalała sobie herbaty- Ja jestem uzależniona od wszelkich herbat- powiedziała ze śmiechem

- Bardzo lubię zieloną herbatę, jej smak po prostu działa na mnie uspokajająco - odpowiedziałam z uśmiechem i odsunęłam od siebie pusty już talerz.

-Najbardziej lubię czerwoną i białą- powiedziała z uśmiechem i skończyła jedzenie. Wzięła do rak kubek z herbatą i zaczęła ją pić

- Białej chyba nie piłam - odpowiedziałam biorąc kubek z sokiem i zaczęłam powoli sączyć. - Jaka jest w smaku? Bo nie pamiętam.

-Jest bardzo delikatna w smaku, ale jak jest z owocami to łatwiej je wyczuć- powiedziała z uśmiechem i upiła kolejne łyki herbaty

- Hmmm... To bardzo możliwe, że ją wcześniej piłam - odpowiedziałam i odstawiłam pusty już kubek.

-Może, pewnie jak wypijesz ponownie to ci się przypomni- powiedziała z uśmiechem na ustach i też odstawiła kubek

- Więc przy najbliższej okazji napiję się tej herbaty - kiwnęłam głową. - Zatem co teraz robimy?

-Nie wiem może gdzieś się przejdziemy?- powiedziała z uśmiechem na twarzy

- Hmmm... Proponuję jezioro, co Ty na to? - spojrzałam na nią.

-Jestem na tak- powiedziała z uśmiechem na twarzy po czym wstała od stołu

- A więc w kierunku jeziora zwrot! - zawołałam z uśmiechem i wstałam, ruszyłam w stronę drzwi.
Z/t

- Zdecydowanie zaklęcia. A twój? - Uśmiechnęłam się, widząc jej rumieńce.

- Hmmm... Chyba eliksiry, acz mam dylemat między historią magii - stwierdziłam z lekkim zamyśleniem.

- Eliksiry również bardzo lubię, aczkolwiek... Mam z nimi mały problem. A historia magii jest ciekawa. - Odpowiedziałam, kończąc jeść nałożone wcześniej jedzenie. - A jakich przedmiotów nie lubisz?

- Zdecydowanie latania, zwłaszcza po tym jak mnie później składano na skrzydle. I... W sumie tak trochę zielarstwa - odpowiedziałam i skończyłam posiłek.

- Mój brat lubi latać, a ja nie widzę w tym nic ciekawego. - Skrzywiłam się, co musiało śmiesznie wyglądać. - A zielarstwo nie jest dla mnie... - Stwierdziłam wzruszając ramionami. - Wspominałaś, że interesujesz się fotografią, prawda? - W mojej głowie pojawił się jeden z tych "Genialnych Pomysłów Marceline".

- Hmmm... Tak, dosyć sporo fotografuję - odpowiedziałam i posłałam jej znów ciepły uśmiech.

- Może... Może chciałabyś kiedyś zrobić jakąś sesję? No wiesz, będziesz fotografować... Kogoś w uszytych i zaprojektowanych przeze mnie ubraniach. - Odwzajemniłam uśmiech.

- Z przyjemnością! - wyprostowałam się od razu ucieszona. - Bardzo chętnie to zrobię - uśmiechnęłam się szerzej.

- Świetnie! Tylko jest jeden problem... Nie mamy "modelki. Zresztą, "modela" też nie. - Prawie podskoczyłam ze szczęścia, kiedy się zgodziła. Miałam ochotę ją przytulić, ale powstrzymałam się.

- A Ty nie mogłabyś być modelką? - uniosłam pytająco brew. - Mogłabyś szyć i pozować w tym, świetnie się nadajesz ze swoją figurą, urodą i atrakcyjnością!

Wszedłem od niechcenia do Wielkiej Sali i usiadłem przy stole krukonów, zająłem się konsumpcją. Nie miałem ani nic lepszego do robienia, ani innych potrzeb do zaspokojenia.

Wypoczęta, wyspana, nabalsamowana ulubionym, kokosowym olejkiem, weszłam do WS. Tej nocy po raz pierwszy od dawna nie dreczyły mnie koszmary. Przynajmniej nie te co zawsze. Usiadłam przy swoim stole i zaczęłam nakładać sobie na talerz różne dziwne rzeczy. Nie zapomniałam również o psie który już zaczął domagać się wręcz jedzenia przez krótkie szczekniecia.
-Dobra! Czekaj! Nie rozdwoje się prosiaku. ..-z uśmiechem podałam mu mięsko które bardzo szybko zniknęło. -Ale gryź to głupku. ..-dałam mu jakieś inne mięso nad którym musiał popracować chwile. Ja zajęłam się tym co miałam na talerzu.

Przerwałam na chwilę nalewanie kolejnej procji soku - J-ja? No... W-w sumie mogłabym... - Wydukałam wreszcie.

- No właśnie! - klasnęłam w dłonie zadowolona. - I problem mamy z głowy - uśmiechnęłam się szeroko.