Pokój spotkań

-Nie przepraszaj, nie ma za co- Lekko się uśmiechnęłam, by poprzeć swoje wcześniejsze słowa. Nie przeszkadzała mi ta cisza, ale zdecydowanie wolę rozmawiać niż w niej trwać. Sama bym jej nie przerwała, więc ucieszyłam się gdy Aiden to zrobiła. Jej pytanie trochę mnie zatkało, czym ja tak na prawdę się interesuję?
-Chyba lubię śpiewać, ale dawno tego nie robiłam. Zawsze też uwielbiałam gotować. A ty? Teraz twoja kolej by opowiedzieć coś o sobie- Posłałam jej wesoły uśmiech. To dziwne, że czuję się przy niej tak pewnie, ale w sumie to mi się podoba.

-Symboliką kwiatów- powiedziałam uśmiechając się-A tak na poważnie, to nie jestem pewna, czy mam jakieś stałe zainteresowania. Wszystko zdążyło się pozmieniać. Szkoda, że nie mam mojej gitary- westchnęłam z odczuwalnym smutkiem na samo wspomnienie o braku gitary- A zaśpiewasz mi?

-Zawsze możemy się wybrać na małą wycieczkę i kupić ci nową gitarę, co ty na to?- Uśmiechnęłam się zadowolona ze swojego pomysłu ale na następne słowa dziewczyny moja mina nieco zmieniła się na bardziej przerażoną.
- Zaśpiewać? A...ale co? Umm dawno tego nie robiłam, w sumie mogę spróbować- Mój głos od razu stał się nie pewny.

-Czemu nie- odparłam uśmiechając się. Pomysł wydał mi się nierealny, bo nie dałoby się zastąpić moją gitarę. A może jednak?-Zaśpiewaj co chcesz- powiedziałam patrząc na nią. Jej ton głosu wydał się inny.-Jeśli stresujesz się sama...Mogę z tobą. Chociaż nie jestem pewna czy umiem- dodałam poprawiając włosy.

-Serio zaśpiewasz ze mną?-Wyszczerzyłam się zaskoczona, ta propozycja jest bardzo miła. W ogóle Aiden wydaje się milusią osóbką. W sumie śpiewanie razem z nią mi się podoba.
-Co chciałabyś zaśpiewać?- Zapytałam, by było jej łatwiej. Ja sama znam wiele piosenek i także szybko uczę się tekstów, więc żadna nowa nie będzie mi przeszkadzała.

-Znasz może Perfect Harmony ?-zapytałam patrząc na dziewczynę. Zauważyłam, że na jej twarzy był szeroki uśmiech, a ja nie potrafiłabym go zniszczyć. Wyglądała tak ślicznie, rany... Czy każda osoba w Hogwarcie jest taka piękna? Lubiłam tamtą piosenkę. Śpiewałam ją na ognisku gdy były 13 urodziny Kaia. To był piękny wieczór. Chciałabym wrócić do wieczoru jaki był wtedy. Gdy nie było ważne nic oprócz tańczących płomieni wokół paleniska.

-Żartujesz? oczywiście, że tak! Kocham tą piosenkę!- Ucieszyłam się gdy wypowiedziała ten tytuł, na prawdę przypadł mi do gustu. Cieszę się, że wybrała właśnie ten.
-Chcesz zaśpiewać wszystko razem czy podzielić tekst?- Na pewno widać było u mnie podekscytowanie i wielką chęć do śpiewania. Teraz mogłam śpiewać nawet sama, ale czułam, że o wiele fajniej będzie zaśpiewać z Aiden.

-Możemy podzielić się, że zwrotki osobno, a refren wspólnie. Ty zaczynasz- powiedziałam uśmiechając się lekko. Cieszyło mnie to, że Viktoria też zna tą piosenkę. Zaczęłam stukać paznokciami w stół, aby wybić rytm. Pomimo, że nie było tego widać, naprawdę cieszyłam się, że będę śpiewać Perfect Harmony. Chciałabym aby wszystko było perfekcyjne. Ja jako perfekcyjna uczennica, córka. Z perfekcyjną rodziną, mieszkającą w perfekcyjnym domu. Czemu tak nie jest. Czy nie mogę być białą różą jak inne?

-Okej niech będzie, mi pasuje- Zaczęłam się zastanawiać nad pierwszymi słowami piosenki i zaczęłam.
When I first saw you didn't know what to think
But something about you is so interesting
I could see me and you being best friends
The kind of friends that finish each other's sentences
Wzięłam głęboki oddech i czekałam na jakąkolwiek reakcję Aiden. Pomimo dłuższej przerwy mój głos dawał radę, no skromnie mówiąc dawał radę. Uwielbiałam śpiewać, więc cieszyłam się, ze znowu to robię.

Kiedy dziewczyna zaczęła śpiewać, byłam pod wielkim wrażeniem. Nie dość, że jest śliczna to pięknie śpiewa. Nie wiedziałam co powiedzieć. Zanim zaczęłam śpiewać przemknęłam oczy. Chciałam jakby wrócić wspomnieniami do tamtego wieczora.

When I can't think
of the right
words to say, I just sing
Oh, oh, oh, oh oh oh
Come on and harmonize with my melodie
And we'll sing
Oh oh oh
Ain't it a perfect harmony
W tym momencie na chwilę przestałam aby zaraz potem rozpocząć kolejną zwrotkę.

I wouldn't of never though, I'd be here with you
To start a friendship that is so brand new
It's so amazing,
I have to say
Never met someone
That had so much to common with me

Zaśpiewałyśmy razem refren i poczułam, że nasze głosy idealnie ze sobą współgrają, dokładnie "Perfekcyjna harmonia".

Now I can look into your eyes all day
And just say oh oh oh oh oh oh oh
Oh oh oh oh oh oh oh
I wanna harmonize with your melody
And we'll sing oh oh oh oh oh oh oh
Ain't it a perfect harmony

Sometimes in your lifetime you
look and you search for someone just to care
Look around and it was there
And didn't need to go no where

When I can't think of the right word to say
right word to say oh oh oh oh oh oh oh
Oh oh oh oh oh oh oh
Come on and harmonize with my melody
And we'll sing oh oh oh oh oh oh oh
Ain't it a perfect harmony

You got me (I got you)
I got you (You got me)
Yeah you got me (I got you)

A perfect harmony

Gdy skończyła się piosenka uniosłam powieki. Czułam jak po całym ciele przechodzą mnie przyjemne dreszcze. Miałam wrażenie, że naprawdę tam byłam. Dawno odczuwałam takiego...szczęścia? Byłam całkowicie wdzięczna, że miałam okazję zaśpiewać tą piosenkę z Viktorią. Spojrzałam w jej kierunku z uśmiechem- Ślicznie śpiewasz- powiedziałam patrząc na nią.

-Ummmmm dziękuję, ty też masz niezły głos- Powiedziałam nie patrząc na nią, bo po prostu się speszyłam. Jak każdy uwielbia komplementy, to mnie najzwyczajniej w świecie peszą i zawstydzają. Na moje policzki wdarł się niemile widziany róż, który usiłowałam zakryć za jasnymi włosami. Czy mi się to udało? Nie wiem, miejmy nadzieję, że tak.

Dostrzegłam jak na jasną cerę Vik maluje się delikatny rumieniec, mimowolnie uśmiechnęłam się. Dziewczyna była naprawdę ładna, nie rozumiałam czemu używała eliksirów aby zmienić swój wygląd. Westchnęłam. W końcu, co ja mogłabym wiedzieć o ludziach. Nie czułam się za dobrze wśród nich. Miałam w tyle głowy, a co jeśli zwrócą na mnie uwagę? Nie chciałam tej uwagi. Robiłam wszystko dla siebie, nie dla nikogo. Uczyłam się dla zapewnienia lepszej przyszłości sobie jak i swojej rodzinie. Aby potem nie wiązać końców z końcem. Odgarnęłam włosy za ucho. Niewiele mieliśmy chyba do powiedzenia. Zaczęłam sznurować jeden ze swoich butów, aby się odstresować.

Dotarliśmy do pokoju spotkań i dopiero wtedy puściłam jego rękę. To było dość... dziwne, specyficzne, nie potrafiłam nawet opisać uczucia kiedy trzymałam jego rękę. Ułożyłam się na jednej z kanap, siadając po turecku i wpatrując się w poczynienia chłopaka.

Gdy weszliśmy do pokoju, od razu puściła moją rękę, tak jakby ją parzyła albo jakby była lodowata. Patrzyłem jak siada po turecku na kanapie, niedaleko mnie. Czując jej wzrok na sobie, zająłem miejsce na tej samej kanapie co ona,jednak na samym jej krańcu, by nie spłoszyć dziewczyny. Położyłem ramię na oparciu sofy i popatrzyłem na Sarah.
- Chcesz mnie o coś zapytać czy mam sobie iść? - zadałem pytanie - Chyba że wolisz milczeć, to wtedy opuszczę ten pokój - powiedziałem spokojnie i zacząłem się powoli podnosić z miękkiej kanapy

Wydęłam usta, kiedy tylko słyszałam jego pytania. Poczułam się jakby miał mnie dość, ale czego innego mogłabym się spodziewać. Zagryzłam po raz kolejny wargę podczas naszego spotkania.
- Całkiem miło spędza mi się z Tobą czas, ale jeżeli nie chcesz więcej go ze mną spędzać, to Cię tutaj nie trzymam Noah. - mruknęłam to spokojnie, podnosząc wzrok na jego oczy, które były jak dla mnie chyba zbyt hipnotyzujące.

Podszedłem do niej i kciukiem uwolniłem jej wargę. Nachyliłem się do niej, tak że moje wargi były przy jej uchu.
-Sarah, nie rób tak - powiedziałem cicho - na razie cię o to ładnie proszę- dodałem i odsunąłem się od blondynki. Usiadłem w tej samej pozycji, w której byłem niedawno, ale tym razem bliżej dziewczyny.
-Opowiedz mi coś o sobie, np. skąd jesteś - mruknąłem obserwując reakcje dziewczyny

Przeszły mnie dreszcze, słysząc jego głos i niemal czując jego oddech na swojej skórze. Nie rozumiałam co oznaczały jego słowa, czy zamierzał mi coś zrobić? Mogłam tylko snuć swoje podejrzenia.
- Jestem z Vancouver, to niesamowite, jakby malowane miasto w Kanadzie. - rozmarzyłam się wspominając miejsce, w którym mieszkałam i uczyłam się przez większość swojego życia - Chodziłam też do szkoły baletowej i muzycznej, choć miło wspominam te czasy to nie podjęłabym się na nowo takich obowiązków. - obserwowałam oczy Noah, wodząc za nimi ostrożnie - A Ty skąd jesteś? - zapytałam, ponownie wpuszczając na swoją twarz promienny uśmiech.

Gdy zaczęła opowiadać o miejscowości, skąd przybyła, zamknąłem na chwile oczy. Jednak, gdy zapytała skąd ja pochodzę, uśmiech od razu wkradł się na moja twarz.
-Pewnie kojarzysz to miasto, każdy je kojarzy, jest chyba najbardziej popularnym miastem w Stanach Zjednoczonych - powiedział, mając nadal zamknięte oczy - Nowy Jork to najlepsze miejsce dla mnie. W różnych dzielnicach spotykasz rożnych ludzi. Manhattan roi się od bogaczy, za to Bronx to najbiedniejsza dzielnica, gdzie spotkasz bandytów i innych kryminalistów - mruknąłem i spojrzałem w jej oczy - Myślę, że i tobie by się spodobał

Pojawiły mi się iskierki w oczach gdy zaczął opowiadać o tym mieście, nigdy nie miałam okazji tam być, choć to moje najskrytsze marzenie. Miałam je spełnić przed przyjazdem do Hogwartu, ale kompletnie nic z tego nie wyszło.
- Zawsze marzyłam o zwiedzeniu Central Parku a najchętniej chciałabym zobaczyć to miejsce z lotu ptaka... - wędrowałam po pokoju całkowicie rozmarzonym wzrokiem - Nie chciałabym trafić na kogoś w tamtej dzielnicy. - na twarz wkradł mi się grymas na wieść o Bronxie, o którym czytałam wiele artykułów.

Nie wiedziałem, że Sarah może chcieć zwiedzić takie miasto jak Nowy Jork
- Akurat na Central Park mam widok z balkonu. - uśmiechnąłem się do niej - A co do ludzi Bronxu, to musiałabyś znaleźć się na Manhattanie, przy jakiejś nieźle odzianej rodzinie, żeby ich zobaczyć. Ewentualnie iść do tej dzielnicy, ale to już bym radził zabrać osobę towarzyszącą - mruknąłem, przypominając sobie dość niebezpieczna i samotną wyprawę na Bronx

Ponownie zaskakuje mnie swoimi słowami. Otworzyłam buzie ze zdziwienia, wpatrując się w niego dobre kilka minut w tej pozycji.
- Przecież to... - mruknęłam coś w końcu - Niesamowite. - moje iskierki w oczach rozmnożyły się.
Spełnienie marzeń tak blisko a jednak tak daleko.
- Zazdroszczę Ci. Chciałabym mieć taki widok... Kiedy obudziłabym się i patrząc w okno z samego rana, widziałabym swoje marzenie. To jest coś. - poprawiłam subtelnie kosmyk swoich włosów, delikatnie drapiąc się po skroni.

Moja wyobraźnia po jej słowach działała na zwiększonych obrotach. Nie umiałem jej zatrzymać, a podświadomość pisała już nowe scenariusze.
- W takim razie, gdy będą ferie albo wakacje, zapraszam do siebie - uśmiechnąłem się i puściłem jej oczko - Mam kilka wolnych pokoi - dodałem szybko, by zapewnić dziewczynę, ze jeżeli skorzysta z oferty, będzie bezpiecznie oddzielona ode mnie ścianą

Potrząsnęłam głową z niedowierzaniem, zagłębiając się w szarość jego oczu.
- Mówisz poważnie? - wolałam się dopytać, może tak naprawdę robi sobie ze mnie żarty, bo zobaczył jak bardzo napaliłam się na spełnienie swojego marzenia.

Widząc jej roześmiane oczy wymalowane wraz z niedowierzaniem na twarzy, lekko się zaśmiałem i przytaknąłem głową
-Mówię całkowicie poważnie - uśmiechnąłem się - Tylko powiadom mnie tak 2 dni przed przyjazdem, żebym zdążył się przygotować- powiedziawszy to odczułem lekkie zmęczenie, dlatego tez położyłem głowę na zagłówku sofy i przymknąłem na chwilę oczy

- Jesteś śpiący? - mruknęłam znacznie ciszej niż miałam to w zwyczaju, zagryzłam wargę ponownie kiedy jego wyeksponowane kości policzkowe lekko się zaciskały. Patrzyłam na niego jak na idealnie wykonaną rzeźbę z najdroższego materiału na świecie.

Otworzyłem swoje oczy, lecz gdy zobaczyłem, że po raz kolejny tego dnia zagryza wargę, poruszyłem się niespokojnie. Ona chyba naprawdę nie wiedziała do czego może to doprowadzić. Zacisnąłem pięści na kanapie i westchnąłem cicho.
- Tylko trochę - odpowiedziałem na jej pytanie - A ty nie jesteś, ani trochę zmęczona? - zapytałem jej. Teraz jednak nie patrzyłem się w jej oczy, a na jej pełne wargi.

Zauważyłam jak jego ciało się napina, zlustrowałam je całe ale tym razem szybciej by nie podpaść chłopakowi.
- Tak się składa, że nie za bardzo chce mi się spać. - mimowolnie ziewnęłam krótko, zasłaniając swoje usta dłonią - Ja nie chciałam. - szybko się wytłumaczyłam, przejeżdżając językiem po miejscu gdzie wcześniej zagryzałam wargę.

Zacisnąłem mocniej mięśnie, tak że zbielały mi knykcie, gdy oblizała wargi. Już nie wiedziałem czy robi to specjalnie, czy odruchowo.
- Właśnie widzę jak nie chce ci się spać - zaśmiałem się , gdy ziewnęła - Rozumiem, że moje towarzystwo jest tak dobre, że nawet nie pójdziesz się położyć? - spytałem, unosząc brew.

Patrzyłam na niego wciąż zaintrygowana, choć czułam, że takie wpatrywanie się w niego może być nie na miejscu.
- Zawsze gdy wspominam o spaniu to ziewam, tak już mam. - skomentowałam jego wypowiedź - Nawet nie ma dwudziestej, dlaczego miałabym się iść położyć? - wybrnęłam, unikając odpowiedzi na pierwszą część jego pytania - Noc jeszcze młoda. - uniosłam swoje kąciki ust w uśmiechu.

Zaśmiałem się na jej odpowiedź.
-Może i młoda, ale podróż była mecząca - dodałem i przyciągnąłem się - Rozumiem, że ty idziesz spać tylko po 20, tak? - spytałem i uśmiechnąłem się do niej. Rozbawiła mnie trochę jej odpowiedź, ale mimo to, nadal potrzebowałem czegoś żeby zaraz nie zasnąć.

- Nie chodziło mi o to. Nie zasypiaj mi tu, zanudzę się na śmierć. - nieświadomie, a może całkowicie świadomie zakleszczyłam swoją wargę między zębami.

Znowu się spiąłem patrząc na nią i jej usta. Chciałem sam wpić się w jej wargi,ale zdrowy rozsądek i zmęczony umysł, nie pozwalał mi na to. Może to i lepiej - pomyślałem i postanowiłem nie reagować na tą czynność ten ostatni raz.
- Nie no, na śmierć się nie zanudzisz, ale jako prawny mieszkaniec Hogwartu, zasługuję na chwilę przerwy - westchnąłem i ponownie się przeciągnąłem- Poza tym nienawidzę pociągów - dodałem i ponownie ułożyłem głowę na zagłówku zamykając oczy.

Usiadłam przodem do niego, poprawiając swoje włosy. Coś za często je poprawiałam. Rozłożyłam powoli swoje nogi, opierając plecy o brzeg kanapy i przysunęłam go do siebie tak, żeby oparł głowę o mój brzuch, a swoje nogi rozciągnął na całej długości kanapy. Wszyscy, których tak kładłam zasypiali w mig lub było im nadwyraz przyjemnie.
- Jeżeli Ci nie wygodnie, to powiedz. - z nerwów przegryzłam wargę po raz kolejny, chyba już po prostu weszło mi to w krew lub po prostu cały czas jestem z lekksza poddenerwowana.
Zaczęłam gładzić jego kosmyki włosów, choć nie wiedziałam czy tego chce.
Może zbyt odważne posunięcie Sarah...

To było takie dobre. Sen był tak blisko mnie, ale ja nie chciałem zasnąć, po prostu nie mogłem, choć musiałem przyznać, że to najlepsza pozycja w jakiej kiedykolwiek spałem.Poza tym byłem tak blisko niej. Gdy zaczęła gładzic moje włosy, oczy same mi się zamknęły.
- W takiej pozycji zawsze mógłbym spać - mruknąłem i uchyliłem lekko powieki by na nią spojrzeć, gdy jednak to zrobiłem zobaczyłem, że Sarah ponownie zagryza usta. Wyciągnąłem rękę w stronę jej twarzy i kciukiem uwolniłem wargę spod zębów blondynki. Podniosłem się lekko na łokciach by być bliżej jej twarzy.
- Sarah, prosiłem cie o coś - powiedziałem spokojnie, patrząc w jej oczy - Nie kuś, bym zrobił, coś przez co zmieniłabyś o mnie zdanie - przybliżyłem się jeszcze trochę do jej buzi - To,że jestem zmęczony, nie oznacza, że to na mnie nie działa - wskazałem twarzą na jej usta, po czym oblizałem swoje wargi.

Chyba nie docierały do mnie słowa, jakie wypowiadał swoim lekko zachrypłym głosem. Jak miałam w momencie oduczyć się czegoś co robię przez całe swoje życie - denerwuję się i momentalnie coś robię z tego powodu. Albo pocieram nerwowo ręce lub je ze sobą splatam, albo właśnie zagryzam wargę. Cholera.
- Co byś zrobił? - ciekawość to pierwszy stopień do piekła - Chyba nie byłoby czegoś takiego co obróci moje zdanie o sto osiemdziesiąt stopni. - choć w tym momencie zaczęłam się głęboko zastanawiać...

Długo się zastanawiałem czy zrobić to o czym myślałem od chwili, gdy po raz pierwszy przegryzła te swoje malinowe usta. Jednak po przemyśleniu sytuacji, opadłem ponownie na jej kolana i wtuliłem się w jej brzuch.
-Pocałował bym cie - wypowiedziałem te słowa w jej brzuch, do którego aktualnie się przytulałem. To było najlepsze miejsce na spanie i chciałbym tak móc zasypiać chociaż raz na tydzień

Wbiło mnie w sofę. Pocałować mnie? Może się po prostu przesłyszałam? Jedyne na co teraz było mnie stać to wplątanie swoich palców w jego lekkie loki. Nie wierzyłam w jego słowa, jakoś nie potrafiłam..
- Oj Noah... - moja dłoń zjechała na jego gładki policzek, delikatnie przesuwając po nim kciukiem. W tej chwili wydawał się taki bezbronny, posłuszny baranek.

Gdy wypowiedziała moje imię, w tak seksowny sposób nie potrafiłem się jej oprzeć, ani chwili dłużnej, już nie odczuwałem zmęczenia. Do tego to co robiła z moimi włosami, jeszcze bardziej mnie rozpaliło i pobudziło krążenie krwi. Podniosłem się jak oparzony i spojrzałem na początku na jej wargi. Nasze twarze dzieliło tak niewiele. Jednak ja pragnąłem by powtórzyła moje imię. Cholernie tego chciałem i zamierzałem to dostać.
- Powiedz to jeszcze raz - powiedziałem z lekką chrypka w głosie. Jednak widząc niezrozumienie na jej twarzy, postanowiłem jej to szybko wytłumaczyć. - Sarah, powtórz moje imię

Kiedy tak szybko oderwał się ode mnie, wystraszyłam się nie na żarty. Widziałam jak na mnie patrzy, nerwowo splatając ze sobą dłonie. Jąknęłam się jak głupia, zanim cokolwiek zdążyłam wypowiedzieć.
- Noah... Co się stało? - naśladowałam swój głos sprzed chwili, oddychałam dość szybko, przyglądając się jego szarym tęczówkom.

Ona jedynie jęknęła, a następnie wypowiedziała moje imię, nie wiedząc co właśnie zapoczątkowała. Jej słowa i gesty podziałały na mnie jak płachta na byka. Już mnie nie interesowało, co sobie o mnie pomyśli, po prostu to zrobiłem. Wpiłem się w jej wargi i smakowałem ich z każdym kolejnym ruchem ust. Nie miała na sobie szminki, tylko balsam o owocowym smaku, co jeszcze bardziej mnie pobudziło. Nasz pocałunek, nie można było zaliczyć do romantycznych czy spokojnych, był namiętny i to cholernie namiętny.

Kiedy złączył nasz usta całkowicie zamarłam, nie wiedziałam co miałam zrobić ze swoim ciałem. Siedziałam jak całkowity słup, kołek, jak totalna idiotka. Mój pierwszy pocałunek miał wyglądać zupełnie inaczej.
Od chłopka biła istna fala ciepła, która mimo wszystko rozpalała moje ciało. Obudził we mnie coś czego nigdy nie czułam, jakby pożądanie? Nie wiem.
- N-Noah... - szepnęłam mu w usta, powodując spowolnienie zbyt spontanicznego pocałunku, położyłam swoje dłonie na jego klatce piersiowej, delikatnie zaciskając je na koszulce chłopaka.

Każdy jej gest, był dla mnie dodatkiem do mojego spełniania. Wypowiedziane przez nią moje imię, czy też jej drobne dłonie zaciskające się na mojej koszulce dodawały efektów. Gdy jednak spowolniła pocałunek, postanowiłem się do tego przystosować. Moje ręce chwile błądziły po jej ciele, jednak zatrzymały się na jej plecach. Nie wystarczało mi to co miałem, chciałem więcej i więcej. Pogłębiłem nasz pocałunek, a następnie przegryzłem jej wargę, prosząc o dostęp

Po chwili i tak przyspieszył nasz pocałunek, więc moje starania poszły na marne. Odsunęłam się kiedy zacisnął zęby ma mojej wardze, kierując swój wzrok nieco do góry, prosto w jego oczy. Nie wiedziałam co dokładnie w nich widziałam oprócz pożądania, jego emocje tliły się w nich, a ja nie potrafiłam ich odczytać.
- Powiedz mi co czujesz? - mruknęłam, chcąc być pewna czy jestem tylko od tego by mógł się wyżyć.