Błonia Hogwartu

-Nic się nie stało-powiedziałem. Odwróciłem głowę w stronę Kurta i spojrzałem na niego-Wybacz, ale ona jest tylko moja-zaśmiałem się. Zwróciłem się do Soo.-Przecież, wiesz, że możesz mi zaufać, prawda? Głowa do góry.-powiedziałem przyglądając się jej.

-Jaka twoja.. A co ja... Miotła czy kawałek ciasta kurde. ...-mruknęłam pod nosem. Kiedy poczułam ze juz spokojnie mogę podnieść wzrok spojrzałam na Carla.-Jaaasne. ..Wiem to..-bo przecież tak dobrze cie znam.... tyyyle lat..

Znudziło ją latanie. Zleciała niżej. Zauważyła Is. Podleciała, więc koło niej. Zeskoczyła z miotły i usiadła na trawie.
- Co czytasz?- Zapytała.

- Aaaa... To - pokazałam Miyafuji-san okładkę.

-Ciekawe to? Nie lubię czytać ... zbytnio...-Powiedziała. Czytałam kilka, co mnie wciągnęły, ale...hm...dwie może pięć książek.

- Bardzo. Zresztą, w ojczystym języku - odpowiedziałam z uśmiechem.

-Jeśli byłabyś ciastem, to byłabyś bardzo dobrym ciastem-powiedziałem po chwili i uświadomiłem sobie jak bardzo głupio to zabrzmiało, zaśmiałem się.

-Is? Znasz jakaś magie albo coś co przywraca pamięć? - Zapytała cicho w ich ojczystym języku.
Spojrzała w niebo, zastanawiając się, że nie jest ostatnio sobą.

-Carl... to miało tyle samo sensu co .. "Gdybyś była brunetką to miałabyś ciemne włosy. .-powiedziałam I zaśmiałam się przez chwilę sie zapominając. Udawałam ze patrzę w niebo

- Emm... Tak trochę. W pewnym sensie... - odpowiedziałam zakłopotana. - Czemu pytasz? Znasz włoski?

Nie. - Odparła. Bo widzisz, um.. nie pamiętam nic z przed wypadku samochodowego. To było jakieś 3 lata temu. Tylko ja przeżyłam, chyba.. I ostatnio miałam dziwny sen i przez to... - Urwała. Czy jest jakiś sposób, żeby przywrócić.

- Jest ale... Myślę, że byłaby to przesada. Czuję, ze to nie moja dziedzina - odpowiedziałam wymijająco.

Spojrzała na nią. Przesada?- Co masz na myśli?

- Bo... Sposób w jaki miałoby to pójść, jest... Nieważne - pokręciłam głową. Przecież nie zabiję jej i nie ściągnę z powrotem z całą pamięcią...

Oshiete kudasai senpai! - Powiedziała kłaniając się.
Czekała z niecierpliwością. Chciała wiedzieć, nie ważne co to miało być. Chciała po prostu wiedzieć.

- Musiałabym użyć nekromancji na Tobie, nie znam innych sposobów - odpowiedziałam i spojrzałam w bok. - Gomene.

Przyglądała jej się. To niebezpieczne prawda? To masz na myśli... wakatta yo...

- Zabicie Cię i sprowadzenie z powrotem z Zaświatów? Wyjątkowo. Może kiedyś, jak naprawdę będę w tym doświadczona i osiągnę swój cel, ale nie teraz... Muszę niedługo wyjść do Zakazanego Lasu przetestować swoją najnowszą wiedzę w praktyce - westchnęłam. Sama wizja zabijania Miyafuji-san, mimo stuprocentowej pewności na ściągnięcie jej z powrotem, mi się nie uśmiechała.

Kiwnęła głową. Trudno, poczekam najwyżej. Zakazany las? -Zapytała, zmieniając temat. Tam gdzie nam nie wolno nam iść. Mogę też iść? - Zapytała.

- A jeśli mi coś nie pójdzie? Zrobi się niebezpiecznie, zwłaszcza tam. Mogę w ten sposób "podsycić ogień" - powiedziałam patrząc na nią. Mówiła poważnie?

Podsycić ogień? Ostatnio uczę się zaklęć. poza tym trochę tu nudno. A taka wycieczka oderwie mnie od myślenia.

- Więc dobrze - wstałam. - Prawdopodobnie jutro bądź pojutrze pójdę. Zmęczona jestem, idę do dormitorium. Oyasumi nasai, Miyafuji-san - dodałam i poszłam do budynku szkoły.
NP: Dormitorium Dziewczyn (Hufflepuff).

Wzięła miotłę i poleciała w górę. latała tak jeszcze kilka minut. Po czym postanowiła pójść spać.

Np: (Hufflepuff)

-Nie musiało mieć sensu- wzruszyłem ramionami. Po chwili milczenia odgarnąłem kosmyki jej włosów, po czym zapytałem- Czy twoim zdaniem jestem wygodny?- zapytałem z głupim uśmiechem

-Wygodny ? Nawet nawet...-powiedziałam patrząc na niego. -Mam jeszcze minute..-powiedziałam I oparłam się o niego tak jak wcześniej.

-Eh, ale ten czas szybko mija- powiedziałem zawiedziony. Objąłem dziewczynę i zacząłem się bawić jej włosami opierając się o ramię Soo.

-Szybko? Jakoś nie czuje żeby mijał szybko.... Masz coś konkretnego na myśli? -zapytałam przekręcając się na bok i podkulając nogi. Oparłam głowę o jego pierś, splatając dłonie przy swojej szyi.

-oparłemNic dokładnego-zaśmisałem się i brodą o jej głowę, po czym przytuliłem Soo.

-Nie rozpędzaj się. ...-powiedziałam kiedy mnie przytulił.-Ta minuta jest moja a nie twoja....

NP: Wielka Sala.

-Czyli co? Nie podoba ci się?-zapytałem i przymknąłem oczy.

-Co mi się nie podoba? Podoba... ale boję się że za bardzo się przyzwyczaje. ..

-Ja już się przyzwyczaiłem-pomyślałem. Westchnąłem po czym zapytałem-To źle, że się przyzwyczaisz?-ręką zacząłem bawić się jej włosami.

-Tak. -powiedziałam prawie wtulajac się w niego.--Bo jak się do ciebie przywiąże to już będzie za późno.

-Za późno? Nie rozumiem, co jest w tym złego...-powiedziałem dalej się bawiąc włosami Soo.

-Bo jak się przywiąże to już się nie odwiąże. ..-westchnęłam nadal się o niego opierając. -Naprawdę ci sie podobam?

-Mi to nie przeszkadza- odparłem. Słysząc jej pytanie popatrzyłem na nią.- Tak, dalej mi się podobasz-powiedziałem i przytuliłem ją uśmiechając się.

-Dlaczego? W szkole jest mnóstwo dziewczyn... Milszych. .. przede wszystkim

-Nie interesują mnie inne. Liczysz się ty.- odpowiedziałem szczerze i oparłem się o głowę dziewczyny. Wpatrywałem się w Hogwart i cieszyłem się, że tu trafiłem.

-Dlaczego? Dlaczego ja? I co teraz?

miotłę z szkoły Pożymiotłęi wskoczyłem na nią. Nie była ona tak dobra jak moja, ale.. Ta dalej jest zepsuta.

Wyszłam z budynku i usiadłam na trawie na błoniach, pod gołym niebem, mając nadzieję, że ściągnę na siebie piorun. Nie czułam w sobie życia, czułam, że zaraz niebo będzie płakać razem ze mną. Spojrzałam w górę na burzowe chmury, nie myliłam się, po minucie zaczęło padać.

Wyszłam na błonie. Zauważyłam na trawie Isobel. Podeszłam do niej i usiadłam obok. Widać było, że jest smutna, a ja nie wiedziałam co mogłabym powiedzieć. Po chwili zaczął padać deszcz.

Usłyszałam kroki, spojrzałam za siebie, była to Sam. Nie chciałam, by było widać, że płakałam, ale cała zdążyłam zmoknąć, więc nie było to aż tak widoczne. O ile nie zacznę szlochać...

Postanowiłam w końcu się odezwać- Isobel, czemu siedzisz na ziemi gdy pada, przeziębisz się- powiedziałam patrząc na nią z troską, po chwili zrozumiałam, co powiedziałam- Zabrzmiałam jak opiekuńcza matka, hm?- powiedziałam patrząc na nią.