Błonia Hogwartu

- Może i choćby mnie piorun trafić, będę wdzięczna - odpowiedziałam zdławionym głosem, drżałam, bynajmniej nie z zimna a ze swoich uczuć.

Nic nie powiedziałam tylko lekko ją objęłam-Jeśli myślisz, że zostawię cię tu samą i dam cię zesztrzelić piorunowi to jesteś w błędzie- powiedziałam cicho

Nie wytrzymałam, znów wybuchłam płaczem, wtuliłam się w nią mocno. Potrzebowałam kogoś, przede wszystkim kogoś, kto nie będzie mi się z nim kojarzył...

W oddali zobaczyłam Sam i płaczącą Isobel. Podbiegłam do nich i uklęknęłam obok.
- Co się dzieje? - zapytałam z przerażeniem - Is? Co jest?
Ja też cały czas płakałam. Szczerze nienawidziłam Azazela, ale jednocześnie nie przestałam czegoś do niego czuć. Wytarłam łzy rękawem.

Skuliłam się, pociągnęłam nosem. Byłam cała spięta, nie wiedziałam co odpowiedzieć... Nie chciałam opowiadać o tym, czego się dowiedziałam. Nie chciałam, by mówiono o Dianie że puszcza się z uczniami czy coś... Nawet jeśli moje serce było ruiną.

- Is, możesz mi powiedzieć. Chodzi o Aza? Powiedział ci coś, gdy za nim poszłaś?
Byłam bardzo zaniepokojona. Jeśli on jej coś zrobił, to ja coś zrobię jemu. Chociaż, ktoś mnie z tym wyprzedził.

Gdy o nim wspomniała, złapałam się za głowę, dostałam spazmów. - To ja mu to zrobiłam - powiedziałam cicho, zanim znów zaczęłam szlochać.

- To ty? Is, dlaczego? - zapytałam wściekle - Ja wiem, że czujesz coś do... niej... ale nie musiałaś tego robić Azowi!
Momentalnie podniosłam się z ziemi i patrzyłam na nią z góry.

Wbiegła na błonie, zapominając o miotle. Spojrzała na znajome koleżanki. Spojrzała pytająco na nie.

Spojrzałam na nią zapłakanymi oczami, wysunęłam twarz do przodu. - Ja... Straciłam wtedy kontrolę! Jestem w niej zakochana! Wiesz jak to jest? - zapytałam podnosząc głos, nadstawiłam twarz. - Masz. Bij. Jeśli chcesz to nawet zabij!

- Nie chcę cię zabić - krzyknęłam - Mam tego wszystkiego dosyć! Najpierw twój brat mnie zdradza z tą szmatą, a potem ty chcesz go zabić. Wiecie co? Koniec! Najlepiej pójdę skoczyć z wieży astronomicznej! Będę miała święty spokój z wami wszystkimi!!
Nie wierzyłam w to, co właśnie powiedziałam, ale zrobiłam to. Pobiegłam w stronę zamku.

NP wieża astronomiczna

Patrzyłam na nią, kręciłam głową nie wiedząc co robić, straciłam grunt pod nogami totalnie. Zachwiałam się i zemdlałam z wyczerpania, zarówno psychicznego jak i fizycznego.

Spojrzała na Is i pobiegła za Chris.
NP wieża

-Is?-zapytałam i wstrząsnęłam nią lekko. Nie byłam w stanie jej unieść, ani zawolać kogoś o pomoc.

Obudziłam się po dłuższym czasie, spojrzałam słabo na nią. - Dam radę... - powiedziałam cicho, wstałam z trudem i chwiejnie i poszłam do szkoły.

Przyszłam na błonie z miotłą w dłoni. Nikogo jeszcze nie było. Rozejrzałam się i usiadłam na trawie wpatrując się w Hogwart. Miotła leżała obok, a ja zastanawiałam się czy zajęcia będą się odbywać.

Wszedłem spokojnie na plac, ciągnąc za sobą miotłę.
Zauważyłem siedzącą postać lecz nie miałem zamiaru do niej podchodzić, jeszcze tu nikogo nie znam.
Położyłem miotłę i usiadłem, zajęcia powinny się zacząć, a może to ja się spóźniłem.

Na horyzoncie zobaczyłam kogoś! Jednak to nie był nauczyciel... Bacznie obserwowałam ruchy nieznajomego. Nikogo, nie ma więc może warto się z owym uczniem poznać? Wstałam z miejsca otrzepując spódnicę z trawy i ruszyłam w stronę nieznanego, jak się okazało Krukona. Uśmiechnęłam się. Mamy nową osobę w Ravenclawie!-Cześć-powiedziałam uśmiechając się miło.

W oddali zobaczyłam Sam rozmawiającą z jakimś gościem. Cicho zakradłam się od tyłu i delikatnie złapałam Sam za ramiona.
- Bu - krzyknęłam i odskoczyłam w tył.

Stało się dziewczyna sama podeszła.
-W-witam.. odpowiedziałem lekko zawstydzony i podniosłem rękę.
-emm nie ma nauczyciela ?
Spojrzałem na dziewczynę stojąca przede mną.

-Nie ma...-zaczęłam, a zaraz potem pisnęłam i podskoczyłam. Zaraz potem odwróciłam się i spojrzałam na- Chris! Wystraszyłaś mnie- powiedziałam krzyżując ręce na wysokości klatki piersiowej.

- No przepraszam - powiedziałam śmiejąc się, a potem zrobiłam minę zbitego pieska - Jesteś nowy? - zapytałam nowego ucznia - Jestem Chris ... z Hufflepuffu

Kiwnąłem głową na potwierdzenie- Tak, Michael miło mi.
Podniosłem miotłę z ziemi.
-no nic, chyba nic tu po mnie.
-A emm do zobaczenia.
Zacząłem ciągnąć miotłę za sobą idąc w stronę szkoły.

- Nici z latania? - powiedziałam - Nie na mojej zmianie!
Pobiegłam do szkoły po miotłę i na błonia wróciłam mknąc w powietrzu jak strzała. Zrobiłam kilka beczek i zawisłam do góry nogami tuż nad Sam.
- Jaka pogoda tam na dole?

Po dłuższym czasie wróciłam do zamku. Chciałam znaleźć Soo i ją przeprosić.

NP wielka sala

Przyleciała na błonie. Nie widziała nikogo znajomego, więc poszybowała do góry. Próbowała nauczyć się efektywnie zwrotów przy zawrotnej prędkości.

Stwierdziła, że koniec na dziś. Zleciała niżej. na tyle nisko, żeby zeskoczyć z miotły. Na dole przypomniało jej się, że miała gdzieś pójść. Chwyciła miotłę w rękę i pobiegła do szkoły.

NP: klasa eliksirów

Nie miałam z kim pogadać. Nudziło mi się tak bardzo, że rzuciłam się na trawę twarzą do dołu wydając przy tym dziwny dźwięk w pewnie sposób przypominający krzyk. Leżałam tak bezczynnie i czekałam, aż zacznie padać. To by mnie do końca dobiło.

Przyleciała na Błonie. Zauważyła w oddali Chris. Nie wiedziała czy podejść. Zeszła z miotły i położyła się na trawie.

Podniosła się i podeszła do Chris. Przysiadła na trawie obok niej i zaczęła łaskotać.

- Co się dzieje?! - wrzasnęłam tak głośno, że prawdopodobnie było mnie słychać w Swansea - Rina! Co ty robisz?!

-Nie słyszałaś jak podeszłam...to zwróciłam na siebie uwagę -Zaśmiała się. Gome - Powiedziała i zachichotała.

- Co? - zapytałam śmiejąc się. Obróciłam się na plecy.

-Nic się ostatnio nie dzieje ciekawego...
Położyła się na boku. Zamyśliła się.

- No tak... to zauważyłam - mruknęłam i ponownie obróciłam się twarzą do ziemi.

-Nie wiem co by porobić..-Pomyślała na głos.

- Ja też nie - zaśmiałam się - Dlatego właśnie leżę twarzą do ziemi i wącham trawę. Jeszcze tylko brakuje tu deszczu, a mam wrażenie, że zaraz zacznie padać.

-Wąchasz trawę mówisz, ok..tylko się nie naćpaj za dużo..-Zachichotała.

Zaśmiałam się, ale mój śmiech został lekko stłumiony przez ziemię.
- A miałam taki zamiar - powiedziałam.

Nagle z wieży astronomicznej poleciała książka po włosku, niesiona wiatrem spadła prosto na głowę Chris. Nie była specjalnie gruba. dlatego uderzenie nie miało mocy kilku ton, a zaledwie jednego kilograma.

Znalazłam się razem z wilczycą na rozległej łące o nieregularnych kształtach. Aria biegała zafascynowana wielkim polem do popisywania się. Zaczęła szczekać i turlać się po trawie, moja dziecinka nareszcie mogła się bawić, a nie spać, tak jak jej właścicielka. Uśmiechnęłam się pod nosem i rzuciłam jej patyk, który leżał niedaleko.

Właśnie dostałam czymś w głowę. Stwierdzając, że nie ma większych urazów zupełnie to zignorowałam. Poczułam na plecach krople wody. Właśnie zaczynało padać. No cóż, deszcz mi nic nie zrobi. Leżałam dalej.

Przyszłam na błonia, po drodze wzięłam dużą parasolkę, czując, że będzie deszcz. Wzięłam głęboki wdech, żegnając przeszłość aktem wyrzucenia tej książki. Zauważyłam Chris i Rinę podeszłam.
- Hejo - odezwałam się, kątem oka zauważyłam ślizgonkę. - Hej Nelly! - zawołałam. Usiadłam obok Chris. - Wyglądasz jakbym Cię ściągnęła zza grobu jako zombie - zaśmiałam się.

Szłam przez błonia, wyjąc jak małe dziecko. Zaczęło padać ale szczerze mówiąc miałam to w dupie. Minęłam dziewczynę bawiącą się z małym wilkiem wycierajac łzy które natychmiast znowu się pojawiły. Zauważyłam że na trawie leży Chris a obok net siedzi Isobel. Nie dało jej się nie poznać. Usiadłam obok niej na trawie a moje łzy mieszały się z coraz silniejszym deszczem. -Jestem idiotką!

Podbiegłam szybko po Arię i chwyciłam ją w ręce, póki nie zmokła. Jak poparzona deszczem, skryłam się pod parasolką Isobel, trzymając wilczycę między nogami.