Wielka Sala

Skrzywiłam sie lekko.
– To rzuciłabym na siebie zaklęcie zeby byc lżejsza jako bagaż i chuj. — powiedziałam.
— Uwierz mi ze nie warto. Dla kogos takiego jak ja... I dla samej mnie. — powiedziałam prostując sie lekko.
— Skad wiesz ze bym sie zmieniła?

- Wytedy rzeczywiście bym nie poczuł - odparłem.
Popatrzyłem jej prosto w oczy, a następnie wyciągnąłem rękę i pogłaskałem ją po policzku.
- Kwetionujesz moje zdanie? - spytałem

— Tak. — powiedziałam. – Teraz tak. — odparlam i wtulilam policzek w jego dlon.
— Jestes pewien ze.. Nie wolisz znaleźć drugiej? Ktora bedzie robiła to co chcesz i nie bedzie marudzić i robic awantur i zachowywać sie jak twoja żona?

- To uwierz mi, że warto - odparłem - dla Ciebie warto - powiedziałem, pocierając jej policzek.
- Rian, jeżeli chcesz ode mnie odpocząć to mi to powiedz, a nie zaczynasz wymyślać - westchnąłem, opuszczając rękę i wkładać ją na jej kolano.
- Skarbie, nie chcę innej, już Ci to powtarzałem wiele razy. Robisz to co chcę, nie marudzisz, a awantury są w jakimś stopniu potrzebne, bo...- zatrzymałem się, gdy uświadomiłem sobie pewną sprawę - zachowujesz się jak moja żona? - spytałem.

— Nie wymyślam. Po prostu nie chce ci wadzić.— odparlam.
— Co? O co ci chodzi? Jaka żona?— zapytałam odwracając wzrok. Akurat to musiał wyłapać.

- Nie wadzisz - odparłem szybko - Nigdy mi nie przeszkadzałaś - dodałem.
- Wiem co słyszałem Rian...Rhodes - odparłem
- Aż tak podoba Ci się moje nazwisko? - spytałem.

— Nie. Jest do bani. — mruknelam drapiąc sie lekko w głowę.
— Powiedziałam to przypadkiem. Wymsknęło mi sie. — odparlam.

- Wcale tak nie mylisz - odparłem i pocałowałem ją w szyję.
- Masz rację wymsknęło Ci się, ale miałaś to na myśli - mruknąłem.
- Powiedz co miałaś na myśli - powiedziałem, dalej całując jej szyje.

— Nie. Naprawde jest do bani. — powiedziałam przymykając oczy.
— Nie. Nie miałam. Nie wiem co miałam na mysli. — dodałam przechylając głowę na bok.

- Oczywiście - mruknąłem cicho.
- I tak się nie dowiem - zaśmiałem się i odsunąłem od niej, zdając sobie sprawę gdzie jesteśmy.

— Nie. — przytaknelam. Gdy sie odsunął, otworzyłam oczy i wyprostowalam sie szybko, niepotrzebnie wygładzając sukienkę.
— Moge cie o cos zapytać? Wiecej nie bede jak odpowiesz.

- Już zapytałaś - odparłem z uśmiechem.
Położyłem jej rękę na udzie i powoli zacząłem nią poruszać.

— A... No tak. – powiedziałam i zamilklam.
— Co robisz?— zapytałam przysuwajac sie blizej do stołu i chrzakajac.

- Pytaj, skarbie o to co chciałaś - powiedziałem.
Popatrzyłem na nią i zatrzymałem swoją dłoń na jej udzie.
- Mam przestać? - spytałem.

Nie odpowiedziałam na jego pytanie.
Zastanowiłam sie chwile po czym w koncu sie odezwałam.
— Dlaczego nie możemy byc razem?— zapytałam cicho, jakbym nie chciała zeby jednak usłyszał

Gdy nic mi nie odpowiedziała, zdjąłem rękę z jej uda.
- Bo w związku są osoby, które wzajemnie się kochają - odparłem spokojnie.

— Dlaczego?— zapytałam biorac go za rękę bez patrzenia na niego.
— To wcale nie musi byc tak...

Popatrzyłem na nasze dłonie, a następnie na dziewczynę.
- Chcesz być moją dziewczyną? - spytałem patrząc na nią.
- Naprawdę Ci na tym zależy? - zadałem pytanie.

Na moment wstrzymałam oddech gdy usłyszałam jego słowa.
Po chwili jednak cicho parsknelam śmiechem.
— Chciałam. Chciałabym. — powiedziałam. — Ale jak juz wiem co o tym sadzisz... Wiem ze dla ciebie to byłby przymus. Wiec ni..e. Nie chce. — dodałam.

- Nic o tym nie sądzę - odparłem.
- Tyle że dla mnie nic to nie zmieni, w sensie mojego zachowania - mruknąłem cicho.
- Nie stanę się inny - dodałem.
- Tylko powiedz mi dlaczego aż tak bardzo Ci na tym zależy? - spytałem.

— Nie zalezy. — powiedziałam puszczając go i na biegu łapiąc cynamonowa buleczke i odgryzając kilka gryzow zeby zapełnić usta. Spojrzałam na chłopaka i wzruszyłam ramionami. Wpakowalam sie w niezle gowno. Z ktorego nawet nie chce wychodzić.

- Kłamiesz Rian - odparłem.
Popatrzyłem na nią i zacząłem się nad tym zastanawiać. W sumie ja nic bym nie stracił dając jej to czego pragnie.

Pokręciłam głowa w milczeniu. Nie zamierzałam gryźć tego co miałam w buzi. Im dłużej to przetrzymam tym dłużej moge milczeć.
Popatrzyłam na chłopaka i znow pokręciłam głowa, odwracając wzrok na Magnusa ktory usiadł na stole i troche zbyt intensywnie wpatrywał sie w moje usta.

- Powiedz mi dlaczego chcesz być moją dziewczyną. Chodzi o gwarancję, że nie zostawię Cię z dnia na dzień, czy o coś innego? - spytałem.
Popatrzyłem na dziewczynę a następnie na kota, który usiadł na stole.
- Skarbie, wiem, że nie chcesz ze mną rozmawiać, ale dla swojego bezpieczeństwa zjedz to co masz w buzi - dodałem.

Chyba miał racje... Nie zebym nie ufała Magnusowi ale dzisiaj go chyba opętało. Powoli zjadłam jedzenie i wzięłam łyka soku ktorego nalałam do pucharu.
— Nie. Nie o to chodzi... — powiedziałam w koncu.
— O nic nie chodzi. Nie chce byc twoja dziewczyna. To był zart. — zasmialam sie z przymusu.
— A to koniec tematu. — dodałam i pocałowałam go namiętnie w usta, odsuwając sie po chwili i dając kotu kawałek sałaty ktora chwycił szybko ale chyba dopiero po chwili zorientował sie ze to nie mięsko i spojrzał na mnie z wyrzutem.

- Oczywiście o nic nie chodzi - odparłem z sarkazem.
Jednak natychmiast zostałem przez nią uciszony, gdy chciałem oddać jej pocałunek, odsunęła się ode mnie.
- Kolejny raz mnie okłamiesz, wiesz? - spytałem
- Wiesz, że dokładnie to samo powiedziałaś, gdy przyznałaś się, że mnie kochasz? - gdy tylko to powiedziałem opadłem na stół.

– Nie okłamuje. — powiedziałam.
— Po prostu serce nie rozumie ze nie mozna mieć tego czego sie chce. Ale mózg mu przetłumaczy. – powiedziałam.

- Okłamujesz mnie - odparłem smutno - widzę to w twoich oczach - dodałem.
- Miałaś być ze mną szczera - mruknąłem niezadowolony.

— Jestem szczera. — powiedziałam patrzac na niego.
— A co mam ci powiedziec? Ze oddałabym dusze żebyś cos do mnie poczuł? Ze umarłabym ze szczęścia gdybys kiedykolwiek chciał ze mna byc dlatego ze mnie kochasz? No co? To chciałeś usłyszeć?— zapytałam po czym spojrzałam w kompletnie inna stronę. Nie mogłam mu juz patrzeć w oczy.

- Wolę taką odpowiedź, niż kłamstwo - odparłem.
- Chciałbym dać Ci to szczęście, i powiedzieć kiedyś że coś do Ciebie czuję, ale niestety wiem jaki jestem. A nie mógłbym tak powiedzieć nawet w żartach, bo to i tak byłoby kłamstwo, a ja go nie toleruje - odparłem spokojnie.

— Wiec następnym razem nie pytaj. W ogole nie pytaj co mysle. Bo to sie kończy zakłopotaniem ciebie i poniżeniem mnie.

- Skoro tak uważasz - odparłem, nie chcąc wszczynać kłótni.
Nadal opierałem się o blat, gdyż nie umiałem spojrzeć jej w oczy i odpowiedzieć co innego.

Zagryzłam wargę na moment po czym kaszlnęłam by ukryc pociągnięcie nosem.
Zapadła cisza. Niezręczna cisza. By ja przerwać zaczelam mowic do kota ktory zawisł w powietrzu poprzez oparcie przednich łapy o moje piersi, tyłkiem nadal będąc na stole.

Nie słysząc już żadnych słów, skierowanych do mnie, odwróciłam głowę w stronę dziewczyny, rozmawiającej z kotem. W sumie miałem tak samo z Shadow, tyle że nie mogłem jej trzymać w pokoju, chyba że w klatce, ale nie chciałem jej ograniczać wolności.

Kątem oka zobaczyłam jak chłopak odwraca głowę w moja stronę. Poczułam uścisk w brzuchu. Naprawde oddałabym wszystko zeby tylko do mnie cos poczuł.
Ale wyglądało na to ze marzenia mogeschiwac do kieszeni i jedynie liczyć ze sie w nim odkocham.

Patrzyłem na nią i zdałem sobie sprawę, że to właśnie Rian mogłaby zostać moją dziewczyną, gdybym tylko nie miał serca z kamienia.
Westchnąłem głośno, nadal wpatrując się w Śluzgonkę.

— Nie zebym miała cos przeciwko....Ale nie patrz sie az tak intensywnie. Jak chcesz to dam ci swoje zdjecie ale w tym momencie czuje sie jakbys przewiercał mnie wzrokiem i zaczynam bać sie oddychać...

- Niestety nie ma nic bardziej interesującego, ale niech Ci będzie - odparłam i przekręciłem głowę, wpatrując się w stół Ślizgonek i Ślizgonow.

Westchnęłam cicho i przysunelam się blizej. Objęłam go od tylu i oparłam policzek o jego bark.
— Ładniutki jestes wiesz.

- A ty śliczniutka - odparłem, dalej wpatrując się w stół węży.
- Poza tym jestem przystojny, a nie ładniutki - mruknąłem.

— Nie. Ładniutki. Przeciez jestes babeczka. — powiedziałam i pocałowałam go w kark.
— Jestes moja dziunia

- W takim razie ty mój facet - odparłem, patrząc na Ślizgonkę ze stołu naprzeciwko.

— Ja facet?!— oburzyłam sie. Wzięłam jego dlon i polozylam na swojej piersi.
— Czy faceci maja takie cycki?— zapytałam unoszac brew. Podążyłam za jego wzrokiem i napotkałam na swojej drodze Slizgonke ktora uśmiechała sie uroczo go Puchona.
Opuściłam rękę.
— Spokojnie Tyler. To ze ci nie staje nie znaczy ze Twoj chłopak Cie zostawi. — powiedziałam głośno, tak zeby ci co trzeba usłyszeli.

- Pewnie sztuczne - odparłem, gdy położyła moją dłoń na swoich piersiach.
Wiedziałem dlaczego powiedziała to głośn. Spojrzałem na dziewczynę, z którą jeszcze niedawno wymieniałem spojrzenia i uśmiechnąłem się radośnie do niej.
- Jesteś strasznie seksowna, gdy jesteś zazdrosna - powiedziałem, patrząc w końcu na moją zazdrośnicę.

— Kiedy chciales wmówić sobie ze jestes facetem, posuwając mnie w każdym miejscu w szkole, tez mówiłeś ze jestem seksowna. — powiedziałam nadal głośno, znęcając sie lekko nad bułka ktora zaczelam skubać
— Spokojnie Rhodes. Mysle ze jak tym razem to ty dasz dupy, to świat sie nie skończy